ระบบอัจฉริยะที่ไม่มีใครเสมอเหมือน - ตอนที่ 67 ประลองด้วยพละกำลัง

“อะไรนะ! เสี่ยวหลัว สร้างปัญหาที่ชมรมศิลปะการต่อสู้ซานต้า ของฉันงั้นเหรอ?”

ขณะที่ ซ่ง เจียหนาน กลับไปถึงที่หอพักของเขา เมื่อเขารับสายโทรศัพท์การแสดงออกของเขาก็เปลี่ยนไป เขาทิ้งกระเป๋าเป้ของเขาไว้ที่หอพักแล้ววิ่งไปที่ชมรมศิลปะการต่อสู้ซานต้าในทันที

เมื่อเขาไปถึงที่นั่น เขาก็เห็นสมาชิกของชมรมศิลปะการต่อสู้ซานต้า ของเขานอนอยู่บนพื้นพร้อมกับส่งเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดออกมา ไม่มีใครยืนอยู่ได้เลยสักคน ในขณะที่ เสี่ยวหลัว กำลังนั่งไขว่ห้าง มือเท้าคางของเขาอยู่ พร้อมกับกวาดสายตาไปรอบๆอย่างสบายใจ เมื่อเสี่ยวหลัว เห็น ซ่ง เจียหนาน กำลังเดินเข้ามา เขาก็ยืนขึ้น

“ซ่ง เจียหนาน แกมาสายไปนิดหน่อยนะ” เสี่ยวหลัว กล่าวพร้อมกับแสยะยิ้ม

“เสี่ยวหลัว! คืนนี้คือวันตายของแก!”

เสียงคำรามอันดังกึกก้องกวาดไปทั่วพื้นสนามฝึก ซ่ง เจียหนาน ผู้โกรธเกรี้ยวฉีกเสื้อยืดสีดำของเขาขาดกระจาย เผยให้เห็นร่างกายส่วนบนที่แข็งแกร่งของเขา พร้อมด้วยมัดกล้ามเนื้อขนาดใหญ่ กล้ามเนื้อที่ทรงพลังพร้อมที่จะระเบิดพละกำลังอันมหาสารได้ทุกเมื่อ

“ย๊ากกกก~”

ซ่ง เจียหนาน วิ่งเข้าไปหาเสี่ยวหลัวที่เวทีประลอง อย่างกับเขากำลังแข่งขันวิ่ง100 เมตรชายอย่างไรอย่างนั้น ในขณะที่เขาเข้าใกล้เวทีประลอง เขาก็กระทืบเท้าของเขาอย่างรุนแรง ร่างกายของเขาพุ่งลอยสูงขึ้นกลางอากาศ ตีลังกา 360 องศา ลอยผ่านเชือกป้องกันของเวทีประลอง ไปอย่างสวยงาม ขาขวาของเขากวาดเตะในแนวทแยงมุมด้วยโมเมนตัมที่ไม่มีใครเทียบ ราวกับวิญญาณชั่วร้าย ด้วยพลังที่แข็งแกร่งที่เทียบเท่าคลื่นลูกใหญ่ พุ่งเข้าไปหา เสี่ยวหลัว ด้วยความโกรธ

ไม่มีการพูดคุย! ไร้ความเมตตา!

ซ่ง เจียหนาน แสดงทักษะต่อสู้ที่เขาฝึกฝนมาอย่างหนักตลอด 20 ปี ออกมา พละกำลังอันมหาสารมันได้ระเบิดออกมาในพริบตา ท่วงท่าที่สง่างามและดุดัน มันทำให้ทุกคนตกตะลึง และหวาดกลัว

เสี่ยวหลัวถ่ายเทพลังจากร่างกายของเขาลงไปที่พื้น เสี่ยวหลัวยกมือขึ้นมาเพื่อตอบโต้การโจมตีที่พุ่งเข้ามา เมื่อการโจมตีเข้ามาใกล้ เสี่ยวหลัว ก็รู้สึกถึงพลังอันมหาสารของ ซ่ง เจียหนาน ร่างกายของเขาที่ถ่ายพลังไปที่พื้น ถอยร่นกลับไปสองถึงสามเมตร เสี่ยวหลัวเกือบจะถอยจนตกจากเวทีประลองแล้ว!

พระเจ้านี่คือ … นี่คือพลังของ ซ่ง เจียหนาน งั้นเหรอ?

สมาชิกของชมรมอื่นๆ กลั้นลมหายใจของพวกเขา เสี่ยวหลัวที่โหดเหี้ยมและไม่มีวันพังทลายคนนั้น นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็น เสี่ยวหลัว โดนโจมตี จนถอยร่นกลับไป

จิตวิญญาณของชมรมศิลปะการต่อสู้ซานต้าลุกโชนขึ้นในทันที เมื่อได้เห็นฉากนี้ ราวกับว่าพวกเขาถูกฉีดด้วยสารกระตุ้นบางอย่าง ชายที่เจาะหูตะโกนไปที่ ซ่ง เจียหนาน อย่างสุดแรง“ดีมากบอส! ฆ่าลูกไอหมาตัวนั้นซะ ฆ่าเขา!”

ความโกรธของ ซ่ง เจียหนาน พุ่งสูงขึ้นเขามองไปที่พรรคพวกของเขากำลังร้องโอดครวญ ตอนนี้ตัวของเขาราวกับถูกห่อหุ้มไปด้วยคลื่นแห่งความโกรธ ซ่ง เจียหนาน ชี้ไปที่เสี่ยวหลัวและพูดอย่างดุเดือดว่า “เสี่ยวหลัว ถ้าวันนี้แกสามารถเดินออกไปจากที่นี่ ได้โดยที่ไม่เป็นอะไร ฉัน ซ่ง เจียหนาน จะเปลี่ยนไปใช้นามสกุลของแก!”

น้ำเสียงของ ซ่ง เจียหนาน แสดงถึงความหยิ่งยโสและแสดงถึงความมั่นใจเป็นอย่างมาก

เสี่ยวหลัวลุกขึ้นจากพื้นอย่างช้าๆ และพูดด้วยร้อยยิ้ม : “แกมั่นใจขนาดนั้นเลย แกไม่กลัวหรือว่าลิ้นของแกมันจะเน่าเพราะคำพูดหมาๆของแก ”

“ไอเหี่…ย ปากเก่งนักนะ!”

เสียงคำรามของ ซ่ง เจียหนาน ราวกับเสียงคำรามของวัวคลั่ง เขาออกหมัดออกไปในทันที

กำปั้นเหล็ก ของเขาราวกับเป็นลมพายุที่บ้าคลั่ง ราวกับว่าพลังทั้งหมดของเขาถูกย่อลงใส่ในกำปั้นเหล็กนี้ ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ มันพุ่งเข้าไปใส่ เสี่ยวหลัว ในทันที

ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งราวกับวัวคลั่ง และกำปั้นอันแสนดุดัน มันทำให้ร่างของ เสี่ยวหลัว ต้องถอยร่นกลับไป เมื่อประกับกำปั้นเหล็กนี้ การโจมตีของ ซ่ง เจียหนาน ไม่เพียงแต่จะเต็มไปด้วยพละกำลังอันรุนแรงเท่านั้น แต่มันยังก้าวร้าวเป็นอย่างมากอีกด้วย การเคลื่อนไหวของ ซ่ง เจียหนาน นั้นเฉียบคมและดุดัน มันทำให้สายตาทุกคนเกือบที่จะตามการเคลื่อนไหวของเขาไม่ทัน

ทุกคนจ้องมองไปที่ชายทั้งสองคนที่อยู่บนเวที แต่ถึงกระนั้นการโฟกัสของพวกเขาเกือบทั้งหมดก็มุ่งเน้นไปที่กำปั้นเหล็กและการเตะของ ซ่ง เจียหนาน

“ฉันคิดว่าแกเป็นคู่ต่อสู้ที่คู่ควรกับความแข็งแกร่งของฉัน แต่นี่คือทั้งหมดที่แกมีงั้นเหรอ!”

หลังจากการจู่โจมที่รุนแรง 40 ถึง 50 ครั้งติดต่อกัน ซ่ง เจียหนาน ก็กระโดดขึ้นไปบนเสาที่หัวมุมของเวที เขาไม่ได้หยุดพักอะไร เขากระโดดลงจากเสาและใช้ข้อศอกของเขาพุ่งตรงเข้าไปกระแทกที่ศีรษะของเสี่ยวหลัวในทันที

ความสามารถในการกระโดดและการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของเขา เมื่อรวมกันเป็นหนึ่งมันทำให้การโจมตีของเขาทรงพลังมาก หากใครบางคนถูกการโจมตีจากข้อศอกนี้เข้าไปในขณะนอนอยู่บนพื้นหละก็ พวกเขาคงจะถูกฆ่าหรือไม่ก็พิการอย่างไม่ต้องสงสัย

เสี่ยวหลัวไขว้แขนทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะของเขา เพื่อป้องกันอย่างเต็มที่

“ตูม~”

ซ่ง เจียหนาน พุ่งลงมาราวกับอุกกาบาตที่พุ่งชนโลก การเคลื่อนที่ผ่านอากาศ มันฉีกผ่านอากาศจนอากาศแผดเสียงร้องโหยหวนออกมา

ร่างกายของเสี่ยวหลัว โดนกระแทกจนลอยกระเดนถอยหลังไป เหมือนกับลูกกระสุนปืนใหญ่ที่ถูกยิงออกมาจากป้อมปืน ร่างของเสี่ยวหลัวหักงอเป็นรูปตัว “C” ร่างของเขาลอยบินออกไป จนเล็ดรอดผ่านเชือกบนเวที จนตกลงบนพื้นห่างออกไป 2-3 เมตร จึงจะหยุดลง

ผู้คนที่ยืนดูทั้งหมดตกตะลึง พวกเขาเคยได้ยินมาเสมอว่า ซ่ง เจียหนาน มีทักษะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งราวกับวัวคลั่ง แต่พวกเขาไม่เคยเห็น ซ่ง เจียหนาน ในการต่อสู้มาก่อน ตอนนี้พวกเขาได้เห็นด้วยตาตัวเองแล้ว แล้วพวกเขาก็รู้แล้วว่า ซ่ง เจียหนาน นั้นน่ากลัวมากขนาดไหน

เขาเป็นวัวคลั่งในร่างมนุษย์จริงๆ !

สมาชิกชมรมศิลปะการต่อสู้ซานต้า ตอนนี้พวกเขามีความสุขมากจนขนาดลืมอาการบาดเจ็บไปพักหนึ่ง อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปที่ เสี่ยวหลัว ที่ไม่ขยับเขยื้อนอยู่บนพื้น มันทำให้พวกเขารู้สึกเป็นกังวลและคิดว่า: บอสได้ทุบตีผู้ชายคนนี้จนตายไปแล้วหรือไม่?

“ทุบตีเพื่อนของฉัน ปล้นผู้หญิงของฉัน แกต้องทุกข์ทรมานในวันนี้ เสี่ยวหลัว!“ซ่ง เจียหนาน เยาะเย้ยอย่างเยือกเย็น พร้อมกับพูดต่อว่า” เมื่อสองสามวันก่อน ฉันได้ยินมาว่า แกต้องการจะหักมือข้างหนึ่งของฉันงั้นเหรอ? แต่ตอนนี้ฉันทุบตีแกจนแกเกือบตายเหมือนสุนัขข้างถนน แล้วแกจะทำให้ฉันพิการได้อย่างไร”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า !”

ไหล่ของเสี่ยวหลัว ขยับเล็กน้อย จนเกือบที่จะมองไม่เห็นการกระเพื่อมไหวนี้ เสียงหัวเราะเยือกเย็นและคมชัดเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเสี่ยวหลัว มันเป็นราวกับเสียงหัวเราะที่เยือกเย็นของปีศาจ มันทำให้ทุกคนที่อยู่ในที่นี้ รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกลึกลงไปในจิตวิญญาณของพวกเขา ราวกับว่าอุณหภูมิในพื้นที่ฝึกซ้อมลดลงจนกลายเป็นน้ำแข็ง

ซ่ง เจียหนาน ก็ไม่มีข้อยกเว้น การแสดงออกบนใบหน้าของเขากลายเป็นแข็งทื้อในทันที

ในเวลานั้น ร่างกายของเสี่ยวหลัว ก็ค่อยๆขยับตัว เขาค่อยๆลุกขึ้นมาจากพื้นอย่างช้าๆ ในตอนนี้เสี่ยวหลัวเป็นราวกับอาชูราปีศาจชั่วร้ายกระหายเลือดที่หลุดออกมาจากนรก ลมเย็น ลมหายใจมันเย็นจนแทบไม่น่าเชื่อ ลมเย็มพัดผ่านไปทั่วทุกซอกทุกมุมในทันที

“มาลองอีกครั้ง!”

เสี่ยวหลัวบิดคอของเขาไปทางซ้ายและขวา พร้อมกับเดินขึ้นไปบนเวทีประลอง

ทุกย่างก้าวที่เสี่ยวหลัวก้าวเดินไปข้างหน้า มันราวกับมีแรงกดดันที่มองไม่เห็นกำลังค่อยๆเพิ่มขึ้นทุกขณะ ทุกคนรู้สึกราวกับหายใจไม่ออก เพราะแรงกดดันที่กำลังค่อยๆเพิ่มขึ้นนี้

เสี่ยวหลัวแหวกเชือกบนเวทีออกจากกัน และเหยียดเท้าของเขาไปด้านใน ตอนนี้เสี่ยวหลัวยืนบนเวทีอีกครั้งแล้ว!

ด้วยผมสีดำที่ส่องประกาย ดวงตาที่ดำสนิทมาพร้อมกับคิ้วที่คมเข้มและรูปร่างที่สูงตระหง่าน ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงนั้น ด้วยท่าทางที่เย่อหยิ่งราวกับอินทรีผู้ที่เป็นจ้าวเวหา และหยามเหยียดทุกคนที่อยู่ข้างใต้เขา

“แก.. – แก…ไม่เป็นอะไรเลยงั้นเหรอ!”

ใบหน้าของ ซ่ง เจียหนาน แปรเปลี่ยนไป มันเป็นไปได้อย่างไรเสี่ยวหลัวเขาโดนระเบิดพลังโจมตีจาก ซ่ง เจียหนาน ไปมากขนาดนั้น? ถึงแม้มันจะปาฏิหาริย์ที่ทำให้เขาไม่สลบก็ตาม แต่นี่จากวิธีที่เสี่ยวหลัวเดินกลับเข้ามาในเวที มันดูเหมือนกับว่าเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยแม้แต่น้อย

คนอื่นๆ ก็ตกใจเช่นกัน ซ่ง เจียหนาน ใช้ข้อศอกของเขากระแทกเข้าไปที่ศีรษะของเสี่ยวหลัว ถึงแม้ว่า เสี่ยวหลัว จะยกแขนขึ้นมาป้องกันได้ทันก็เถอะ แต่นี่เขากับไม่เป็นอะไรเลยมันเป็นไปได้ยังไง?

ผู้ชายคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดจริงๆงั้นเหรอ?

ความรู้สึกหวาดกลัวปรากฏขึ้นในใจของทุกคน