ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 1942 ซุนเหมิงหายตัวไป

　　“ ใช่ ท่านพี่ เจ้าเองก็ควรลองด้วย” ซุนวูมองไปที่ซุนเหมิงและพูดขึ้น
　　“ ลองดู” ซุนหยานพูดขึ้นมา
　　พวกเขาอยากรู้ว่าหากซุนเหมิงแตะกล่องกระบี่นี่แล้วจะเกิดอะไรขึ้น
　　ซุนเหมิงพยักหน้าและรับกล่องกระบี่จากมือของซุนหยานไป
　　ในตอนที่มือของนางสัมผัสกับกล่องกระบี่นั้น จิตในกล่องกระบี่ก็ราวกับคลั่งขึ้นมา มันราวกับม้าที่หลุดการควบคุมแต่มันไม่ได้แผ่พลังทำลายล้างออกมา ไม่งั้นแล้วคงส่งผลกระทบต่อทะเลบรรพกาล
　　จางหยู, ซุนหยาน และซุนวูต่างก็พากันมองไปที่กล่องกระบี่
　　ด้านข้างกล่องกระบี่มีลำแสงส่องประกายออกมา ลำแสงนี้พุ่งจากอีกด้านเชื่อมต่อไปยังอีกด้านของกล่อง มันส่องแสงออกมาครอบคลุมไปทั่วทั้งทะเลบรรพกาล
　　ซุนหยาน, ซุนวู และตัวซุนเหมิงเองต่างก็พากันตื่นเต้น ความลับของจ้าวแห่งทะเลโกลาหลสุดท้ายจะถูกไขออกมาแล้วรึ ?
　　แต่ผ่านไปไม่นานกล่องกระบี่กลับมีแรงดึงอันน่ากลัว ซุนเหมิงไม่ทันได้ตั้งตัวและโดนสูบเข้าไปในกล่องกระบี่ ตัวของนางลดขนาดลงก่อนจะหายไปในกล่องกระบี่ทันที
　　หลังจากที่กลืนกินซุนเหมิงไปแล้วแสงจากกล่องก็หม่นลงอย่างรวดเร็วกลับไปอยู่ในสภาพเดิม
　　“ ท่านพี่ !”
　　“ ซุนเหมิง !”
　　ซุนหยานและซุนวูต่างก็พากันอึ้งและตะโกนออกมา
　　จางหยูสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาคิดจะหยุดแต่กล่องกระบี่มันปิดไปแล้ว มันปิดตัวอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างเกิดขึ้นในพริบตา และทุกคนยังไม่ทันได้ตั้งตัว จางหยูเองก็หยุดไว้ไม่ทัน
　　ซุนวูรีบเข้าไปจับกล่องกระบี่ เขาโคจรพลังบรรพกาลเข้าใส่กล่องแต่กล่องกระบี่ไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อย กล่องกระบี่ไม่มีท่าทีตอบโต้ใดๆราวกับไม่อาจจะทำงานได้ ซุนวูตาแดงก่ำ เขาโคจรพลังเข้าใส่กล่องอย่างบ้าคลั่งและตะโกนออกมาด้วยความกังวล “ ท่านพี่ !”
　　แต่ไม่ว่าเขาจะทำยังไงแต่กล่องกระบี่ก็ไม่ตอบโต้แม้แต่น้อย
　　ซุนหยานมองไปที่จางหยูราวกับขอความช่วยเหลือ หากมีใครสักคนที่ช่วยซุนเหมิงได้ งั้นคนนั้นก็คงเป็นจางหยู
　　“ ข้าจะลองดู” จางหยูสูดหายใจเข้าลึกๆและแสดงสีหน้าจริงจังออกมา
　　ซุนวูใจเย็นขึ้นมาบ้าง เขาปล่อยกล่องกระบี่และวางไว้ตรงหน้าจางหยู ก่อนจะอ้อนวอนออกมา “ เจ้าสำนัก โปรดช่วยพี่ข้าด้วย !” 　　จางหยูพูดขึ้นมา “ กล่องกระบี่นี่แปลกประหลาด ข้าไม่มั่นใจนัก พวกเจ้าควรเตรียมใจเอาไว้ด้วย”
　　อันที่จริงจางหยูก็อึดอัดใจไม่น้อย ยังไงซะซุนเหมิงก็ถือว่าเป็นศิษย์ของเขา ตอนที่สำนักคังเฉียงยังไม่เติบโต ไป่หลิง ได้เข้าร่วมสำนักคังเฉียงและอยู่กับสำนักคังเฉียงจนพัฒนามาถึงตอนนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกรักใคร่กับนางแต่อย่างน้อยก็เรียกได้ว่าเหมือนกับครอบครัว เขาไม่อาจจะปล่อยให้ซุนเหมิงโดนกล่องกระบี่นี่กลืนกินไปได้ แต่แค่ว่าเขาเองก็ไม่มั่นใจว่าจะช่วยนางยังไง
　　ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็เป็นคนเอากล่องกระบี่นี่มาเอง ซุนเหมิงโดนกล่องกระบี่กลืนไปนั้นเป็นความผิดของเขา
　　“ เจ้าต้องไม่เป็นอะไร !” จางหยูพึมพำในใจ
　　เขาหลับตาลงพร้อมกับเพ่งสมาธิพร้อมสีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้นมา
　　ไม่นานเขาก็โคจรพลังจิตไร้ที่เทียมทานของจ้าวแห่งทะเลบรรพกาลเพื่อเปิดกล่องกระบี่ออก ภายใต้จิตอันแข็งแกร่งนี้ กล่องกระบี่ก็สั่นไหวอย่างรุนแรง ทั้งทะเลบรรพกาลราวกับมีพายุอันน่ากลัวก่อตัวขึ้นมา
　　กล่องกระบี่สั่นไหวอย่างรุนแรง ปากกล่องที่ปิดแน่นก็ค่อยๆเผยช่องว่างออกมาและมีแสงส่องออกมาจางๆ
　　จางหยูราวกับเห็นความหวัง เขาควบคุมจิตอัดเข้าใส่กล่องอีกครั้ง แต่เมื่อเวลาผ่านไปช่องว่างนี้ไม่ใช่แค่ไม่ขยายออกเท่านั้น แต่ยังค่อยๆปิดตัวลงช้าๆก่อนจะปิดลงอีกครั้ง ไม่ว่าจางหยูจะควบคุมจิตใส่มันแค่ไหนแต่มันก็ไม่มีท่าทีตอบรับใดๆเลย
　　จนกระทั่งจางหยูหมดแรง เขารู้สึกว่าพลังจิตของเขาหมดลงแล้วแต่กล่องกระบี่ก็ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
　　นี่เป็นครั้งแรกในโลกตันเถียนที่จางหยูรู้สึกหมดหนทาง เขารู้สึกเหนื่อยแม้ว่าจะอยู่ในโลกตันเถียนก็ตาม
　　เขาไม่ได้ไร้เทียมทานดังเดิม อย่างน้อยเขาก็ไม่อาจจะเปิดกล่องกระบี่นี่ได้ แม้ว่าจะใช้พลังทั้งหมดแต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรได้เลยแม้แต่น้อย
　　เหงื่อไหลอาบแก้มของจางหยู เขาค่อยๆสลายพลังจิตแล้วพูดขึ้นมาเบาๆ “ ข้าขอโทษด้วย ข้าไม่อาจจะเปิดมันได้”
　　กล่องกระบี่นี่ทำขึ้นโดยจ้าวแห่งทะเลโกลาหล มันทำให้จางหยูรู้สึกหงุดหงิดอย่างมากในตอนนี้ มันทำให้เขารู้สึกได้ถึงความอ่อนแอของตนที่ไม่เคยมีมานานแล้ว
　　“ แม้แต่ท่านก็ยังไม่อาจจะเปิดได้…” ซุนหยานอึ้ง
　　ซุนวูไม่อาจจะยอมรับความจริงได้ “ ไม่ ไม่….”
　　เขาจับกล่องกระบี่และทุบมันราวกับคนบ้า “ ไอ้ของเฮงซวย คืนพี่ข้ามา !”
　　แต่กล่องกระบี่ก็ไม่ตอบสนองแม้แต่น้อย พลังจิตที่แผ่ออกมาก่อนหน้านี้ถึงกับหายไป
　　“ เกิดอะไรขึ้นกัน ?” ซุนหยาน มองไปที่กล่องกระบี่ด้วยความสงสัย “ ทำไมมันถึงกลืนกิน ซุนเหมิง เข้าไป ?”
　　จางหยูเงียบไปสักพักแล้วพูดขึ้น “ รอไปก่อน บางทีมันอาจจะไม่ได้แย่แบบที่พวกเจ้าคิดไว้”
　　ซุนวูเงยหน้าขึ้นมองจางหยู
　　ซุนหยานเองก็มองไปที่จางหยูเช่นกัน
　　“ ด้านในกล่องกระบี่นั้นน่าจะมีมิติของตัวเองแต่มันถูกล็อคเอาไว้ ไม่มีใครรับรู้ตัวตนของมันได้” จางหยูพูดขึ้น “ จิตของตระกูลซุนอาจจะเป็นเหมือนกุญแจที่เปิดกล่องกระบี่ออกได้ มันได้เปิดเผยมิติด้านในออกมา” สำหรับว่าทำไมซุนหยาน และซุนวูไม่อาจจะปิดมันออกได้นั้นจางหยูเองก็ไม่รู้เหตุผล บางทีเพราะความเข้มข้นของจิตไม่ได้มากพอ บางทีอาจจะมีแค่ผู้หญิงที่เปิดมันออกได้ สรุปคือมันต้องมีเหตุผลพิเศษ “แม้ว่าซุนเหมิงจะโดนดึงเข้าไปในมิตินั้นแต่ไม่ได้หมายความว่านายจะอยู่ในอันตราย…”
　　ตอนนั้นเองจางหยูก็มองไปที่ซุนวูและพูดขึ้น “ เจ้ามีหยกชีวิตรึไม่ ?”
　　ซุนวูได้สติขึ้นมา เขาได้เอาหยกชีวิตออกมาจากแหวนมิติ นี่คือหยกชีวิตของซุนเหมิง มันเชื่อมต่อกับจิตของซุนเหมิง อยู่ เมื่อซุนเหมิงตายหยกนี่ก็จะพังทันที
　　ตอนนั้นหยกยังอยู่ดีไม่มีวี่แววว่าจะพัง
　　“ ท่านพี่ยังมีชีวิตอยู่ !” ซุนวูถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เขาใจเย็นขึ้นมาทันที “ หยกชีวิตยังไม่พัง ท่านพี่ยังมีชีวิตอยู่ !”
　　จางหยูเห็นแบบนั้นก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “ งั้นก็หมายความว่าข้าเดาถูก ซุนเหมิง เข้าไปในมิติภายในกล่องกระบี่แต่ไม่น่าจะเป็นอันตรายถึงชีวิต”
　　“ เมื่อกล่องกระบี่นี่เป็นของตระกูลซุน งั้นมันก็ไม่มีทางทำร้ายคนตระกูลซุน แน่นอนว่ามันตัดความเป็นไปได้ที่อาจจะมีใครจงใจทำแบบนี้ขึ้นมาไม่ได้ อีกฝ่ายอาจจะอยากดูดซับเลือดตระกูลซุนรึแม้แต่จิต…เพื่อที่จะเกิดใหม่ก็ได้” 　　สำหรับตอนนี้มันไม่ได้มีภัยถึงชีวิตของซุนเหมิง
　　ไม่มีใครให้คำตอบได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้
　　“ แต่พี่ข้ายังอยู่ในมิติด้านใน เราจะทำยังไงกันดี ?” ซุนวูกังวลขึ้นมา “ ใครจะไปรู้ว่าด้านใน…”
　　ซุนหยานคิ้วขมวด “ มีทางอื่นที่จะเปิดมันออกได้รึไม่ ?”
　　จางหยูส่ายหน้า “ ข้าเกรงว่าจะไม่มีทางอื่น…”
　　ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในโลกตันเถียนแล้ว มันยังไม่อาจจะเปิดกล่องกระบี่ออกได้เลย มีแค่จิตของซุนเหมิงเท่านั้นที่เปิดกล่องออกได้ คนอื่นๆไม่น่าจะเปิดกล่องกระบี่ออกได้
　　“ ทางเดียวที่จะเปิดกล่องกระบี่ออกได้นั้นเดาว่าคงใช้จิตของตระกูลพวกเจ้า” จางหยูพึมพำออกมา “ บางทีมันอาจจะมีอะไรพิเศษประทับไว้ในจิตของพวกเจ้าที่จะเปิดการทำงานของกล่องกระบี่…”
　　ซุนวูหยิบกล่องกระบี่ขึ้นมาด้วยสีหน้าหม่น “ แต่ตอนนี้มันไม่ตอบสนองเลย”
　　ตอนแรกที่ซุนวูแตะกล่องกระบี่ มันมีท่าทีตอบสนองแต่ตอนนี้มันเหมือนกับตายไปแล้ว
　　ซุนหยานก็ลองเช่นกันแต่ผลลัพธ์นั้นก็ไม่ได้ต่างจากซุนวูเลย กล่องกระบี่นี้ไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย
　　“ มันไม่มีทางอื่นแล้ว เราได้แต่ต้องรอ” จางหยูพูดขึ้น “ บางทีวันหนึ่งกล่องมันอาจจะเปิดออกเอง ซุนเหมิงอาจจะกลับออกมาได้…” แต่จางหยูไม่มั่นใจว่าวันนั้นจะมาถึงเมื่อไหร่กัน ยังไงซะกล่องกระบี่นี่ก็ลึกลับเกินไป จ้าวแห่งทะเลโกลาหลนั้นลึกลับ ไม่มีใครคาดเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับกล่องกระบี่ จางหยูเองก็ไม่อาจจะคาดเดาได้เช่นกัน
　　ซุนวูเหมือนจะหมดพลัง เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง “ ท่านพี่ ข้าขอโทษ ข้ามันไร้ประโยชน์…” 　　พ่อแม่ของพวกเขาตายไปเพราะสุสาน ปู่ของเขาก็ตายไปก่อนเหลือแค่สองพี่น้องเท่านั้น หลายร้อยปีมานี้ทั้งสองคนไม่เคยแยกจากกัน ซุนเหมิงคอยดูแลเขามาตลอด เขาคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ต่อไปแต่อยู่ๆ ซุนเหมิงกลับหายตัวไป สุดท้ายเขาก็เริ่มลนลานขึ้นมา มันราวกับเด็กที่เสียพ่อแม่ไป
　　“ ช้าก่อน” อยู่ๆจางหยูก็พูดขึ้นมา “อันที่จริงแล้วมันอาจจะมีทางเปิดมิติด้านในได้”
　　จางหยูมองไปที่ซุนวูด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและพูดขึ้นช้าๆ “ เมื่อจิตของตระกูลซุนสามารถเปิดมิตินี้ได้ งั้น…เจ้ามีลูกหลานให้ได้มากที่สุดสักวันมันอาจจะมีคนที่ผ่านเงื่อนไขในการเปิดกล่องกระบี่ได้เหมือนกับซุนเหมิง”
　　ซุนวูอ้าปากค้างด้วยความตะลึง
　　นี่คือวิธีการแก้ปัญหาของเจ้าสำนักรึ ?