ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1588 : โดอัน

ตอนที่ 1588 : โดอัน

คําสั่งจากอารยธรรมระดับ 8 เผยแพร่ออกมาอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็เกิดความวุ่นวายไปทั่วเผ่าเทลคอส ทุกคนต่างก็ตกตะลึงและรีบมุ่งหน้าไปที่กาแล็คซี่เมฆทมิฬ ตอนนี้ดาวเคราะห์แคระที่ไร้ค่ากลับโดดเด่นขึ้นมาในพริบตา

ยานอวกาศจากทุกอารยธรรมต่างก็มุ่งหน้าไปที่กาแล็คซี่เมฆทมิฬเพื่อไปยังดาวเคราะห์แห่ง

ในตอนที่เหวินลั่ว, ป๋อไห่ตงและหลินเคอ นักรบคอสมิคจากเผ่าเทลคอสกําลังมุ่งหน้าไปที่ดาวเคราะห์แคระนั้น โดอันก็เดินทางไปถึงที่นั่นแล้ว

เขามีรูปลักษณ์คล้ายกับมนุษย์ อันที่จริงก็ไม่ต่างอะไรกันมาก ยกเว้นแค่สูงกว่าและมีผมที่ดกกว่า

เขาลอยอยู่นอกดาวเคราะห์แคระและมองลงไปที่ด้านล่างด้วยสีหน้าเย็นชา “ หลอกลูกสาวฉันโดยไม่คิดว่าจะได้รับผลกระทบอะไรเลยรึไง ?”

เรื่องของฮั่วเยี่ยนและโกโก้เหวยนั้นทําให้เผ่าเทลคอสเสียเกียรติเป็นอย่างมาก และอาจจะทําให้เขาสูญเสียลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาไป

ตอนแรกเขาคิดจะทําลายทั้งดาวเคราะห์แคระ แต่สุดท้ายหลังจากที่คิดได้สักพักเขาก็ตัดสินใจไปหาเด็กหนุ่มที่ชื่อฮั่วเยี่ยนอัจฉริยะที่มนุษย์ถือว่าเป็นความหวังของอารยธรรมพวกเขา

ต่อมาร่างของโดอันก็หายไปในพริบตา พลังคอสมิคห่อหุ้มตัวเขาเอาไว้จึงทําให้ไม่ได้รับผลจากการเสียดสีกับชั้นบรรยากาศ แค่ไม่กี่อึดใจเขาก็ได้ปรากฏตัวในวิหารแห่งการคืนชีพ

ในดาวเคราะห์แห่งนี้มีสิ่งมีชีวิตมากมาย มนุษย์ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในพวกนั้น แต่เนื่อง จากจํานวนของมนุษย์นั้นมากกว่าจึงยึดครองพื้นที่ได้มากกว่าเผ่าพันธุ์อื่นๆ

“ ฉัน โดอัน จากเผ่าเทลคอส ฮั่วเยี่ยนออกมาเจอกับฉันหน่อย ” เมื่อพูดจบเขาก็แผ่พลังอันน่ากลัวออกมาจนทําให้ทั้งวิหารนั้นราวกับภูเขาที่เปราะบาง ทันใดนั้นมันก็ถล่มลงในพริบตา

ใจกลางเศษซากเหล่านั้น โดอันยังยืนนิ่งราวกับพระเจ้า เขาดูสูงส่งและยิ่งใหญ่

โดอันไม่ได้พูดออกมาเสียงดังนักแต่คําพูดของเขากลับดังก้องอยู่ในหูของมนุษย์ ทุกคนต่างก็ตะลึงกับเสียงนี้ เสียงนี้ช่างทรงพลัง พวกเขาพากันหันมามองที่ซากวิหารทันที ตอนนั้นทุกคนต่างก็ใจหล่นวูบด้วยความกลัว

ความหดหู่เข้ากัดกินจิตใจของผู้คนแทบจะทันที

เขามาแล้ว !

นักรบคอสมิคในตํานานที่แม้แต่อารยธรรมระดับ 8 ก็ยังไม่กล้าดูหมิ่น !

ตอนนี้มนุษย์ตกอยู่ในอันตราย !

เหล่าผู้อาวุโสของอารยธรรมโลกมนุษย์ต่างก็หน้าถอดสี พวกเขารีบมุ่งหน้าไปที่วิหารแห่งการคืนชีพทันที

นอกจากเหล่าผู้อาวุโสแล้วก็มีผู้มีอํานาจอีกหลายคนมุ่งหน้าไปที่วิหาร แน่นอนว่ายังมีบางคนที่พากันหนีออกห่างจากวิหารแห่งนั้น ออกจากอาณาเขตของมนุษย์ไปรวมตัวกับเผ่าพันธุ์อื่นๆ เพื่อหลีกเลี่ยงอันตราย

เมื่อหายนะมาถึง ไม่ว่าจะตายอย่างกล้าหาญรึสู้เพื่อความหวัง ยังไงซะตัวเลือกของผู้คนก็แตกต่างกันไป

ไม่นานมนุษย์หลายหมื่นคนก็มารวมตัวกันที่ชากวิหาร

เหล่าผู้อาวุโสทั้ง 81 คนเองก็ไปรวมตัวที่นั่นเช่นกัน

ต่อหน้านักรบคอสมิคในตํานานแล้ว พวกเขาไม่กล้าแสดงความไม่พอใจที่วิหารแห่งการคืนชีพถูกทําลายไป พวกเขาได้แต่โทษตัวเองที่ไม่อาจจะมาต้อนรับนักรบคอสมิคอย่างสมเกียรติได้ “ ท่านโดอัน พวกเราเผ่าโลกมนุษย์ขอคํานับ”

ทุกคนต่างก็ทําความเคารพนักรบคอสมิค

โดอันยืนเอามือไขว้หลังด้วยสีหน้าเฉยเมย เขาทําเป็นไม่ได้ยินเสียงของผู้คนโดยรอบ

นี่คือเผ่าพันธุ์ที่ทําให้เผ่าเทลคอสต้องอับอายและทําให้ลูกสาวของเขาต้องตกอยู่ในอันตราย เขาไม่คิดจะให้ค่าคนพวกนี้ การที่ไม่ลงมือกับพวกนี้ก็ถือว่าใจดีมากแล้ว เขายังจะต้องให้ค่าพวกนี้อยู่งั้นเหรอ ?

ไม่นานหลังจากนั้นฮั่วเยี่ยนก็เดินฝ่าผู้คนเข้ามายังซากวิหาร ก่อนจะมาถึงตรงหน้าโดอัน

“ ทะ ท่านโดอัน” ฮั่วเยี่ยนตัวสั่นเทา แม้แต่เสียงของเขาก็ยังสั่นเครือไปด้วย เขาทั้งเครียดและกังวล เขาไม่รู้ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบไหน แต่ตอนนี้เขาพร้อมที่จะตาย แต่ก็กลัวว่ามันจะส่งผลต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์ไปด้วย เขาสูดหายใจเข้าลึกๆและยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มอันเศร้าสร้อย “ ท่านมาที่นี่เพื่อฆ่าผมงั้นเหรอ ? ถ้าเป็นแบบนั้นก็ลงมือได้เลย”

มีแค่พระเจ้าที่รู้ว่าตลอดหลายวันมานี้เขาต้องทุกข์ทรมานมากแค่ไหน เขากังวลเรื่องโกโก้เหวยและความปลอดภัยของมนุษย์ เขาไม่อาจจะนอนหลับได้สนิท เพราะเมื่อเขาหลับไป เขาก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้ายอยู่ดี

เขากดดันอย่างมาก บางทีความตายอาจจะทําให้เขาคลายกังวลได้

โดอันอยากจะฆ่าฮั่วเยี่ยน แต่เด็กนี่กับลูกเขามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่อกัน ลูกสาวเขาขอเข้าร่วมการทดสอบ ก่อนที่ผลของการทดสอบจะออกมานั้น ถึงเขาจะอยากฆ่ายั่วเยี่ยน แต่เขาก็ต้องห้ามใจตัวเองเอาไว้

“ แกอยากตายงั้นเหรอ ? ไม่ต้องกังวล ชีวิตแกน่ะอยู่ในกํามือของฉันอยู่แล้ว” โดอันพูดออกมาด้วยท่าทีเฉยเมย “ ฉันแค่อยากรู้ว่าแกหลอกลูกสาวฉันจริงๆรึเปล่า แกใช้วิธีอะไรหลอกให้เธอมาชอบแก”

เขาอาจจะไม่เชื่อเรื่องที่เผยแพร่บนเครือข่ายทั้งหมด แต่เนื่องจากเขาได้อ่านเรื่องนั้นแล้ว จึงเป็นเป็นธรรมดาที่เขาจะมองฮั่วเยี่ยนไม่ดีนัก และคิดว่าฮั่วเยี่ยนต้องหลอกโกโก้เหวยให้มาชอบ ถ้าไม่อย่างงั้นโกโก้เหวยจะมาชอบเด็กจนๆที่มาจากอารยธรรมที่ตกต่ําไปแล้วได้ยังไง ?

“ หลอกงั้นเหรอ ?” แม้ว่าฮั่วเยี่ยนจะกลัวโดอัน แต่การที่โดอันประเมินความรู้สึกที่โกโก้เหวยมีให้กับเขาแบบนี้ก็ทําให้เขารู้สึกโกรธขึ้นมา ไม่รู้ว่าเขาเอาความกล้ามาจากไหนถึงได้โต้เถียงกลับไป “ ท่านโดอัน ท่านเป็นถึงนักรบคอสมิคและเป็นพ่อของโกโก้เหวย ผมเคารพท่านแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าท่านจะเหยียดหยามความรู้สึกที่ผมมีให้กับโกโก้เหวยได้”

เขาเงยหน้าขึ้นและตะโกนออกมา ความกลัวและความกังวลในใจพลันหายไปหมด “ ผมชอบโกโก้เหวย ผมไม่ได้มีจุดประสงค์ร้ายแอบแฝง ผมไม่ได้ใช้วิธีการใดๆ นี่คือความรู้สึกของพวกเรา มันไม่ใช่เรื่องผิดพลาดชั่วร้ายแบบที่ท่านคิด”

“ งั้นนายจะอธิบายเรื่องที่เผยแพร่ในเครือข่ายยังไง ?” โดอันไม่ได้ปฏิเสธคําพูดของอีกฝ่าย

ฮั่วเยี่ยนกังวลเรื่องความปลอดภัยของโกโก้เหวย ดังนั้นตลอดหลายวันมานี้เขาจึง ตรวจสอบข้อมูลในเครือข่าย เป็นธรรมดาที่เขาจะได้เห็นเรื่องที่เผยแพร่กันนี้ เขาไม่คิดจะแก้ตัวเลยแม้แต่น้อย

“ ท่านเป็นนักรบคอสมิคที่ไม่ต่างอะไรจากพระเจ้าสําหรับเรา ผมเชื่อว่าท่านน่าจะมีวิจารณญาณตัดสินได้เอง”

โดอันพูดขึ้น “ ฉันเองก็มีวิจารณญาณมากพอ แต่เรื่องตํานานที่นายแต่งขึ้นมานั้นนายจะอธิบายยังไง ?”

ฮั่วเยี่ยนกัดฟันแน่นและพูดขึ้นมา “ ผมไม่ได้แต่งมันขึ้นมา ! ตํานานนั้นเล่าขานในเผ่าโลกมนุษย์มากว่าล้านล้านปีแล้ว มันส่งต่อมาจากบรรพบุรุษของเรา ! แม้ว่าไม่อาจจะยืนยันเรื่องนี้ได้ แต่ผมเชื่อว่าในอดีตนั้นโลกมนุษย์ของเราต้องมีคนพวกนั้นอยู่กลุ่มยอดฝีมือที่ไร้เทียมทาน !”

แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานและดูเหมือนเป็นเรื่องที่คนแก่แต่งขึ้นมาเพื่อกระตุ้นผู้เยาว์ แต่มนุษย์กลับเชื่อว่าคนในตํานานเหล่านั้นมีตัวตนอยู่จริง

บางทีเพราะนิสัยของมนุษย์ แม้แต่ตอนที่อารยธรรมของพวกเขาตกต่ําลงมาแต่พวกเขาก็ยังคงรักษาความภาคภูมิใจในตัวเองเอาไว้อยู่ มันจึงทําให้ตํานานเหล่านั้นยังคงส่งต่อกันมา

“ บังอาจ ! ” โดอันโกรธขึ้นมา “ ต่อหน้าฉันแล้วนายยังคิดจะโกหกอยู่อีกเหรอ ?”

คลื่นพลังอันน่ากลัวของนักรบคอสมิคแผ่ออกไปทั่วดาวเคราะห์แคระทันที

ตอนนั้นหลายพันล้านชีวิตต่างก็ตัวสั่นราวกับพบจุดจบของโลก

ดาวเคราะห์แคระถึงกับสั่นไหวราวกับว่าเจอกับพลังที่ยากจะรับมือได้ มันเริ่มส่งสัญญาณว่าจะพังตัวลงในไม่ช้า