ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1794 ทะเลโกลาหล

　　จางลู่สับสนขึ้นมา
　　หลังจากที่รู้ว่าร่างแยกของจ้าวโกลาหลนั้นมีชื่อว่าซุนเหยียน เขาจึงตัดสินใจว่าไห่อู่เซิงนั้นน่าจะโกหก แต่ใครจะไปรู้ว่าเรื่องราวมันจะพลิกผันเร็วแบบนี้
　　หน้าตาของซุนเหยียนนั้นคล้ายกับหน้าตาของไห่อู่เซิง
　　นอกจากชุดและบุคลิกที่ต่างกันแล้ว ส่วนที่เหลือนั้นเหมือนกันหมด
　　“ ไม่จริงน่า…” จางลู่อ้าปากค้างด้วยความเหลือเชื่อ
　　ในมุมมองของเนี่ยเวิ่นแล้วไห่อู่เซิงนั้นไม่ใช่ซุนเหยียน เขาไม่ใช่ร่างแยกของจ้าวโกลาหลเพราะร่างแยกของจ้าวโกลาหลไม่มีทางที่จะเปลี่ยนชื่อ
　　จางลู่รู้ว่าเนี่ยเวิ่นคงไม่เชื่อ เขาจึงส่งภาพของไห่อู่เซิงให้กับเนี่ยเวิ่นทันที “ ถ้าเจ้าเห็นเจ้าก็จะเข้าใจเอง “
　　เมื่อได้รับภาพจากจางลู่ เนี่ยเวิ่นก็ต้องตะลึง “ เป็นไปได้ยังไง..”
　　แม้ว่าซุนเหยียนอาจจะไม่เปลี่ยนชื่อ แต่เมื่อเห็นภาพของไห่อู่เซิง เนี่ยเวิ่นก็ลังเลขึ้นมา
　　ซุนเหยียนเปลี่ยนชื่อเป็นไห่อู่เซิงจริงๆรึ ?
　　ไห่อู่เซิงเป็นร่างแยกของจ้าวโกลาหลจริงๆรึ ?
　　“ ไม่…” เนี่ยเวิ่นก็พบความต่างขึ้นมา “ ชายคนนี้กับซุนเหยียน แม้ว่าจะหน้าตาเหมือนกันแต่บุคลิกนั้นแตกต่างกัน บุคลิกของชายคนนี้เป็นคนเงียบๆ แม้ว่าจะคาดเดาไม่ได้เหมือนกัน แต่ซุนเหยียนเป็นคนเลือดร้อนและตรงไปตรงมา..”
　　หลังจากที่สังเกตดูดีๆแล้วเนี่ยเวิ่นก็ใจเย็นขึ้นมา “ เขาไม่ใช่ซุนเหยียน !”
　　จางลู่ถามขึ้นมา “ ไม่ใช่รึ ?”
　　เนี่ยเวิ่นพยักหน้า “ ข้ากับซุนเหยียนได้ร่วมมือกันมานับครั้งไม่ถ้วน ข้ารู้จักเขาดีแม้ว่าชายคนนี้จะดูหน้าตาคล้ายกับซุนเหยียน แต่ก็หลอกได้แค่คนนอกไม่อาจจะหลอกข้าได้ !”
　　เขามั่นใจอย่างมาก ไม่มีใครรู้จักซุนเหยียนดีไปกว่าเขาได้
　　“ แล้วไห่อู่เซิงเป็นใครกัน ? ” จางลู่คิ้วขมวด “ทำไมหน้าตาเขาถึงเหมือนซุนเหยียนได้ ? ”
　　เขามั่นใจว่าไห่อู่เซิงไม่ได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ของตัวเอง เพราะไห่อู่เซิงนั้นทำให้เขารู้สึกได้ถึงความเป็นธรรมชาติ มันไม่มีร่องรอยของการเปลี่ยนแปลง แน่นอนว่ามันก็ไม่อาจตัดความเป็นไปได้ที่ว่าไห่อู่เซิงนั้นแข็งแกร่งจนเขาไม่อาจจะมองออกได้ แต่ความเป็นไปได้นี้นั้นต่ำอย่างมาก
　　“ รึว่าซุนเหยียนโดนยึดร่าง ? ข้าคิดหาความเป็นไปได้อื่นนอกจากเรื่องนี้ไม่ออก ” เนี่ยเวิ่นพูดขึ้นมา
　　หากไห่อู่เซิงมีหน้าตาแบบนี้จริงๆ งั้นซุนเหยียนอาจจะโดนยึดร่าง　　มันยากที่จะหาเหตุผลอื่นได้ วิญญาณและสติของซุนเหยียนแบ่งแยกมาจากจ้าวโกลาหล ใครกันที่จะยึดร่างของซุนเหยียน ได้ ?
　　ไม่ใช่ว่าเขาดูถูกคนอื่นแต่ในมุมมองของเขาแล้วไม่มีใครทำได้
　　นอกซะจากว่า…
　　“ นอกซะจากว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตนอกโกลาหล !” เนี่ยเวิ่นแสดงสีหน้าหนักใจออกมา “ ไห่อู่เซิงน่าจะมาจากด้านนอกโกลาหลและเข้ายึดร่างซุนเหยียน ความแข็งแกร่งของไห่อู่เซิงนั้นน่าจะมากกว่านายท่าน เขาถึงสามารถเข้าสิงซุนเหยียนได้”
　　เมื่อได้ยินแบบนั้นจางลู่ก็อึ้ง “ แกร่งกว่าจ้าวโกลาหลรึ ?”
　　เนี่ยเวิ่นพยักหน้าและพูดขึ้น “แม้ว่าข้าจะไม่เคยไปนอกโกลาหลมาก่อนแต่ก็ได้ยินนายท่านพูดถึงเรื่องนี้ ด้านนอกโกลาหลคือโลกที่กว้าใหญ่ ที่นั่นเรียกว่า….ทะเลโกลาหล ทะเลโกลาหลประกอบด้วยโกลาหลนับไม่ถ้วนและเป็นต้นกำเนิดมิตินับไม่ถ้วน !”
　　เนี่ยเวิ่นสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดต่อ “ อีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่านายท่าน แต่ละคนสามารถทลายขีดจำกัดได้ ความคิดของเขาสามารถควบคุมชีวิตและการทำลายล้างของโกลาหลได้ !”
　　เนี่ยเวิ่นหรี่ตาลง “ ข้าสงสัยว่าชายคนนั้นคือคนที่ฆ่านายท่าน บางทีเขาอาจจะฆ่านายท่านและเอาร่างแยกของนายท่านไป !”
　　“ แต่หากเขาแกร่งแบบนั้นจริงๆแล้วทำไมถึงต้องยึดร่างซุนเหยียน ?” จางลู่ถามขึ้นมา
　　เนี่ยเวิ่นพูดขึ้น “ ก็จริง หากเขาแข็งแกร่งจริงๆ ทำไมเขาต้องยึดร่างแยกของนายท่านไปด้วย ? สำหรับตัวตนแบบนั้นแล้ว โกลาหลแค่แห่งเดียวเขาจะใส่ใจทำไม ? ทำไมเขาต้องพยายามเช่นนี้ ? มันไม่น่าเบื่อรึ ?”
　　แม้ว่าจะมีช่องโหว่ในเรื่องนี้และไม่มีเหตุผลรับรอง แต่นี่อาจจะใกล้เคียงกับความเป็นจริงที่สุดเพราะการคาดเอาอื่นๆนั้นดูไม่เข้าท่าเลย　　“ เพราะเขาสู้กับจ้าวโกลาหล แม้ว่าเขาจะฆ่าจ้าวโกลาหลไปได้แต่ตัวเขาเองก็บาดเจ็บหนัก ร่างกายโดนทำลายรวมไปถึงวิญญาณด้วย สุดท้ายเขาก็ต้องยึดร่างของซุนเหยียน คงเหมือนกับการเกิดใหม่?” จางลู่วิเคราะห์
　　เนี่ยเวิ่นตาเป็นประกายขึ้นมา “ เป็นไปได้”
　　หากคิดตามที่จางลู่บอกมา งั้นทุกอย่างก็อธิบายได้
　　ไห่อู่เซิงอาจจะเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งทัดเทียมกับจ้าวโกลาหลและเขาอาจจะเป็นคนที่ฆ่าจ้าวโกลาหล !
　　ซุนเหยียนอาจจะโดนเข้าสิงโดยไห่อู่เซิง
　　เป้าหมายของไห่อู่เซิงในการสร้างโกลาหลนภาขึ้นมาคือการกลับไปยังขอบเขตจ้าวโกลาหล !
　　เนื่องจากเคยเป็นจ้าวโกลาหล ด้วยประสบการณ์ในการบ่มเพาะและทรัพยากรมากมายในโกลาหล การกลับขึ้นไปเป็นจ้าวโกลาหลดังเดิมก็ไม่ใช่ความฝัน
　　“ เราจับปลาตัวโตได้แล้ว !” จางลู่ไม่กล้าบอกว่าตัวเองคิดถูก แต่เขามั่นใจว่าตัวตนของไห่อู่เซิงต้องไม่ธรรมดา แม้ว่าจะไม่ใช่ร่างแยกจริงๆแต่ก็ต้องเกี่ยวข้องกับจ้าวโกลาหลของที่นี่ “ ข้าเกือบโดนเขาหลอก !”
　　ชัดแล้วว่าไห่อู่เซิงโกหกเก่งกว่าจิตมรณะเพราะเขารู้รายละเอียดมากกว่า
　　“ ใช่สิ เจ้าพูดถึงทะเลโกลาหล” จางลู่สงสัยขึ้นมา “ ด้านนอกโกลาหลมีที่แบนั้บนอยู่ด้วยรึ ? ต้นกำเนิดมิติรึ ?”
　　เนี่ยเวิ่นพยักหน้าแล้วพูดขึ้น “ ในทะเลโกลาหลมีโกลาหลอยู่นับไม่ถ้วน โกลาหลทุกแห่งนั้นไม่ต่างอะไรจากหยดน้ำ เมื่อหยดน้ำนับไม่ถ้วนมารวมตัวกัน มันก็กลายเป็นทะเลขึ้นมา นี่คือต้นกำเนิดของทะเลโกลาหล มิติที่ไร้ที่สิ้นสุด เพราะตัวตนของทะเลโกลาหลนั้นเป็นต้นกำเนิดของความว่างเปล่า ความจริงและเท็จ มันคือจุดเริ่มต้นของชีวิต ดังนั้นบางคนจึงเรียกมันว่าทะเลแห่งชีวิต แต่คนส่วนมากชินที่จะเรียมันว่าทะเลโกลาหลมากกว่า”
　　เนี่ยเวิ่นเงียบไปชั่วครู่แล้วพูดต่อ “โกลาหลที่เราอยู่ในตอนนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของทะเล แต่ด้วยความแข็งแกร่งของเราแล้ว เราไม่อาจจะทะลวงผ่านขีดจำกัดและเข้าไปในทะเลโกลาหลได้ ไม่อย่างงั้นเราจะได้เห็นว่าทะเลโกลาหลนั้นยิ่งใหญ่เพียงใด”
　　จางลู่เริ่มคาดหวังขึ้นมา “ ทะเลโกลาหล…ข้าไม่รู้เลยว่าข้าจะมีโอกาสไปเห็นที่นั่นเมื่อไหร่ ”
　　ตอนที่จางลู่และเนี่ยเวิ่นพูดคุยกันอยู่นั้น อยู่ๆด้านนอกโลกป่าก็เกิดปราณสุสานปะทุขึ้นมา มันกระจายไปทั่วทุกทิศทางและครอบคลุมโลกนับไม่ถ้วน มันถึงกับแผ่ออกมายังเขตตะวันออกตอนบนด้วย
　　หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจผู้ควบคุมจำนวนมากก็ปรากฏตัวขึ้นมา
　　��