ระบบอัพเกรดเทพชาย - ตอน 112 ฉากตบหน้าฉาดใหญ่

ตอน 112 ฉากตบหน้าฉาดใหญ่

เมื่อหลิงเซียวเห็นเช่นนั้นก็โกรธทันที

“หมายความว่าอย่างไร? แกไม่ยอมรับมันใช่ไหม? ฉันรู้แล้ว พวกแกอิจฉาใช่ไหม!” หลิงเซียวกล่าว

ซูโจวและคนอื่นๆได้ยินดังนั้น ก็ตัวสั่นอย่างรุนแรง เมื่อเห็นแบบนั้นพวกเขาก็แทบจะกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง

หลิงเซียวกล่าวเสริมว่า “สั่นทําไม? ละอายใจที่จะอับอายขายหน้าใช่ไหม?”

เมื่อคําพูดนี้หลุดออกมา ซูโจวและอีกห้คนที่เหลือก็กระอักเลือดออกมาอีกครั้ง

ในโลกนี้มีคนไร้ยางอายเช่นนี้อยู่ด้วยหรือ? ไม่ละอายมั้งหรือ?

จากนั้นดวงตาของทั้งห้าคนก็ด่ามืดและหมดสติไปในทันที

หลิงเซียวหยิบแว่นตายุทธวิธีของทั้งห้าคนขึ้นมาและกดปุ่มช่วยเหลือทันที

จนถึงตอนนี้ หลิงเซียวได้กําจัดคนไปแล้ว 20 คน!

นอกรอยแยกต่างมิติ หัวหน้าหน่วยหลินเห็นฉากนี้แล้วไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

มีผู้เข้าแข่งขันเพียง 200 คน เท่านั้น และหลิงเซียวก็กําจัดคนออกไปแล้ว 20 คน

อัตราส่วนนี้ ในรอบคัดเลือกก่อนหน้านี้ มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

“เหล่าหลิน เจ้าหนูนี้มาจากไหนกันแน่?” หัวหน้าหน่วยคมดาบที่แหลมคมคนหนึ่งมองภาพถ่ายทอดสดอย่างสงสัยแล้วเอ่ยปากถาม

มุมปากของหัวหน้าหน่วยหลินกระตุกและพูดว่า “คนไร้ยางอาย ตลก และทรงพลัง จริงสิตอนที่เขาเพิ่งทะลวงผ่านไปยังนักรบวิญญาณ เขาก็ได้เข้าสู่ขั้นนักรบวิญญาณระดับสองแล้ว”

“นอกจากนี้เขายังสังหารผู้ฝึกยุทธต่างโลกที่อยู่ในขั้นนักรบวิญญาณระดับที่สามอีกด้วย”

ทันทีที่เขากล่าวเช่นนี้ออกมา ทุกคนที่อยู่รอบด้านก็ตกตะลึง ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

แต่พวกเขาก็ต้องเชื่อเพราะหัวหน้าหน่วยหลินไม่จําเป็นต้องโกหกพวกเขา

หลังจากนั้นไม่นานสมาชิกของกองกําลังดาบที่แหลมคมก็พาซูโจวและคนอื่นๆออกจากต่างโลก

ก่อนจากไป สมาชิกหลายคนมองไปที่หลิงเซียวด้วยสายตาแปลกๆ ราวกับว่าพวกเขามองไปที่สัตว์ป่าหายากทําให้หลิงเซียวสับสน

ไม่กี่นาทีต่อมา หลิงเซียวก็หยิบถาดอบขนาดเล็กออกมา หลังจากทาน้ํามันเสร็จ เขาก็วางเนื้อสัตว์วิญญาณเหยียบเมฆาลงบนถาดอบ

อีก!

อีก!

ทันใดนั้นเสียงกลืนน้ําลายของทุกคนก็ดังขึ้น

หลังจากนั้นไม่นานกลิ่นหอมก็ลอยออกมาทําให้ทุกคนไม่สามารถควบคุมจมูกของตัวเองได้ พวกเขาอยากจะถามเกี่ยวกับกลิ่นหอมที่เย้ายวนใจนี้

เฉาผิงและหยวนม่ได้สติกลับมาแล้ว พวกเขาจ้องมองถาดอบด้วยดวงตาที่เป็นประกาย

โครกครากษ

ท้องของพวกเขาเริ่มร้องออกมาเป็นเสียงเพลง

ซูเหยาส่ายหัว “พวกนายสองคนนี้เก็บอาการกันไม่เป็นหรืออย่างไร! “

เฉาผิงและหยวนซูเกาหัว อยากจะอธิบาย

แต่เพียงไม่นานท้องของซูเหยาก็มีเสียงอึกทึกครึกโครมดังออกมาเช่นกัน

เฉาผิง และ หลิน รั่วเหยียน มองไปที่ซูเหยาใบหน้าที่สวยงามของซูเหยาพลันแดงระรื่อขึ้นทันที

“ซูเหยายังจะมาพูดถึงคนอื่นอยู่อีกเหรอ?” หลิว รั่วเหยียน พูดหยอกล้อ

หลังจากนั้นฉากตบหน้าฉาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้น

โครกคราก

เสียงนี้มาจากท้องของ หลิว รั่วเหยียน เธอตะลึงงันไปในทันที

หลิงเซียวมีความสุขและกล่าวว่า “พวกเธอทุกคนยับยั้งชั่งใจกันไม่ได้หรือไง? ไม่เหมือนฉันเลย…”

โครกครากษ

ฉากนี้น่าอึดอัดใจมาก ทั้งห้าคนกะพริบตาปริบๆ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาชั่วขณะทุกคนตกอยู่ในความเงียบอันแปลกประหลาด

คนดูในห้องถ่ายทอดสดหัวเราะอย่างบ้าคลัง

“ฉากตบหน้าฉาดใหญ่ ทุกคนเป็นพวกเห็นแก่กิน!”

“เป็นอย่างที่คิด พวกเขามากินข้าวที่ต่างแดน!”

“พวกสัตว์วิญญาณ รีบหนีเร็วเข้า อย่าเข้าใกล้หลิงเซียวและคนอื่นๆเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นพวกแกคงได้กลายเป็นวัตถุดิบของพวกเขา!”

“หลิงเซียวนําทีมนี้ไปเป็นทีมนักกินหรือยังไง?”

“233333…… สไตล์ทีมของคนอื่นเป็นภาพยนตร์สยองขวัญ แต่สไตล์ของหลิงเซียวกลับเป็นภาพยนตร์ตลก!”

“..”

ไม่นาน เนื้ออบเมฆาก็สุก หลิงเซียวรีบจับตะเกียบทันที หลังจากตักเข้าปาก นัยน์ตาของเขาก็พลันหดแคบลง