ระบบหรรษา กับข้าผู้บำเพ็ญเซียนปลอม - ตอนที่ 83 ข้าไม่ขอเป็นคู่ซ้อมอีกแล้ว

ราชาปีศาจทระนงต้องศร ตกลงมากระแทกพื้นจนเกิดเป็นหลุมลึก

ไอทมิฬผุดออกมาจากร่างกายของเขา กลืนกินเปลวไฟทั้งหมดจนสิ้นซาก

แต่รูกลวงที่มีเลือดสีดำไหลออกมาไม่หยุดตรงหน้าอกของเขา กลับรักษาไม่ได้

“พับผ่าสิ! หญิงคนนั้นอาจหาญซุ่มโจมตีข้า!” ราชาปีศาจทระนงกุมหน้าอก ทอดสายตามองเซียนจิ้งจอกแดงที่อยู่ไกลออกไปด้วยสายตาแข็งกร้าว

แต่ทว่าขณะนั้นเอง ก็มีร่างปรากฏกายในลานสายตาของราชาปีศาจทระนง อันหลินมาแล้ว!

อันหลินถือกระบี่สีทองเล่มหนึ่ง กำลังกระโดดมาอย่างรวดเร็ว

บัดนี้ เขาเป็นเซียนกระบี่!

“เอากระบี่ไปกิน กระบี่พิฆาตฟ้าดินทลาย!”

อันหลินตะโกนลั่น เงื้อกระบี่สีทองจะฟันราชาปีศาจทระนง

กระบี่พิฆาตฟ้าดินทลายงั้นหรือ!

ราชาปีศาจทระนงสะดุ้งโหยง รีบหลบหลีกทันที

ครืน!

กระบี่ยาวทำให้ผิวดินแยกออกเป็นร่องลึกยาวหนึ่งจั้ง

แค่นี้เองหรือ ราชาปีศาจทระนงกะพริบตา นี่มันท่าฟันทั่วไปไม่ใช่หรือไง!

หนึ่งกระบวนท่าไม่ได้ผล อันหลินจะแผดเสียงอีกครั้ง

“เอากระบี่ไปกิน กระบี่พิฆาตทะลวงมิติ!”

กระบี่สีทองเปลี่ยนองศา จะฟันที่บั้นเอวของราชาปีศาจทระนง

“กระบี่พิฆาตทะลวงมิติกับผีน่ะสิ!”

ราชาปีศาจทระนงคำรามลั่น ยกกำปั้นสีแทนขึ้นโจมตีกระบี่ทันที

โครม!

กำปั้นสีแทนแข็งแรงกว่าโลหะหลายเท่านัก

มันชนกับกระบี่ ทำให้เกิดคลื่นพลังทรงกลมแผ่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ

อันหลินถูกพลังมหาศาลสะเทือนจนถอยหลังกรูด แทบจะทรงตัวไม่อยู่

“ที่แท้ก็เป็นแค่ท่าฟันทั่วไปจริงๆ ด้วย”

ราชาปีศาจทระนงทำหน้าถมึงทึง กล้ามเนื้อแขนทั้งสองข้างปูดขึ้น กำปั้นส่องแสงสีน้ำตาล

“เอาอีก!” อันหลินตะโกนเสียงดัง เงื้อกระบี่ขึ้นจะฟันราชาปีศาจทระนงอีกครั้ง

ชื่อสุดเท่พรั่งพรูออกจากปากเขาชื่อแล้วชื่อเล่า กระบี่ปะทะกับร่างของราชาปีศาจทระนงอย่างต่อเนื่อง เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว

ราชาปีศาจทระนงยิ่งสู้ก็ยิ่งโมโห เจ้าเด็กคนนี้อยู่แค่ระดับกายแห่งมรรคขั้นสิบ แต่อาจหาญต่อสู้กับเขา มันทำให้คนทระนงอย่างเขาทนไม่ได้!

หากว่าแค่นี้ยังพอทน ที่สำคัญกว่านั้นคือเด็กคนนั้นใช้เพลงกระบี่ที่    ต่ำตมขนาดนี้

ใช่ ทุกกระบวนท่าของเด็กคนนั้นล้วนแต่เป็นเพลงกระบี่ธรรมดาๆ ไม่น่าดูเอาเสียเลย!

หากไม่ใช่เพราะราชาปีศาจทระนงบาดเจ็บสาหัส จะถูกเด็กคนนี้รังแกเช่นนี้หรือ

เมื่อประมือกันอีกไม่กี่กระบวนท่า ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหวแล้ว

“อ๊าก! เห็นข้าอ่อนแอรังแกง่ายหรือ!”

ราชาปีศาจทระนงตะโกนลั่น ระเบิดพลังของตัวเอง ปล่อยหมัดออกไปทางอันหลิน

ตูม!

พลังหมัดอันน่ากลัวก่อตัวเป็นคลื่นพลัง สะเทือนผิวดินในรัศมีห้าจั้งรอบตัวราชาปีศาจจนแตกระแหง อันหลินที่เป็นหนังหน้าไฟ[1]ก็ถูกกระแทกจนกระเด็นออกไป กระบี่หลุดร่วงออกจากมือ

อันหลินล้มหัวคะมำ กระอักเลือดออกมา จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง แผดเสียงดังลั่นว่า “สะใจ!”

ต่อมา เขาก็กำหมัดแน่น พุ่งไปหาราชาปีศาจทระนงอีกครั้ง!

ราชาปีศาจทระนงก็เบิกตากว้าง เมื่อครู่เป็นการโจมตีสุดแรงเกิดของเขาเชียวนะ!

หากเป็นนักพรตกายแห่งมรรคขั้นสิบทั่วไป ต้องถูกหมัดของเขาสะเทือนจนสิ้นใจเป็นแน่

แต่นักพรตคนตรงหน้า หลังถ่มเลือดออกมาแล้ว ยังคงฮึกเหิมดุจพยัคฆ์มังกรผาดโผน พลังไม่ลดลงเลยแม้แต่นิด นี่มันตัวประหลาดอะไรกัน!

ราชาปีศาจทระนงไม่รู้ว่า หลังร่างกายของอันหลินผ่านการหล่อหลอมของพลังบงกชพสุธาแล้ว ความแข็งแกร่งจะเหนือกว่านักพรตระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณทั่วไป

บวกกับก่อนหน้านี้ เขาได้กิน ‘เม็ดยาสรรสร้างชีวิต’ ยาวิเศษขั้นสองที่ฉางเอ๋อลงมือปรุงด้วยตัวเอง พลังชีวิตจึงเต็มเปี่ยม

ความแข็งแกร่งของกายเนื้อบวกกับพลังชีวิตอันยิ่งใหญ่ สำหรับอันหลินแล้ว กำปั้นเมื่อครู่นี้ไม่เป็นภัยคุกคาม!

อันหลินกับราชาปีศาจทระนงปะทะกันอีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่ใช่กระบี่ แต่ใช้หมัดแลกหมัดกับราชาปีศาจทระนง

ปึกๆๆ!

หมัดชนกันทำให้เกิดคลื่นพลังอันน่าตะลึง ราวกับลูกระเบิด ทำให้ผิวดินเกิดหลุมลึกอย่างต่อเนื่อง

ร่างของอันหลินกับราชาปีศาจทระนงเคลื่อนไหวฉับไว พุ่งไปซ้ายทีขวาที

แรกเริ่มเดิมทีเป็นหมัดปะทะหมัด ท้ายที่สุด ทุกหมัดก็ถึงอกถึงใจ!

นี่เป็นการต่อสู้ระหว่างชายชาตรี นายชกอกฉัน ฉันชกท้องนาย!

ประลองว่าพละกำลังและพลังป้องกันของใครเหนือกว่ากัน

จากนั้น…ราชาปีศาจทระนงก็กระอักเลือดไม่หยุด

เขาหวาดหวั่นพรั่นพรึง ไม่คิดเลยว่าการต่อสู้ของอันหลิน จะเหนือกว่าการใช้กระบี่ขนาดนี้!

ไม่ใช่แค่พลังป้องกันที่สูงจนวิปริต แม้แต่พลังโจมตีก็แข็งแกร่งเป็นที่สุด

ราชาปีศาจทระนงบาดเจ็บเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เมื่อถูกโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า บาดแผลของเขาปริแตก เสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด!

เขารู้ตัวดีว่าฝืนต่อสู้เช่นนี้ต่อไปไม่ได้ มิเช่นนั้นอาจมีความเป็นไปได้ว่า เขาจะแพ้พ่ายให้กับนักพรตน้อยกายแห่งมรรคขั้นสิบคนนี้แน่นอน

หมัดปีศาจมังกรลวงตา!

บนแขนกำยำของราชาปีศาจทระนง พลันก็มีมังกรสีดำพันเกี่ยว กลายเป็นพายุหมุนปกคลุมอันหลินตั้งแต่หัวจรดเท้า ทำให้เขาหลบหลีกไม่ได้!

อันหลินหลับตาลง เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาของเขาก็กลายเป็นขาวโพลน

เปิดพลังญาณทิพย์!

วินิจฉัยจุดอ่อน…

อันหลินขยับกำปั้นแล้ว เคลื่อนไหวด้วยพลังทะลวงลม แสงสีทองของหมัดสะเทือนขุนเขาปกคลุม

กำปั้นสีทองทะลุผ่านพายุหมุนชั้นเล่าชั้นเล่า เล็ดลอดเข้าไปทางช่องโหว่ กำปั้นพุ่งใส่สีข้างของราชาปีศาจทระนง!

กำปั้นกระแทกร่างของราชาปีศาจทระนงด้วยแรงอันน่ากลัวจนตัวงอเป็นกุ้ง

“อ๊าก!” เขาร้องลั่น จากนั้นร่างก็กระเด็นออกไปไกลประหนึ่งกระสุนปืน

กระทั่งชนเนินเขาให้ราบเป็นหน้ากลองแล้ว ร่างของเขาถึงหยุดลง

ราชาปีศาจทระนงถ่มเลือดลงพื้นไม่หยุด เนื้อตัวสั่นเทา ใบหน้าแสดงความคาดไม่ถึง “เป็นไปได้อย่างไร…หมัดมังกรปีศาจลวงตาของข้าถูกนักพรตกายแห่งมรรคขั้นสิบคนหนึ่งทลายงั้นหรือ”

หลังศึกดุเดือดผ่านไป อันหลินก็อ่อนเพลียเช่นกัน

“กระบี่!”

เขาตะโกนลั่น กระบี่สีทองลอยมาอยู่ในมือเขาอีกครั้ง จากนั้นก็ย่างสามขุมเข้าไปหาราชาปีศาจ

“ขอบใจนะ” อันหลินกล่าว

ราชาปีศาจทระนง “…”

อันหลิน “นานแล้วที่ไม่ได้ต่อสู้อย่างถึงอกถึงใจแบบนี้ แกทำให้ฉันรู้ความสามารถของตัวเอง ฉะนั้น ฉันจะให้แกตายอย่างมีเกียรติ!”

ราชาปีศาจทระนงเข้าใจแล้ว…

เขารู้แล้วว่าทำไมอันหลินถึงต้องใช้เพลงกระบี่ชั้นต่ำประมือกับเขาในตอนแรก รู้แล้วว่าทำไมถึงตัดสินใจเลือกต่อสู้กับเขาโดยไม่ใช้อาวุธ รู้แล้วว่าทำไมถึงยังชนะอย่างน่าประหลาดใจ หลังจากที่เขาใช้ท่าไม้ตายแล้ว

ที่แท้…ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาก็คือคู่ซ้อมดีๆ นี่เอง…

ราชาปีศาจทระนงโมโหจนกระอักเลือดอีกครั้ง

เขาไม่เคยถูกหมิ่นเกียรติขนาดนี้มาก่อนเลย

เป็นถึงราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ กลับต้องตกเป็นคู่ซ้อมของนักพรตกายแห่งมรรคขั้นสิบ ถูกนักพรตคนหนึ่งปั่นหัว…

เขาผู้ทระนง จะยอมปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับตัวเองได้อย่างไร!

“ข้าทนไม่ไหวแล้ว!”

ราชาปีศาจทระนงคำรามลั่น กระตุ้นหอกปีศาจอัศนี พลังที่มีผลถึงชีวิตทันที!

จู่ๆ ก็มีแสงสีม่วงสว่างไสวสาดส่องตรงหน้าเขา จากนั้นก็รวมตัวกันเป็นหอกยาวที่ก่อกำเนิดจากสายฟ้า

ความรู้สึกอันตรายอย่างยิ่งกำลังปกคลุมทั่วร่างอันหลิน

กระบวนท่านี้ อันตรายนัก!

แต่ทว่า เมื่อเขามองหอกอัสนีที่กระจายคลื่นพลังน่ากลัวแล้ว กลับกระจ่างใจโดยพลัน

“ไปเลย ไปทะลวงร่างของมัน!”

ราชาปีศาจทระนงแผดเสียง นี่จะเป็นการโจมตีครั้งสุดท้ายของเขา มันเต็มไปด้วยพลังทั้งหมดและความหวังของเขา

การโจมตีนี้ ต่อให้เป็นนักพรตระดับหล่อเลี้ยงวิญญาณ ก็ต้องตายในทันที!

ฟิ้ว!

หอกปีศาจอัสนีพุ่งมาทางอันหลินด้วยอานุภาพอันไร้เทียมทาน รวดเร็วอย่างยิ่ง มาประชิดในพริบตา!

แต่อันหลินกลับยื่นนิ้วออกไปเพียงนิ้วเดียว…

ทันใดนั้น หอกปีศาจอัสนีก็หยุดลงตรงหน้าอันหลิน เข้าใกล้ไม่ได้!

ราชาปีศาจทระนงเบิกตากว้าง ทำหน้าตื่นตะลึง เป็นไปได้อย่างไร!

อันหลินยิ้มบางๆ เขาซาบซึ้งในน้ำใจของราชาปีศาจทระนง ด้วยเหตุนี้จึงไม่อยากให้เขาตายโดยที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ อธิบายกับเขาว่า “นี่เป็นวิชาเรียกสายฟ้า เป็นวิชาเซียนที่ถือกำเนิดจากอัสนีมรรควิถี กล่าวตามหลักแล้ว สามารถเรียกกระแสไฟทั้งมวลได้…”

เมื่อปีศาจทระนงได้ยินเช่นนี้ หัวใจก็ปวดหนึบ มุมปากกระตุก สีหน้าเปี่ยมด้วยความสิ้นหวัง นานกว่าจะเค้นคำพูดออกมาได้

“เจ้า…เจ้าโกง…คู่ซ้อมนี่ ข้าไม่เป็นแล้วได้หรือไม่…”

อันหลินส่ายหน้า พูดเสียงเข้มว่า “ทำการใดต้องทำให้ถึงที่สุด!”

พูดจบ เขาก็ขยับนิ้ว กระแสไฟจากหอกปีศาจอัสนีก็เริ่มฟังคำสั่ง หลั่งไหลมาพันรอบกระบี่ของเขาอย่างว่าง่าย

จากนั้น เขาก็สาวเท้าเข้าไปหาราชาปีศาจทระนง สายฟ้าบนกระบี่ในมือสาดแสง ตะโกนลั่นว่า

“เอากระบี่ไปกิน กระบี่อัสนี!”

ยังคงเป็นอัสนีเช่นเดิม แต่กลิ่นอายเปลี่ยนไป

ราชาปีศาจทระนงมองกระบี่อัสนี น้ำตาเริ่มคลอเบ้า

ครืน!

กระบี่อัสนีฟันลงบนร่างของราชาปีศาจทระนง ฟ้าดินดังครืนครั่น ราวกับอัสนีบนสวรรค์เก้าชั้นฟ้ากำลังคำราม

สายฟ้าอันน่ากลัวฟาดจนร่างของราชาปีศาจทระนงไหม้เกรียม!

อันหลินสะบัดกระบี่อย่างผ่าเผย หันหลังให้ราชาปีศาจทระนง

“นี่เป็นการต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อ…แต่ว่านะ สุดท้ายเซียนกระบี่อันหลินคนนี้ก็ชนะอยู่ดี…”

…………………………….

[1] หนังหน้าไฟ หมายถึง ระสบภัยพิบัติเป็นคนแรก