ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1646 : ราชาดาบในตํานาน....หลินเปยชาน

ตอนที่ 1646 : ราชาดาบในตํานาน….หลินเปยชาน

ในสายตาของทุกคนแม้ว่าจางหยูจะแข็งแกร่งแต่ก็เป็นแค่ผู้ควบคุมขั้น 7 แน่นอนว่ายังไม่ถึงขั้น 8

เพราะผู้ควบคุมขั้น 8 นั้นแกร่งกว่าผู้ควบคุมขั้น 7 มาก แต่การโจมตีของจางหยูตะกี้ทำให้เขาถูกมองว่าเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 รึ ?

“เขาอยู่ขั้น 8 จริง ๆ รึ ?” จาฮานและสือซวนมองไปที่จางหยูด้วยความตะลึง

ตอนนั้นหลินหลางก็ได้สติขึ้นมาบ้างก่อนจะบินขึ้นมา

เขายืนอยู่ข้าง ๆ ชายวัยกลางคนก่อนจะมองไปที่จางหยูด้วยสีหน้าตกตะลึงแล้วถามกับชายวัยกลางคน “ท่านพ่อ ชายคนนี้อยู่ขั้น 8 รึ ?”

ชายวัยกลางคนตอบกลับ “ตอนแรกข้าก็ไม่มั่นใจว่าเขาอยู่ขั้น 7 รึไม่ แต่การโจมตีสุดท้ายนั้นทำให้ข้ามั่นใจว่าเขาก้าวข้ามขั้น 7 ไปแล้ว เพราะมีแค่ผู้ควบคุมขั้น 8 เท่านั้นที่จะมีพลังแบบนี้ได้” น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นแต่กลับแฝงด้วยความหมายราวกับประกาศความจริง

จางหยูหรี่ตาลง ไม่คิดเลยว่าการรับรู้ของชายวัยกลางคนจะเฉียบคมแบบนี้ได้

ใช่ เขาทะลวงขึ้นมาถึงขั้น 8 แล้ว ตอนที่เขาทะลวงได้นั้นคือตอนสุดท้ายที่อีกฝ่ายพูดถึง

“ข้าไม่คิดเลยว่าที่นี่จะมีผู้ควบคุมขั้น 8 อยู่จริง ๆ” จางหยูมองไปที่ชายวัยกลางคนด้วยความแปลกใจ

เขาคิดว่าโดนแอบมองอยู่และตอนนี้ในที่สุดเขาก็รู้ว่าความรู้สึกนี้มาจากไหน

ไม่ต้องเดาเลยว่าต้องเป็นชายวัยกลางคนผู้นี้อย่างแน่นอน

จาฮานและสือซวนได้ยินคำพูดของจางหยู ก็มองไปที่ชายวัยกลางคนทันที ไม่นานพวกเขาก็พบตราขั้น 8 ที่อกชายวัยกลางคนและอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น “พระเจ้า ผู้ควบคุมขั้น 8 จริง ๆ !”

พวกเขาไม่รู้ว่าจางหยูเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 จริงรึไม่แต่พวกเขามั่นใจว่าชายวัยกลางคนเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 จริง ๆ เพราะตรานี้ไม่อาจจะหลอกใครได้

ตอนนั้นเองพวกเขาก็นึกถึงชื่อของผู้ควบคุมขั้น 8

“เดี๋ยวนะ ท่านเป็น..พ่อของหลินหลางรึ ?” จาฮานและสือซวนมองหน้ากัน

ไม่แปลกเลยที่หลินหลางประสบความสำเร็จได้แบบนี้

แม้จะปฏิเสธไม่ได้ว่ามันเป็นเพราะความพยายามของหลินหลางด้วยก็ตาม แต่องค์ประกอบเหล่านี้ก็ไม่อาจจะมองข้ามได้

“ข่าวลือบอกว่ายอดเขาแห่งนี้มีผู้ควบคุมขั้น 8 ซ่อนตัวอยู่ ข้าเคยมาที่นี่แต่ไม่เคยเจอ ข้าจึงคิดว่าข่าวลือนั้นเป็นเท็จ ดูเหมือนว่าท่านคือผู้ควบคุมขั้น 8 คนนั้นสินะ ?” จาฮานมองไปที่ชายวัยกลางคน “ไม่แปลกเลยที่หลินหลางจะเลือกบ่มเพาะที่นี่ กลับเป็นว่าเขามีท่านคอยดูแล”

หลินหลางคิ้วขมวด “การที่ข้าบ่มเพาะที่นี่ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพ่อข้า”

เป้าหมายของเขาคือการก้าวข้ามพ่อของเขาไป

เขาปกปิดตัวตนเพื่อไม่อยากให้ใครมองว่าเขาคือลูกของผู้ควบคุมขั้น 8 เขาอยากประสบความสำเร็จด้วยตัวเอง

ตลอดหลายปีมานี้เขาทำได้ดีและได้ขึ้นเป็นอันดับ 1 ของผู้ควบคุม

ขั้น 7

“แซ่หลินและเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ….” สือซวนเหมือนนึกบางอย่างออกและหรี่ตาลงทันที “ท่านคือราชาดาบที่ไร้เทียมทาน ราชาดาบในตำนาน ….หลินเป่ยชานงั้นรึ ?”

จากคนในอดีตจนถึงตอนนี้มีแค่หลินเป่ยชานเท่านั้นที่จะเป็นชายวัยกลางคนได้

จาฮานมองไปที่หลินเป่ยชานด้วยสีหน้าตะลึงและยกย่อง

โลกสวรรค์ร้างมีผู้ควบคุมขั้น 8 มากกว่าสิบคน บางคนได้ตายไปแล้ว บางคนหายตัวไป แต่ยังมีคนที่ซ่อนตัวอยู่ ซึ่งหนึ่งในตำนานเหล่านั้นไม่ต้องเดาเลยว่าคือหลินเป่ยชาน หากมองจากอดีตจนถึงตอนนี้แล้ว หลินเป่ยชานก็คือหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งที่สุด

หากผู้ควบคุมขั้น 8 มีอันดับ งั้นหลินเป่ยชานจะต้องอยู่อันดับต้น ๆ แน่รึอาจจะได้อันดับแรกไป

หลินเป่ยชานแปลกใจ “ไม่คิดเลยว่าจะมีคนจำชื่อข้าได้อยู่”

เขานี่แหละหลินเป่ยชาน !

“หลินเป่ยชาน ท่านโด่งดังงั้นรึ ?” จางหยูถามขึ้นมาด้วยความสงสัย

“ไม่ใช่แค่โด่งดัง !” จาฮานพูดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น “ท่านหลินเป่ยชานโด่งดังมานาน เขาพึ่งความแข็งแกร่งของตัวเองขับไล่ศัตรูทั้งหมด เขาไม่เคยพ่ายแพ้ เขาถูกยกย่องว่าเป็นพระเจ้า เรื่องราวของเขาคือตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่ในทุกวันนี้…ในหมู่ผู้ควบคุมขั้น 8 แล้ว ท่านหลินเป่ยชานยากจะหาศัตรูได้ ไม่มีใครสู้กับเขาได้”

จางหยูมองไปที่หลินเป่ยชานด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไป

ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะใหญ่โตถึงเพียงนี้ !

“ไม่เคยแพ้ใครรึ ?” หลินเป่ยชานแสดงสีหน้าขมขื่นออกมา “ครั้งหนึ่ง ข้าเคยคิดว่าไม่พ่ายแพ้ผู้ใดแต่อันที่จริงข้าเคยแพ้มาแล้ว ข้าไม่อาจจะรับตำแหน่งนี้ได้และเลือกที่จะซ่อนตัวเพื่อบ่มเพาะแทน”

จาฮานและสือซวนตะลึง

นี่คือราชาดาบ หลินเป่ยชาน !

จะมีคนเอาชนะเขาได้ยังไง ?

“ท่านพ่อแพ้มาจริง ๆ” หลินหลางพึมพำออกมา “ชายคนนั้นไม่ใช่คนของโลกสวรรค์ร้าง เขาไม่ใช่คนของเขตจื๋ออวิ๋น แต่มาจากเขตหงหยวน ก่อนหน้านี้ข้ากับพ่อไม่เคยได้ยินชื่อของเขามาก่อนแต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นน่ากลัวอย่างมาก แม้ว่าพ่อจะได้รับฉายาราชาดาบและถือว่าเป็นคนที่แกร่งที่สุดของโลกนี้แต่ก็ไม่อาจจะเป็นคู่มือของชายคนนั้นได้”

เมื่อคิดถึงชายคนนั้น หลินหลางก็รู้สึกไร้พลังต่อต้าน

เป้าหมายในชีวิตของเขาคือแซงหน้าพ่อไปให้ได้เพราะการที่จะเหนือพ่อได้นั้นถึงจะสู้กับชายคนนั้นได้ !

เมื่อได้ยินคำพูดของทั้งสอง จางหยูก็คิดถึงคนคนหนึ่งขึ้นมา

“ชายที่พวกเจ้าพูดถึง…คือเบเกิลงั้นรึ ?” จางหยูถามขึ้นมา

เมื่อได้ยินชื่อนั้น หลินเป่ยชานและหลินหลางก็สีหน้าเปลี่ยนไปหลินเป่ยชานจ้องไปที่จางหยูและพูดขึ้น “เจ้ารู้ได้ยังไง?”

จาฮานและสือซวนก็แปลกใจ “เบเกิล ? เขาโด่งดังรึ ?”

“ตลอดหลายปีมานี้ข้ารู้เรื่องเบเกิลมาบ้าง” หลินเป่ยชานพูดขึ้น “ชายคนนี้ไม่ได้ทำตัวโดดเด่น เขามีชื่อเสียงแค่ในเขตหงหยวน ในที่อื่น ๆนั้นน้อยคนนักที่จะรู้จักเขาแต่ในหมู่ยอดฝีมือนั้นมีคนจำนวนมากที่รู้จักเขา แม้แต่ที่นอกเขตตะวันออกตอนเหนือก็ตาม มันก็ยังมีหลายคนที่รู้จักเขา”

ชัดแล้วว่าคนที่รู้จักเบเกิลนั้นจะต้องเป็นยอดฝีมือ

คนส่วนมากไม่เคยได้ยินชื่อเบเกิลมาก่อน

“เมื่อเจ้ารู้จักกับเบเกิล งั้นเจ้าก็คงไม่ใช่คนธรรมดา” หลินเป่ยชานมองไปที่จางหยู

แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินชื่อจางหยู แต่การที่จางหยูรู้จักกับเบเกิล งั้นเขาก็ไม่คิดดูถูกจางหยู บางทีนี่อาจจะเป็นคนที่คล้ายกับเบเกิลก็ได้

ในอดีตเขาได้พ่ายแพ้ให้กับเบเกิล เขาไม่กล้าสู้หน้าใคร เขาได้แต่เก็บตัวบ่มเพาะที่นี่เพื่อหวังว่าสักวันจะได้สู้กับเบเกิล อีกเพื่อล้างความอับอายของเขา

“ท่านคิดมากเกินไป” จางหยูส่ายหน้า “ข้ากับพี่เบเกิลน่ะเพิ่งเจอกันโดยบังเอิญ อันที่จริงความแข็งแกร่งของข้ายังด้อยกว่าเขามาก”

เขาไม่ได้โกหก มันไม่จำเป็นต้องโกหกด้วย

เขาด้อยกว่าเบเกิลและเขาถึงกับสงสัยว่าตอนที่สู้กับเบเกิลนั้น เบเกิลยังไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมา ไม่งั้นแล้วเขาคงไม่อาจจะต้านทานเบเกิลได้เลย

“ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่เจ้ารู้จักกับเบเกิล แต่เจ้ายังมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันด้วย “เมื่อได้ยินจางหยูเรียกเบเกิลว่าพี่ หลินเป่ยชานก็หรี่ตาลง 

“ก่อนหน้านี้ข้าแพ้ให้กับเขา ข้าได้ฝึกฝนมาหลายปีและแข็งแกร่งขึ้นมา ข้าอยากหาคู่มือที่เหมาะสมเพื่อยืนยันความก้าวหน้า ในความเห็นของข้าแล้วเจ้าคือคนที่เหมาะ”

จางหยูยิ้มแห้ง ๆ ออกมา “ไม่สู้ไม่ได้รึ”

หากเป็นผู้ควบคุมขั้น 8 ทั่วไป จางหยูอาจจะสู้ด้วยเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเอง แต่นี่คือหลินเป่ยชานทีไม่ใช่ผู้ควบคุมขั้น 8ทั่วไป หากจะสู้กันจริง ๆ จางหยูรู้สึกว่ามีโอกาสสูงที่จะแพ้

สุดท้ายพระเจ้าก็คิดเอาคืนเขาแล้วสินะ

จางหยูสลด เขารังแกลูกอีกฝ่าย ในพริบตากรรมก็มาเอาคืนเขา !

“เจ้าไม่อยากเรียนรู้จากข้ารึ ? ข้า หลินเป่ยชาน ลงมือด้วยตัวเอง เจ้าไม่พอใจรึ ?” หลินเป่ยชานแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา “รึว่าเจ้าดูถูกข้า ? เจ้าคิดว่าข้าพ่ายแพ้ให้กับเบเกิล ดังนั้นข้าจึงไม่มีสิทธ์ิสู้กับเจ้า ?”