ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1632 : ยืมมีดฆ่าคน

ตอนที่ 1632 : ยืมมีดฆ่าคน

ซางว์เป็นแค่ผู้ควบคุมขั้น 4 แต่จาวสิ่งนั้นอยู่ชั้น 6 นอกจากนี้ยังมีข้าวเต่อและผู้ควบคุมขั้น 6 สี่คนที่เหลื ออีก

ช่องว่างมันต่างกันเกินไป!

เมื่อเห็นแบบนี้ซางอี้วู่สิ้นหวังในทันที!

มันไม่มีหวัง ไม่มีเลยสักนิด !

ต่อหน้ากองกําลังแบบนี้แล้วนางต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย !

แม้ว่านางจะโชคดีที่ทะลวงผ่านไปได้แต่ก็แค่ขั้น 5 ความแข็งแกร่งแบบนั้นต่อหน้าผู้ควบคุมขั้นที่ 6 กว่า 5 คนและผู้ควบคุมขั้น 4 อีกคน นางไม่มีโอกาสที่จะชนะได้เลย

“ตายรึ ?” ในใจซางอี้วู่แค้นเคืองเป็นอย่างมาก นางไม่อยากตาย นางอยากจะแก้แค้นให้กับพ่อ นางยอม ยกโทษเรื่องที่พรากสํานักต้าหยู่ไปได้ แต่นางไม่อาจจะยกโทษให้กับคนที่ฆ่าพ่อของนางได้ แต่นางก็รู้ดีว่า ความจริงไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงไปตามใจตนเองได้ โลกไม่ได้หมุนรอบตัวนาง มีหลายคนที่ไม่อยากตายแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่ตาย

มีหลายสิ่งบนโลกนี้ที่ไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงได้ดั่งใจนึก

ซางอี้วู่น้ําตาไหลออกมา มันทําให้สภาพของนางในตอนนี้ดูน่าสงสารเป็นอย่างมาก

จ้าวเต๋อไม่อาจจะทนไหวแต่ก็ไม่กล้าห้ามพ่อของตัวเอง เขาได้แต่หันหลังเพราะไม่อยากดูสิ่งที่เกิดขึ้น

เขากลัวว่าเขาจะใจอ่อน !

แต่ตอนนั้นเองซางอี้วู่กลับต้องตะลึง

ไม่ใช่แค่ซางอี้วู่ แต่จาวสิ่งและอีกสี่คนที่เหลือก็ตะลึงเช่นกัน

ทุกสายตาจับจ้องไปที่ชายหนุ่มที่ปรากฏตัวขึ้นด้านหน้าซางอี้วู่ด้วยความสับสน

“เกิดอะไรขึ้นกัน ?” จ้าวสิงแผ่จิตผู้สร้างออกไปแต่กลับโดนทําลายในทันที มันราวกับความมืดมิดที่โดนแสงสว่างทําลาย

จ้าวสิงหยุดมือราวกับว่าเวลาได้ถูกหยุดนิ่งไป

ตอนนั้นเองชายลึกลับก็ได้พูดขึ้นมา “เจ้าไว้หน้าข้าได้รึไม่ ปล่อยนางไปซะ ?”

ทุกคนต่างก็หยุดนิ่งแม้แต่จ้าวสิงและผู้ควบคุมขั้นที่ 6 คนอื่นๆก็เช่นกัน บางทีไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่อยากจะขยับตัว แต่เป็นเพราะพวกเขาไม่อาจจะท่าได้

หัวใจของพวกเขาเต้นรัวพร้อมกับความกลัวที่ก่อตัวขึ้นมา

เมื่อเห็นจ้าวสิงไม่ตอบกลับ จางหยูจึงโบกมือ ราวกับภูเขาที่มองไม่เห็นซึ่งกดทับจ่าวสิ่งและคนอื่นๆอยู่นั้นได้หายไป

ผู้ควบคุมขั้น 6 ที่เหลือและจ้าวเต๋อต่างก็พากันอึ้งกับพลังนี้

ตอนนี้มันเหลือแค่การหน่วงเวลาเท่านั้น

“เมื่อข้าเจอกับเรื่องไม่ยุติธรรม ข้ามักจะเข้ามายุ่ง เจ้าไม่คิดไว้หน้าข้าจริงๆ ?” จางหยูแสดงท่าที่เยือกเย็นออกมา ราวกับว่าพลังที่เขาแสดงออกมานั้นใช้ออกมาได้อย่างง่ายๆ

น่ากลัว !

สิ้นหวัง !

จ้าวสิงและคนอื่นๆต่างก็พากันมองไปที่ชายลึกลับด้วยความกลัว

พวกเขาต่างก็ตกตะลึงและแทบไม่เชื่อว่าจะมีพลังระดับนี้อยู่ที่นี่

ความแข็งแกร่งนี้ทําให้จ้าวสิงและคนอื่นๆรับรู้ถึงความแตกต่างระหว่างพวกเขากับชายหนุ่มได้อย่างชัดเจน พวกเขาไม่สงสัยเลยว่าชายหนุ่มคนนี้ได้ไปถึงขั้นที่ 7 แล้วและถือว่าอยู่ในระดับแนวหน้าในหมู่ผู้ควบคุมขั้นที่ 7 ด้วย

ยอดฝีมือแบบนี้หากอยู่ในโลกสวรรค์ร้างแล้วก็ถือว่าเป็นอันดับต้นๆ

เพียงแต่..จ้าวสิงไม่อาจจะทําใจได้ว่ายอดฝีมือแบบนี้จะมาปรากฏตัวที่โลกต้าหยู่ !

ต้องรู้ก่อนว่าแม้แต่อดีตเจ้าสํานักตาหยู่ บิดาของซางอี้วู่ คนที่ผู้คนนับไม่ถ้วนให้ความเคารพ ก็ยังด้อยกว่า ชายลึกลับคนนี้มาก!

“สาวน้อย ไม่เป็นไรสินะ ?” จางหยหันกลับไปยิ้มให้ซางอี้วู่

หลังจากได้รู้สิ่งที่เกิดขึ้นกับนางแล้ว จางหยูก็สงสารนาง แน่นอนว่าแค่สงสารเท่านั้น ไม่มีสิ่งอื่นใดแอบแฝง

“ขะ…ขอบคุณนายท่าน” ซางอี้วู่ได้สติกลับมาและรีบคารวะทันที

นางซาบซึ้งในบุญคุณของจางหยอย่างมาก ยังไงซะนางก็ไม่เคยตกอยู่ในวิกฤตแบบนี้มาก่อน นางสิ้นหวังมาก หากไม่ใช่เพราะจางหยูแล้ว นางคงตายไปแล้ว

จางหยูโบกมือและพูดขึ้น “ไม่จําเป็นต้องใส่ใจ”

นี้ทําให้จ้าวสิงใจเย็นลงได้ เขารีบทําความเคารพและพูดขึ้น “เมื่อท่านต้องการปกป้องนาง งั้นข้าก็ไม่คิดจะล่วงเกินท่าน”

จางหยไม่คิดว่าจ้าวสิงจะเด็ดขาดเช่นนี้ เขาถึงกับไม่หาข้อแก้ตัวอื่น

เขามองไปที่จ้าวสิงและพูดขึ้น “หากเป็นเช่นนั้นเจ้าก็รีบไปเถอะ”

“ได้” จ้าวสิงไม่ลังเลที่จะพาคนของเขากลับไป

“ท่านพ่อ เรา..” จ่าวเตืออยากจะพูดบางอย่าง

“หุบปาก” จ้าวสิงขัดขึ้นมา “รีบกลับไปซะ !”

แค่ไม่กี่อึดใจทั้งหกคนนั้นก็หายตัวไปทันที

จางหยูมองไปที่ซางอี้วู่และพูดขึ้น “เอาล่ะ พวกเขาไปกันแล้ว เจ้าเองก็รีบกลับไปซะเถอะ”

“นายท่าน” ซางอี้วู่เม้มปากแล้วคุกเข่าลงไปทันที “ซางอี้วู่ขอรับใช้ท่าน ! ข้ายินยอมตอบแทนทุกอย่าง!”

จางหยขมวดคิ้ว “ข้าบอกไปแล้วไม่ใช่รึไงว่าไม่ต้องใส่ใจ เจ้าไม่ต้องตอบแทน อีกอย่างแล้ว ข้าชอบอยู่คนเดียว ข้าชินกับชีวิตแบบนี้ ข้าไม่สนจะเอาผู้หญิงไปด้วย”

ในใจเขาไม่มีผู้หญิงคนใด

ผู้หญิงน่ะมีแต่จะทําให้เขาบ่มเพาะได้ช้าลง มันคือมีดสองคม !

ซางอี้วู่ลนลานขึ้นมา “นายท่าน บิดาของข้าและตระกูลของข้าก็โดนจัดการไปหมดแล้ว คนของโลกตาหยู่ ล้วนกลายเป็นคนของพวกนั้นแล้ว หากข้ากลับไป พวกนั้นไม่มีทางปล่อยข้าไปแน่ ข้าขอให้ท่านช่วยข้าด้วย”

จางหูลังเลขึ้นมา ดูจากนิสัยของจ้าวสิงแล้ว เขาเกรงว่าอีกฝ่ายคงทําแบบนั้นจริงๆ

จางหยุถอนหายใจออกมา เขาไม่ค่อยจะช่วยใครแต่เมื่อช่วยก็ต้องเจอกับปัญหาทุกครั้ง !

“แค่พาเจ้าออกจากที่นี่สินะ” จางหยูพูดขึ้นมา “แต่ข้าจะพาเจ้าไปแค่ที่ปลอดภัย จากนั้นเจ้าก็แยกตัวออกไปซะ ข้าไม่อยากจะพาใครติดตัวไปด้วย”

เขามีธุระต้องไปจัดการ เขาไม่คิดจะดูแลนาง

ซางอี้วู่ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก นางรีบทําความเคารพทันที “ซางอี้วู่รับรองว่าจะไม่สร้างปัญหาให้กับท่าน ตราบใดที่ไปถึงที่ปลอดภัย ข้าจะเดินทางไปเอง”

“ก็ดี” จางหยูพูดขึ้น “งั้นก็ไปกันเถอะ”

ทั้งสองได้เดินทางออกไปก่อนจะหายตัวไปอย่างไร้วี่แวว

ที่สํานักตาหยู่

“ท่านพ่อ ท่าไมท่านถึงกลับมาเช่นนี้ ?” จ้าวเต๋อถามขึ้นมาด้วยความสับสน

จ้าวสิงพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย “จะอยู่ต่อทําไม ?”

จ้าวเต๋อไม่พอใจ “ท่านไม่คิดจะลองดูบ้างเหรอ ? บางทีเขาอาจจะกลัวพวกเราก็ได้ ?”

จ้าวสิงมองไปที่จ้าวเต๋อก่อนจะพูดขึ้น “เจ้าอยากมีเรื่องกับผู้ควบคุมขั้นที่ 7 ?”

“นี่…” จ้าวเต๋อพูดอะไรไม่ออก

“เราควรคิดหาทางอื่นในการจัดการนาง แต่การหาเรื่องผู้ควบคุมขั้นที่ 7 เรื่องงี่เง่าแบบนี้ ไม่จําเป็นต้องคิดถึง”

“ท่านจะปล่อยนางไปจริงๆเหรอ ? ไม่ใช่ท่านบอกว่าให้ถอนรากถอนโคนรี ?” จ้าวเต๋อถามขึ้นมา

“การที่ไว้หน้าเขาก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะจัดการนางลับหลังเขาไม่ได้” จาวสิ่งพูดขึ้น “วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้า เจ้าจงจําให้ขึ้นใจ”

เมื่อพูดจบ จ้าวสิงก็ได้บอกกับผู้ควบคุมขั้นที่ 6 อีกคน “ผู้อาวุโสหลินหง รบกวนท่านไปยังโลกสวรรค์ร้าง และส่งจดหมายให้กับท่านสือซวนด้วย”

สือชวนคือคนที่ฆ่าซางเหอ เขาเป็นผู้ควบคุมขั้น 7 ระดับสูงเช่นกัน

จ้าวเต๋อได้ยินแบบนั้นก็เข้าใจความคิดของจ้าวสิงทันที เขาตาเป็นประกายขึ้นมา “ท่านพ่อ หมายความ ว่า…ท่านจะยืมมีดฆ่าคนงั้นหรือ ?”

“ยืมมีดฆ่าคน?” จ้าวสิงพูดขึ้น “ข้าก็แค่ส่งข่าวให้กับผู้อาวุโสสือซวนเฉยๆ เผื่อว่าเขาจะกําลังกังวลกับทางนี้อยู่ และเป็นการแสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์ของเรากับตระกูลซางนั้นสิ้นสุดลงแล้ว ตอนนี้โลกของเราเลือกที่จะอยู่ข้างเขาและถึงกับฟังค่าสั่งของเขาด้วย”

มันไม่ต่างอะไรจากการยืมมีดฆ่าคนเลย

จ้าวเต๋อชื่นชมวิธีการของพ่อตนเองอย่างมากแต่ในใจเขากลับสงสัย “ผู้อาวุโสสือชวนนั้นสามารถจัดการกับชายหนุ่มลึกลับได้จริงๆ ?”

“ท่านสือซวนเป็นผู้ควบคุมขั้น 7 ที่โด่งดังในโลกสวรรค์ร้าง เขาแข็งแกร่งเป็นอันดับสามในหมู่ผู้ควบคุมขั้นที่ 7 ของโลกสวรรค์ร้าง” จ้าวสิงพูดขึ้น “ในเขตตะวันออกตอนเหนือทั้งหมดแล้ว พวกที่ต่ํากว่าขั้น 8 แต่รับมือกับเขาได้นั้นข้าเกรงว่าจะมีไม่มาก เจ้าคิดว่าชายหนุ่มคนนั้นจะเป็นข้อยกเว้นรี ?”

“แต่ก่อนที่เราจะทําเช่นนั้น เราต้องมั่นใจว่าซางอี้วู่ได้ติดตามเขาไปด้วยรีไม่”