ระบบอัจฉริยะที่ไม่มีใครเสมอเหมือน - ตอนที่ 113 นักขับมือใหม่

ชายชุดดำระเบิดพลังอันมหาสารออกมา!

ตำรวจคนอีกคนเขามีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็วกว่าตำรวจอีกสองคนมาก เขาถอยกลังหลบลูกเตะทันทีที่เท้าของชายชุดดำพุ่งเข้ามาใส่

ชายชุดดำที่โจมตีไม่โดนตำรวจคนนั้น หลังจากนั้นเขาก็กระโจนใส่ตำรวจคำนั้นเหมือนกับเสือ เขากวาดขาของเขาและเตะด้วยแรงที่ไม่หยุดยั้ง ใบหน้าของตำรวจเปลี่ยนสีไปเล็กน้อยในขณะที่เขาเอื้อมมือไปป้องกันลูกเตะที่พุ่งเข้ามา

“ปัง!”

แขนและขาชนกัน! ตำรวจรู้สึกได้ถึงความรุนแรงของลูกเตะที่พุ่งทะลุร่างของเขา เขาพ่นเลือดสดออกมาจากปากของเขาแล้วกระเดนกลิ้งลงไปที่พื้น จากนั้นชายชุดดำกลิ้งตัวไปทางตำรวจ และเขาก็จับตัวตำรวจคนนั้น เอาไว้เพื่อใช้เป็นเกราะป้องกัน

ตำรวจหลายคนบุกเข้ามาในที่เกิดเหตุพร้อมกับปืนชี้ไปที่ชายชุดดำ พวกเขาตะโกนด้วยความโกรธ“วางเขาลงซะ!”

“ยิงฉันสิ ยังฉันกับเพื่อนของพวกแกสิ! ฮ่าฮ่าฮ่า!” ชายชุดดำหัวเราะอย่างโหดเหี้ยม พร้อมกับตะโกนออกมาเป็นภาษาจีนที่ไม่แข็งแรงของเขา ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวและเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่บ้าคลั่ง เห็นได้ชัดว่ามันเชื่อว่า พวกตำรวจไม่กล้าที่จะยิงมันกับเพื่อนตำรวจของมันแน่ๆ

เหตุการณ์ดำเนินไปตามการคาดการณ์ของมัน ตำรวจเจ็ดแปดคนที่เป็นกำลังเสริมที่มาถึง พวกเขาต้องการช่วยเพื่อนตำรวจของพวกเขาและฆ่าศัตรู ตอนนี้พวกเขาทำเพียงเล็งปืนไปที่ชายชุดดำและรักษาตำแหน่งไว้เท่านั้น ชั้นของเหงื่อเย็นปกคลุมฝ่ามือของพวกเขา

เมื่อสบโอกาส ชายชุดดำก็ใช้มือของเขาล้วงเอาปืนที่อยู่ตรงซองที่เอวของตำรวจออกมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็ชี้ปากกระบอกปืนไปที่กลุ่มตำรวจพวกนั้น

“ตาย!”

ชายชุดสีดำ เผยรอยยิ้มที่โหดเหี้ยมของเขาออกมาพร้อมกับลั่นไกออกไปอย่างไม่ลังเล

“ปัง ปัง ปัง ~”

กระสุนออกมาจากรังเพลิงของปืนในทันที ตำรวจรับรู้ได้ถึงอันตราย แต่มันก็ช้าเกินไปที่จะยิงตอบโต้แล้ว พวกเขากลิ้งตัวลงไปที่พื้นและหาที่ซ่อนตัวด้านหลังของยานพาหนะที่อยู่ใกล้ที่สุด แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังตอบสนองได้สายเกินไป กระสุนเจาะทะลุอากาศเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว ในพริบตามันก็มีตำรวจห้าคนถูกยิงและยานพาหนะทั้งสามคัน ถูกระเบิดเป็นชิ้นๆ เศษแก้วและเศษเหล็ก ต่างก็พาบินกระจัดกระจายไปทุกทิศทาง ด้วยการโจมตีอันทรงพลังของกระสุนปืน

เมื่อตำรวจถูกยิงไปเกือบครึ่งหนึ่ง ชายชุดดำก็เตะโล่มนุษย์ออกไป และรีบวิ่งตรงไปที่ รถโคร่า สีขาวของ จาง ซูซาน!

ใบหน้าของ จาง ซูซาน ขาวซีดเมื่อเห็นว่าชายชุดดำคนนั้นกำลังวิ่งเข้ามาทางนี้ ดังนั้นเขาจึงเหยียบไปที่คันเร่งโดยไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตามตอนนั้นเอง มันก็มีร่างของเด็กคนหนึ่งที่วิ่งตัดหน้ารถของเขา มันทำให้เขาต้องเหยียบเบรกเพื่อหยุดรถของเขาอย่างแรง

ในช่วงเวลาสั้นๆ ชายในชุดดำก็ตามมาทัน เขาเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งยังเบาะหลังในทันที จากนั้นเขาก็ชี้ปืนของเขาไปที่หัวของ จาง ซูซาน พร้อมกับตะโกนเสียงดังในภาษาจีนที่แข็งกระด้างว่า“จะขับหรือจะให้ฉันยิงแก!”

เสี่ยวหลัวต้องการที่จะเข้าไปแทรกแซง แต่เมื่อเขาเห็นผู้ชายคนนี้มีระเบิดอยู่ที่มือซ้าย และมือของเขาก็มีปืนพกอยู่ ดังนั้นเขาจึงยกเลิกความคิดของเขาในทันที

ในตลอดชีวิตของ จาง ซูซาน ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยถูกจี้โดยปืนมาก่อน ด้วยเหตุนี้มันจึงทำให้เขาเกือบที่จะฉี่ราดด้วยความกลัว เสียงของเขาสั่นเทาขณะที่เขาถามว่า“พ..พ..พี่ชาย พ..พี่จะไปที่ไหน?”

“ตรงไป! ตรงไปเร็ว!”

ชายชุดดำเฝ้ามองดูการเคลื่อนไหวของตำรวจอย่างใกล้ชิด เขามองไปทางซ้ายและขวา พร้อมกับตะโกนเตือนอย่างรวดเร็วว่า “ถ้าฉันถูกตำรวจจับ ฉันจะฆ่าแกทั้งสองคนก่อน!”

ด้วยมือซ้ายของเขาที่จับลูกระเบิดมือไว้แน่น ดังนั้นเขาจึงยิงปืนใส่ตำรวจด้วยมือขวา

การยิงครั้งนี้ มันทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจคนอื่นๆ ระวังตัวและค่อยๆขยับเข้ามาใกล้พวกเขาอย่างระมัดระวัง จากนั้นชายชุดดำก็หันกลับมาแล้วตะโกนใส่ จาง ซูซาน เสียงดังว่า“ทำไมยังไม่ขับออกไปอีก แกอยากตายใช่ไหม!”

“พี่ใหญ่อย่ารีบร้อน ฉันจะขับแล้ว ฉันจะขับแล้ว”

จาง ซูซาน สตาร์ทรถแล้วเหยียบคันเร่งลงไปอย่างแรงในทันที

“เร็วกว่านี้ เร็วกว่านี้อีก!”

ชายชุดสีดำถือปืนชี้ไปทาง จาง ซูซาน และคำรามเสียงดัง ” ขับให้เร็วที่สุดเท่าที่แกจะทำได้ หากตำรวจจับฉันได้ แกจะเป็นคนแรกที่ฉันฆ่า!”

“ผมเข้าใจ! ผมเข้าใจแล้ว!”

จาง ซูซาน เต็มไปด้วยความกลัว จนหน้าของเขาขาวซีดราวกับผี เขาขับรถเร็วขึ้นตามคำสั่งของชายชุดดำ เขารู้สึกถึงความกระหายเลือดอันรุนแรงที่เกิดขึ้นจากชายชุดดำอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากชายชุดดำคนนี้กล้าฆ่าแม้แต่ตำรวจ พวกกุ้งเช่นพวกเขาสองตัว ชายชุดดำคนนี้คงจะฆ่าอย่างไม่ลังเลอย่างแน่นอน

ความคิดของ จาง ซูซาน กำลังผสมปนเปกันไปจนหมด เขากำลังคิดว่าเขาจะตายในวันนี้เลยหรือไม่ หากเขาตายใครจะสืบทอดสกุลของเขาต่อหละเขายังไม่มีลูกไว้สืบทอดสกุลต่อเลยนะ แต่อย่างไรก็ตามเมื่อเขาคิดว่าเขายังมี เสี่ยวหลัวที่นั่งอยู่ข้างๆเขา ความหวาดกลัวของเขาก็ค่อยๆลดน้อยลง

“เพื่อนของฉันเขาเพิ่งได้รับใบขับขี่มา” เสี่ยวหลัวพูดขึ้น “เขาเป็นมือใหม่และไม่ได้มีจิตใจที่แข็งแกร่งอะไรนัก เมื่อคุณเล็งปืนไปที่หัวของเขา เขาจะยิ่งกลัวและมันเป็นไปได้สูงว่าเราจะประสบอุบัติเหตุ ดังนั้นฉันจะขับรถแทนเขาเอง ฉันเป็นนักแข่งและฉันรับประกันได้ว่าเราจะสลัดตำรวจหลุด ด้วยฝีมือการขับรถของฉัน”

ชายชุดดำหันไปมองเสี่ยวหลัว “แกกล้ารับประกันไหม”

เสี่ยวหลัวตอบอย่างมั่นใจ“แน่นอน ถ้าฉันทำไม่ได้ คุณสามารถฆ่าฉันได้ก่อนเลยคนแรก”

“ตกลงฉันจะเชื่อแก พวกแกสองคนเปลี่ยนที่นั่งกันซะ!”

ชายชุดดำ ไม่อยากให้เกิดอุบัติเหตุอะไร และเขาก็คิดว่าทักษะการขับรถของ จาง ซูซาน นั้นมันห่วยแตกเอามากๆ เขารู้สึกว่าเขาสามารถถูกจับได้ตลอดเวลา

เสี่ยวหลัวจับไปที่พวงมาลัยรถ เขาลอบมองไปที่ จาง ซูซาน และส่งสัญญาณอะไรบางอย่างไปเขากับเขา พร้อมกับให้เขาลุกจากที่นั่งของคนขับ

“ติ้ง ขอแสดงความยินดี! กับโฮสต์ที่ได้รับ”ทักษะการขับขี่ที่บ้าคลั่ง” 500 แต้ม ถูกหัก! ”

ในหัวของเขาเสียงของการแจ้งเตือนระบบดังขึ้น แต่เสี่ยวหลัวก็ไม่ได้ใส่ใจกับมัน เมื่อเสี่ยวหลัวและ จาง ซูซาน สลับตำแหน่งกันแล้ว เขาก็เหยียบคันเร่งในทันที จาง ซูซาน ที่เพิ่งนั่งลงบนที่นั่งของผู้โดยสาร ตัวของเขาก็ชิดติดกับที่นั่งในทันที รถโคโรร่า สีขาว มันคำรามเหมือนสัตว์ป่าและเร่งความเร็วไปตามถนนที่คับคั่ง มันเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาหลบเลี่ยงรถที่อยู่บนถนนราวกับสายน้ำไหล

จาง ซูซาน เกือบจะอาเจียนออกมา ในขณะที่เขาพยายามคาดเข็มขัดนิรภัย

ที่เบาะหลังชายชุดดำรู้สึกยินดี “ไม่เลว. แกขับได้ดีเลยทีเดียว ฮ่าฮ่าฮ่า…”

หลังจากขับไปได้สองสามไมล์ เสียงไซเรนของรถตำรวจก็ดังขึ้น กำลังเสริมได้มาถึงแล้ว

รถตำรวจสามคันที่ส่งเสียงของไซเรนออกมา พวกมันขับตามมาพวกเขามาอย่างรวดเร็ว

ชายชุดดำหันไปมองข้างหลัง “ไอเชี้..ยเอ้ย พวกมันยังไล่ตามเรามาอยู่!”

จากนั้นเขาก็โน้มตัวออกไปนอกหน้าต่างแล้วยิงกระสุนนัดหนึ่งออกไประเบิดยางรถหนึ่งคัน ตู้ม! เมื่อยางรถถูกระเบิดรถตำรวจที่ตามมาก็พลิกคว่ำไปในทันทีและขว้างทางรถตำรวจอีกคัน

จากนั้นเขาชี้ปืนของเขาไปที่รถบรรทุกน้ำมันและเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา“พวกแกทุกคนไปลงนรกซะเถอะ!”

หากกระสุนของเขาถูกยิงไปที่รถบรรทุกน้ำมัน มันจะทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่และอาจทำลายถนนไปมากกว่าครึ่ง

เมื่อเสี่ยวหลัวรู้ว่ามันกำลังพยายามจะทำอะไร เขาจึงเร่งความเร็วขึ้นอย่างฉับพลัน พวกเขาวิ่งไปข้างหน้ามากกว่าสิบเมตร รถบรรทุกน้ำมันที่เป็นเป้าหมายหายไปจากสายตาในทันที

เมื่อมองไปที่รถตำรวจที่กำลังขับไล่ตามพวกเขามา ชายชุดดำก็คำราวอย่างโกรธแค้น “ไอเชี้..ยเอ้ย แกจะขับรถเร็วไปเพื่อ?”

“คุณไม่ได้ขอให้ฉันขับเร็วๆงั้นเหรอ?” เสี่ยวหลัวขมวดคิ้วเป็นปม จากนั้นเสี่ยวหลัวก็ถามว่า“งั้นคุณต้องการอย่างไรกันแน่ จะให้ขับช้าหรือว่าขับเร็ว?”

ชายชุดดำตวาดเสียงดัง“แน่นอนว่า ฉันต้องการให้แกขับเร็วๆ!”

เสี่ยวหลัวพยักหน้า เขาปลดปล่อยทักษะการขับรถของเขาออกมาในทันที และนั่นมันทำให้รถตำรวจถอยห่างออกไปจากพวกเขาไปกว่า 50 เมตร

“เฮ้แกหนะ ทักษะการขับรถของแกไม่เลวเลย แกต้องการมาทำงานให้ฉันไหม?” เมื่อเห็นว่าระยะห่างระหว่างพวกเขากับตำรวจเพิ่มมากขึ้น ชายชุดดำก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

“ไม่ขอบคุณ ฉันมีงานอยู่แล้ว”

“งาน?”

ชายชุดดำหัวเราะอย่างเย้ยหยัน พร้อมกับพูดว่า“มนุษย์จะมีชีวิตอยู่ดังเช่นวัวและแกะได้อย่างไร? ผู้ชายควรจะต่อสู้และค้นหาความสุขจากการพิชิตโลก โดยการเดินไปตามเส้นแบ่งระหว่างชีวิตกับความตายสิถึงจะถูก ไปทุกที่ที่แกต้องการจะไป และทำในทุกๆสิ่งที่แกต้องการจะทำ”

“พี่ใหญ่ คุณทำงานอะไร?” จาง ซูซาน ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ฉันสามารถฆ่าใครหรือช่วยใครก็ได้ ตามค่าจ้าง ฉันไม่มีศาสนา และก็ไม่มีสัญชาติ…”

“คุณเป็นทหารรับจ้างใช่ไหม?”

ดวงตาของเสี่ยวหลัวหดแคบลงขณะที่เขาพูดสิ่งนี้ออกมา