ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1838 สมบัติโกลาหล

　　เมื่อคิดถึงอันตรายในทะเลโกลาหล ทุกคนต่างก็พากันหนักใจขึ้นมา
　　ซุนเหยียนได้พูดขึ้น “ ข้าไม่เข้าใจ แค่จ่ายลูกปัดดั้งเดิม 3 อันก็จะได้ผลประโยชน์มากมาย ทำไมถึงมีคนปฏิเสธด้วย ?”
　　กวนบอกว่ามีคนโง่แบบนั้นจำนวนมาก
　　“ เหตุผลไม่ได้ซับซ้อน เนื่องจากจ้าวโกลาหลหน้าใหม่ไม่เคยเห็นอันตรายของทะเลโกลาหล จึงคิดว่าเราแต่งเรื่องให้พวกเขากลัว แม้ว่าจะมีบางคนที่เชื่อแต่ก็ไม่คิดที่จะจ่าย พวกนั้นคิดว่าตัวเองจะโชคดี แน่นอนสิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกนั้นเป็นจ้าวโกลาหลหน้าใหม่ การจ่ายลูกปัดดั้งเดิม 3 อันนี้เป็นภาระต่อพวกเขาอย่างมาก ซึ่งจะลดความก้าวหน้าของพวกเขา” กวนพูดขึ้นมาอย่างใจเย็น “ คนที่ขึ้นเป็นจ้าวโกลาหลได้ต่างก็มีจิตใจไม่ยอมแพ้ผู้ใด พวกเขาไม่อาจจะรับการกดขี่แบบนี้ได้”
　　พูดไปแล้ว กวนก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า “ โชคร้ายที่คนส่วนมากอย่างซุนกวนต่างก็ต้องตายอย่างน่าอนาถ”
　　ซุนเหยียนถามขึ้นมาด้วยความสงสัย “ มีใครรอดรึไม่ ?”
　　“ มี ” กวนไม่ได้ปิดบัง “ มันมีหลายคนที่รอดไปได้และเติบโตขึ้นมา แต่คนเช่นนั้นมีแค่ 1 ใน 100 ส่วนพวกที่เหลือต่างก็ตายกับเหตุไม่คาดคิดต่างๆ” หลังจากนั้นสักพักกวนก็พูดต่อ “ แน่นอนว่าพวกที่รอดมาได้นั้นก็รอดได้แค่ชั่วคราว หากพวกเขาพบกับกุยหลิงแล้ว พวกเขาก็ต้องตายอยู่ดี…นอกซะจากว่าพวกเขาจะเติบโตถึงระดับจักรพรรดิ น่าเสียดายที่คนนับไม่ถ้วนไม่มีใครขึ้นไปถึงระดับนั้นได้เลย”
　　เมื่อเป็นเรื่องจักรพรรดิทั้งเก้าแล้ว ต้นไม้โกลาหลก็สงสัยขึ้นมา
　　“ แล้วจักรพรรดิทั้งเก้าพัฒนาตัวเองขึ้นมาได้ยังไง ?” ต้นไม้โกลาหลถามขึ้น
　　จักรพรรดิทั้งเก้าเกิดขึ้นมาตามธรรมชาติเหมือนกับกุยหลิง ที่เกิดมาก็ไร้เทียมทานรึว่าบ่มเพาะตัวเองและขึ้นไปถึงระดับนั้นได้ ?
　　โชคร้ายที่กวนไม่อาจจะตอบคำถามนี้ได้
　　“ ข้าเองก็อยากรู้เรื่องนี้” กวนมองไปที่ต้นไม้โกลาหลและส่ายหน้า “ น่าเสียดายที่นอกจากพวกเขาแล้วก็ไม่มีใครรู้เลย เท่าที่ข้ารู้มาตั้งแต่ที่เริ่มประวัติศาสตร์ของทะเลโกลาหล จักรพรรดิทั้งเก้าก็มีตัวตนอยู่แล้ว พวกเขาอยู่กันมานาน พวกเขาสูงส่งซะจนไม่อาจจะมีใครท้าทายได้”
　　ต้นไม้โกลาหลอยากจะถามต่อ แต่กวนก็พูดขึ้นมา “ เรื่องเกี่ยวกับจักรพรรดินั้นไม่ใช่สิ่งที่เราควรจะพูดถึง”
　　ต้นไม้โกลาหลกลืนคำพูดกลับลงไปทันที
　　จักรพรรดิทั้งเก้าเหมือนกับสิ่งต้องห้ามของทะเลโกลาหล แม้แต่กวนก็ยังกลัวที่จะพูดเรื่องนี้
　　นี่คือการดูหมิ่นจักรพรรดิ !
　　“ เจ้ามีอะไรสงสัยอีกรึไม่ ?” กวนเห็นว่าต้นไม้โกลาหลมีมุมมองที่ไม่เลว ดังนั้นเขาจึงไม่รังเกียจที่จะพูดคุยด้วยต่อ
　　ต้นไม้โกลาหลคิดสักพักแล้วถามขึ้น “ การจะสร้างลูกปัดดั้งเดิมนั้นต้องใช้เวลา ระหว่างนี้หากกุยหลิงโจมตี ข้าควรทำยังไง ?”
　　“ เจ้าสบายใจเรื่องนี้ได้” กวนยิ้มออกมา “ จ้าวโกลาหลหน้าใหม่ในเขตจักรพรรดิซื่อเซียวจะได้รับการคุ้มครองโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายหนึ่งยุค เพราะในยุคแรกเจ้าคงไม่สามารถจ่ายค่าคุ้มครองได้ เจ้าแค่ต้องจ่ายในยุคต่อไป จากนั้นจักรพรรดิก็จะคุ้มครองเจ้าต่อ”
　　“ จ่ายหนึ่งครั้งต่อยุครึ ?” ต้นไม้โกลาหลถามขึ้นมา
　　“ เอาจริงๆแล้วการจ่ายลูกปัด 3 อันถึงจะนับเป็นการคุ้มครองต่อ 1 ยุค” กวนพูดขึ้น “ หากเจ้าจ่ายทีเดียว 30 อันก็จะได้รับการคุ้มครอง 10 ยุค ระหว่างนี้ก็อาจจะได้เข้าพบกับจักรพรรดิด้วย”
　　ต้นไม้โกลาหลถามขึ้นมาอีกครั้ง “ หากไม่ใช่ลูกปัดที่สร้างขึ้นเองและหามาจากที่อื่นล่ะ ?”
　　กวนมองไปที่ต้นไม้โกลาหลด้วยความชื่นชม “ เจ้าคิดถึงจุดนี้ได้ นับว่าเจ้าฉลาดมาก”
　　เขาพูดต่อไปว่า “ลูกปัดดั้งเดิมนั้นคือพลังดั้งเดิมของโกลาหล มันช่วยให้โกลาหลเติบโต คุณค่าของมันคงไม่จำเป็นต้องกล่าวถึง ในหมู่จ้าวโกลาหล ลูกปัดนี้ใช้แทนค่าเงิน มันสามารถใช้แลกเปลี่ยนกับสมบัติต่างๆได้ หากเจ้ามีสมบัติโกลาหลแล้ว เจ้าก็สามารถใช้มันแลกเปลี่ยนกับลูกปัดดั้งเดิมจากคนอื่นๆได้ คนอื่นๆเองก็จะนำของมาแลกมันกับเจ้าได้เช่นกัน “
　　“ สมบัติโกลาหลรึ ? มันคืออะไร ?” ต้นไม้โกลาหลถามขึ้นมาทันที
　　กวนพูดขึ้น “ สมบัติโกลาหลคือสิ่งที่จ้าวโกลาหลใช้โกลาหลสร้างขึ้นมา ปกติแล้วจะเป็นอาวุธ, ชุดเกราะและของอื่นๆ มีเพียงสมบัติโกลาหลที่ถูกโกลาหลหล่อเลี้ยงมาหลายยุคเท่านั้นที่คู่ควรกับความแข็งแกร่งของจ้าวโกลาหล การสร้างสมบัติเหล่านี้ มันยุ่งยากกว่าการสร้างลูกปัดดั้งเดิมขึ้นมา ข้อดีของมันคือมันจะไม่ส่งผลต่อการเติบโตของโกลาหล”
　　“ ยิ่งจ้าวโกลาหลผู้สร้างสมบัติแข็งแกร่งเท่าไหร่ สมบัติโกลาหลก็ยิ่งน่าทึ่งเท่านั้น พลังของมันก็ยิ่งน่าทึ่งตามไปด้วย “
　　“ สมบัติแบ่งเป็นขั้นต้น, กลางและสูง ในตำนานบอกว่ามีสมบัติขั้นสมบูรณ์ซึ่งจักรพรรดิทั้งเก้าใช้เวลานานกว่าจะสร้างมันขึ้นมาได้”
　　เมื่อได้ยินแบบนั้นทุกคนต่างก็พากันนึกถึงสมบัติขั้นสมบูรณ์ว่ามันจะทรงพลังเพียงใด ?
　　เมื่อเห็นสีหน้าทุกคน กวนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “ คุณค่าของมันเกินกว่าที่เจ้าจะนึกถึง อย่าพูดถึงสมบัติขั้นสมบูรณ์เลย แม้แต่สมบัติขั้นสูงนั้นคนทั่วไปก็ไม่อาจจะคว้ามันมาครองได้ นอกจากนี้พูดถึงตัวข้าเองแล้ว ข้าได้เข้าร่วมกองทัพและรับใช้กองทัพมาไม่ใช่น้อย แต่ข้าก็ได้แค่สมบัติขั้นกลางรวมถึงสมบัติขั้นต้นไม่กี่ชิ้นเท่านั้น”
　　กวนไม่ได้อ่อนแอ หากมองจากจ้าวโกลาหลจำนวนมากแล้วเขาถือว่าแข็งแกร่งพอตัว ไม่งั้นแล้วเขาคงไม่ได้เข้าร่วมกองทัพเทียนลั่วในฐานะหัวหน้าหน่วยย่อย
　　“ ทางทฤษฎีแล้วตราบใดที่ขึ้นเป็นจ้าวโกลาหลได้ เจ้าจะสร้างสมบัติขึ้นมาได้แต่ว่ามันใช้เวลานานเกินไป” กวนพูดขึ้น “ จ้าวโกลาหลส่วนมากใช้เวลาทั้งชีวิตก็ยังไม่อาจจะสร้างสมบัติขั้นต้นขึ้นมาได้ พวกเจ้าคงคิดกันออกว่ามันยากแค่ไหน”
　　เขามองไปที่ต้นไม้โกลาหล “ เจ้าน่าจะรู้ว่าซุนกวนอยู่มานานแค่ไหนแต่ข้าบอกเจ้าได้ว่าด้วยความแข็งแกร่งของซุนกวนแล้ว แม้ว่าเขาจะอยู่นานกว่านี้เป็นสิบเท่า แต่ก็ยังยากที่จะสร้างสมบัติขั้นต้นขึ้นมาได้”
　　คำพูดนี้ทำให้ทุกคนใจสั่นแต่ก็เข้าใจถึงความยากในการสร้างสมบัติขึ้นมา
　　“ แน่นอนว่านอกจากการสร้างสมบัติแล้วก็มีของมีค่าอื่นๆที่เรียกได้ว่าสมบัติโกลาหลได้ อย่าง…” กวนมองไปที่ต้นไม้โกลาหล “ ต้นไม้โกลาหล ”
　　ต้นไม้โกลาหลสับสนขึ้นมาทันที
　　“ คุณค่าของต้นไม้โกลาหลนั้นเทียบได้กับสมบัติโกลาหลรึอาจจะมากกว่า ยิ่งต้นไม้โกลาหลแกร่งเท่าไหร่ คุณค่าของมันก็ยิ่งสูงเท่านั้น ต้นไม้โกลาหลบางต้นมีค่ามากกว่าสมบัติขั้นสูงเสียอีก” กวนหัวเราะออกมา “ เจ้าน่าจะดีใจที่ไม่เจอจ้าวโกลาหลคนอื่นเข้า ถ้าเป็นแบบนั้นเดาว่าเจ้าคงโดนชิงตัวไปแล้ว ไม่งั้นเจ้าจะมีโอกาสขึ้นเป็นจ้าวโกลาหลรึ ?”
　　นี่แสดงให้เห็นถึงความหายากของต้นไม้โกลาหล
　　“ วันนี้พอแล้ว หากเจ้ามีคำถามอะไรอีก เจ้าก็ไปที่โกลาหลซื่อเซียวได้” กวนบอกกับต้นไม้โกลาหลก่อนจะมองไปที่ซุนเหยียน, เสี่ยวเสียและคนอื่นๆ “ เมื่อพวกเจ้าอยู่ขอบเขตการสร้างไร้จำกัดกันแล้ว อนาคตพวกเจ้าอาจจะขึ้นเป็นกึ่งจ้าวโกลาหลได้ พวกเจ้าจงขยันในการบ่มเพาะ ข้าหวังว่าจะได้พบพวกเจ้าในโกลาหลซื่อเซียวในอนาคต”
　　เมื่อพูดจบ กวนก็ได้หันไปพยักหน้าให้กับลูกน้อง ต่อมาทั้งสามคนก็หายตัวไปทันที คลื่นพลังของจ้าวโกลาหลที่แข็งแกร่งเองก็หายไปด้วย