ระบบอัจฉริยะที่ไม่มีใครเสมอเหมือน - ตอนที่ 44 ความยุติธรรมอยู่ข้างเราเสมอ

ซ่ง เจียหนาน และอีกสองคน ทั้งสามนั่งอยู่ถัดจากอันหวน พวกเขานั่งนิ่งราวกับเป็นรูปปั้นปีศาจศักดิ์สิทธิ์ เสี่ยวหลัวเขาไม่รู้สึกกดดันอะไร ขณะที่จูเสี่ยวเฟยและเติ้งไกนั้นรู้สึกกดดันจนหายใจแทบไม่ออก ตอนนี้พวกเขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นเกมมือถือด้วยซ้ำ

“บอสนั่นคือไอพวกสุนัขสามตัว ที่นั่งอยู่ข้างหลังเรา!”

ถัง หยู่เจ๋อ เหลือบมองไปที่ เสี่ยวหลัว และกระซิบบอก ซ่ง เจียหนาน เขายังไม่ลืมความเจ็บปวดที่เสี่ยวหลัวมอบให้กับเขา และแน่นอนว่าเขาจะไม่ปล่อยมันไป ด้วยการสนับสนุนของ ซ่ง เจียหนาน ตอนนี้เขาไม่กลัวเสี่ยวหลัวเลย

มันจบแล้ว!

ใบหน้าของจูเสี่ยวเฟยและใบหน้าของเติ้งไคเป็นสีเขียวคล้ำ พวกเขาคิดว่าพวกเขารอดชีวิตมาได้ด้วยโชค และคิดว่า ซ่ง เจียหนาน มาที่นี่เพราะ อันหวน แต่พวกเขาหวังมากเกินไป ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว

ซ่ง เจียหนาน คนนี้เป็นคนที่แข็งแกร่ง เขาสามารถแบ่งอิฐได้ด้วยมือเปล่า พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าร่างกายของ ซ่ง เจียหนาน นั้นแข็งแกร่งกว่าก้อนอิฐ!

พวกเขาควรจะทำอะไรดี วิ่งหนีหรือไม่วิ่งหนีดี?

หากพวกเขาวิ่งหนีไป ซ่ง เจียหนาน ก็คงไปที่หอพักของพวกเขาโดยตรงเพื่อทำลายข้าวของของพวกเขาตามใจชอบ แต่หากพวกเขาไม่หนีพวกเขาจะต้องเตรียมพร้อมที่จะตายเมื่อเสียงระฆังแสดงถึงการจบคาบเรียนดังขึ้น

ฟู่วว ~~

จูเสี่ยวเฟยและเติ้งไค หายใจเข้าอย่างหนักหน่วง ร่างกายของพวกเขาสั่นไหวอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ซ่ง เจียหนาน กำลังรอให้คลาสเรียนจบลงจริงๆ

“รอจนกว่าคลาสเรียนจะจบ?”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ อันหวน หันไปหา ซ่งเจียหนาน แล้วถามว่า“พวกนายกำลังทีาจะทำอะไร จูเสี่ยวเฟย และคนอื่นๆ ไปทำอะไรให้พวกนายไม่พอใจ?”

“พวกเขาทั้งสามคน ไม่ได้ทำอะไรให้ฉันไม่พอใจ เพียงแต่ว่าเพื่อนที่ดีทั้งสองคนของฉันถูกพวกเขารังแก ฉันแค่อยากจะช่วยพวกเขาระบายความโกรธ เธอไม่ต้องไปคิดถึงเรื่องพวกนี้หรอก ฉันจะไม่ปฏิบัติกับพวกเขามากเกินไป ” แขนอันแข็งแกร่งของ ซ่ง เจียหนาน วางลงบนไหล่ของอันหวนอย่างไม่เป็นทางการ

อันหวนผลักแขนของเขาออกทันที: “นี่คือห้องเรียน กรุณาอย่าแตะต้องฉันอีก มิฉะนั้นฉันจะตะโกนว่านายล่วงเกินฉัน!”

“งั้น ถ้าเราไม่ได้อยู่ในห้องเรียน หมายความว่าเราสองคนสามารถสัมผัสกันได้งั้นสิ” ซ่ง เจียหนาน กล่าวพร้อมรอยยิ้ม

“นาย … ”

อันหวนรู้สึกโกรธมาก ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ซ่ง เจียหนาน จะเป็นคนที่มีความคิดลามกจกเปรตเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะความไร้สาระของเธอในปีแรก เธอก็คงไม่ตกลงที่จะเป็นแฟนของ ซ่ง เจียหนาน

“อย่าโมโหไปเลย มันไม่ดีต่อภาพลักษณ์ของเธอเลยนะ ยิ้มให้ฉันหน่อยสิ” ซ่ง เจียหนาน เอื้อมมือไปจับที่ใบหน้าของอันหวน

อันหวนมองเขาด้วยสายตาที่ดุร้ายของเธอ: “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน!”

“ชู่ว เงียบๆหน่อยสิ ตอนนี้พวกเรายังอยู่ในช่วงคลาสเรียนนะ”

ซ่ง เจียหนาน ยกนิ้วมือขึ้นมาที่ริมฝีปากของเขา จากนั้นก็ขยับมือไปรอบๆ อันหวน โดยไม่สนใจคำเตือนของเธอ

อันหวนไม่สามารถทนต่อพฤติกรรมของเขาได้อีกต่อไป เธอลุกขึ้นยืนเพื่อที่จะย้ายไปยังที่นั่งอื่น

อย่างไรก็ตาม ซ่ง เจียหนาน จับข้อมือของเธอแล้วดึงเธอกลับไปที่เก้าอี้ “อันหวน เธอต้องการให้ฉันทำอะไร ต้องการให้ฉันควักหัวใจของฉันออกมาและแสดงให้เธอเห็นเลยไหม?”

อันหวน ไม่สามารถหลุดพ้นออกจากเจ้าวัวเถื่อนตัวนี้ได้ หลังจากดิ้นรนสองสามครั้งมันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร เธอขมวดคิ้วแลพูดกับเขาว่า“ปล่อยมือของฉัน นายได้ยินไหม? ฉันบอกว่าให้ปล่อยมือของฉัน!”

“ฉันจะไม่ยอมปล่อย ถ้าเธอยังไม่ยกโทษให้ฉัน และพวกเรายังคงเป็นแฟนกันต่อไป”

ซ่ง เจียหนาน ไม่ยอมแพ้ เขาจับต้นขาขาวละเอียดอ่อนของ อันหวน ด้วยมืออีกข้างหนึ่งของเขาแล้วลูบมันอย่างซุกซน

อันหวนรู้สึกว่าปอดของเธอกำลังจะระเบิดออกมาด้วยความโกรธ มันไม่ใช่ว่า ซ่ง เจียหนาน จะไม่ได้แตะต้องเธอในขณะที่ออกเดทกัน แต่สิ่งที่ทำให้เธออารมณ์เสียมากขนาดนี้ก็เพราะว่าเขาทำมันในคลาสเรียน เธอรู้สึกอายและโกรธมาก จนยกมือขึ้นไปตบเขา

แต่ปฏิกิริยาของ ซ่ง เจียหนาน ก็ไม่ได้ช้า ทันทีที่เธอยกมือขึ้น มือของเขาก็รีบเข้าไปจับมือของเธอที่ต้องการจะตบเขาในทันที

“อันหวน อย่าทำอย่างนี้ ฉันรักเธอจริงๆ และฉันยินดีที่จะทำทุกอย่างเพื่อเธอ”

“ไปตายซะ!”

อันหวน โกรธมากจ้องมองเขาอย่างโมโหด้วยดวงตาที่แดงก่ำของเธอ เธอไม่เข้าใจเลยว่าเธอไปคบกับคนแบบนี้ได้อย่างไร เขาเป็นเพียงแค่พวกนักเลงหัวไม้และพวกอันธพาลเท่านั้นไม่มีอะไรดีเลย!

ซ่ง เจียหนาน ขมวดคิ้ว “มันน่าเบื่อมากที่จะพูดแบบนี้ อันหวน เธอรู้ไหม ฉันไม่สามารถที่จะสูญเสียเธอไปได้ เพราะเพื่อนๆของฉันทุกคนรู้เกี่ยวกับเธอ ถ้าเธอไม่ใช่แฟนของฉันแล้ว พวกเขาคงจะหัวเราะเยาะฉันลับหลังแน่ๆ เมื่อเป็นอย่างนั้นแล้วฉันจะมีเกียรติในฐานะที่เป็นประธานของชมรมซานต้าได้อย่างไร? ”

“นั่นมันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉัน! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

อันหวนพยายามอย่างมากเพื่อที่จะหลุดพ้นจากมือของ ซ่ง เจียหนาน แต่เธอมีแขนและขาที่บอบบาง มันก็ไร้ประโยชน์ที่จะต่อสู้

“ฉันไม่ปล่อยเธอไป! แม้ว่าฉันจะตายฉันก็จะไม่ปล่อยเธอไป…”

“อะแฮ่ม … ชายตัวโตหน้าไม่อาย การสัมผัสผู้หญิงคนหนึ่งต่อหน้าผู้คนมากมายมันทำไม่ได้นะรู้ไหม นายกล้าที่จะแตะต้องตัวหญิงสาว นายรู้หรือเปล่าว่าการสัมผัสร่างกายโดยที่ผู้หญิงไม่ยินยอม นั้นมันเป็นการล่วงละเมิดทางเพศ มันไม่จำกัดแค่เพียงการจูบการจับมือหรือการสัมผัสก้นเท่านั้น นายควรที่จะปล่อย อันหวน ไป มิฉะนั้นฉันจะโทรหาตำรวจทันทีแล้วปล่อยให้ตำรวจจัดการเรื่องนี้ ”

เสียงแผ่วเบา ของเสี่ยวหลัวผู้ที่นั่งอยู่ข้างหลัง อันหวน ลอยดังขึ้นมา

ในตอนแรกเขาไม่อยากที่จะเข้าไปยุ่ง แต่อันหวนก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเขา เมื่อเขามองเธอที่กำลังดิ้นรนและน้ำตาไหลกำลังจะไหล เขาก็ตัดสินใจในทันทีว่าจะต้องช่วยเธอ

“เทพหลัว!”

อันหวน มองเสี่ยวหลัว ด้วยความประหลาดใจ เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะช่วยเธอ

ท้ายที่สุดแล้ว ซ่ง เจียหนาน ก็มีชื่อเสียงมากในหัวเย่ และมันแทบที่จะไม่มีผู้ชายคนไหนเลยที่ไม่กลัวเขา ถ้าไม่ใช่เพราะสิ่งนี้เธอคงจะดึงเสี่ยวหลัวให้ออกมาเป็นโล่ป้องกันแล้ว

จูเสี่ยวเฟยและเติ้งไค อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย และได้แต่คิดอยู่ในใจว่า:หมดกัน

“โทรหาตำรวจงั้นเหรอ”

สีหน้าที่ขี้เล่นของ ซ่ง เจียหนาน เขาหันกลับมามองที่เสี่ยวหลัวด้วยสายตาที่ขุ่นเคือง“เฮ้ เจ้าหนู นายกำลังอาศัยอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์หรือไง? นายคิดว่าตำรวจจะนั่งเรื่อยเปื่อยอยู่ทั้งวัน แล้วพวกเขาจะมาสนใจเรื่องเล็กน้อยพวกนี้?”

“ผิดแล้ว. ก่อนอื่นเลยนายอาจมีใบหน้าที่แก่ แต่ฉันแก่กว่านายอย่างแน่นอน ดังนั้นนายไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกฉันว่าเจ้าหนู นายควรที่จะเรียกฉันว่าพี่ใหญ่แทน ประการที่สองการล่วงละเมิดผู้หญิง นั้นมันไม่ใช่ปัญหาเล็กน้อย หากนายไม่เชื่อฉัน ฉันจะโทรหาตำรวจตอนนี้ และนายจะได้เห็นว่าพวกเขาสนใจเรื่องนี้หรือไม่” เสี่ยวหลัว หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วแตะตัวเลขสองครั้งโดยไม่ชักช้า

F * ck ไอหมาตัวนี้กำลังจะโทรหาตำรวจ!

ใบหน้าของ ถัง หยู่เจ๋อ และ เฉินเจีย เปลี่ยนไปในฉับพลัน

ใบหน้าของ ซ่ง เจียหนาน เปลี่ยนสี และปล่อย อันหวน ในทันที

เสี่ยวหลัวไม่ได้แตะไปที่เลขศูนย์ตัวต่อไป เขาเงยหน้าขึ้นมาและยิ้มอย่างสนุกสนาน“เห็นไหม นายก็ยังคิดว่าตำรวจยังคงให้ความสนใจกับ ปัญหาเล็กน้อย เช่นนี้อยู่ ใช่ไหม?”

“นายอยากตายใช่ไหม !!!”

ใบหน้าของ ซ่ง เจียหนาน ซีดเซียว เมื่อเขาจ้องมองไปที่เสี่ยวหลัวด้วยดวงตาที่หดแคบลง

เสี่ยวหลัวไม่สนใจเขาและพูดกับอันหวนว่า“เมื่อมีคนมารังแกคุณ คุณไม่ต้องไปทนกับมัน คุณต้องรู้ไว้ตำรวจมีความยุติธรรมและอยู่ข้างเราเสมอ”

ตำรวจงั้นเหรอ?

แม้ว่าเธอจะคิดว่ามันอยู่ไกลตัว และไม่เคยคิดที่จะโทรหาตำรวจเพราะเรื่องนี้ แต่เมื่อเธอได้ยินคำพูดของเสี่ยวหลัวที่พูดออกมาอย่างจริงจัง อันหวน ก็พยักหน้าอย่างแรง: “อืม ฉันเข้าใจแล้ว เทพหลัว!”

หลังจากนั้นเธอก็มองเสี่ยวหลัว ด้วยดวงตาที่หยาดเยิ้ม เธอรู้สึกว่าในเวลานี้เขาเป็นผู้ชายที่เท่ห์และมีเสน่ห์มาก