ระบบอัจฉริยะที่ไม่มีใครเสมอเหมือน - ตอนที่ 30 แผนการ

หลังจากทำความรู้จักกับพวกเขา เสี่ยวหลัว ก็ได้เข้าใจเกี่ยวกับ ฝู เจียเว่ย และพรรคของเขามากขึ้น พวกเขาเป็นเด็กที่มีฐานะร่ำรวยอย่าง ชูเยว่ และพวกเขาก็เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยเช่นกัน แต่พวกเขาไม่ได้อยู่ในหัวเย่ แต่พวกเขาอยู่ในมหาวิทยาลัยครูจงหัวซึ่งถูกคั่นกลางระหว่างทะเลสาบเทียม

เมื่อพวกเขารู้ว่าเสี่ยวหลัวมาจากครอบครัวชาวนาธรรมดาๆ ฝู เจียเว่ย ฝาง ชูหลาน และ เย่ หยิงหยิง ก็หมดความสนใจในตัวเขาในทันที ความกระตือรือร้นของพวกเขาที่มีต่อเสี่ยวหลัวลดลงอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาดึงตัวชูเยว่และไป่หลิง ไปด้วยขณะที่พวกเขาไปหาเพื่อนคนอื่นๆเพื่อพูดคุยและดื่มกัน

ทุกคนที่มางานร่วมงานปาร์ตี้ในที่นี้เป็นพวกลูกหลานของตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดของ เจียงเฉิง พวกเขาควรสร้างเครือข่ายมากขึ้นในเวลานี้

เสี่ยวหลัวถูกทิ้งให้อยู่ตามลำพัง แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก สิ่งเดียวที่เขาคิดอยู่ตอนนี้ก็คือเรื่องของกิน

เสี่ยวหลัวไม่ได้ทานข้าวเย็นดังนั้นกระเพาะของเขาจึงกำลังประท้วงเรียกร้องให้เขาไปหาอะไรกิน เสี่ยวหลัวจึงเดินไปนั่งลงที่โต๊ะที่เต็มไปด้วยของหวานและผลไม้และเริ่มกินโดยไม่ลังเล ไม่ต้องพูดถึงรสชาติมันดีมากจนเขาไม่สามารถที่จะหยุดกินได้เลย

ชูเยว่,ฝู เจียเว่ย และเพื่อนของเขามองมาที่นี่จากในระยะไกล

“ราชินีชู ทำไมคุณถึงแนะนำคนแบบนี้เข้ามาในทีมของเรา? ดูสิว่าเขากินยังไงหยาบคายชะมัด เขาไม่ได้ดูดีมีสกุลเลย เมื่ออยู่กับเขาภาพลักษณ์ของทีมของเราจะต่ำลง” เย่ หยิงหยิง บ่นดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจที่มีต่อเสี่ยวหลัว

“เราทุกคนเป็นสมาชิกทีมเดียวกัน แต่เขาเป็นเพียงแค่เด็กยากจน ซึ่งไม่มีคุณสมบัติที่จะมาเป็นเพื่อนกับเรา ถ้าคนอื่นรู้เรื่องนี้พวกเขาคงจะหัวเราะเยาะเราอย่างแน่นอน” ฝาง ชูหลาน พูดออกมาเช่นกัน

ในฐานะเจ้าของบ้าน ฝู เจียเว่ย ไม่ได้แสดงความคิดเห็นใดๆ เขาทำเพียงแค่มองไปที่ชูเยว่อย่างเงียบๆ เขาไม่อยากจะวิพากษ์วิจารณ์เพื่อนที่พามาโดยชูเยว่ ก่อนที่เธอจะแสดงทัศนคติของเธออย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกเหมือนกันอยู่ในใจของเขาว่าเสี่ยวหลัวนั้นมีคุณสมบัติไม่เพียงพอที่จะมาที่นี่ก็ตาม

ไป่หลิง โต้เถียงปกป้อง เสี่ยวหลัว“มันมีอะไรผิดปกติ เกี่ยวกับวิธีการกินของเขากัน? ฉันคิดว่ามันก็ดีออก นอกจากนี้สถานะการทางการเงินของครอบครัวฉันก็ไม่ได้ยอดเยี่ยมเช่นกัน ตามที่พวกเธอพูด พวกเธอก็หมายความว่าฉันก็ไม่ควรที่จะมาอยู่ที่นี่ด้วยงั้นเหรอ?”

“ไป่หลิง เธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดของราชินีชู ดังนั้นเธอจะเป็นเช่นเดียวกันกับเขาได้อย่างไร” เย่ หยิงหยิง กล่าว

“ถูกต้องแล้ว เขาก็คือเขาและเธอก็คือเธอ เขาจะมาเปรียบเทียบกับเธอได้อย่างไร? ดูสิว่าเขากินยังไง แล้วก็ดูสภาพของเขาสิอย่างกับพวกโจรที่เพิ่งถูกปล่อยตัวออกมาจากคุกยังไงยังงั้น เขาไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนเลยหรือไงนะ” ฝาง ชูหลาน กล่าวอย่างเย็นชา

ไป่หลิงเห็นแก่ชูเยว่ เธอจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ เพื่อไม่ให้กระทบความรู้สึกระหว่างทุกคน แต่ในฐานะที่เธอก็เป็นเด็กที่มาจากครอบครัวธรรมดาๆเหมือนกัน เธอจึงรู้สึกว่าทัศนคติของพวกเขาที่มีต่อเสี่ยวหลัวนั้นมากเกินไป

“ไม่มีทั้งนอกและในอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันพาเสี่ยวหลัวมาที่นี่ แต่พวกเธอกลับต้องการทำให้ฉันอับอายโดยการใส่ร้ายเขาแบบนี้งั้นเหรอ?”

ชูเยว่ พูดขึ้น ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นลูกของครอบครัวที่ร่ำรวย แต่เธอก็รังเกียจวัฒนธรรมของวงใน ไม่เช่นนั้นเธอคงจะไม่มีไป่หลิง ที่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ

ฝาง ชูหลาน และ เย่ หยิงหยิง พวกเขาค่อนข้างอับอาย พวกเขามองหน้ากันและยิ้มอย่างขมขื่น พวกเขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าชูเยว่ จะมีปฏิกิริยาตอบโต้ที่รุนแรงแบบนี้ เธอกลับวิพากษ์วิจารณ์พวกเขาเพราะคนยากจนคนนั้น

ฝู เจียเว่ย หัวเราะออกมาเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจนี้“ราชินีชู กล่าวถูกต้องแล้ว ทุกคนเป็นนักศึกษา และพวกเธอเพียงกล่าวหยอกเล่นเท่านั้นใช่ไหม หยิงหยิง,ชูหลาน ถ้าพวกเธอยังพูดถึงเสี่ยวหลัวแบบนี้อีกครั้งหละก็ ฉันก็จะต้องต่อว่าพวกเธอสักหน่อยแล้ว”

“เราพูดผิดไปแล้ว ราชินีชู อย่าโกรธพวกเราไปเลยนะ”

“ใช่แล้วเราแค่พูดออกไปมั่วๆ ชูเยว่เธอไม่ต้องถือเป็นจริงเป็นจังไปก็ได้”

เย่ หยิงหยิง และ ฝาง ชูหลาน เปลี่ยนจุดยืนของพวกเธออย่างรวดเร็ว มันไม่คุ้มค่าที่จะไปโต้เถียงกับเธอเพราะไอเด็กยากจนนั่น

“ฉันไม่ได้โกรธ พวกเธอจะมาขอโทษฉันทำไม”

ชูเยว่ หันไปมองเสี่ยวหลัวด้วยดวงตาที่งดงามของเธอ“ฉันพาเขามาที่นี่ด้วยเหตุผลสองประการ หนึ่งก็เพื่อให้พวกเธอได้ทำความรู้จักกับเขา และสองฉันอยากให้พวกเธอสั่งสอนบทเรียนให้กับเขา เพื่อที่จะให้เขาหยุดทำตัวหยิ่งยโสต่อหน้าฉัน”

“โอ้?”

ฝู เจียเว่ย,ฝาง ชูหลาน และ เย่ หยิงหยิง มองหน้ากันพวกเขารู้สึกสนใจในเรื่องนี้

ชูเยว่กวักมือเรียกพวกเขาทั้งสี่คนมารวมกันและพูดคุยกระซิบกันว่า นี่คือกลยุทธ์ที่ทำให้เสี่ยวหลัวจะต้องขายหน้าด้วยตัวของเขาเอง

ไป่หลิง มองไปที่เสี่ยวหลัวและถอนหายใจออกมาอย่างช่วยอะไรไม่ได้ เธออดไม่ได้ที่จะเห็นใจเสี่ยวหลัว

……

เสียงเพลงเริ่มช้าลงและชายหนุ่มรูปหล่อและสาวสวยที่มาเข้าร่วมงานปาร์ตี้ วางแก้วไวน์ลง พวกเขาจับมือกันและไปที่ฟลอร์เต้นรำเพื่อเต้นรำด้วยกัน การเต้นรำบอลรูมเป็นการเต้นรำแบบคู่ชายและหญิง พวกเขาจะต้องจับมือของกันและกันในขณะที่แต่ละคนวางมือบนหลังมือของอีกฝ่าย พวกเขาจะแกว่งตัวเบาๆ ขณะที่หันหน้าเข้าหากันด้วยและจ้องมองหน้ากันด้วยความรักเหมือนคู่รักและหมุนตัวอย่างช้าๆ (เหมือนการเต้นตอนม.6อะ)

“พวกคนเหล่านี้ดูผ่อนคลายและสง่างามจริงๆ!”

เสี่ยวหลัวดื่มไวน์แดงหนึ่งแก้วในอึกเดียวแล้วหยิบเค้กเนยชิ้นหนึ่งขึ้นมา เขายกช้อนของเขาตักลงในเค้กแล้วส่งตรงไปที่ปากของเขา“นี่ก็ดีเช่นกัน พวกเขาเต้นและฉันก็กินอาหารของฉัน เรา” ค้นหาความสนใจของเราเองฮิฮิ….

เขาไม่สนใจการเต้น แต่เขาสนใจที่จะเป็นนักชิมต่อไป

“พี่เสี่ยวหลัวทำไมคุณถึงไม่ไปเต้นรำล่ะ” ในเวลานั้น ฝู เจียเว่ย ก็เดินมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ฉันไม่รู้วิธีเต้นหรอก!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า… .. นั่นมันไม่สำคัญหรอกไม่มีใครเกิดมาแล้วก็รู้วิธีเต้นเลย เดี๋ยวผมจะให้ ชูหลาน เป็นคนสอนพี่เอง” ฝู เจียเว่ย โบกมือให้ ฝาง ชูหลาน

ทั้งหมดนี้ได้มีการพูดคุยกันมาล่วงหน้าแล้ว จุดประสงค์ก็คือการทำให้เสี่ยวหลัว อับอายและทำให้ชูเยว่บรรลุความปรารถนาของเธอ

ฝู เจียเว่ย กล่าวเสริมว่า“ชูหลาน นั้นเป็นปรมาจารย์ด้านการเต้นรำเลยหน่า”

“ขอโทษ ฉันไม่รู้วิธีเต้นจริงๆ”

เสี่ยวหลัวปฏิเสธมีอาหารอร่อยมากมายเขาจะไปเต้นโง่ๆ ได้อย่างไร

“ไม่เป็นไร พวกเราจะกลายเป็นพี่น้องที่ดีกันในอนาคตไม่ต้องเก้อเขินไปหรอก นอกจากนี้ ชูหลาน ก็ไม่ได้เป็นคนนอก พวกเราทุกคนต่างก็อยู่ในทีมเดียวมันไม่มีอะไรน่าอายหรอก” ฝู เจียเว่ย หัวเราะและตอบ

ฝาง ชูหลาน จ้องมองไปที่เสี่ยวหลัวแล้วตะโกนว่า“มานี่มาถ้าคุณเป็นผู้ชายอย่ากลัวและดื้อรั้นไปเลย”

ก่อนหน้านี้เธอเคยคิดว่าเสี่ยวหลัวมาจากแวดวงเดียวกัน ดังนั้นทัศนคติของเธอที่มีต่อเสี่ยวหลัวจึงเป็นมิตรและสุภาพมาก แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาไม่ได้มีภูมิหลังอะไรซึ่งเขาเป็นเพียงแค่คนยากจนที่มาจากชนบทเธอจึงหยุดที่จะสุภาพกับเขา

คำพูดนี้เชื่อมโยงอย่างจริงจังเกี่ยวกับความเป็นลูกผู้ชายของเขา เสี่ยวหลัวที่เป็นลูกผู้ชายจึงไม่สามารถปล่อยให้พวกเขาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเขาได้อีกต่อไป

เขาวางเค้กที่อยู่ในมือลง เสี่ยวหลัวปัดเศษผงออกจากมือของเขา จากนั้นเสี่ยวหลัวก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ฟลอร์เต้นรำ

ในขณะเดียวกันเสียงเตือนของระบบก็ดังขึ้นในใจของเขา“ติ้ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับความสามารถในการเต้น หัก 500 แต้ม!”

“ปลากินเหยื่อแล้ว”

รอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของ ฝู เจียเว่ย กว้างขึ้นอย่างเต็มที่และเขาแอบส่งสัญญาณOKไปที่ชูเยว่ ที่อยู่ในระยะไกล จากนั้นเขาก็ส่งสัญญาณให้DJเปิดเพลง

เมื่อ ฝาง ชูหลาน เริ่มเต้นรำบนฟลอร์เต้นรำที่ว่างเปล่าและกว้างขวาง ใครๆก็สามารถเห็นได้ว่าเธอมีจังหวะการเต้นที่คมชัดและแข็งแกร่งราวกับผู้ชาย มันเป็นเหมือนการเต้นรำสตรีทตามท้องถนน การเต้นของเธอเป็นที่ชื่นชอบและดึงดูดความสนใจทางสายตามาก ด้วยเสียงเพลงพลังสูงแบบไดนามิก เธอดูเหมือนจะกลายเป็นราชินีเต้นรำ ความงดงามทั้งหมดมารวมกันอยู่ในร่างกายของเธอซึ่งดึงดูดเสียงอุทานและเสียงปรบมืออย่างกระตือรือร้นจากแขกทั้งในและนอกฟลอร์เต้นรำ

“ถึงตาคุณแล้ว!”

หลังจากส่วนหนึ่งของการเต้นรำสตรีทตามท้องถนนเสร็จแล้ว ฝาง ชูหลาน ก็ตะโกนและพยักหน้าให้เสียวหลัว“มันไม่สำคัญว่าคุณจะรู้เรื่องการเต้นหรือไม่ มันเป็นเพียงการเต้นสตรีทตามท้องถนนตราบใดที่คุณเต้นตามจังหวะ คุณก็จะแสดงความน่าหลงใหลออกมาได้”

“มันง่ายมากขนาดนั้นเลยเหรอ?” เสี่ยวหลัวยิ้มขณะที่เขาพิจารณา

“มันง่ายมาก” ฝาง ชูหลาน พยักหน้า

อย่างไรก็ตามเธอก็เยาะเย้ยอยู่ในใจ“มันง่ายนรกสิ เพียงโบกแขนขาของคุณและทำตัวเหมือนตัวตลกและสร้างความอับอายให้กับตัวเอง คุณเป็นคนบ้านนอกที่ไม่ควรมาที่นี่!”

(ปล.การเต้นในเรื่องนี้คือสตรีทเเดนซ์นะครับ ความรู้ สตรีทเเดนซ์ พัฒนามาจากกลุ่มชนคนผิวดำตามเขตแหล่งชุมชนในอเมริกา มักจะเป็นผู้คิดค้นแนวการเต้นที่เร้าใจ และโดนใจวัยรุ่นไปทั่วโลก ซึ่งได้นำแนวการเต้นที่ได้รับการยอมรับจากทั่วโลกผสมผสานเข้าด้วยกันแล้วนำมาวาดลวดลายลีลาท่าทางกันตามถนน โดยกลุ่มผิวดำเหล่านี้จะเปิดเพลงจากวิทยุที่พกพามาด้วยเสมอ เต้นกันอย่างสนุกสนาน เท่านั้นยังไม่พอ กลุ่มคนผิวดำยังมีการชักชวน คนที่เดินอยู่ตามท้องถนนมาร่วมเต้นด้วยกัน Street Dance เป็นท่าเต้นที่ผสมผสานกับท่าเต้นรูปแบบต่างๆ ในขั้นพื้นฐาน ไม่ว่าจะเป็น Break Dance, Popping, Locking, Hip Hop, และ Jazz Dance เคล็ดลับสำหรับผู้รักการเต้นแนวนี้ คือ มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ในการออกแบบท่าให้แปลกใหม่ ไม่เหมือนใคร มีเอกลัษณ์เป็นของตัวเอง และได้รับการยอมรับในหมู่นักเต้นด้วยกัน)