ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1589 : วิกฤตของมนุษย์

ตอนที่ 1589 : วิกฤตของมนุษย์

ทั้งกาแล็คซี่เมฆทมิฬรวมถึงกาแล็คซี่ใกล้เคียงต่างก็พากันสั่นไหวด้วยความกลัว พวกเขารับรู้ ได้ถึงพลังอันน่ากลัวที่เพียงพอจะทําลายกาแล็คซี่ของพวกเขาได้อย่างง่ายดาย !

“ นักรบคอสมิค ต้องเป็นนักรบคอสมิคแน่ๆ !” ทั้งกาแล็คซี่เมฆทมิฬตกอยู่ในความวุ่นวายทันที

สําหรับสิ่งมีชีวิตในกาแล็คซี่เมฆทมิฬแล้ว นักรบคอสมิคนั้นคือตัวตนในตํานาน พวกเขาเคยเห็นภาพของนักรบคอสมิคในเครือข่ายมาแล้ว นักรบคอสมิคไม่ค่อยมายังที่ห่างไกลเช่นนี้ เป็นธรรมดาที่คนในกาแล็คซี่เมฆทมิฬจะไม่เคยพบเห็นนักรบคอสมิค

พวกนักเดินทางที่อยู่ในกาแล็คซี่เมฆทมิฬรวมถึงผู้ที่แข็งแกร่งในกาแล็คซี่เมฆทมิฬต่างก็พากันมุ่งหน้าไปยังดาวเคราะห์แคระกันทันที

พวกเขาไม่รู้ว่าทําไมนักรบคอสมิคถึงได้แผ่พลังออกมาเช่นนี้ แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังอยากจะไปเคารพอีกฝ่ายอยู่ดี หากพวกเขาได้เห็นนักรบคอสมิคกับตาตัวเอง พวกเขาคงตายตาหลับ

“ ผมไม่ได้โกหก!” ฮั่วเยี่ยนกัดฟันแน่น แม้เขาจะรู้ว่าเรื่องนี้ดูไม่น่าจะเป็นความจริงแต่ก็ยังยืนยันออกมาอย่างหนักแน่น เพราะความเชื่อในเรื่องนี้จะนําพาความหวังสู่มนุษย์ “ ผมได้บอกโกโก้เหวยในเรื่องนี้แล้ว ถึงมันจะยืนยันไม่ได้ร็อาจจะเป็นเรื่องแต่งขึ้นมาแต่ผมก็ไม่ได้โกหกเธอ”

ผู้คนในดาวเคราะห์แคระต่างก็พากันหวาดกลัวขึ้นมาเพราะคลื่นพลังแค่เพียงเล็กน้อยนี้ก็เกินกว่าที่ดาวเคราะห์แคระจะรับไหวแล้ว ดาวเคราะห์อาจจะพังทลายลงตอนไหนก็ได้ แค่คลื่นพลังเล็กน้อยนี้ก็ทําให้ลาวาที่อยู่ใต้พื้นดินปะทุขึ้นมา พวกคนที่โชคร้ายนั้นถูกลาวากลืนกินไป แต่ไม่มีใครสนใจพวกนั้น ทุกคนต่างก็คิดจะหนีออกจากที่นี่

โดอันมองไปที่ฮั่วเยี่ยนด้วยท่าที่เย็นชา เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังยืนกรานด้วยความมั่นใจ ไม่กี่วินาทีต่อมา โดอันก็ได้ดึงพลังกลับมาและพูดขึ้น “ ถึงแกจะไม่ได้โกหกแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแกจะไม่ผิด ฉันมีเหตุผลที่จะสงสัยว่าโกโก้เหวยโดนแกหลอกจนเชื่อแกหัวปักหัวปํา”

ดาวเคราะห์แคระสงบลงทันทีแต่คนที่ตายไปเพราะลาวาไม่อาจจะฟื้นคืนกลับมาได้ โดอันไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย แม้แต่คนของดาวเคราะห์ของตัวเองเขาก็สนใจแค่ไม่กี่คน ดังนั้นชีวิตของเผ่าพันธุ์ที่ตกต่ําเช่นนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากมดปลวก นอกจากญาติพวกนั้นที่ต้องเศร้าแล้ว มันก็ไม่ได้ส่งผลอย่างอื่นเลย

เหล่าผู้อาวุโสของมนุษย์รู้อยู่แล้วว่าจะต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พวกเขาจึงคิดหาวิธีรับมือมา แต่เมื่อเจอสถานการณ์จริงที่โหดร้ายเช่นนี้ พวกเขาก็พบว่าแผนการที่พวกเขาคิดขึ้นมานั้นต่างก็ไร้ค่า เพราะต่อหน้าโดอันแล้ว พวกเขาไม่ต่างอะไรจากมด ไม่มีใครฟังเสียงคําพูดของมด หากมดรังควานผู้คน งั้นผลลัพธ์เดียวที่รออยู่ก็คงเป็นการถูกกระทืบจนตาย

พวกเขาไม่มีสิทธิ์คิดว่าตัวเองเท่าเทียมกับโดอัน!

กล่าวได้ว่าชะตากรรมของเผ่าพันธุ์มนุษย์นั้นขึ้นอยู่กับความคิดของโดอันทั้งหมด

ทุกคนรู้สึกไร้พลังและเศร้าใจ

แต่พวกเขาก็ไม่ได้เกลียดโดอัน เพราะนี่คือกฎของจักรวาล ผู้ที่อ่อนแอนั้นย่อมเป็นเหยื่อของผู้ที่แข็งแกร่งกว่า!

“ท่านโดอัน หากท่านต้องการจะฆ่าผมก็ลงมือซะ” ฮั่วเยี่ยนไม่ต้องการดึงเผ่ามนุษย์เข้ามาเกี่ยวข้อง เขายอมสละชีวิตของตัวเองเพื่อแลกกับการที่เผ่ายังคงอยู่รอด “ ไม่ว่าผมจะพูดยังไง ท่านก็ไม่เชื่อ ท่านคิดว่าผมเป็นคนโกหกก็ได้ แม้ว่าผมจะอธิบายไปมากกว่านี้แต่มันคงไร้ความหมาย ท่านฆ่าผมเลยจะดีกว่า ”

โดอันไม่เคยพูดอะไรมากกับเผ่าพันธุ์ที่ตกต่ําเช่นนี้ ในสายตาของเขาแล้วเผ่าพันธุ์ที่ตกต่ํานั้นไม่ต่างอะไรจากมดปลวก แต่ในเผ่าพันธุ์แบบนี้กลับมีคนที่ลูกสาวเขารักอยู่ เป็นธรรมดาที่เขาไม่อาจจะมองเผ่าพันธุ์นี้เป็นมดได้

ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่ง คลื่นพลังของนักรบคอสมิคนั้นเพียงพอที่จะบดขยี้ความกล้าในใจของทุกคนได้

แม้แต่พวกที่ไม่กลัวตายก็ยังต้องทบทวนความคิดของตัวเองว่าจะออกตัวเพื่อเผ่ามนุษย์ไหม การเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ไม่ใช่แค่ทําให้โดอันรําคาญ แต่อาจจะทําให้เผ่าเขาโดนทําลายไปด้วย

โดอันมองไปที่ฮั่วเยี่ยนแล้วพูดขึ้นมา “ ฉันจะไม่ลงมือกับแกในตอนนี้ แต่ไม่ได้หมายความว่าแกจะไม่ได้รับการลงโทษ รอจนกว่าการทดสอบจะสิ้นสุดลง หากเธอผ่านการทดสอบแกก็รอด แต่หากเธอไม่ผ่านการทดสอบ ฉันจะฝังแกไปพร้อมกับลูกสาวฉัน ไม่สิ ฉันจะให้แกรับการทรมานอันโหดร้ายที่สุดในจักรวาล จนต้องร้องขอความตาย!”

หากทําแบบนั้นเขาคงระบายความโกรธในใจได้

แม้จะได้ยินคําขู่นั้นแต่ฮั่วเยี่ยนก็ยังคงเยือกเย็น เขาเหมือนจะยอมรับชะตากรรมของตัวเองไว้แล้ว เขาได้พูดขึ้น “ หากโกโก้เหวยตายเพราะผม ผมฮั่วเยี่ยนก็ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเช่นกัน….การโดนท่านฆ่าก็ถือว่าดีแล้ว”

“ แกคิดว่าแค่แกตายมันจะจบรึไง ?” โดอันโกรธจัด ยิ่งเห็นท่าทีของฮั่วเยี่ยนก็ยิ่งทําให้เขาโกรธยิ่งกว่าเก่า “ ฉันจะบอกแกไว้ว่าหากโกโก้เหวยตาย ไม่ใช่แค่แกเท่านั้น เผ่าพันธุ์ของแกก็ต้องตายไปด้วย! ฉันจะลบเผ่าพันธุ์ของแกทิ้งไปจากจักรวาลหยวนซู!”

ทันทีที่ได้ยินแบบนั้นสีหน้าของฮั่วเยี่ยนก็เปลี่ยนไป มนุษย์ที่อยู่รอบตัวเขาต่างก็พากันหน้าถอดสี

ทุกคนต่างก็พากันลนลาน

“ ไม่ได้ ท่านทําแบบนั้นไม่ได้” นี่คือความกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสําหรับฮั่วเยี่ยน เขาไม่คิดเลยว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบนี้ “ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเผ่ามนุษย์เลย! โกโก้เหวยเข้าร่วม การทดสอบก็เพราะผม! หากท่านคิดจะฆ่าผม ผมก็ไม่คัดค้าน แต่ท่านไม่อาจจะลงมือกับคนบริสุทธิ์ได้ !”

โดอันพูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ําเสียงที่เย็นชา “ บริสุทธิ์งั้นเหรอ ? ไม่ใช่ พวกเขาไม่ได้บริสุทธิ์!” เขามองไปรอบๆแล้วพูดขึ้นมา “ ลูกสาวฉันโดนหลอกโดยตํานานที่ส่งต่อกันมาในเผ่าของแกไม่ใช่รึ? เผ่าโลกมนุษย์ทุกคนมีความผิด ทุกคนคือฆาตการที่ฆ่าลูกสาวฉัน!”

“ ท่านโดอัน !” ฮั่วเยี่ยนกําหมัดแน่น “ ท่านเป็นนักรบคอสมิคจริงๆเหรอ?”

“ ความแข็งแกร่งคือเหตุผล!” สติของโดอันโดนความโกรธแค้นและเกลียดชังเข้าครอบงํา “ ตั้งแต่ที่ฉันขึ้นเป็นนักรบคอสมิค ฉันก็ไม่เคยทําร้ายคนบริสุทธิ์แต่ลูกสาวฉันกลับโดนเด็กน้อยจากเผ่าพันธุ์ที่ตกต่ํา หลอกให้เผชิญหน้ากับความตาย ฉันต้องใช้เหตุผลอีกรึไง? ใครบ้างที่ไม่บริสุทธิ์? ลูกสาวฉันไม่บริสุทธิ์รีไง ? เด็กน้อย แกควรภาวนาให้โกโก้เหวยไม่เป็นอะไร ไม่อย่างงั้นเผ่าแกได้พินาศไปกับแกแน่!”

เขานั่งลงใจกลางซากวิหารและพูดขึ้นต่อ “ ฉันจะรออยู่ที่นี่ ฉันจะรอข้อความจากเผ่า “ โดอันทําราวกับว่าไม่มีคนอื่นอยู่ด้วย “ หากลูกฉันตาย งั้นวันนี้ก็คือวันตายของเผ่าโลกมนุษย์!”

พื้นที่ทดสอบนั้นอยู่ในมิติแยกส่วน แม้ว่าโดอันอยากจะไปช่วยลูกมากแค่ไหน แต่ก็ไม่อาจจะเข้าไปได้ หากเขาฝืนเข้าไป งั้นผลลัพธ์อย่างเดียวที่รออยู่คือมิตินั้นจะถูกทําลาย โกโก้เหวยก็ต้องตายไปด้วย

นักรบคอสมิคไม่ได้ยิ่งใหญ่ มันมีหลายอย่างที่พวกเขาไม่อาจจะทําได้ !

เมื่อนึกถึงลูกสาวหัวใจเขาก็แทบสลาย เขาไม่อาจจะคิดได้ว่าเมียของเขาจะปวดใจเพียงใดเมื่อได้ยินข่าวนี้ เขาไม่อาจจะนึกภาพออก