ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1612 : ผู้บัญชาการมาเยี่ยมถึงบ้าน

ตอนที่ 1612 : ผู้บัญชาการมาเยี่ยมถึงบ้าน

“ ดีเลย” ผู้เฒ่าเหอหัวเราะออกมา “ หากเจ้าต้องการความช่วยเหลืออะไรก็บอกข้าได้เลยถึงข้าจะไม่ใช่คนใหญ่โตอะไร แต่ในโลกนี้ข้าก็พอรู้จักคนอยู่บ้าง ข้ายังพอช่วยเจ้าได้แต่ในเมื่อเจ้าจัดการธุระเสร็จแล้ว งั้นข้าก็คงไม่จําเป็นต้องช่วยอะไร”

จางหยูยิ้มรับออกมา ก่อนจะพูดว่า “ ความหวังดีของเจ้า ข้าขอรับไว้ หากมีอะไรที่ต้องรบกวนเจ้าแล้ว ข้ามั่นใจว่าข้าจะไม่เกรงใจ”

“ ดีแล้ว” ผู้เฒ่าเหอพอใจกับคําพูดของจางหยูเป็นอย่างมาก

ที่สวนชิงสุ่ย

“ นายท่าน เรื่องของผู้เฒ่าเหอได้ตรวจสอบเสร็จสิ้นแล้ว ” เหอตงได้เข้าพบกับใต้เท้าชวง

ใต้เท้าซวงนั่งตกปลาอยู่ที่ริมบึง เขายังมองไปที่บึงอยู่ เขาได้ทําความสะอาดและสร้างปลาขึ้นมาใหม่ พื้นที่โดยรอบเองก็ได้รับการซ่อมแซมเช่นกัน มันไม่มีวี่แววเลยว่าที่นี่เคยโดนโจมตีมาก่อน

เมื่อได้ยินคําพูดนั้นใต้เท้าซวงก็วางเบ็ดลงทันทีแล้วถามขึ้นมา “สถานการณ์เป็นยังไง ?”

เหอตงรีบรายงานเรื่องผู้เฒ่าเหอ ตั้งแต่ตอนที่ผู้เฒ่าเหอเข้ามาในโลกนี้รวมถึงนิสัยของผู้เฒ่าเหออย่างละเอียด สิ่งที่สําคัญที่สุดคือเรื่องค่าปรับของผู้เฒ่าเหอ

ใต้เท้าชวงครุ่นคิดสักพักแล้วพูดขึ้น “ส่งคนไปติดต่อผู้เฒ่าเหอ บอกว่าเราได้ตรวจสอบใหม่แล้วแม้ว่าผู้เฒ่าเหอจะทําผิดแต่ก็ไม่จําเป็นต้องปรับสูงขนาดนั้น เรื่องนี้ฝ่ายที่ดินทําผิดที่จงใจเพิ่มค่าปรับเจ้าให้คนไปบอกผู้เฒ่าเหอ บอกว่าเราได้รู้ความจริงและทําการลงโทษเจ้าหน้าที่แล้วเราจะคืนค่าปรับทั้งหมดให้ นอกจากนี้ก็เอาเงินให้เขาอีก 2,000 หินแห่งการสร้างด้วยเพื่อหวังว่าเขาจะยกโทษให้กับเรา”

เหอตงเงียบไปสักพักแล้วถามขึ้นมา “ นายท่าน เราจําเป็นต้องทําแบบนี้จริงๆรึ ? เขาเป็นแค่กุยหยวนเท่านั้น !”

“ แต่กุยหยวนขั้นกลางคนนั้นก็เป็นสหายกับท่านผู้นั้น แม้ว่าเขาจะเป็นคนทั่วไปแต่เรา ก็ต้องถือว่าเขาเป็นคนสําคัญ” ใต้เท้าชวงพูดขึ้นอย่างใจเย็น

นี่คือวิธีการเอาตัวรอดของกองกําลังเล็กๆ !

แม้จะดูเหมือนประจบแต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น !

“ นี่เป็นเรื่องน่าเศร้าของเรา !” ใต้เท้าช่วงเริ่มหวั่นไหวแต่ก็ไม่อาจจะทําอะไรได้ “ ตอนนี้เราต้องระวังทุกฝีก้าว ถ้าทําพลาดขึ้นมาทุกอย่างก็จบเหกันหมด หากลูกโง่เง่าของข้าไม่สร้างปัญหาขึ้นมาข้าคงไม่ต้องทําเรื่องแบบนี้ โชคดีที่ผลลัพธ์ไม่ได้แย่มากนัก…” โลกจิตวิญญาณนี้เหมือนกับกลุ่มธุรกิจแต่ในสายตาของผู้ที่แข็งแกร่งจริงๆแล้วแคโบกมือก็ทําลายได้ “ เราน่ะไม่ได้ต่างจากมนุษย์ทั่วไปเลย เราแค่แข็งแกร่งกว่าพวกนั้น” ใต้เท้าชวงส่ายหน้าก่อนจะบอกกับเหอตง “เจ้าส่งคนไปหาผู้เฒ่าเหอ เรื่องนี้เจ้าต้องจัดการโดยเร็วที่สุดห้ามล่าช้าเด็ดขาด !”

ในบ้านของผู้เฒ่าเหอ หลายคนพากันนั่งดื่มชาและพูดคุยกันอยู่

ตอนนั้นจางหยุได้ถามขึ้นมา “ ใช้สิ ปกติพวกเจ้าว่างกัน ? ทําไมถึงไม่ทําอะไรเลย ?”

“ พูดไปแล้วก็ยิ่งหงุดหงิด ” ผู้เฒ่าเหอถอนหายใจออกมา “ ไม่นานมานี้โลกจิตวิญญาณได้ประกาศออกมาซึ่งทําให้ทุกคนลนลาน ร้านค้ามากมายต้องปิดตัวลง เราเองก็ไม่คิดจะทําอะไรเพราะกลัวว่าสภาจะทําการรีดไถเราข้าอยากหาอย่างอื่นทํา แต่ไม่มีที่ไหนจะจ้างข้าเลย”

อู่ซานและคนอื่นๆเองก็พากันแสดงสีหน้าหนักใจออกมา พวกเขาไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่เรื่องนี้จะสิ้นสุดลงเสียที

ชายแก่และชายวัยกลางคนน่ะดีกว่าหน่อย แต่อู่ชานยังติดหนี้ผู้เฒ่าเหอกว่าพันหินแห่งการสร้างเป็นธรรมดาที่เขาไม่อยากจะว่างงาน หากหาเงินได้มากพอ เขาก็จะคืนเงินให้กับผู้เฒ่าเหอยิ่งได้เงินมาเร็วเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกดี

การติดหนี้คนอื่นมีแต่จะทําให้เขาต้องกังวล

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้พวกเขาก็พากันเงียบ ทําให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที

จางหยูแอบรู้สึกผิดและคิดว่าจะทําลายบรรยากาศอันตึงเครียดนี่ยังไง แต่ตอนนั้นเองก็มีชายวัยกลางคนสวมชุดที่มีเครื่องหมายพระจันทร์ครึ่งดวงโผล่มานอกบ้านและตะโกนขึ้น “ นี่ใช่บ้านเฒ่าเหอไม่ ? ”

ทุกคนพากันหันกลับไปมองอีกฝ่ายและอดไม่ได้ที่จะแปลกใจ

ผู้เฒ่าเหอลุกขึ้นและบ่นออกมา “ ข้าจ่ายค่าปรับไปแล้ว สภายังไม่กรอกลงบัญชีอีกร ?”

ทุกคนต่างก็พากันแสดงสีหน้ากังวลออกมา

ผู้เฒ่าเหอสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าตัวเองแล้วเดินไปหาอีกฝ่ายพร้อมกับยิ้ม “ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามาที่บ้านข้าทําไม มีเรื่องอะไรสําคัญรี ?”

“ ท่านคือท่านเหอใช่หรือไม่ ? “ ท่าทีของอีกฝ่ายไม่ได้เย่อหยิ่งเหมือนคนจากสภาก่อนหน้านี้กลับกันแล้วเขาสุภาพอย่างมาก ผู้เฒ่าเหอถึงกับรู้สึกว่าตัวเองตาฝาดไป

ผู้เฒ่าเหอรีบพูดขึ้นมา “ ข้าคงไม่เหมาะที่จะเรียกว่าท่านหรอก เจ้าเรียกข้าว่าผู้เฒ่าเหอก็พอแล้วทุกคนต่างก็เรียกข้าเช่นนั้น”

ชายวัยกลางคนโบกมือพร้อมกับพูดออกมาอย่างสุภาพ “ ท่านเหอ ข้ามาจากสภา ข้าชื่อว่าเหอตงเมื่อไม่นานมานี้เราพบว่าฝายที่ดินมีการทุจริต คนของฝ่ายที่ดินทําการเพิ่มค่าปรับและบทลงโทษอื่นๆ เรื่องนี้แย่อย่างมาก ตอนนี้พวกเราได้จับกุมตัวเขาและลงโทษไปแล้วเมื่อวานนี้เราพบว่าเขาได้ทําการปรับท่านไป พวกเราเห็นว่ามันไม่เหมาะ ดังนั้นข้าจึงมาขอโทษท่านที่นี่ แม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นความผิดของเขาแต่นี่ก็ถือว่าเป็นความรับผิดชอบของสภา ข้าหวังว่าท่านเหอจะยกโทษให้กับข้าและคนอื่นๆในสภา”

ผู้เฒ่าเหอแปลกใจขึ้นมา

เหอตงพูดต่อ “ ตามที่ตรวจสอบมาแล้ว ท่านเหอได้จ่ายค่าปรับไป 1,000 หินแห่งการสร้างซึ่งไม่จําเป็นต้องจ่ายเลย เราจะคืนมันให้กับท่าน สําหรับการขอโทษแล้วเราจะให้หินแห่งการสร้างกับท่าน 2,00 ก้อนเพื่อชดเชย ข้าหวังว่าท่านเหอจะยกโทษให้กับความผิดพลาดของเราในครั้งนี้”

หินแห่งการสร้างที่เสียไปก็ได้คืนและยังได้มาเพิ่มอีก 2,000 ก้อนงั้นรึ ?

ผ่านไปคืนเดียวโลกเปลี่ยนไปมากขนาดนี้เลยรึ ?

สภาใจดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ?

เมื่อเห็นว่าผู้เฒ่าเหอไม่พูดอะไรออกมา เหอตงก็สูดหายใจเข้าลึกๆและพูดขึ้น “ ท่านเหอหากท่านไม่พอใจอะไรก็บอกมาได้เลย ข้าจะพยายามทําตามเงื่อนไขของท่าน หวังว่าท่านเหอจะ ยกโทษให้กับความผิดของเรา ”

“ ไม่ ไม่ ข้าไม่ได้ไม่พอใจ” ผู้เฒ่าเหอรีบเรียสติกลับมา แม้ว่าท่าทีของผู้เฒ่าเหอจะสุภาพแต่เขาก็ไม่อาจจะเอาเปรียบอีกฝ่ายได้ “ ข้าคิดว่าแค่ได้เงินคืนมาก็เพียงพอแล้ว ข้าไม่ได้ต้องการอะไรอีก หากมีการชดเชยอื่นอีก ข้าคงไม่กล้ารับไว้”

สําหรับหินแห่งการสร้าง 2,000 ก้อนที่ได้มาก็ทําให้เขาใจเต้นรัวได้แล้ว

ยังไงซะ เรื่องนี้เขาก็มีส่วนที่ต้องรับผิดชอบ เพียงแต่ว่าบทลงโทษมันหนักเกินไป

“ ท่านเหอไม่ต้องกังวล หินแห่งการสร้าง 2,000 ก้อนนี้คือเงินที่เราได้มาจากคนทําผิด”

“ งั้นข้าก็ไม่คัดค้านอะไร” ผู้เฒ่าเหอพูดขึ้น “ เอ่อ…ข้าจะได้มันจริงๆรึ ?” ผู้เฒ่าเหอแสดงท่าที่ลังเลออกมา

หินแห่งการสร้าง 3,000 ก้อนนั้นสําหรับเฒ่าเหอแล้วไม่ต่างอะไรจากทองหล่นทับเลย เขาไม่อาจจะปฏิเสธได้

สําหรับเฒ่าเหอแล้วมันถือว่าเป็นเงินก้อนใหญ่ไม่ใช่น้อย แม้แต่กุยหยวนขั้นสูงก็ไม่ใช่เงินน้อยๆเลย

เหอตงยื่นแหวนมิติให้กับเฒ่าเหอและพูดขึ้น “ เชิญท่านเหอตรวจสอบ ”

เฒ่าเหอรับแหวนมาก่อนจะตรวจสอบ จากนั้นเขาก็ต้องตะลึง “ มันมีหินแห่งการสร้าง 3,000ก้อนจริงๆด้วย !”

“ เมื่อข้าได้ส่งมอบค่าชดเชยแล้ว ข้าหวังว่าท่านเหอจะยกโทษให้กับความผิดพลาดของเรา”เหอตงป้องมือและพูดขึ้นมา

“ ยกโทษสิ ยกโทษ” ผู้เฒ่าเหอตื่นเต้นอย่างมาก แต่ต่อหน้าเหอตงแล้วเขาไม่กล้าแสดงออกมาอย่างชัดเจน “ ดูเหมือนว่าข้าจะมองสภาผิดไป สภาช่างยุติธรรมจริงๆ”

มุมปากของเหอตงพลันกระตุกแต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา เขาป้องมือและพูดขึ้น “ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อน”

“ เดินทางปลอดภัย” ผู้เฒ่าเหอรีบตะโกนออกมา

หลังจากที่เหอตงกลับไปแล้ว ผู้เฒ่าเหอก็รีบกลับเข้าไปในบ้านและหัวเราะออกมา “ ข้าได้คืนแล้ว ! หินแห่งการสร้างทั้งหมด ! ข้าได้คืนมาหมดแล้ว ! และยังได้อีก 2,000 ก้อนด้วย !”

ชายแก่, ชายวัยกลางคนและอู่ซานพากันแสดงความยินดีออกมา

เมื่อเห็นท่าที่ตื่นเต้นของทุกคน จางหยูก็ยิ้มออกมา สภาถึงกับทําขนาดนี้เลยหรือ

ด้านนอกบ้านผู้เฒ่าเหอ เจียงเลี่ยได้เดินเข้ามาที่บ้านพร้อมกับมองไปที่ด้านหลังด้วยความสงสัย “ ทําไมคนตะกี้ดูคุ้นตา…”

เหอตงนั้นรวดเร็วอย่างมาก จนเจียงเลี่ยมองเห็นแค่เงาแต่รู้สึกว่าอีกฝ่ายนั้นดูคุ้นตา เจียงเลี่ยส่ายหน้าก่อนจะพูดขึ้นมา “ ข้าไปปลอบเจ้าเฒ่าเหอก่อนดีกว่า เจ้านั่นต้องเสียเงินไปเยอะหากเป็นข้าก็คงหดหูน่าดู ”

นอกจากนี้เขายังได้ยินมาว่าคนในสภาได้ตรวจสอบผู้เฒ่าเหอด้วย เรื่องนี้เขาต้องรีบบอกให้ผู้ เฒ่าเหอรู้

แต่เมื่อเขาเดินไปถึงบ้านเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นมาจากด้านใน เขาอดไม่ได้ที่จะรีบเดินเข้าไปและพิมพ์ออกมา “เขาคงไม่เป็นบ้าไปหรอกนะ ?”

เขารู้สึกสลดในใจและรีบเดินเข้าไปในบ้าน

เมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสของทุกคน รอยยิ้มที่บ่งบอกถึงความสุขจากใจ เจียงเลี่ยก็รู้สึกสับสนและถามขึ้นมา “ เกิดอะไรขึ้นกัน ทําไมพวกเจ้าถึงได้ดูยินดีกันแบบนี้ ?”