ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 66 เซียนกระบี่อันหลิน

หากพูดถึงจิตวิญญาณของนักแสดง นั่นก็คือมีจรรยาบรรณในอาชีพ ต้องเล่นละครเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด

ถูกต้อง สหายปัญญาตายแล้ว…

ตอนนี้เหล่านักพรตมนุษย์จะแก้แค้นแทนเขา!

นักพรตมนุษย์ที่อยู่ในสมรภูมิรบ ทุ่มเทต่อสู้อย่างสุดกำลัง เหล่านักพรตปีศาจต่างหวาดกลัวกับลักษณะทรงพลังเช่นนี้ พากันล่าถอย

“เจ้าอำมหิต ตอนนี้จะทำอย่างไรดี!” ราชาปีศาจโทสะพูดอย่างร้อนใจ

ราชาปีศาจอำมหิตกวาดสายตามองสถานการณ์รอบข้าง ตัดสินใจเด็ดขาดทันทีว่า “เพราะมีไส้ศึกในหมู่พวกเรา ทำให้ฝ่ายเราเสียเปรียบ หากรบต่อไปละก็ พวกเราต้องวินาศสันตะโรเป็นแน่ หนี!”

เมื่อราชาปีศาจอำมหิตพูดจบ ก็กลายเป็นลำแสงหนีเตลิดเปิดเปิง ราชาปีศาจอีกสองตนที่เหลือก็เช่นกัน

แต่ว่า นักพรตระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณที่เตรียมพร้อมนานแล้วจะปล่อยให้พวกเขาหนีไปได้อย่างไร

เซวียนหยวนเฉิงขี่กระบี่ขึ้นฟ้า พุ่งไปขวางราชาปีศาจอำมหิตทันที

วิชาธาตุแท้แห่งสรรพสิ่งของเขา มีพลังแก่กล้ามาก ตาข่ายกระบี่ขัดขวางการเคลื่อนไหวของราชาปีศาจอำมหิต

คิดจะหนีงั้นหรือ ไม่มีทาง!

ตาข่ายกระบี่ธาตุแท้ของเซวียนหยวนเฉิงหนาแน่นแม้แต่ลมก็เล็ดลอดไม่ได้

อยากโจมตีงั้นหรือ ไม่มีทางเหมือนกัน!

การป้องกันของเซวียนหยวนเฉิงวิปริตยิ่งกว่า หากไม่มีความสามารถเยี่ยงหวังเสวียนจ้าน อย่าคิดว่าจะทำอะไรเขาได้!

ด้วยเหตุนี้ ราชาปีศาจอำมหิตจึงถูกสิ่งมีชีวิตประหนึ่งตังเมตามตอแย แทบจะเหลืออดแล้ว

ราชาปีศาจอำมหิตก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันนัก เขาถูกผู้พิทักษ์ขวางไว้

ทั้งที่ผู้พิทักษ์เป็นแค่เจ้าอ้วนคนหนึ่ง แต่กลับปราดเปรียวจนน่าตกใจ ในมือถือดาบเลเซอร์ที่ยืดได้หดได้ แม้แต่กรงเล็บของราชาปีศาจโทสะก็เป็นแผล พลังโจมตีรุนแรงอย่างยิ่ง!

ทางด้านราชาปีศาจอนยะ ย่อมเป็นบุคคลที่อนาถที่สุด

นักพรตทั่นอวิ๋นเป็นผู้แข็งแกร่งระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณขั้นกลาง วิชาจองจำแก่กล้าเป็นที่สุด บวกกับกระบี่เซียนชิงเหอผู้ที่เน้นจู่โจมแล้ว…

ราชาปีศาจอนยะจะทำอย่างไรได้ เขาก็ทุกข์ทรมานมากเช่นกัน สิ้นหวังเหลือเกิน!

“วิชาหมอกพันธนาการของนักพรตทั่นอวิ๋น เป็นทั้งค่ายกลจองจำและค่ายกลพิฆาต คิดว่าไม่นานราชาปีศาจอนยะต้องแพ้เป็นแน่!” หวงซานซานวิเคราะห์อย่างจริงจัง

“ดาบเลเซอร์ของผู้พิทักษ์คงจะเป็นเทคโนโลยีดำที่ขโมยมาจากอเมริกาสินะ หลังหลอมรวมกับพลังของตัวเองแล้ว แม้แต่กรงเล็บของราชาปีศาจโทสะก็ต้านทานไม่ได้ สุดยอดไปเลย!” เถียนหลิงหลิงตะลึงงัน

อันหลินมองปลาเค็มสองคนที่คอยตะโกนอยู่ข้างๆ ด้วยความรู้สึกเอือมระอา

แต่การศึกในตอนนี้ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเธอต้องกังวลแล้ว

แม้นักพรตปีศาจยี่สิบกว่าชีวิตจะมีจำนวนมากกว่า แต่พลังยุทธ์ไม่เท่ากัน มีทั้งแข็งแกร่งและอ่อนแอ

แต่กำลังเสริมสิบคนที่ตัวเองเรียกมา เป็นถึงผู้แข็งแกร่งกายแห่งมรรคขั้นสิบ จะกลัวเกรงนักพรตปีศาจเหล่านี้ได้อย่างไร

ด้วยเหตุนี้ นักพรตปีศาจยี่สิบกว่าชีวิตก็ถูกกำลังเสริมอันแข็งแกร่งสิบคนล้อมสังหาร ไม่มีแม้แต่โอกาสหลบหนี

นักพรตปีศาจบางตนถูกบีบคั้นจนเหลืออด ชูกระบี่คำรามลั่นแล้วพุ่งเข้าใส่พวกอันหลิน

อันหลินเตรียมจะลงมือ ก็เห็นหวงซานซานชักปืนสีเงินปากกระบอกใหญ่ออกมา

ปัง!

กระสุนสีน้ำเงินลอยออกมา

นักพรตปีศาจคนนี้รู้สึกตัวไว ขยับหัวได้องศาเหมาะเจาะในพริบตา หลบวิถีกระสุน

กระสุนถากศีรษะของนักพรตปีศาจไป

ตูม!

กระสุนระเบิด!

แม้แต่ศีรษะของศัตรูก็หายวับไปพร้อมกัน…

อันหลินอ้าปากค้าง มองร่างที่ล้มลงไปต่อหน้าต่อตาอึ้งๆ ตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก

นี่มันกระสุนหรือระเบิดกันแน่!

หวงซานซานเป่าปากกระบอกปืนที่มีควันลอยออกมา ใบหน้างดงามเปี่ยมด้วยความไม่สบอารมณ์ “กระสุนปราณของฉัน ใช่ว่าจะหลบได้ง่ายๆ”

เอาล่ะ เยี่ยมขนาดนี้ อันหลินให้คะแนนเต็ม!

ใช้กระสุนแทนลูกระเบิด เป็นสไตล์ของหน่วยปฏิบัติการพิเศษในประเทศ

อย่าดูถูกปลาเค็มเชียวนะ ไม่แน่ว่ายามใด มันอาจจะจู่โจมคุณก็เป็นได้!

เมื่อเห็นนักพรตปีศาจยี่สิบกว่าชีวิตบนพื้นเหลือเพียงสิบกว่าคนแล้ว และกำลังเสริมของฝั่งเราคนที่เจ็บหนักที่สุด ก็บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

อันหลินก็ไม่มีความกดดันอีกต่อไป เขาหยิบกระบี่สีทองเล่มหนึ่งออกมาจากแหวนมิติ

“เอ๊ะ นักพรตจอมปลอม นายจะทำอะไรน่ะ” เถียนหลิงหลิงเห็นท่าทางของอันหลิน จึงถามอย่างสงสัย

อันหลินหันหลัง ทิ้งแผ่นหลังอันงามสง่าไว้ให้เธอ สะพายกระบี่ไว้ข้างหลัง พูดนิ่งๆ ว่า “หึๆ ตอนนี้ กรุณาเรียกฉันว่าเซียนกระบี่อันหลิน!”

เถียนหลิงหลิง “…”

อันหลินไม่พูดอะไรอีก สะพายกระบี่เข้าสู่สมรภูมิรบด้วยมาดของเซียนกระบี่!

“เจ้าปีศาจ ฉันจะให้แกได้ลิ้มลองการล้างบางของฉัน!” อันหลินตะโกนลั่น ชูกระบี่ขึ้นแล้วตวัดลงไป

นักพรตปีศาจที่เข้ามาประจันหน้ามีพลังยุทธ์แค่กายแห่งมรรคขั้นหก จะต้านทานการโจมตีของอันหลินได้อย่างไร ถูกกระบี่ฟันเข้าที่ช่องท้อง ล้มลงกับพื้นเป็นหรือตายไม่รู้แน่ชัด

หลังเอาชนะศัตรูได้ในกระบวนท่าเดียวแล้ว อันหลินก็หันหลังอย่างสง่าผ่าเผย มองหาศัตรูคนต่อไป

คราวนี้ เขาเลือกนักพรตปีศาจกายแห่งมรรคขั้นแปดรายหนึ่ง

“เจ้าปีศาจ ฉันจะให้แกได้ลิ้มลองกระบี่มังกรพิฆาตปีศาจของฉัน!”

อันหลินตะโกนลั่น กระโดดลอยตัวขึ้นสูง ตวัดกระบี่จะบั่นคอของนักพรตปีศาจคนนั้น

นักพรตปีศาจตกใจกับชื่อเพลงกระบี่ที่อันหลินพูด ก้าวถอยหลังกรูด

กระบี่มังกรพิฆาตปีศาจ แค่ฟังชื่อก็สุดยอดแล้ว!

ครืน!

เป็นอย่างที่คิด แผ่นดินแยกออกเป็นร่องลึก นักพรตปีศาจที่ก้าวถอยหลังอกสั่นขวัญแขวน

นักพรตปีศาจไหนเล่าจะรู้ว่า อันหลินแค่กวัดแกว่งกระบี่ส่งเดชเท่านั้น

กระบี่มังกรพิฆาตปีศาจงั้นเหรอ

อย่าตลกหน่อยเลย มันเป็นแค่ชื่อที่คิดขึ้นมั่วๆ เท่านั้น

อันหลินไม่เคยเรียนเพลงกระบี่ไหมเล่า!

เห็นท่าทางที่งามสง่ายามใช้กระบี่ของเซวียนหยวนเฉิง ท่วงท่างดงามของสวีเสี่ยวหลาน เขาเลยเกิดความรู้สึกอิจฉาขึ้นมาชั่วขณะ!

ส่วนพลังการต่อสู้ของเขาเป็นอย่างไรน่ะหรือ…กำปั้น ก้อนอิฐ ถุย!

เขาคิดว่าจำต้องแก้ไขรูปลักษณ์ของตัวเองสักหน่อยแล้ว

เขาจึงหยิบกระบี่สีทองออกมา เปิดฉากการเดินทางอันอ่อนหัดของเซียนกระบี่อันหลิน

เขาคิดว่าค่อนข้างน่าเสียดายที่ปลาเค็มสองตัวนั้นไม่ช่วยตะโกนให้กำลังใจเขาเลย ซ้ำยังดูถูกดูแคลนเพลงกระบี่ของเขา จึงเบนความสนใจไปมองที่อื่น

“หึ คิดว่าเรามีความสามารถแค่นี้เหรอ”

อันหลินยิ้มเยาะ ปลายนิ้วมีสายฟ้ากะพริบแปลบปลาบ

คาถาเรียกสายฟ้า!

มันเป็นวิชาที่สามารถเรียกสายฟ้าได้ รวบรวมกระแสไฟไว้ที่ปลายนิ้ว จากนั้นถ่ายทอดสู่กระบี่

ทันใดนั้น กระแสไฟก็รายล้อมกระบี่สีทอง ปล่อยอานุภาพอันยิ่งใหญ่ออกมา

“กระบี่อัสนีไม่เห็นฝุ่น!”

อันหลินตะโกนเสียงดัง สายฟ้าบนกระบี่คำรามลั่น ฟาดใส่นักพรตปีศาจที่อยู่ข้างหน้า

นักพรตปีศาจคนนั้นใช้กระบี่ตอบโต้ กลับถูกฟันจนขาดสะบั้น กระแสไฟอันน่ากลัวทำให้นักพรตปีศาจไหม้เกรียม ล้มลงกับพื้นทันที

“ว้าว นักพรตจอมปลอมรู้ท่ากระบี่ด้วยเหรอ” เถียนหลิงหลิงถูกเสียงฟ้าผ่าดึงดูดความสนใจ ใบหน้าจิ้มลิ้มมีแต่ความตกตะลึง

“แล้วยังไง การเคลื่อนไหวก็ยังหยาบกระด้างอยู่ดี” หวงซานซานเหลือบมองแวบหนึ่งแล้วละสายตา

อันหลินอยู่ไม่ไกลจากพวกเขา ตอนนี้เมื่อได้ยินคำวิจารณ์ของพวกเธอ ก็รู้สึกหงุดหงิดใจเล็กน้อย

ขณะนั้นเอง หญิงชุดขาวคนหนึ่งก็เยื้องย่างเข้ามา

เธอมีรูปโฉมงดงาม กอดผีผาแนบอก[1] แลดูงดงามและเงียบสงบ

“สหายอันหลิน ดูเหมือนคุณจะชอบกระบี่มากนะ”

เสียงไพเราะดุจสายน้ำไหลดังออกมาจากปากของเธอ น่าฟังอย่างยิ่ง

อันหลินเหลียวมอง พบว่าผู้มาเยือนคือเซียนหญิงเมิ่งอินหนึ่งในกำลังเสริมที่เขาเรียกมา จึงตอบอย่างเต็มใจว่า “ใช่แล้ว เป้าหมายของฉันก็คือ ได้เป็นบุคคลระดับตำนานของเซียนกระบี่!”

เขาพูดอย่างอารมณ์ดี

ท่าทางเพลงกระบี่ของเขาจะไม่เลว…

ดูสิ มีคนเข้ามาหาเพราะสนใจเพลงกระบี่ของเขาแล้วไม่ใช่หรือไง

เมื่อได้ฟังคำตอบของเขา เซียนหญิงเมิ่งอินก็ยิ้มบางๆ ล้วงตำราลับเล่มหนึ่งออกมา พูดเสียงนุ่มว่า “สหายอันหลิน ฉันมี ‘คู่มือรวมเพลงกระบี่พื้นฐานเฉพาะสำนัก’ ของสำนักกระบี่เวยซานอยู่เล่มหนึ่ง หินวิญญาณห้าก้อน เอาไหม”

อันหลินมอง ‘คู่มือรวมเพลงกระบี่พื้นฐานเฉพาะสำนัก’ เล่มนี้อึ้งๆ มุมปากกระตุก ราวกับมีฝูงสัตว์นับหมื่นตัวเหยียบย่ำหัวใจ

เธอเข้ามาหาเพราะถูกเพลงกระบี่ที่ไม่เอาไหนของฉันดึงดูดงั้นเหรอ!

อันหลินปวดใจเหลือเกิน

เขาเห็นความคาดหวังในแววตาของเซียนหญิงเมิ่งอิน มองตัวอักษรที่ส่องแสงระยิบระยับบนหน้าปกตำราเล่มนั้น…

สุดท้าย เขาก็กัดฟันพูดว่า “ตกลง!”

……………………………………..

[1] ผีผา (琵琶) หรือ พิณจีน เครื่องดนตรีประเภทสายชนิดหนึ่งของจีน