ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 504 : อาสา

ตอนที่  504 : อาสา

ไม่นานหมึกเพชฌฆาตก็ต้องกลับออกมาด้วยความหนักใจ

อ้าวอู่ซูมองไปที่หุบเขาเทพอสูรอีกครั้ง  ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่

“ หุบเขาเทพอสูร มันมีความลับอะไรอยู่กันแน่ ?” อ้าวอู่ซูพึมพำออกมา“ ตลอดหลายล้านปีมานี้ ยอดฝีมือระดับสูงสุดนับไม่ถ้วนได้เข้าไปข้างใน แต่ก็ไม่มีใครกลับออกมาได้…ทุกคนตายในนั้นกันหมดรึ ?”

พื้นที่ของหุบเขาเทพอสูรไม่ได้ใหญ่นัก ตลอดเวลาที่ผ่านมานั้นคนที่เข้าไปด้านในไม่ใช่ว่าน่าจะเต็มหุบเขานี้หรือไง?

แต่ทำไมมันยังดูเหมือนหลุมที่ไร้ก้นและไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย?

ทวีปป่าที่กว้างใหญ่นี้ มีเขตหวงห้ามแค่เพียงสองที่ ซึ่งก็คือหุบเขาเทพอสูรกับโพรงหมื่นปิศาจ ซึ่งทำให้อ้าวอู่ซูสนใจขึ้นมาได้

เขามองไปยังหุบเขาเทพอสูรอยู่นานและเผยรอยยิ้มออกมา“ รอก่อนเถอะ รอข้าพิชิตทวีปป่านี้ให้ได้ก่อน อีกไม่นานข้าจะหาให้ได้ว่าที่นั่นมีความลับอะไรซ่อนอยู่ ! ”

…

ในอีกด้าน หลังจากที่หมึกเพชรฆาตกลับออกมาแล้ว เขาก็มุ่งหน้าไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ

เมื่อมาถึงเมืองร้างแห่งหนึ่ง หมึกเพชรฆาตก็หยุดและพูดขึ้นมา“ ทุกคนตามข้ามา ! ”

ด้านล่างมีร่างของคนมากมายโผล่มา ทุกคนต่างก็เป็นผู้กลายพันธุ์ที่อยู่ขอบเขตตุ้นซวน, หลี่ซวนและหลิงซวน

“ ท่านหมึกเพชรฆาต เราเพิ่งกลับมา และเราต้องไปอีกแล้วรึ ?  ” ผู้กลายพันธุ์ขอบเขตตุ้นซวนถามขึ้นมา

“ ตามข้ามาก็พอ ไม่ต้องพูดอะไร ! ” หมึกเพชรฆาตอึดอัดใจอย่างมาก  เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่ได้มีท่าทีที่ดีเท่าไหร่นัก

ผู้กลายพันธุ์คนนั้นปิดปากเงียบและไม่กล้าถามอะไรอีก การถามต่อมีแต่ทำให้หมึกเพชฌฆาตโกรธและสังหารเขาเท่านั้น

ตอนที่กำลังจะเดินทางออกไปนั้นก็มีร่างหนึ่งโผล่มาข้างๆ หมึกเพชฌฆาต

หมึกเพชรฆาตมองไปที่ร่างนั้นก่อนจะขมวดคิ้ว“ เจ้ามาทำอะไร ?”

ชัดแล้วว่าหมึกเพชรฆาตไม่ได้เป็นมิตรกับแขกที่ไม่ได้รับเชิญนี้ คำพูดของเขาไม่ได้แสดงความสุภาพออกมาเลยแม้แต่น้อย

“หมึกเพชรฆาตทุกคนต่างก็เป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูง นี่คือท่าทีที่เจ้าแสดงต่อข้ารึ ? ” ชายที่มาแสดงสีหน้าซับซ้อนออกมา

“ หากเจ้าไม่ปากมาก ภูผาก็คงไม่ตาย ” หมึกเพชรฆาตมองไปที่อีกฝ่ายด้วยสายตาที่เย็นชา“ นี่ไม่ต้องพูดถึงการที่เจ้าแค่โชคดี จนกลายเป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงได้ เจ้าจะบอกว่าเจ้าเทียบเทียมกับข้างั้นรึ ?”

ตามคำพูดที่เขาพูดมานั้นก็บ่งบอกได้ว่าอีกฝ่ายคือ อินทรีย์เทา !

อินทรีย์เทารีบแก้ตัวทันที “ รองผู้นำถามข้า ข้าจะไม่พูดได้ยังไง ? เจ้าน่ะอารมณ์ร้อนก็จริง แต่เจ้ากล้าขัดรองผู้นำหรือไม่ ! ”

“ ไม่ว่าเจ้าจะพูดยังไง ข้าก็ไม่มีทางเห็นดีกับเจ้า ! ” หมึกเพชฌฆาตฮึดฮัดออกมา

“ เจ้า…” อินทรีย์เทาสีหน้าหม่นลง เขาสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อสงบสติอารมณ์ “ เจ้าไม่อยากเจอข้า ข้าเองก็ไม่อยากเจอเจ้าเช่นกัน แต่ข้าต้องถามเจ้าทีว่า เจ้าเพิ่งกลับมาแต่เจ้าจะไปไหนกัน ? ”

หมึกเพชรฆาตพูดขึ้นมา“ ทำไม เจ้าจะไปรายงานกับรองผู้นำรึ? ”

อินทรีย์เทาพูดขึ้น “ รองผู้นำสั่งการให้ข้าดูแลทุกคน อยู่ๆเจ้าจะออกจากเขตของตัวเองพร้อมกับคนของเจ้า ข้าถามแล้วมันผิดตรงไหน ? ”

เขาสงสัยว่าทำไมหมึกเพชฌฆาตถึงได้อารมณ์เสียแบบนี้

แม้ว่าหมึกเพชฌฆาตกับเขาจะมีความบาดหมางต่อกัน แต่เขาไม่เคยปิดบังเรื่องใด เขาเหมือนกับหมาบ้า

“ ขอโทษด้วยแล้วกันที่ข้าคงทำให้เจ้าผิดหวัง ครั้งนี้รองผู้นำได้สั่งการข้ามา ” หมึกเพชรฆาตฮึดฮัดออกมาอย่างเย็นชา “ เจ้าขวางทางข้าอยู่ อย่าทำให้ข้าเสียเวลา ข้าต้องรีบไป !”

อินทรีย์เทาตะลึงและถามขึ้นมา “ ภารกิจค้นหาตัวอัจฉริยะรึ ?”

หมึกเพชฌฆาตพูดด้วยท่าทีเฉยชา “ ใช่ รองผู้นำบอกให้ข้าหาตัวอัจฉริยะมา 30 คนภายใน 3 วัน ”

“ 30 คน…”  อินทรีย์เทามองไปที่หมึกเพชฌฆาตด้วยแววตาสงสาร

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่า ทำไมหมึกเพชรฆาตถึงได้อารมณ์เสีย เขาโกรธรองผู้นำแต่ไม่มีที่ระบาย

การหาตัวอัจฉริยะกว่า 30 คนใน 3 วัน จริงๆแล้วเป็นเรื่องที่ยากสำหรับหมึกเพชรฆาต เรื่องในเขตตะวันออกนั้น อินทรีย์เทารู้ดี ไม่กี่วันก่อนหมึกเพชรฆาตได้ออกตามหาตัวอัจฉริยะที่นั่น หลังจากที่พักได้ไม่นานก็ถูกสั่งให้ไปหาตัวอัจฉริยะกว่า 30 คนมา ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงได้หงุดหงิดแบบนี้

ตอนนั้นอินทรีย์เทาก็รู้สึกสงสารอีกฝ่ายขึ้นมา อัจฉริยะกว่า 30 คน เขาสงสัยว่าต่อให้นับรวมอัจฉริยะในเขตตะวันออกรวมกันทั้งหมดแล้ว มันจะมีไม่ถึง 30 คน

ยังไงซะพันธมิตรกลายพันธุ์ก็มีเงื่อนไขที่สูงมากเกี่ยวกับพรสวรรค์ของเหล่าอัจฉริยะ รวมถึงอายุด้วย อัจฉริยะที่ผ่านเงื่อนไขพวกนี้ แต่เดิมก็มีน้อยอยู่แล้ว พวกนั้นถูกจับตัวมาตั้งแต่แรกแล้ว ตอนนี้คงเหลืออยู่ไม่มาก

“ แล้วยังไง ? ” หมึกเพชฌฆาตพูดขึ้นมา “ หากเจ้าไม่มีอะไรแล้วก็อย่าขัดขวางการทำงานของข้า ”

สิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเขาตอนนี้คือเวลา เขาไม่อยากเสียเวลาเปล่าไปแม้แต่วินาทีเดียว

“ ใช่สิ ข้ารู้จักที่ที่มีอัจฉริยะเยอะๆ พรสวรรค์ของแต่ละคนนั้นถือว่าหายากในโลกนี้ ! ” อินทรีย์เทาพูดขึ้นมา “ หากเจ้าไปเอาตัวอัจฉริยะจากที่นั่นมา ภารกิจของเจ้าก็จะสำเร็จได้อย่างง่ายดาย ! ”

หมึกเพชฌฆาตเลิกคิ้ว “ หือ ? เจ้าพูดถึงที่ไหนกัน ? ทำไมข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน ? ”

อินทรีย์เทาเผยรอยยิ้มลึกลับออกมา “ เจ้าไม่ต้องรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน เจ้าแค่ต้องรู้ว่าข้าจะช่วยเจ้าจับตัวอัจฉริยะพวกนั้นมา เจ้าแค่ติดหนี้บุญคุณข้า ฟังดูเป็นยังไง ? ”

“ ทำไมข้าต้องเชื่อเจ้าด้วย ? ” หมึกเพชรฆาตไม่เชื่อใจอินทรีย์เทา เขาสงสัยในคำพูดของอีกฝ่าย

อินทรีย์เทาเผยรอยยิ้มออกมา “ ก็ง่ายๆ ไปหารองผู้นำ ต่อหน้ารองผู้นำแล้ว เจ้ายังคิดว่าข้าจะโกหกรึ ? ”

หมึกเพชฌฆาตขมวดคิ้ว “ งั้นเราจะรีรอทำไม ไป  ! ”

ต่อมาหมึกเพชรฆาตก็มุ่งหน้าไปที่หุบเขาเทพอสูร เขาไม่รอให้อินทรีย์เทาได้พูดอะไรออกมา คนที่เสนอตัวมาทำงานให้ทำไมเขาต้องปฏิเสธ ?

ทั้งสองใช้เคลื่อนย้ายพริบตาจนมาถึงหุบเขาเทพอสูร

“ รองผู้นำ ! ” อินทรีย์เทาและหมึกเพชฌฆาตต่างก็ทำความเคารพอ้าวอู่ซู

อ้าวอู่ซูพูดขึ้น “หมึกเพชฌฆาต เจ้าไม่ออกไปทำภารกิจที่ข้ามอบหมายให้รึ  เจ้ามาทำอะไรกัน ? ”

หมึกเพชรฆาตก้มหน้าและมองไปที่อินทรีย์เทา เพื่อให้อีกฝ่ายพูด

อินทรีย์เทาเข้าใจท่าทีของอีกฝ่ายและพูดขึ้นมา “ รองผู้นำ ข้าเป็นคนบอกให้หมึกเพชรฆาตกลับมา ”

“ เจ้าควรอธิบายมันออกมาให้ชัดเจน ” อ้าวอู่ซูมองไปที่อินทรีย์เทา “ ไม่งั้นเจ้าควรรู้ถึงผลที่จะตามมา ”

อินทรีย์เทาตัวสั่นและพึมพำออกมา “ รองผู้นำ ข้ารู้จักที่หนึ่งที่มีอัจฉริยะจำนวนมาก แต่ละคนมีพรสวรรค์ที่น่าทึ่งและหาได้ยากในโลกนี้ หากพวกเราได้ตัวพวกเขามา บางทีเราอาจจะเพิ่มกลุ่มยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงให้กับพันธมิตรกลายพันธุ์ได้ และอาจจะเป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดด้วย ! ”

อ้าวอู่ซูแปลกใจขึ้นมา อัจฉริยะนั้นหาได้ยาก แต่อินทรีย์เทากลับบอกว่ามีคนแบบนั้นอยู่มากมายในที่แห่งหนึ่ง และมีพรสวรรค์ที่สูงส่ง มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจจริงๆ

เขามองไปที่อินทรีย์เทา และพูดขึ้นด้วยความสนใจ “ ที่ไหนกัน ?”

อินทรีย์เทาสูดหายใจเข้าลึกๆ และพูดขึ้น “ ที่เขตเหนือ สำนักคังเฉียง ! ”

“ สำนักคังเฉียง ? ” อ้าวอู่ซูสงสัยขึ้นมา  “ สำนักไหนกัน ? ทำไม่ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน ? สำนักของเขตเหนือมีอัจฉริยะแบบนั้นด้วยรึ ? ” เขตเหนือคือที่ที่ล้าหลังที่สุดในทวีปป่า คนที่ระดับการบ่มเพาะสูงไม่คิดจะอยู่ในเขตเหนือต่อ บอกได้ว่าเขตเหนือคือเขตที่ถูกลืมเลือน นี่ไม่ต้องพูดถึงยอดฝีมือระดับสูงสุดเลย แม้แต่ยอดฝีมือขอบเขตตุ้นซวนก็ไม่คิดอยู่ในเขตเหนือต่อ อ้าวอู่ซูยากที่จะเชื่อว่าจะมีอัจฉริยะแบบนั้นตามที่อินทรีย์เทาบอกมา

เขามองไปที่อินทรีย์เทา และพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ เจ้ามั่นใจหรือว่าสำนักคังเฉียงมีอัจฉริยะแบบนั้นอยู่จริง ? ”

อินทรีย์เทาก้มหน้าและตอบกลับ “ ต่อหน้ารองผู้นำ ข้าไม่กล้าที่จะหลอกลวงท่าน ! ”

“ ดี ” อ้าวอู่ซูยิ้มออกมา “ สำนักคังเฉียง ? ดีหมึกเพชฌฆาตเจ้าไปยังสำนักคังเฉียง และเอาตัวอัจฉริยะกลับมา ” เขาเงียบไปชั่วครู่และบอกกับอินทรีย์เทา “ ผลงานของเจ้าข้าจะจดจำเอาไว้ ในอนาคต เจ้าจะได้รับรางวัลที่สมน้ำสมเนื้อ ”

“ ดี ไปได้ ได้เวลาลงมือแล้ว ” อ้าวอู่ซูพูดขึ้น

“ รองผู้นำ…” อินทรีย์เทาเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้นมา “ ภารกิจไปที่สำนักคังเฉียงให้ข้าจัดการได้หรือไม่ ? สำนักงานต้องการตัวอัจฉริยะกว่า 30 คน หากเป็นที่เขตตะวันออกหรือสำนักคังเฉียงเพียงลำพัง คงยากที่จะเพียงพอได้ มันจะดีกว่าที่ข้าจะลงมือกันคนละที่กับหมึกเพชรฆาต ข้าขอรับหน้าที่ไปเอาตัวอัจฉริยะจากสำนักคังเฉียง หมึกเพชรฆาตรับหน้าที่ค้นหาอัจฉริยะที่เขตตะวันออก  มันจะไม่ง่ายกว่ารึที่จะทำภารกิจให้เสร็จสิ้น ? ”

“ ดี ฟังดูมีเหตุผล ” อ้าวอู่ซูพยักหน้าและยิ้มออกมา “ แต่เจ้ากังวลเรื่องนี้เกินไปหน่อยหรือไม่ ? ”

ความสัมพันธ์ของอินทรีย์เทากับหมึกเพชรฆาตไม่ได้ดีนัก แต่ทำไมเขาถึงอาสาช่วยหมึกเพชรฆาตและลดความกดดันให้กับอีกฝ่าย ?

อินทรีย์เทาสีหน้าเปลี่ยนไป แม้ว่าอ้าวอู่ซูยังยิ้มแต่เขาก็หาวางใจไม่ เขารวบรวมความกล้าพูดขึ้นมา  “ รองผู้นำปราดเปรื่องอย่างหาที่เปรียบได้ยาก ข้า…ข้าเคยเกี่ยวข้องกับสำนักคังเฉียง เอาจริงๆแล้วข้ามีความโกรธแค้นกับเจ้าสำนักที่นั่น ! ”

“ หือ ? ลองพูดมา ”

อินทรีย์เทาสูดหายใจเข้าลึกๆและพูดขึ้น “ เจ้าสำนักกับข้าเคยอยู่ในเมืองเดียวกัน ข้าเคยเป็นเจ้าสำนักของสำนักเฉินกวง มีเรื่องบาดหมางกับเจ้าสำนักของสำนักคังเฉียง เมื่อเจ็ดปีก่อนข้าได้พบกับเขา และไม่คิดว่าความแข็งแกร่งของเขาจะก้าวกระโดดขึ้นมาแบบนี้  ศิษย์และคนที่ข้าบ่มเพาะขึ้นมาถูกพวกเขาฆ่า แม้แต่สำนักก็ยังถูกทำลาย…”

“โชคดีที่ข้ามีพลังมากพอที่จะหนีมาได้ ไม่งั้นแล้วข้ากลัวว่าข้าคงต้องตายด้วยน้ำมือของเด็กน้อยนั่น ”

“ ตอนนี้ข้าเป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงแล้ว ข้าหวังแค่เพียงฆ่าเด็กน้อยนั่นด้วยมือของตัวเอง เพื่อล้างความอับอายที่ข้าได้รับ ! ”

อินทรีย์เทากัดฟันแน่นด้วยความแค้น

“ งั้นการที่เจ้าขออาสาไปทำภารกิจนี่ก็ไม่จริง แต่ความจริงแล้วเจ้าไปเพื่อแก้แค้นงั้นรึ ? ” อ้าวอู่ซูหรี่ตาลงพร้อมกับน้ำเสียงที่ไม่สู้ดีนัก

“ ข้าต้องการจะแบ่งเบาภาระของรองผู้นำ ไม่คิดอย่างอื่น ! ” อินทรีย์เทากลัวจนเหงื่อตก และพูดขึ้นด้วยความกังวล“ ข้าสาบานว่าจะภักดีต่อท่าน ! แม้ว่าข้าจะเห็นแก่ตัวและต้องการจัดการศัตรูด้วยตัวเอง แต่เป้าหมายหลักคือคลายความกังวลให้กับท่าน ! ”

“ เจ้าพูดได้ดี ! ” อ้าวอู่ซูยิ้มออกมา

เมื่อเห็นว่าท่าทีของอ้าวอู่ซูดูผ่อนคลายขึ้น  อินทรีย์เทาก็แอบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เขารีบเช็ดเหงื่อและพูดขึ้น “ ข้าจะทำให้ดีที่สุด และยอมตายเพื่อท่านได้ ”

“ พอแล้ว ข้าไม่อยากฟังเรื่องพวกนี้อีกแล้ว ยิ่งฟังเท่าไหร่ยิ่งรู้สึกรำคาญ ” อ้าวอู่ซูโบกมือ “ ข้าให้เจ้าจัดการเรื่องสำนักคังเฉียง แต่ข้าไม่อยากได้ยินเรื่องล้มเหลว…เจ้าจะไปแก้แค้นใครนั้นข้าไม่สน ข้าคาดหวังกับผลลัพธ์ อัจฉริยะของสำนักคังเฉียง เจ้าต้องพาตัวพวกนั้นมา  เอามาทั้งหมดเจ้าทำได้หรือไม่ ? ”

อินทรีย์เทาเงยหน้าขึ้นและตอบกลับ “ ข้ารับรองว่าต้องทำให้ได้ ! ”

อ้าวอู่ซูพยักหน้า “ ดี เรื่องนี้ยกให้เจ้าจัดการ ! ”

อินทรีย์เทาดีใจขึ้นมาทันที เขารีบตอบกลับ “ ขอบคุณท่านรองผู้นำ ! ”

“ ไปซะ อย่ามัวเสียเวลา ” อ้าวอู่ซูเริ่มหมดความอดทน

อินทรีย์เทาพยักหน้าเตรียมที่จะไป แต่สุดท้ายเขาก็หันกลับก่อนจะหยุดด้วยความลังเล

อ้าวอู่ซูเริ่มหมดความอดทนและมองไปที่อินทรีย์เทา “ เจ้ามีเรื่องอะไรอีก ? ”

อินทรีย์เทาแม้ว่าจะหวาดกลัว แต่ก็ยังรวบรวมความกล้าพูดขึ้นมาด้วยเสียงที่สั่น “  รองผู้นำ เรื่องสำนักคังเฉียง โปรดอย่าให้คังรู้ ”