ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1897 ปลอบโยน

　　เมื่อได้ยินคำพูดของซีหยุน กวนก็สีหน้าหม่นลงทันที
　　สถานการณ์ของเขาแน่นอนว่าเขาเข้าใจดีที่สุด
　　ถือว่าดีแล้วที่เขารอดจากอาการบาดเจ็บหนักที่แทบไม่มีโอกาสแบบนี้มาได้
　　บอกได้ว่าคนเผ่าสวรรค์ไม่ใช่แค่ทำร้ายร่างกายกับจิตของเขาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหัวใจเขาด้วย
　　เมื่อคิดถึงอนาคตที่ตัวเองวาดฝันเอาไว้ แต่สุดท้ายกลับต้องมาโดนทำลายโดยคนของเผ่าสวรรค์ หัวใจของกวนก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา
　　เดิมทีเขาก็มีอนาคตที่สดใสรออยู่แท้ๆ!
　　แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับพังทลายไปหมดแล้ว !
　　ความฝันของเขาได้หายไปแล้ว !
　　“ กวนอย่าคิดมาก ข้าเองก็เคยโดนมาก่อน แก่นของข้าถูกทำลาย ดูข้าสิ ข้ายังมีชีวิตอยู่มาได้ไม่ใช่รึ” ลั่วเกาพูดขึ้นมา
　　กวนฝืนยิ้มออกมาแต่รอยยิ้มนี้ไม่ได้ทำให้ทุกคนสบายใจเลย
　　ลั่วเกาปลอบใจต่อ “ เราไม่อาจจะควบคุมชะตาของตัวเองได้ ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดเรื่องนี้ขึ้น แต่ในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว เจ้าก็ต้องเผชิญหน้ากับมันอย่างกล้าหาญ หากเทียบกับข้า เจ้าโชคดีกว่ามาก อย่างน้อยเจ้าก็รู้จักกับหัวหน้าทีมคังเฉียง เมื่อทีมคังเฉียงเติบโตขึ้น เจ้าก็จะได้รับประโยชน์นับไม่ถ้วน แม้ว่าความแข็งแกร่งจะลดลงแต่เจ้าก็ยังได้รับประโยชน์มากมาย ”
　　สำหรับคนที่อยากขึ้นไปบนจุดสูงสุดของความแข็งแกร่งแล้ว ความเสียหายที่เกิดขึ้นนั้นร้ายแรงอย่างมาก บางทีประโยชน์ที่ลั่วเกาพูดถึงอาจจะดีสำหรับคนอื่น แต่ไม่ใช่สำหรับกวน
　　เขาเคยช่วยทีมคังเฉียงมาก่อน และเพราะทีมคังเฉียงที่ทำให้เขาได้ลูกปัดเพิ่ม เขาจะใช้มันเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับตัวเอง แต่ตอนนี้เขาไม่อาจจะเพิ่มความแข็งแกร่งได้อีก ลูกปัดดั้งเดิมจึงไม่ได้มีความหมายต่อเขาแล้ว
　　กวนสีหน้าหม่นหมองราวกับโลกทั้งใบหมดสีสันไป
　　เมื่ออยู่ต่อหน้าลั่วเกาและซีหยุนแล้ว เขาก็ได้แต่ต้องพยายามแสร้งทำเป็นสบายใจ “ ท่านลั่วเกา ท่านสบายใจได้ ข้าคงจะดีขึ้นเอง เวลาจะเยียวยาทุกอย่าง”
　　แม้ว่ามันยากที่จะยอมรับความจริงในตอนนี้ได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างก็จะชินชาไปเอง
　　ใจเขาไม่ได้เปราะบางจนต้องหาเรื่องตาย ยังไงซะชีวิตก็ยังต้องเดินต่อไป แม้ว่าจะไม่ใช่เพื่อตัวเองแต่เขาก็ยังทำเพื่อคนอื่นได้
　　พูดไปแล้วเขาก็รู้สึกชื่นชมลั่วเกามาก ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้เมื่อพบสถานการณ์แบบเดียวกับลั่วเกา เขาก็เข้าใจแล้วว่าลั่วเกาต้องเจ็บปวดและสิ้นหวังแค่ไหน
　　ซีหยุนอยากจะปลอบใจแต่ก็ได้แต่ต้องถอนหายใจออกมา
　　เมื่อเห็นสภาพของกวน ซีหยุนก็พูดขึ้น “ ทีมคังเฉียงทำภารกิจสองอย่างสำเร็จอย่างน่าทึ่ง เจ้าที่เป็นคนแนะนำก็จะได้รับส่วนแบ่งไปด้วย จะมีคนมาหาเจ้าและมอบรางวัลให้กับเจ้า”
　　“ ขอบคุณผู้บัญชาการ” กวนยิ้มแห้งๆออกมา
　　“ ข้าจะเร่งให้กองทัพสังเกตการณ์ตรวจสอบเรื่องนี้ เจ้าสบายใจได้ ข้าจะหาคนร้ายให้เจอเพื่อทวงคืนความยุติธรรมให้กับเจ้า” ซีหยุนพูดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “จะหนึ่งปี สิบปีหรือร้อยปี…ตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าจะติดตามเรื่องนี้”
　　กวนซึ้งใจอย่างมาก เขาแค่หัวหน้าหน่วยภายใต้สังกัดของซีหยุน แต่ซีหยุนกลับทำแบบนี้เพื่อเขา เขาจะไม่พอใจได้ยังไง? 　　แต่ซึ้งใจก็ส่วนหนึ่ง ในใจเขาอยากจะแก้แค้นอยู่ดี
　　แม้ว่าจะพบกับสายลับ แม้ว่าจะแก้แค้นได้ แต่ทุกอย่างจะกลับเป็นเหมือนเดิมรึไม่
　　คนที่เคยมีความหวังแต่ตอนนี้กลับโดนพรากความหวังนั้นไป
　　“ เจ้าพักผ่อนและรักษาตัวเถอะ เมื่อเจ้าอาการดีขึ้นแล้ว ข้าจะหาทางเสนอตำแหน่งผู้ดูแลให้กับเจ้า ผู้ดูแลที่เหมือนกับ ลั่วเกา” ซีหยุนพูดขึ้น ในฐานะผู้บัญชาการ ซีหยุนพอมีอำนาจอยู่บ้าง
　　กวนส่ายหน้า “ ไม่จำเป็น หมู่บ้านเสี่ยวอันนี้ดีแล้ว ข้าจะอยู่ที่นี่ ข้าไม่อยากไปที่อื่น ”
　　ซีหยุนเงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้น “ เมื่อเจ้าอยากอยู่ที่นี่ก็อยู่ที่นี่ หากมีอะไรที่ข้าช่วยได้ เจ้าก็มาหาข้าได้เลย ”
　　“ ขอบคุณท่านผู้บัญชาการมากๆ” ท่าทีของซีหยุนทำให้กวนรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย
　　ซีหยุนพยักหน้าและพูดขึ้น “ ในอีกไม่กี่วันข้าจะส่งหัวหน้าหน่วยคนใหม่มาที่นี่ เจ้าส่งหน้าที่ให้เขาจัดการต่อได้เลย หยกกองทัพนั่นเจ้าเก็บเอาไว้ก่อน”
　　สักพัก ซีหยุนก็เดินทางกลับ
　　ลั่วเกาอุทานออกมา “ ดูเหมือนว่าเขาจะดีกับเจ้าอย่างมาก เหมือนกับตอนที่หัวหน้าข้าทำกับข้าเหมือนกัน”
　　พูดไปแล้ว ลั่วเกาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงอดีต
　　“ เป็นเรื่องปกติของกองทัพ “ กวนพูดขึ้นอย่างใจเย็น “ แม้ว่าสามกองทัพจะมีความขัดแย้งกัน แต่โดยทั่วไปแล้วเราคือสหายร่วมรบกัน พวกเราเชื่อใจกัน ไม่ใช่แค่ข้าเท่านั้น หัวหน้าหน่วยทุกคนต่างก็ได้รับการดูแลอย่างดีจากผู้บัญชาการ ไม่ว่าใครจะเกิดปัญหา แต่เขาก็จะไม่อยู่เฉย “
　　“พูดไปแล้วเจ้าน่ะไม่เหมือนคนอื่น “ ลั่วเกาพูดขึ้น “ เจ้าถือว่าเป็นคนแนะนำทีมคังเฉียง เจ้าจึงได้รับความสนใจจากท่านซีหยุน แน่นอนว่าต้องได้รับการดูแลดีกว่าหัวหน้าหน่วยคนอื่น “
　　“ ทีมคังเฉียง…” กวนมองไปที่ลั่วเกาด้วยสีหน้าอึ้ง “ ข้าไม่รู้ว่าทีมคังเฉียงทำอะไร ทำไมท่านถึงพูดถึงทีมคังเฉียงตลอด?”
　　เมื่อได้ยินแบบนั้นลั่วเกาก็ได้สติขึ้นมา “ ดูเหมือนว่าเจ้าจะยังไม่รู้ ทีมคังเฉียงที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นมาหลังจากทำภารกิจสนับสนุนสำเร็จ ก็ไปยังแนวหน้าของสนามรบ พวกเขาลอบเข้าไปในดินแดนเผ่าสวรรค์และฆ่าทหารเผ่าสวรรค์ไปหลายหมื่นคน ! ไม่ใช่แค่นั้น ทีมคังเฉียงยังได้ปะทะกับผู้บัญชาการใหญ่….เจ้าสำนักถึงกับปะทะกับแม่ทัพแรนเดลด้วย !”
　　กวนเบิกตากว้าง
　　เขารู้ว่าทีมคังเฉียงนั้นแข็งแกร่งและเจ้าสำนักก็แข็งแกร่ง…แต่นี่ไม่น่ากลัวไปหน่อยรึไง ?
　　แค่สลบไปชั่วครู่แต่ทำไมโลกถึงได้เปลี่ยนไปเร็วเช่นนี้ได้ ?
　　เมื่อเห็นสีหน้าของกวนที่สนใจเรื่องทีมคังเฉียง ลั่วเกาก็ได้พูดขึ้นต่อ “ พูดไปเจ้าอาจจะไม่เชื่อ แต่ไม่นานมานี้ แม้แต่จักรพรรดิของเราก็ยังถามถึงเรื่องทีมคังเฉียง เขาถึงกับส่งแม่ทัพเก่อเย่ไปหาทีมคังเฉียงด้วยตัวเอง…”
　　ในสายตาของพวกที่ไม่รู้ความจริงนั้นจักรพรรดิซื่อเซียวไม่ได้อคติกับทีมคังเฉียง แต่ให้ค่าพวกเขาอย่างมาก
　　เก่อเย่ไปตรวจสอบท่าทีของทีมคังเฉียง แต่คนอื่นกลับคิดว่าไปเยี่ยมทีมคังเฉียง
　　กวนเบิกตากว้างด้วยความเหลือเชื่อ “ ทีมคังเฉียงแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยรึ ?”
　　เขารู้ว่าทีมคังเฉียงนั้นแข็งแกร่ง แต่ไม่คิดเลยว่าจะน่ากลัวได้ขนาดนี้
　　“ ไม่ใช่ว่าเทียบกับทีมเทพปีศาจได้รึ ?” กวนไม่อาจจะทำใจเชื่อได้ ทีมเทพปีศาจเป็นทีมระดับความตายทีมเดียวของเขตซื่อเซียว
　　“ จะบอกแบบนั้นก็ได้แต่จากมุมมองของจักรพรรดิแล้ว ชัดแล้วว่าเขาให้ความสำคัญกับทีมคังเฉียงมากกว่าทีมเเทพปีศาจ” ลั่วเกาพูดขึ้น
　　หลังจากที่พูดเรื่องทีมคังเฉียงจบ ลั่วเกาก็ปลอบใจกวนต่อ หวังว่ากวนจะดีขึ้น “ เจ้ารักษาตัวไปก่อน ตอนที่เจ้าเคลื่อนไหวได้แล้ว เจ้าก็พักอยู่ในหมู่บ้าน ด้วยความสัมพันธ์ของเจ้ากับทีมคังเฉียงนั้นนอกจากสายลับแล้ว ในเขตซื่อเซียวก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรเจ้าแน่”
　　การที่กวนเลือกจะอยู่ในหมู่บ้านเสี่ยวอันต่อนั้นถือว่าเป็นตัวเลือกที่ฉลาด
　　ลั่วเกาบอกลากวน ก่อนจะออกมาบอกกับพวกทหาร “ พวกเจ้าดูแลกวนให้ดี ข้าขอตัวก่อน ”
　　“ เดินทางปลอดภัย ” เหล่าทหารได้เดินไปส่งลั่วเกา
　　…
　　“ ท่านลั่วเกา ” ตอนที่ลั่วเกาเพิ่งจะกลับมา สือฉีก็รีบวิ่งเข้ามาถามด้วยความกังวล “ กวนเป็นยังไงบ้าง ?”
　　ลั่วเกาถอนหายใจออกมา “ เขารอด แต่พื้นฐานโดนทำลายไปจนหมด ข้ากลัวว่าหลังจากนี้…” เขาส่ายหน้าและมองไปที่สือฉี “ ไม่นาน กวนจะกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เจ้าไปหาเขาได้ อย่าให้เขาอยู่เพียงลำพัง …”
　　สือฉีเงียบไปชั่วครู่และพูดขึ้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “กวนดูแลข้ามาอย่างดี เขามีบุญคุณกับข้าอย่างมาก ข้าขอไปดูแลเขาก่อน”
　　“ เรื่องกวนอย่าเพิ่งไปบอกใคร จับตาดูว่ามีการเคลื่อนไหวอะไรรึไม่” ลั่วเกาถามขึ้นมา “ มันมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้นรึไม่?”