ระบบอัจฉริยะที่ไม่มีใครเสมอเหมือน - ตอนที่ 34 รู้สึกถึงมันไหม

“ปั๊ก”

“ปั๊ก”

เสียงที่คมชัดของลูกคิวกลิ้งลงไปในหลุม ตอนนี้จำนวนของลูกคิวสีแดงที่อยู่บนโต๊ะลดลงเมื่อมองด้วยตาเปล่า คะแนนของ เย่ หยิงหยิง เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องจาก 10 เป็น 17, 25, 30

“หยิงหยิง กำลังจะเคลียร์โต๊ะ!”

“แม้แต่ลุงต้านักสนุกเกอร์มือเก๋าก็เกือบจะพ่ายแพ้ต่อ หยิงหยิง เธอนั้นเป็นคนที่มีฝีมือคนหนึ่ง”

“ใช่แล้วเคลียร์โต๊ะไปเลย ให้คนนั้นทำคะแนนได้ศูนย์ ฮ่าฮ่า…”

เพื่อนของ ฝาง ชูหลาน และ เย่ หยิงหยิง ต่างก็รู้สึกตื่นเต้นและพูดหยอกล้อ

เมื่อเห็นว่า เย่ หยิงหยิง แทงลูกคิวสีแดงทั้งสิบห้าลูกไปหมดแล้วและเหลือเพียงแค่ลูกคิวหลากสีเพียงหกลูกที่ยังคงอยู่ ฝู เจียเว่ย ก็รู้สึกอยากรู้อยากเห็นว่าการแสดงออกของเสี่ยวหลัวตอนนี้เป็นอย่างไร แต่เมื่อเขาหันหลังกลับไปมองเสี่ยวหลัวเขาก็ตกใจเพราะ เสี่ยวหลัวตอนนี้นั้นกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสบายใจขณะที่ถือไวน์แดงแก้วหนึ่งที่ไม่รู้ไปเอามามาจากที่ไหน เขานั่งไขว่ห้างจิบไวน์อย่างสบายอารมณ์ และดูไม่ได้เป็นกังวลอะไร

เขาหันไปแกล้งถามด้วยความกังวลว่า“เสี่ยวหลัวพี่ชายของผม หยิงหยิง กำลังจะเคลียร์โต๊ะ พี่กำลังคิดอะไรอยู่ทำไมถึงยังมานั่งจิบไวน์อยู่อีก?”

“ทุกอย่างก็ยังปกติดี. ยังมีลูกคิวหลากสีเหลืออยู่อีกตั้งหกลูก รวมแล้วเป็น 27 คะแนน” เสี่ยวหลัวกล่าวอย่างใจเย็น

นี่มันอะไรฟระ ความมั่นใจของเขามันจะเยอะไปไหน!

ในตอนนี้ ฝู เจียเว่ย กำลังอดกลั้นอยู่ เขาทำได้แต่สถบด่าอยู่ในใจ จากนั้นเขาก็หันไปมองที่โต๊ะสนุกเกอร์ และยิ้มพร้อมกล่าวว่า “ตอนนี้มันลดลงเหลือ 22 คะแนนแล้ว”

ตอนที่เขาพูด เย่ หยิงหยิง ก็ได้แทงลูกบอลสีเหลืองและสีเขียวลงไปแล้ว และจากนั้นเธอก็แทงลูกบอลสีน้ำตาลลงหลุมตามไปอีก

“ปั๊ก ~” ลูกคิวอีกลูกกลิ้งลงเข้าไปในหลุม

ฝู เจียเว่ย มีรอยยิ้มที่ร่าเริงอยู่บนใบหน้าของเขาและเปล่งเสียงของเขาออกมา: “เหลือเพียง 13 คะแนนแล้ว!”

เสี่ยวหลัวไม่ได้พูดอะไรเขายังคงจิบไวน์แดงอย่างใจเย็นอยู่

“ฮ่าฮ่า … อย่าแสร้งทำเป็นใจเย็นอยู่เลย อีกไม่ช้าคุณก็จะต้องเรียนรู้ที่จะเห่าเหมือนสุนัขแล้ว”

ในที่ไกลๆ ชูเยว่ นั้นมีความสุขมาก ในที่สุดเสี่ยวหลัวก็จะต้องทำให้ตัวเองขายหน้า

“ฉันหวังว่าเสี่ยวหลัวจะไม่โกรธ เมื่อเขารู้ว่าเธออยู่เปนคนที่อยู่เบื้องหลังแผนการทั้งหมด” ไป่หลิง ส่ายหัวของเธอพูดออกมาเงียบๆ

“เขากล้า?”

ชูเยว่ เชิดคางของเธอขึ้นอย่างมั่นใจ “ฉันคนนี้ไม่ได้ตีเขาหรือด่าเขา ฉันแค่ให้เขาเรียนรู้ที่จะเห่าเหมือนสุนัข เขาจะโกรธฉันเรื่องอะไรได้?”

“ราชินีชู แต่เขานั้นสนใจเรื่องศักดิ์ศรีของเขาอย่างมาก!” ไป่หลิง มองไปที่ดวงตาของเธอ

“ฉันรู้แล้วหน่า. โธ่! เขาไม่ได้จะเข้าร่วมทีมของฉันเหรอ? ในฐานะกัปตันทีม ฉันต้องทำให้เขาได้ลิ้มรสสิทธิอำนาจของฉัน เพื่อไม่ให้เขาทำตัวอยู่เหนือหัวฉันของฉันในอนาคต” ชูเยว่ พูดออกมา

ไป่หลิง ไม่อยากจะพูดอะไรกับเธออีก

……

เย่ หยิงหยิง ขมวดคิ้วของเธอเล็กน้อย เพราะว่าลูกคิวนั้นไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่ดีนัก

เธอมั่นใจในการแทงลูกคิวสีชมพูให้ลงหลุม แต่ในเวลาเดียวกันหลังจากที่ลูกคิวสีชมพูลงหลุมลูกคิวสีขาวที่ถูกแทงมันมีโอกาสมากกว่า 90% ที่จะตกลงไปในหลุมด้วย หากลูกคิวสีขาวตกลงไปในหลุม เสี่ยวหลัวก็จะได้รับคะแนนหกคะแนนโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย

นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เธอต้องการ!

สิ่งที่เธอต้องการคือชัยชนะที่ท่วมท้น – ไม่ต้องพูดถึงว่าหกคะแนนนั้นมันจะทำให้เขาได้คะแนนใกล้เคียงกับสิบคะแนน เธอนั้นไม่ต้องการให้เขาได้รับคะแนนแม้แต่คะแนนเดียว

ดังนั้น เย่ หยิงหยิง จึงเลือกที่จะเล่นแบบป้องกันตัวเอง เธอแทงลูกคิวเบาๆ ลูกคิวสีขาวกลิ้งไปโดนที่ขอบของลูกคิวสีชมพูเบาๆ และกลิ้งไปที่ด้านสั้นของโต๊ะในมุมที่เป็นเหลี่ยมและหยุดอยู่ใกล้กับลูกคิวสีดำ ลูกคิวสามลูกเกือบชิดติดกัน มันอาจกล่าวได้ว่าลูกคิวสีดำนั้นปิดกั้นลูกคิวสีชมพูอยู่ และลูกคิวสีขาวก็ไม่สามารถสัมผัสลูกคิวสีชมพูได้โดยตรง

“แทงได้ดี!”

แขกที่มามองดูการแข่งขันชื่นชมเธอ การแทงในครั้งนี้เป็นการแทงที่ดีและยังเป็นการป้องกันที่ดีมากอีกด้วย

ต่อจากนั้นทุกคนก็หันไปมองเสี่ยวหลัว ตอนนี้เขาจะทำอย่างไรต่อไป?

ผู้ชายคนนี้จะสร้างปาฏิหาริย์หรือเขาจะจบเกมด้วยคะแนนเป็นศูนย์?

หลายคนคาดการณ์ผลลัพธ์ว่าท้ายที่สุดแล้วมันจะออกมาเป็นอย่างไร เสี่ยวหลัวยังคงดูเงียบสงบและไม่ได้ตื่นตระหนกอะไร ลูกคิวสีชมพูและสีดำมีคะแนนรวมกันได้ 13 คะแนน หากเขาสามารถแทงลูกทั้งสองลูกนี้ได้เขาก็ยังชนะเกมนี้ได้

แน่นอนว่าคนส่วนมากไม่คิดว่าเสี่ยวหลัวจะได้รับชัยชนะ เพราะจากการที่เขาลองแทงไปก่อนหน้านี้ แทงลูกวืดไปเก้าครั้งจากสิบครั้ง เขาจะได้รับชัยนะไปได้อย่างไร?

“ถึงตาคุณแล้ว!”

เย่ หยิงหยิง หันหลังกลับไปะตะโกนบอกเสี่ยวหลัว

เสี่ยวหลัวไม่ได้ร้อนรนอะไร เขาวางแก้วไวน์ลงและพูดกับ ฝู เจียเว่ย ที่อยู่ข้างเขาด้วยรอยยิ้มว่า“ดูสิ ฉันยังมีโอกาส”

“ใช่แล้ว!พี่ยังมีโอกาสที่จะชนะ! ลูกคิวสีดำและสีชมพูรวมกันได้ 13 คะแนน ซึ่งมันมากกว่าสิบคะแนน ฮิฮิ.”

ฝู เจียเว่ย อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและคิดกับตัวเอง: ช่างเป็นอะไรที่แปลกประหลาด ทำไมเขาถึงคิดว่าเขายังมีโอกาส? มันไม่น่าแปลกใจอะไรที่เขาจะทำให้ เจ้าหญิงชูเยว่ของฉันโกรธ

เสี่ยวหลัว เดินวนไปรอบๆโต๊ะและขมวดคิ้วของเขา

“ลูกคิวสีขาวไม่สามารถสัมผัสถูกลูกคิวสีชมพูได้ด้วยการเด้งเพียงหนึ่งครั้ง จะต้องเด้งอย่างน้อยสองครั้ง เพื่อให้บรรลุผลสำเร็จ นี่ไม่ต้องพูดถึงฉัน ฉันกลัวว่าแม้แต่ผู้มีชื่อเสียงระดับโลกก็จะมีอัตราความสำเร็จน้อยกว่า 50% คุณเย่ คุณนี่เก่งจริงๆ”

“ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ใช่คนโง่เขลาไปซะทีเดียว เนื่องจากคุณทราบดีว่าคุณจะไม่มีวันแทงลูกคิวสีชมพูได้ คุณควรยอมแพ้ได้แล้ว” เย่ หยิงหยิง ตอนนี้ชัยชนะอยู่ในมือกำมือของเธอแล้ว เธอยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

“ยอมแพ้?”

เสี่ยวหลัวส่ายหัว“ทำไมฉันถึงจะต้องยอมแพ้”

เย่ หยิงหยิง กล่าว“คุณคิดว่าคุณเก่งกว่านักสนุกเกอร์มือโปรหรือไง ที่คุณสามารถแทงลูกบอลสีชมพูกับลูกบอลสีขาวที่อยู่ในตำแหน่งเช่นนี้ได้”

“คุณจะรู้ได้ยังไงถ้าคุณยังไม่ได้ลอง” เสี่ยวหลัวพูดพร้อมกับยื่นมือออกไป

ฝาง ชูหลาน เริ่มหงุดหงิดและตะโกนว่า“ทำไมคุณถึงยังพูดเรื่องไร้สาระอยู่อีก? คุณจะแทงลูกบอลไหมเนี้ย?”

“อย่ามัวแต่พูดมาก”

“รีบแทงเร็วๆสิ! หรือไม่ก็ยอมแพ้แล้วไปเห่าเหมือนสุนัขซะ”

“นอกจากเห่าแล้วคุณยังต้องเช็ดส้นเท้าของ เย่ หยิงหยิง ให้สะอาดอีกด้วย”

กลุ่มคนพากันตะโกน

เสี่ยวหลัวเมินเฉย เขาโน้มตัวลงยื่นมือออกมากางออกทำเป็นร่องด้วยมือซ้ายของเขาและเล็งลูกคิว เขาสูดหายใจเข้าลึก

“เจียเว่ย นายรู้สึกถึงมันไหม”

คำพูดของเขาทำให้ ฝู เจียเว่ย สับสน เขาพูดตอบกลับพร้อมกับเสียงหัวเราะ“รู้สึกอะไร”

“แน่นอนว่าต้องรู้สึกว่าฉันจะต้องแทงลูกคิวนี้ลงหลุมได้” เสี่ยวหลัว กล่าวอย่างจริงจัง

แทงลูกลงหลุม?

ฝู เจียเว่ย ตกตะลึง เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาจนน้ำตาไหล เขาคิดกับตัวเอง: เขาไม่สามารถแม้แต่จะชี้ไม้คิวไปได้ในทิศทางที่ถูกต้อง มันเกือบจะเป็น 180 องศา จากลูกคิวสีชมพู เขาพูดออกมาได้อย่างไรว่าเขาสามารถแทงมันลงหลุมได้?

พี่ชายคนนี้ยอดเยี่ยมจริงๆ!

“ตอนแรกผมก็ไม่รู้สึก แต่เมื่อพี่ชายพูดออกมา ผมก็เริ่มที่จะรู้สึกถึงมันแล้ว พี่ชายต้องแทงลูกนี้ลงหลุมได้แน่ๆ” ฝู เจี่ยเว่ย กล่าว

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ …”

ผู้คนต่างก็หัวเราะออกมากันอย่างสนุกสนาน เพราะคำพูดของเสี่ยวหลัวนั้นมันตลกมาก

“ลงหลุมไปซะ!”

เสี่ยวหลัวตะโกน พร้อมกับแทงลูกคิวสีขาวออกไปอย่างแรง

“ปั๊ก ~”

ลูกคิวสีขาวที่อยู่นิ่งกลายเป็นเส้นแสงสีขาวและกลิ้งออกไปอย่างรวดเร็ว มันกลิ้งออกไปราวกับหลุดออกจากการควบคุม มันแบนไปชนกับขอบโต๊ะสี่ครั้งติดต่อกันและในที่สุดมันก็กระแทกลูกคิวสีชมพูจนได้ “ปั๊ก”

ลูกคิวสีชมพูระเบิดพลังจากแรงกระแทกมันกลิ้งลงไปในหลุมอย่างแรง การแสดงออกของทุกคนกลายเป็นตกตะลึง เมื่อลูกคิวสีชมพูกลิ้งเข้าไปในหลุม

แทงลงในครั้งเดียว!

เสียงของผู้คนที่กำลังโห่ร้องเงียบลงไปในทันที