ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 460 : ความสับสน(II)

ตอนที่  460 : ความสับสน(II)

เมื่อได้ยินคำตอบของชายลึกลับ ฝางมู่และคนอื่นๆต่างก็ตะลึงกันขึ้นมา

“ที่คนอื่นๆบอกว่าผู้ใช้คำสาปเป็นกลุ่มคนโรคจิตแต่หากเทียบกับเจ้าแล้ว ผู้ใช้คำสาปกลับเป็นคนธรรมดาเท่านั้น!” เขาสูดหายใจเข้าลึกๆและพูดขึ้นมา “ปิศาจเฒ่า ข้ารู้ว่าเจ้าต้องผ่านอะไรมากว่า 3,000 ปี แต่ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเจ้าคิดเจ้าแค้นแบบนี้!”

อยู่ๆเขาก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่รู้จักอีกฝ่ายมากว่า 3,000 ปี แต่ยังมีชีวิตรอดมาได้จนถึงทุกวันนี้ มันไม่ง่ายเลยจริงๆ !

มนุษย์กว่า 100 ล้านคนถูกฆ่า โศกนาฏกรรมแบบนี้ เขาจะห่วงใยเพื่อนตัวเองต่อไปได้ยังไง ?

เขาถึงกับสงสัยเหตุผลที่อีกฝ่ายมาตีสนิทกับเขาว่า เป้าหมายที่แท้จริงก็เพื่อหินต้องสาปที่เขามี !

ชายลึกลับมองไปที่หนี่จี่เทียนก่อนจะพูดขึ้นมา “อย่างที่เจ้าบอกไป เมืองหลวงของจักรวรรดิหมิงถูกทำลายแล้ว และคนของเมืองจูอันต่างก็ตายกันหมด หากพวกเจ้าต้องการแก้แค้นให้กับพวกเขาก็เข้ามา”

“แต่ข้าต้องเตือนพวกเจ้าไว้ว่าหากต้องการจะฆ่าข้า พวกเจ้าต้องรู้ผลกระทบจากการฆ่าข้าไว้ด้วย!” ชายลึกลับฮึดฮัดออกมา

ฝางมู่แสดงสีหน้าเคร่งเครียดออกมา เขาหวั่นเกรงอีกฝ่าย แม้ว่าพลังของอีกฝ่ายจะไม่ได้สูงนักแต่เพราะอีกฝ่ายมั่นใจจึงทำให้ผู้คนสงสัยว่าอีกฝ่ายซ่อนบางอย่างเอาไว้อยู่

“เจ้ายังไม่ตอบคำถามข้าเลย” ลั่วซูหยางพูดขึ้นมา “ทำไมเจ้าถึงได้ฆ่าคนไปมากมาย?”

ชายลึกลับพูดด้วยท่าทีเฉยชา “เมืองจูอันถูกทำลายลงไปแล้ว ราชวงศ์หมิงก็ตายไปแล้ว มันจะไปสำคัญอะไร ?”

ลั่วซู่หยางคิ้วขมวด “แน่นอนว่ามันสำคัญ!”

“โชคร้ายที่ข้าคงไม่บอกเจ้า!” ชายลึกลับหัวเราะออกมา “หากข้าต้องตาย แล้วทำไมข้าต้องพูดด้วย ? หากเจ้ามีความสามารถมากพอ ก็จงตรวจสอบมันด้วยตัวเองซะ!”

คนของราชวงศ์หมิงต่างก็ตาย คนในเมืองต่างก็ตายกันหมด แล้วเขาจะตรวจสอบได้ยังไง ?

“หากอยากลงมือก็เอาเลย อย่าลังเล!”  ชายลึกลับเริ่มหมดความอดทนและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ฝางมู่,ลั่วซู่หยานและคนอื่นๆต่างก็มองหน้ากัน แต่ไม่มีใครคิดลงจะมือก่อน ในสายตาของพวกเขานั้นแสดงให้เห็นชัดถึงความกังวล เนื่องจากอีกฝ่ายยังคงมั่นใจในตัวเองอยู่

ชายลึกลับมองไปรอบๆแล้วเผยรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมา “ทำไม พวกเจ้าแต่ละคนต่างก็บอกว่ามาเพื่อฆ่าข้าไม่ใช่รึ ? ข้ายืนอยู่ตรงหน้าพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้าไม่กล้าพอรึไง?” เขาอยากให้อีกฝ่ายลงมือ สีหน้าของเขาไม่ได้มีความกลัวแฝงอยู่แม้แต่น้อย

เขาฮึดฮัดออกมา “พวกขี้ขลาด!”

อยู่ๆร่างอีกครึ่งที่อยู่ในบึงก็ค่อยๆเผยตัวตนออกมา

หลังจากที่เห็นร่างกายส่วนล่างของชายลึกลับ  นัยน์ตาของพวกฝางมู่ต่างก็หดลง

หาง !

ด้านหลังชายลึกลับนี้มีหางเหมือนกับหางเต่า !

“เจ้าเป็นสัตว์อสูรรึ?” ชุยเจี่ยนแปลกใจ

รูปร่างของชายลึกลับนี้เหมือนกับคนครึ่งสัตว์อสูร แต่พลังที่แผ่ออกมาเป็นของมนุษย์ซึ่งมันดูน่าสับสน

ตอนแรกทุกคนคิดว่าเกล็ดกับเขาที่ตัวเขานั้นคือของภายนอกอย่างชุดเกราะ แต่เมื่อเห็นร่างกายของชายลึกลับเต็มๆก็พบว่ามันไม่ใช่ชุดป้องกัน

“นี่มันสัตว์ประหลาดอะไรกัน?” ฝางมู่คิ้วขมวด

เขาอยู่มากว่า 9,700 ปีแต่ไม่เคยเห็นสัตว์ประหลาดแบบนี้มาก่อน

ลั่วซู่หยางและหงจินเป่าพากันเครียด พวกเขาอึ้งและระวังตัวกันอย่างมาก

หนี่จี่เทียนเผยสีหน้าเรียบเฉย เขาเคยเห็นร่างจริงของอีกฝ่ายแล้ว หากเขาไม่ถือว่าอีกฝ่ายเป็นเพื่อน เขาคงคิดว่าอีกฝ่ายเป็นสัตว์ประหลาดเช่นกัน

“ สัตว์ประหลาดรึ?” ชายลึกลับอ้าปากเผยเห็นฟันที่เหมือนกับจระเข้ ซึ่งทำให้ภาพลักษณ์เขาดูน่ากลัวขึ้นไปอีก “เจ้าคิดว่าข้าอยากเป็นสัตว์ประหลาดแบบนี้รึไง? ทั้งหมดต้องขอบคุณพวกราชวงศ์หมิง!”

เมื่อพูดจบชายลึกลับก็ก้าวออกมาพุ่งเข้าใส่ชุยเจี่ยน

บึงที่ถูกอัดโดยแรงลมกลายเป็นหลุมลึก พิษนับไม่ถ้วนกระจายออกมาจากพื้นแผ่ออกไปโดยรอบอย่างรวดเร็ว

“ระวังตัวด้วย !” ฝางมู่,ลั่วซู่หยาง,หงจินเป่าต่างก็พากันเปลี่ยนสีหน้าและตะโกนบอกชุยเจี่ยน

แน่นอนว่ามันอาจจะเป็นเพราะชายลึกลับคิดว่าปรมาจารย์ปรุงยา 6 ดาว เป็นภัยคุกคามต่อเขามากที่สุด ดังนั้นเขาจึงต้องจัดการกับชุยเจี่ยนก่อน

เมื่อเป็นเช่นนั้น เป้าหมายแรกของชายลึกลับคือชุยเจี่ยน จากจุดนี้ก็เห็นได้ว่าชายลึกลับใช่ว่าจะไม่มีหัวคิด

สายตาของชุยเจี่ยนสะท้อนความเย็นชาออกมา เขาไม่ได้กลัวอีกฝ่าย และเขาก็ไม่ได้อยู่นิ่ง คทาในมือเขามีหินวิเศษฝังเอาไว้  เขาควบคุมหลิงชี่ในตัวแล้วสร้างอาณาเขตไฟขึ้นมา อาณาเขตที่เต็มไปด้วยหลิงชี่ธาตุไฟได้ทำงาน หินนั้นได้แผ่คลื่นแปลกๆออกมาจนทำให้ความร้อนเพิ่มขึ้น จนเกิดไฟและแผ่ออกไปอย่างรวดเร็วตามคลื่นจากคทา

ไฟนี้ไม่ได้ใหญ่นัก มันเหมือนกับดอกไม้เล็กๆแต่กลับมีอุณหภูมิที่สูงจนน่ากลัว ราวกับว่าดอกไม้เล็กๆพวกนี้สามารถเผาเมืองทั้งเมืองได้ !

ไม่ต้องเดาเลยว่าดอกไม้ไฟพวกนี้มีพลังอันน่ากลัวและเมื่อมันระเบิดออกมาแล้ว มันก็มีพลังทำลายล้างที่น่าหวั่นเกรง !

ชายลึกลับยังไปไม่ถึงตัวชุยเจี่ยนและโดนดอกไม้ไฟนั้นอัดเข้า

ตอนนั้นเอง…

มิติรอบๆต่างก็พังลง พิษรอบๆโดนเผา บึงแห้งเหือดพร้อมกับพื้นดินที่ยุบลงไป เกิดรอยแตกมากมายขึ้นมาที่พื้น บึงแห่งนั้นกลายเป็นอาณาเขตแห้งแล้ง ต้นหนามนับไม่ถ้วนถูกเผาจนกลายเป็นซากปลิวว่อนไปทั่ว

ไม่กี่อึดใจบึงแห่งนั้นก็กลายเป็นโลกแห่งไฟ สภาพแวดล้อมโดยรอบเปลี่ยนไปอย่างมาก

“เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?”  ลั่วซู่หยางบินไปหาชุยเจี่ยนและถามขึ้นมาด้วยความกังวล

ฝางมู่เองก็ปรากฏตัวอยู่ข้างๆชุยเจี่ยนเช่นกัน

ซุยเจี่ยนส่ายหน้าและมองไปยังชายลึกลับที่โดนไฟเผาอยู่ เขาพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ยอดฝีมือระดับสูงหน้าใหม่แบบนี้ อยากจะฆ่าข้ารึ?”

เมื่อพูดจบ ไฟที่ลุกไม้ร่างชายลึกลับก็ค่อยๆดับลง เผยให้เห็นสภาพของอีกฝ่าย

ทุกคนต่างก็ตกตะลึง เพราะแม้ว่าเกล็ดของอีกฝ่ายจะโดนเผาจนเปลี่ยนสี แต่ก็มีความเสียหายแค่เล็กน้อย มันไม่ได้หนักหนาอะไร พลังของเขาแค่อ่อนแอลงเล็กน้อยเท่านั้น ผลกระทบจากการโจมตีนี้ช่างน้อยนิด

“เป็นการป้องกันที่ดีจริงๆ!” คนอื่นๆพากันตะโกนออกมาด้วยความแปลกใจ

“แข็งแกร่งจริงๆ !” ฝางมู่เคร่งเครียดขึ้นมา “แม้แต่ข้า หากโดนเผาเช่นนั้น ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรับมือได้ง่ายแบบนี้…”

ชุยเจี่ยนตะลึง “เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้!”

“เซียนโอสถ…” ชายลึกลับยิ้มออกมา “ข้าได้ยินชื่อของเจ้ามานานแล้ว การได้พบเจอกับเจ้าในวันนี้ ช่างทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ชุยเจี่ยนก็สีหน้าบิดเบี้ยวไป

“หากเจ้ามีความสามารถอื่นก็แสดงมันออกมา ไม่งั้นแล้วข้ากลัวว่าเจ้าจะไม่มีโอกาสอีก!” ชายลึกลับหยิ่งทะนงพร้อมกับท้าออกมา ราวกับว่าเขาไม่ได้สนใจฝางมู่และคนอื่นๆเลย

ฝางมู่พูดขึ้นมาอย่างใจเย็น “ร่วมมือกันโจมตีเถอะ”

ทุกคนพากันมองหน้ากัน ก่อนจะพยักหน้าตอบรับ

หลังจากนั้นไม่กี่อึดใจ ด้วยการส่งข้อความพูดคุยกัน  ยอดฝีมือระดับสูงสุดทั้งหก ต่างก็ลงมือแทบจะพร้อมกัน ทุกคนไม่ได้ยั้งพลังของตัวเองเอาไว้ การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของแต่ละคนถูกใช้ออกมา เป้าหมายของทั้งหกไม่ได้ต่างกันเลยแม้แต่น้อย

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง !

เกิดการระเบิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง พื้นดินที่แห้งเหือดส่วนนั้นถูกทำลาย มิติโดยรอบพังลงออกเป็นชิ้นๆ

หลังจากที่โจมตีครั้งแรกจบพวกเขาก็ไม่ได้หยุด พวกเขายังคงพุ่งเข้าใส่ชายลึกลับและเตรียมพร้อมจะโจมตีครั้งที่สอง

แต่ตอนที่พวกเขาเห็นอาการของอีกฝ่าย พวกเขาก็ต้องหยุดและมองไปที่ชายลึกลับด้วยความกลัว สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง

ชายลึกลับยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้หลบเลยแม้แต่น้อย เขาต้านทานการโจมตีทั้งหมดไว้ได้ !

ตอนที่ชุยเจี่ยนโจมตีมาในตอนแรก เขาไม่คิดจะหลบเลย เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของทั้งหกคน เขาก็ยังไม่หลบ…

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ หลังจากที่รับการโจมตีของทั้งหกคนแล้ว เกล็ดบนตัวร่วงลงมานับไม่ถ้วน เกิดรูขึ้นมาที่ช่องท้องเผยให้เห็นอวัยวะภายในอย่างชัดเจน ตันเถียนถูกทำลายพร้อมกับหลิงชี่ที่สลายไป หากมองจากท้องน้อยนั้นจะเห็นซี่โครงที่ถูกย้อมด้วยเลือด แม้แต่หางก็ยังขาดออกเป็นหลายส่วนกระจายไปทั่วพื้น

พลังของเขาค่อยๆหายไปด้วยความเร็วที่น่าตกใจ ชายคนนี้ไม่อาจมีชีวิตรอดแล้ว

“ทำไมเจ้าถึงไม่หลบ?” ลั่วซู่หยางคิ้วขมวด สีหน้าที่เขามองไปยังอีกฝ่ายดูสับสน

ฝางมู่มองดูอีกฝ่าย การกระทำของอีกฝ่ายทำให้เขาสับสนอย่างมาก

ชายลึกลับอ้าปากแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา ที่ปากเขามีแต่เลือดที่พุ่งออกมา ตอนนี้ทั้งตัวเขาโชกไปด้วยเลือดดูมีสภาพน่าอนาถ

“ขอบคุณ…ขอบคุณ…” ชายลึกลับไม่ได้มีท่าทีหยิ่งทะนงอีกต่อไป เขากลับดูสงบและเผยความพอใจออกมา

หลังจากที่พูดจบ ลมหายใจและหัวใจเขาก็หยุดแทบจะพร้อมกัน

พลังชีวิตของร่างกายนี้ก็หมดลงไปพร้อมกันด้วย

ฝางมู่, ลั่วซู่หยางและคนอื่นๆพากันมองไปที่ร่างของชายลึกลับ ตอนนี้พวกเขาเข้าใจแล้วว่าอีกฝ่ายอยากตายมาตั้งแต่แรกแล้ว ความมั่นใจและหยิ่งทะนงที่เขาแสดงออกมาก่อนหน้านี้ ก็เพื่อยั่วยุให้ทุกคนฆ่าเขา !