ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1636 : ถูกผิด ?

ตอนที่ 1636 : ถูกผิด ?

“หลินหลางและจาฮานเป็นใครกัน ?” จางหยูถามขึ้นมา

สือซวนแปลกใจ “สหาย นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกที่เจ้ามายังโลกสวรรค์ร้างหรอกนะ ?”

จางหยูพยักหน้า “ข้าเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก”

“ไม่แปลกเลย” สือซวนพูดขึ้น “หลินหลางและจาฮานคือผู้ควบคุมขั้น 7 อันดับหนึ่งและสองของโลกสวรรค์ร้าง พวกเขาแข็งแกร่งกว่าข้า” สือซวนเงียบไปชั่วครู่แล้วพูดต่อ “หลินหลางและจาฮานนั้นยิ่งใหญ่ ตอนที่ข้าขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 6 พวกเขาเป็นแค่ผู้ควบคุมขั้นที่ 3 เมื่อข้าขึ้นเป็นผู้ควบคุมขั้น 7 และก้าวหน้าเล็กน้อย ทั้งสองกลับมี

ความสามารถสูงส่ง …ทั้งสองคนนั้นข้าเกรงว่าคงห่างจากผู้ควบคุมขั้น 8 แค่ก้าวเดียว”

มันยากที่ใครจะยอมรับว่าตัวเองด้อยกว่า แต่สือซวนกลับพูดถึงช่องว่างระหว่างเขากั[ทั้งสองคนตามตรง

“พ่อข้าไปหาหลินหลางและจาฮานมาจริง ๆ รึ ?” ซางอี๋ว์ถามขึ้นมา

“เจ้าไปหาหลินหลางและจาฮานเพื่อยืนยันเรื่องนี้ได้” สือซวนตอบกลับ

เมื่อได้ยินแบบนั้นซางอี๋ว์ก็เริ่มเชื่อในคำพูดอีกฝ่ายเพราะเรื่องแบบนี้สามารถพิสูจน์ได้แต่ในใจนางไม่อาจยอมรับความจริงได้ นางคิดจะแก้แค้นให้พ่อแต่ตอนนี้ศัตรูกลับบอกว่าพ่อของนางคิดจะฆ่าตัวตาย คนที่นางคิดว่าเป็นศัตรูกลับไม่ใช่ศัตรู

“ไม่ ไม่…” สีหน้าของซางอี๋ว์เต็มไปด้วยความสับสน นางเหมือนได้รับการกระทบกระเทือนจิตใจอย่างแรง “เจ้าโกหกข้า ! หลินหลางและจาฮานคงได้ยินเรื่องนี้จากเจ้าล่วงหน้าแล้ว…”

จางหยูขมวดคิ้วและมองไปที่ซางอี๋ว์ ก่อนจะพูดขึ้น “ข้าเข้าใจความรู้สึกของเจ้าแต่ข้าหวังว่าเจ้าจะมีเหตุผล มันจริงรึไม่นั้นเจ้าจะรู้เอง เมื่อตรวจสอบ ทำไมต้องแสดงท่าทีเช่นนี้ด้วย ?”

“ไม่เป็นไร” สือซวนส่ายหน้า “ข้าเข้าใจความรู้สึกของนาง ข้าเข้าใจ”

ตอนนั้นเองสือซวนก็สะบัดมือก่อนจะมีเงาหนึ่งพุ่งออกมาจากแขนเสื้อ จางหยูเตรียมใจไว้แล้วว่าจะได้รับการโจมตีแต่ไม่คิดเลยว่าเงานั้นจะไม่ใช่การโจมตี…แต่เป็นคน

สือซวนพูดขึ้น “ก่อนที่เจ้าจะมา ชายคนนี้ได้มาหาข้าและส่งจดหมายให้ เมื่ออ่านจดหมายดูแล้วข้าก็เข้าใจว่าที่ปราณสุสานเข้าร่างของซางเหอนั้นเกี่ยวข้องกับชายคนนี้”

“ชายคนนี้ไม่ใช่หนึ่งในผู้ควบคุมขั้น 6 ที่โจมตีซางอี๋ว์มาก่อนรึ ?” จางหยูแปลกใจ เขาไม่คิดเลยว่าจะได้เจออีกฝ่ายที่นี่

ซางอี๋ว์มองไปที่ชายแก่ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ “ลุงอู๋…เป็นเจ้าได้ยังไง !”

เมื่อเห็นชายแก่นางก็จำได้ว่านางโดนล้อมโดยคนมากมายก่อนหน้านี้ ความรู้สึกที่โดนหักหลังโดยคนที่เชื่อใจนั้นมันเจ็บปวดอย่างมาก

อู๋ยงมองไปที่สือซวน, จางหยูและซางอี๋ว์ด้วยความกลัว เขาลนลาน “ไว้ชีวิตข้าด้วย เจ้าสำนักน้อยไว้ชีวิตข้าด้วย !”

“นี่มันอะไรกัน ?” จางหยูรู้สึกว่าเรื่องนี้ซับซ้อนกว่าที่เขาคิดเอาไว้

“เจ้าอาจจะเข้าใจหลังจากที่ได้อ่านจดหมายนี่” สือซวนโยนจดหมายให้กับซางอี๋ว์ ยังไงซะ ซางอี๋ว์ก็เป็นเหยื่อในเรื่องนี้

ซางอี๋ว์รับจดหมายมาก่อนจะอ่านอย่างรวดเร็ว ยิ่งได้อ่านเท่าไหร่ สีหน้าของนางก็บิดเบี้ยวเท่านั้น นางแสดงความเจ็บปวดและโกรธแค้นออกมา

นี่มันคือคลื่นพลังของจ้าวสิง คลื่นพลังที่ไม่อาจจะปลอมแปลงได้

นางหันกลับไปมองที่อู๋ยงราวกับจะกินอีกฝ่ายทั้งเป็น

นางยื่นจดหมายไปตรงหน้าอู๋ยงและถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ที่จ้าวสิงเขียนนั้นจริงรึไม่ ?”

“เจ้าสำนักน้อยไว้ชีวิตข้าด้วย” อู๋ยงทั้งลนลานและหวาดกลัว เขารีบขอความเมตตา “เรื่องทั้งหมดนั้นเป็นแผนการของจ้าวสิงและจ้าวเต๋อ พวกเขาวางแผนจะยึดอำนาจมา ข่าวเรื่องสุสานนั้นพวกเขาจงใจบอกกับนายท่าน ข้าไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย ! ข้าแค่รับหน้าที่คอยส่งจดหมาย…” เขาไม่รู้ว่ามีอะไรเขียนไว้ในจดหมาย

ตอนนั้นสือซวนก็ได้กล่าวออกมาว่า “เรื่องตระกูลซางนั้นแม้แต่ข้าก็ยังโดนหลอกใช้ โชคร้ายที่เขาคงไม่คิดว่าการที่ซางเหอตายไปด้วยฝีมือข้านั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับความโกรธแค้นแต่อย่างใด…” สือซวนเงียบไปชั่วครู่และพูดต่อ “ข้าได้อ่านจดมายนั้นและเดาออกทันที ดังนั้นข้าจึงจับตัวชายคนนี้เอาไว้ก่อนที่เขาจะกลับไป….ไม่คิดเลยว่า

เขาจะให้ข้าจัดการกับน้องจาง”

จางหยูยังไม่เข้าใจสถานการณ์ดีนัก ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรออกมา

เขาได้บอกกับซางอี๋ว์ “เจ้าเอาจดหมายนั่นให้ข้าดูได้รึไม่ ?”

ซางอี๋ว์ส่งจดหมายให้กับจางหยู จางหยูอ่านมันทันทีก่อนที่จะสะบัดมือทำให้จดหมายนั่นกลายเป็นเถ้าปลิวไปตามลม

“แบบนี้นี่เอง” สุดท้ายจางหยูก็เข้าใจว่าทำไมซางอี๋ว์ถึงได้โกรธ “ดูเหมือนว่าพ่อลูกคู่นั้นจะคือคนร้ายจริง ๆ คนอื่นเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ โดยไม่ตั้งใจ พวกเขาน่าจะโดนสั่งมา…ข้าเกรงว่าพวกนั้นคงไม่พอใจ พ่อเจ้ามานานแล้ว เนื้อหาในจดหมายบอกทุกอย่างชัดเจนแล้ว จ้าวสิงเป็นคนที่โหดร้ายจริง ๆ ! พ่อเจ้าไม่คิดทำอะไรเขาแต่กลับต้องตาย !”

แม้ว่าเขาจะเคยพบกับจ้าวสิงและรู้สึกว่าความคิดของจ้าวสิงนั้นไม่ได้เรียบง่าย แต่เมื่อรู้ความจริงแล้วจางหยูก็ยังทึ่งกับวิธีการและความคิดของจ้าวสิง

“ทำไมกัน ?” ซางอี๋ว์มองไปที่อู๋ยงด้วยสายตาเศร้าและโกรธ “ทำไมถึงหักหลังพ่อข้า ทำไมถึงหักหลังตระกูลซาง ?”

อู๋ยงอาจจะคิดไว้แล้วว่าเขาคงต้องตาย ดังนั้นจึงเกิดความกล้าขึ้นมาและตอบกลับไปว่า “เจ้าไม่ควรจะถามข้าแต่ถามพ่อเจ้าหรือถามคนตระกูลซางของเจ้า ! อันที่จริงพ่อเจ้าน่ะดีต่อเรา แต่ตระกูลซางน่ะไม่ใช่ เพราะพ่อเจ้าเป็นหัวหน้าตระกูล ดังนั้นตระกูลซางจึงขึ้นเป็นตระกูลชั้นนำ คนในตระกูลซางถึงกับกล้าทุบตีข้าต่อหน้าคนอื่นและกล้าที่จะด่าทอข้าด้วย !”

“ทำไม ข้าผิดตรงไหนกัน ? ข้าเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 6 ! แม้แต่ในโลกสวรรค์ร้างก็ยังมีหลายคนที่เคารพ ! แต่ตระกูลซางกลับไม่ไว้หน้าเรา! ในมุมมองของพวกนั้น เราคือคนรับใช้ อย่างมากเราก็เป็นแค่คนรับใช้ระดับสูงขึ้นมาหน่อย !”

“แม้ว่านายท่านจะดูแลเราดีและให้ทรัพยากรเราตลอดแต่ที่เราต้องการไม่ใช่ทรัพยากรรึหินแห่งการสร้างแต่เป็นเกียรติ !”

“ข้าอู๋ยงได้รับการให้ค่าและการดูแลจากนายท่านถึงได้ก้าวมาถึงขั้นนี้ได้ ข้าซาบซึ้งบุญคุณของเขา ดังนั้นข้าจึงยอมทำงานหนักและกักเก็บความแค้นเคืองเอาไว้ ข้าทำทั้งหมดเพื่อชดใช้บุญคุณของนายท่าน ยังไงซะตลอดหลายปีมานี้ข้าก็บอกตัวเองว่าได้รับการดูแลอย่างดีแม้แต่ต่อหน้าการกระทำอันหยาบคายจากคนในตระกูลเจ้า ข้าก็ยังอดทนเอาไว้”

“แต่ข้าน่ะเป็นคน ! ข้าไม่ใช่ทาสของพวกเจ้า ! ข้าเองก็มีเกียรติเช่นกัน!ตอนที่เด็กน้อยที่เป็นกุยหยวนเรียกข้าไปดื่มด้วย แต่กลับไม่ไว้หน้าข้า ตอนนั้นข้าก็สิ้นหวังกับตระกูลเจ้า ความเคารพที่มีต่อนายท่านเองก็หมดไปเช่นกัน !”

อู๋ยงตะโกนออกมาด้วยความโกรธ เขาได้เล่าความแค้นเคืองทั้งหมดที่มีมาตลอดออกมา

“แต่พ่อข้ากับข้าก็ยังเคารพเจ้า !” ซางอี๋ว์น้ำตาไหลออกมา

“เคารพรึ ? หากเจ้าเคารพเราจริง ๆ แล้วทำไมถึงได้แสร้งทำเป็นมองไม่เห็นตอนที่คนของพวกเจ้าทำกับเรา ? เป็นแค่กุยหยวนแต่กลับทำให้เราเสียหน้าเช่นนี้ได้….นี่คือความเคารพรึ ?” อู๋ยงแสดงสายตาเย็นชาออกมา “เจ้ากับพ่ออาจจะเคารพเราแต่พวกเจ้าก็คงไม่ต่างจากคนอื่น ๆ ในตระกูลนัก ! ลึก ๆ ในใจของเจ้าแล้ว เจ้าก็ยังคิดว่าเราเป็น

คนรับใช้และคิดว่าเราต้องยอมรับทุกกระทำของพวกเจ้า…”

เมื่อได้ยินแบบนั้นซางอี๋ว์ก็สับสน

อู๋ยงไม่ได้หยุดแค่นั้น “เจ้าอาจจะคิดว่าการฝึกฝนข้าเป็นผู้ควบคุมขั้นที่ 6 และให้การดูแลอย่างดีนั้นเราควรจะตอบแทนบุญคุณ แต่ว่าเราก็ต้องการเกียรติ เราอยากใช้ชีวิตให้เหมาะสมกับฐานะของเรา ไม่ใช่เป็นหมาของตระกูลเจ้า”

“บางทีเจ้าอาจจะคิดว่าเราโลภแต่เมื่อนายท่านตายไป คนกว่า 9 ใน 10 ต่างก็เลือกจ้าวสิง นี่ยังอธิบายปัญหาพวกนั้นไม่ได้รึ ?”

“จ้าวสิงถึงไม่ใช่คนดีแต่เขาก็ยังให้ความเคารพกับเรา ไม่ว่าเขาจะเสแสร้งรึไม่แต่อย่างน้อยทุกคนก็เชื่อเขา”

เป็นผู้ควบคุมขั้น 6 เหมือนกันแต่กลับได้รับการสนับสนุนจากคนอื่น ๆ นั้นแสดงให้เห็นถึงความฉลาดของจ้าวสิง