ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1580 : คําโกหก - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 1580 : คําโกหก

การต่อสู้ระหว่างฮั่วเยี่ยนและโกโก้เหวยยังไม่ได้เริ่มต้นขึ้น แต่ตอนนี้ทุกคนกลับมารวม ตัวกันในห้องโถงเต็มไปหมด

ส่วนใหญ่แล้วต่างก็เข้ามาเชียร์อัจฉริยะหนุ่มฮั่วเยี่ยน ยังไงซะคนที่ติด1ใน10 อันดับแรกของเขตจิงหลงได้ก็ถือว่าเป็นยอดฝีมือ ฝีมือของเขาโดดเด่นและทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม

ทั่วทั้งเมืองนี้ ฮั่วเยี่ยนไม่ได้โด่งดังอะไรมากนักแต่ในคนที่อายุน้อยแล้ว ฮั่วเยี่ยนถือว่าเป็นอัจฉริยะ อนาคตของเขาจะต้องสดใส

บนเวทีนั้นการต่อสู้ระหว่างฮั่วเยี่ยนและโกโก้เหวยจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า

* เตรียมรับมือ “ โกโก้เหวยพุ่งเข้าไปโจมตีทันที ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ 1 ใน 10 ของเขตจังหลงในหมู่รุ่นเยาว์ แต่นั่นก็ไม่ใช่ความสามารถของเธอทั้งหมด ในทางกลับกันแล้วความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเธอหากเทียบกับคนรุ่นเยาว์ทั้งหมดแล้วก็ถือว่าแข็งแกร่งมากจนติดหนึ่งในพัน อันดับแรกของเมืองได้

โกโก้เหวยราวกับเสือชีตาร์ที่รวดเร็ว พลังของเธอก็สูงอย่างมาก

ฮั่วเยี่ยนยื่นฝ่ามือออกไป เขารับมือกับหมัดของโกโก้เหวยได้อย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็จับข้อมือของอีกฝ่ายก่อนจะถึงอีกฝ่ายเข้าหาตัว

ในเวลาเดียวกันฮั่วเยี่ยนก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับใช้เข่าโจมตีเข้าไป ดูเหมือนว่าการต่อสู้จะจบลงในไม่ช้า

ใช่ว่าโกโก้เหวยจะคาดไม่ถึง เมื่อมือข้างหนึ่งโดนจับเอาไว้ เธอก็ใช้มืออีกข้างรับเข่าของชั่วเยี่ยน ด้วยแรงกระแทกนี้จึงทําให้เธอกระเด็นออกไป เปิดช่องว่างระหว่างฮั่วเยี่ยนให้ไกลมากไปอีก

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก การตอบโต้ของทั้งสองรวมถึงพลังนับว่าสูสีกันเอามากๆ การปะทะกันครั้งแรกนั้นตัดสินไม่ได้ว่าใครได้เปรียบหรือเสียเปรียบ แต่จากสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว ฮั่วเยี่ยนเหมือนจะทําได้ดีกว่า เพราะฮั่วเยี่ยนทําราวกับว่ามันเป็นเรื่องง่าย เขายังคงแสดงท่าทีเยือกเย็นออกมา หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป อีกไม่นานโกโก้เหวยก็คงต้องแพ้

“ ฉันไม่ได้ทําให้นายผิดหวังสินะ ?” โกโก้เหวย พูดขึ้นมาอย่างภูมิใจ

ฮั่วเยี่ยนเองก็แปลกใจ “ เธอทําได้ดี ด้วยระดับของเธอในตอนนี้แล้วเธอน่าจะอยู่ร้อยอันดับแรกของหมู่ผู้เยาว์ในเมืองได้”

จากพันอันดับแรกเป็นร้อยอันดับแรก นี่คือการพัฒนาที่ก้าวกระโดด

แน่นอนว่าร้อยอันดับแรกกับสามอันดับแรกนั้นยังคงมีช่องว่างที่ไม่อาจจะมองข้ามได้ หากยั่วเยี่ยนเอาจริง งั้นเขาคงสามารถจบการต่อสู้นี้ได้ในเวลาอันสั้น

“ ฮ่าฮ่า !” โกโก้เหวยพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น “ คนอื่นบอกว่าฉันพัฒนาขึ้นมามากแต่ฉันไม่เชื่อ แต่ในเมื่อนายพูดออกมาแบบนี้ งั้นดูเหมือนว่าฉันจะแข็งแกร่งขึ้นมาจริงๆ”

เมื่อพูดจบโกโก้เหวยก็ได้ทําการโจมตีอีกครั้ง “ มา !”

เธอใช้ขาเตะกวาด ดูเผินๆเหมือนการเตะกวาดธรรมดา แต่การควบคุมพละกําลังนั้นแทบจะสมบูรณ์แบบ ดังนั้นด้วยความเร็วและความแรงของเธอจึงทําให้การเตะนี้รุนแรงอย่างมาก

ฮั่วเยี่ยนยังคงเยือกเย็นดังเดิม เขาไม่ได้ขยับหนีไปไหนราวกับขุนเขาที่ไม่อาจจะสั่นไหวได้ นี่ไม่ใช่ความเยือกเย็นที่เด็กทั่วไปจะมีได้

ที่ด้านนอกเวที ทุกคนต่างก็มองดูการต่อสู้ด้วยความตึงเครียด บางคนกึ่งและอิจฉา บางคนรู้สึกชื่นชม

แม้แต่ฮาร์วี่ก็ต้องยอมรับว่าฮั่วเยี่ยนที่เขาไม่เคยเห็นค่านั้นมีพรสวรรค์ในการต่อสู้และไม่มีใครกล้าดูถูกฮั่วเยี่ยนในเรื่องนี้

“ แต่เขาแข็งแกร่งแบบนี้ได้ยังไง ?” ฮาร์วี่ยึดฮัดออกมา “ คนจนที่ไม่มีทรัพยากร ขนาดนักรบดาวเคราะห์ยังเป็นไปได้ยากเลย นี่ไม่ต้องนับที่เหนือกว่านั้น จักรวาลนี้ไม่ขาดแคลนคนมีพรสวรรค์ที่พึ่งความสามารถของตัวเองขึ้นไปถึงระดับนักรบคอสมิคได้ แต่อัจฉริยะแบบนี้นหากดูทั้งจักรวาลแล้วย่อมเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่น แต่ยั่วเยียนนั้นกระทั่งอันดับในเมืองก็ไม่ติดเขาโดดเด่นแค่ในเขตจิงหลงไม่แปลกที่ฮาร์วี่จะดูถูกเขาแบบนี้

สรุปแล้วก็คือมีแค่ต้องแข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะได้รับความเคารพจากคนอื่น !

ความแข็งแกร่งของฮั่วเยี่ยนนั้นถือว่าพอเข้าท่า แต่พรสวรรค์ที่มีนั้นจํากัด หากไม่มีองค์ประกอบภายนอกเข้ามาช่วยงนอย่างมากเขาก็คงเป็นได้แค่นักรบดาวเคราะห์

ไม่กี่นาทีต่อมาหมัดของฮั่วเยี่ยนก็หยุดอยู่ตรงหน้าโกโก้เหวย “ เธอแพ้แล้ว”

โกโก้เหวยเบะปากและพูดขึ้นมา “ ทําไมทุกครั้งที่ฉันเรียนรู้จากนาย ฉันถึงได้รู้สึกว่านายนะก้าวหน้าขึ้นไปอีก จนไม่ว่าครั้งไหนๆฉันก็ตามนายไม่ทัน ” เธอเองก็ก้าวหน้าขึ้นมาไม่ใช่น้อยแต่ก็ยังไม่อาจจะเทียบกับฮั่วเยี่ยนได้ แสดงให้เห็นว่าฮั่วเยี่ยนก้าวหน้ามากกว่าเธอ “ เดาว่าความสามารถของนายในตอนนี้คงทัดเทียมกับจ่านหลงแล้ว ”

จ่านหลงคืออันดับ 1 ในเขตจึงหลง หากมองจากทั้งเมืองแล้วเขาก็เป็น1 ใน 10 อันดับแรกเขาแข็งแกร่งอย่างมาก

ฮั่วเยี่ยนไม่ได้ดีใจและพูดขึ้น “ การต่อสู้จบแล้ว งั้นก็ไปกันเถอะ ฉันไม่อยากให้คนมาสนใจนัก”

“ มันก็น่าหงุดหงิดจริงๆนั่นแหละที่ถูกมองแบบนี้ ” ฮั่วเยี่ยนเดินไปยังอีกด้าน หลังจากที่เก็บของแล้วก็เดินออกมาจากห้องทดสอบ

“ นี่ ฮั่วเยี่ยนลองชิมน้ําแห่งจิตนี้ดูสิ ถึงแม้ว่าการดื่มน้ําในโลกเสมือนจริงจะไม่ได้ส่งผลอะไรแต่ก็ชิมเอารสชาติได้ จริงสิ เผ่ามนุษย์ของพวกนายเหมือนจะไม่มีสิ่งนี้นี่?” ฮาร์วี่ทําตัวสุภาพแต่คําพูดของเขากลับเต็มไปด้วยการเหน็บแนม

ฮั่วเยี่ยนทําท่าไม่ได้ยินและรับขวดน้ําเอาไว้แล้วพูดขึ้น “ ขอบคุณ”

โกโก้เหวยย่นคิ้วพลางมองค้อนฮาร์วี่ ก่อนจะหันไปหาฮั่วเยี่ยน “ อย่าสนใจเขาเลย เขาเป็นแบบนี้ตลอดแหละ”

พ่อเธอส่งฮาร์วี่ให้มาอยู่กับเธอ เธอจึงไม่อาจสลัดเขาหลุดได้ เลยได้แต่ปล่อยตามน้ําไป

“ จริงสิ นายเล่าเรื่องเทพฝานคู่กับหน่วาให้ฉันฟังที่ ” โกโก้เหวยเข้ามาจับแขนฮั่วเยี่ยนเอาไว้ด้วยสีหน้าคาดหวัง “ ครั้งที่แล้วฉันได้ยินนายพูดถึงพวกเขาแต่นายก็พูดแค่ส่วนแรก ฉันรอมานานแล้ว บรรพชนทั้งสองต้องเป็นนักรบคอสมิคผู้ยิ่งใหญ่สินะ ?”

ฮั่วเยี่ยนยังไม่ทันได้ตอบกลับ ฮาร์วี่ก็พูดแทรกขึ้นมา “ ฮั่วเยี่ยน นายไม่ควรหลอกเธอนะ”

เขามองไปที่ฮั่วเยี่ยนด้วยสีหน้าจริงจัง “ ฉันได้ส่งคนไปตรวจสอบเรื่องนี้แล้วและไม่พบว่ามีนักรบในจักรวาลที่ชื่อเทพฝานและหนี่วา อย่าว่าแต่เป็นนักรบคอสมิคเลย แม้แต่นักรบหลุมดําก็ยังไม่มีชื่อนี้ปรากฏ ” หากเป็นนักรบทั่วไปคงใช้เวลานานถึงจะตรวจสอบเจอแต่มันง่ายที่จะตรวจสอบบรรดานักรบคอสมิคระดับสูง เพราะยอดฝีมือที่ขึ้นไปถึงระดับหลุมดําได้จะต้องถูกบันทึกเอาไว้

โกโก้เหวยแปลกใจ “ ไม่มึงนเหรอ ?”

ฮาร์วี่แสดงท่าที่ราวกับเขาเป็นผู้ชนะและพูดขึ้นมา “ ไม่มี แต่เซียนกระบี่ตะวันออกชางมู่ไปกับเทพแห่งสงครามตะวันตกแมกนัสในระดับหลุมดําที่เขาพูดถึงนั้นมีข้อมูลบันทึกเอาไว้พวกเขามี ตัวตนเมื่อล้านล้านปีก่อน สองคนนี้คือนักรบหลุมดําระดับต่ํา พวกเขาตายในสงคราม”

เมื่อพูดถึงจุดนี้ฮาร์วี่ก็มองไปที่ฮั่วเยี่ยนด้วยสีหน้าสงสาร “ พูดๆไปแล้ว ฮั่วเยี่ยน นายก็น่าสงสารจริงๆ เผ่ามนุษย์โลกอย่างพวกนายคงลําบากกันน่าดูเลยสินะ? มันไม่มีข้อมูลบันทึกเรื่องโลกของพวกนายในอินเตอร์เน็ต ทําไมพวกนายถึงได้ตกต่ําลงมาแบบนี้ได้ ?” เครือข่ายคอสมิคนั้นมีค วามจุที่จํากัด มีแค่ข้อมูลที่มีค่าเท่านั้นถึงจะถูกบันทึกไว้ในเครือข่ายนี้

โลกที่เคยรุ่งโรจน์แต่ตอนนี้กลับล่มสลายไปนั้นก็ทําให้ข้อมูลถูกลบไปจนหมดเพื่อที่เครือข่ายจะได้ทํางานได้เต็มที่ดังเดิม

ข้อมูลที่ถูกบันทึกไว้เป็นแค่ข้อมูลทั่วไป แน่นอนว่าด้วยความเป็นมิตรและศัตรูของแต่ละดาวเคราะห์นั้นจึงทําให้ข้อมูลถูกปิดบังเอาไว้

“ ฮาร์วี่ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ” โกโก้เหวยแสดงท่าที่โมโหออกมา

แต่ฮั่วเยี่ยนกลับห้ามโกโก้เหวยเอาไว้และส่ายหน้า “ เขาพูดถูกแล้วแหละ”

หลังจากที่เงียบได้สักพัก ฮั่วเยี่ยนก็สูดหายใจเข้าลึกๆและพูดขึ้น “ บางทีมันอาจจะเป็นเพราะฉันด้อยว่าจนไม่อาจจะเถียงอะไรนายได้ อันที่จริงแล้วอารยธรรมมนุษย์โลกของฉันน่ะตกต่ําลงมาหลังสงครามเมื่อล้านล้านปีก่อน เราได้กลับมาอยู่ในกาแล็กซีทมิฬบนดาวเคราะห์ที่ชื่อว่าดาวเคราะห์แคระ” เขาหัวเราะออกมาด้วยท่าที่ขมขื่น “ ดาวเคราะห์แคระนั้นมีสภาพแวดล้อมที่ย่ําแย่ทรัพยากรก็น้อยนิด พวกนายเปิดแผนที่จักรวาลดูสิ พวกนายคงไม่พบดาวเคราะห์แคระในแผนที่นั้น”

“ ไม่เป็นไรหรอก” โกโก้เหวยปลอบใจ “ มันไม่สําคัญว่านายจะมาจากไหน สิ่งที่สําคัญคือเราเป็นเพื่อนกัน ใช่ เพื่อนสนิทกัน !”

“ เพื่อนสนิทั้งนเหรอ ?” ฮั่วเยี่ยนมองไปที่โกโก้เหวย “ ฉันโกหกเธอว่าโลกของฉันเคยมีเทพฝานและหนีวา ตํานานเหล่านั้นส่วนใหญ่แล้ว อาจจะเป็นเรื่องโกหก ฉันกลัวว่าคงจะโดนเธอปฏิเสธ.ฉันได้พูดโกหกไปตั้งเยอะ เยอะจนบางทีฉันก็หลงเชื่อว่ามันอาจจะเป็นความจริง แต่ถึงยังไงเรื่องโกหกก็ยังเป็นเรื่องโกหกอยู่ดี…เธอยังอยากจะเป็นเพื่อนกับฉันอยู่อีกเหรอ ? “

โกโก้เหวยถามขึ้นมาทันที “ ทําไมจะไม่ล่ะ ?”

เธอยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่ทรงเสน่ห์ “ ฉันชอบที่ได้อยู่กับนาย สําหรับตํานานพวกนั้นแล้วมันก็สนุกดีถึงจะเป็นเรื่องโกหกก็ตาม” เธอเชื่อว่านอกจากตํานานเหล่านี้แล้ว ฮั่วเยี่ยนไม่ได้หลอ กอะไรเธอเลย ที่สําคัญที่สุดคือเธอไม่เคยเห็นใครที่จริงใจเท่าฮั่วเยี่ยนมาก่อน

ฮั่วเยี่ยนหลับตาลงและเงียบอยู่สักพัก จากนั้นเขาก็ได้ลืมตาขึ้นและหัวเราะออกมา “ ขอบคุณเธอมากนะ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลย”

เพื่อน ในใจของเขารู้สึกขมขึ้นเล็กน้อย แค่เพื่อนงั้นเหรอ ?

“ ไอ้บ้าน นายไม่เข้าใจความรู้สึกของฉันรึไง ? ” โกโก้เหวยแทบอยากจะขุดสมองของฮั่วเยี่ยนออกมาทุบ