ระบบเจ้าสำนัก - ตอนที่ 507 : เป็นการควบคุม

“ เจ้าอยากกักขังข้าไว้รึ ?” สีหน้าของทั้งหม่นลงพร้อมกับสายตาที่เย็นชาขึ้นมา

“ อย่าพูดน่าเกลียดแบบนั้น ข้าไม่ได้สนใจจะกักขังเจ้า ” อ้าวอู่ซูมองไปที่คั่ง “ เจ้าแค่ต้องอยู่ ในเขตของพันธมิตรกลายพันธุ์ ไม่อาจจะมีใครจํากัดอิสระของเจ้า ไม่มีใครกล้าทําอะไรเจ้าภูเขาเขตใต้นี้กว้างใหญ่ มันไม่เพียงพอสําหรับเจ้าหรือไง ? ”

คังหรี่ตาลง “ หากข้าออกไปด้านนอกล่ะ ? ”

ผู้กลายพันธุ์ที่กล้าพูดแบบนี้กับอ้าวอู่ซูนั้น มีเขาแค่คนเดียวเท่านั้น

อ้าวอู่ซูพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย “ เจ้าจะลองดูก็ได้ แต่ข้ารับรองไม่ได้ว่าชีวิตภรรยาของเจ้านั้น จะปลอดภัย

เขาใช้ภรรยาของคังมาเป็นข้ออ้างอีกครั้ง

อันที่จริงในใจของอ้าวอู่ซูรู้สึกละอายใจไม่น้อย รองผู้นาที่ยิ่งใหญ่ แต่กลับต้องพึ่งผู้หญิงมาขู่ผู้ กลายพันธุ์ มันไม่น่าอายหรือไง ?

แต่นอกจากวิธีนี้แล้ว มันก็ไม่มีวิธีอื่นเลย

“ เจ้ากล้ารี !” ด้วยความโกรธที่มีในใจจึงทําให้ทั้งแสดงสีหน้าเย็นชาออกมา

“ เจ้าลองดูก็ได้จะได้เห็นว่าข้ากล้าหรือไม่ ! ” อ้าวอู่ซูพูดขึ้นมาด้วยท่าทีเฉยเมย

คังเงียบไป ด้วยความฉลาดที่เขามี เขาเดาว่าอ้าวอู่ซูคงไม่กล้าจะทําแบบนั้น เพราะภรรยาของเขาเกี่ยวข้องกับพันธมิตรกลายพันธุ์ และหากเกิดอะไรขึ้นกับภรรยาของเขา แผนการของพันธมิตรกลายพันธุ์ก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย แม้ว่าจะกําจัดนางไปในตอนนี้ แต่ความแข็งแกรงของพันธมิตรกลายพันธุ์ยังไม่ถึงจุดที่ไร้เทียมทานในโลก ตราบใดที่อ้าวอู่ซูไม่ได้โง่ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทําอะไรกับภรรยาของเขา

แต่เขาไม่กล้าที่จะเสี่ยง !

แม้ว่าจะมีโอกาสแค่ 1 ใน 10 แต่เขาก็ไม่อาจจะเสี่ยงได้ !

ความเสี่ยงนี้มันหนักหนาเกินกว่าที่ทั้งพันธมิตรกลายพันธุ์และเขาจะรับไหว !

คังสูดหายใจเข้าลึกๆและสุดท้ายก็รวบรวมสติได้ “ แม้ข้าจะไม่เชื่อว่าเจ้าจะกล้าทําอะไรกับ ภรรยาของข้า แต่ข้ารับปากกับเจ้า จากนี้ข้าจะอยู่ที่ภูเขาเขตใต้ ข้าจะไม่ออกไปจากที่นี้แม้แต่ ก้าวเดียว เจ้าพอใจรึยัง ?”

“ รู้ฐานะตัวเองดีนี่ เจ้าเป็นคนฉลาดจริงๆ ” อ้าวอู่ซูเพิ่งเคยจะเหนือกว่าคงเป็นครั้งแรก มัน มีความรู้สึกดีที่อธิบายไม่ถูกก่อตัวขึ้นมาในใจเขา

คังยึดฮัดออกมา “ หากไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอตัวก่อน”

เมื่อพูดจบเขาก็เตรียมตัวที่จะกลับไปทันที

“ จําที่เจ้าพูดเอาไว้ด้วย หากเจ้าออกจากเขตใต้…เจ้าคงรู้ผลที่ตามมา ” อ้าวอู่ซูไม่ได้หยุดอีกฝ่าย เขาแค่ใช้โอกาสนั้นขู่อีกฝ่ายต่อก็เท่านั้น

คังพูดด้วยท่าทีเฉยเมย “สาบายใจได้ เพื่อภรรยาของข้า ข้าไม่มีทางที่จะออกไปจากเขตใต้ ”

เมื่อพูดจบคังก็ใช้เคลื่อนย้ายพริบตาออกไปทันที มันเหมือนว่าการอยู่ที่นี่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว นั้นทําให้เขาอึดอัด

อ้าวอู่ซูยิ้มออกมาและพึมพํา “ เจ้าเย่อหยิ่งแค่ไหนก็ไม่อาจจะหนีจากฝ่ามือของข้าได้! ”

ที่เขตเหนือ

อินทรีย์เทาค่อยเดินทางต่อโดยยังจับตาดูที่พื้นด้านล่างอยู่ตลอด สายตาเขาแฝงไปด้วยอารมณ์

แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่คิดว่าหลังจากผ่านมา 1 ปี เขาจะได้กลับมาที่เขตเหนือ เขาจําประสบการณ์ที่ยากลําบากได้ดี ความเกลียดชังที่มีในใจพรั่งพรูออกมาจนไม่อาจจะหยุดได้

“ จางหยู จางหยู เจ้าคงคิดไม่ถึงว่าข้า หลินไห่หยา…จะมีพลังที่ข้าคาดไม่ถึงได้ !” ภาพของจางหยูโผล่ขึ้นมาในหัวของอินทรีย์เทา ชายหนุ่มที่ทําให้เขาต้องตกออับ และไม่อาจจะข่มตานอน ได้มันทําให้เขาแค้นและบ้าคลั่งเพิ่มขึ้นไปอีก

เขามีพลังที่น่ากลัวแล้ว แต่เขาก็ยังต้องเสียบางอย่างไปเพื่อแลกมันมา และที่สําคัญที่สุดเขาได้ เสียความสามารถในการสืบพันธุ์ไป

ลูกชายเพียงคนเดียวของเขาก็ถูกฆ่าไปแล้ว !

ความเสียหายทั้งหมดเขาต้องให้จางหยูชดใช้ !

เมื่อคิดว่าตัวเองจะได้ฆ่าจางหยูในไม่ช้า ความเกลียดชังที่มีในใจก็ยิ่งมากขึ้นกว่าเดิม เขาไม่อาจจะกดความตื่นเต้นที่มีได้

ประมาณ 15 นาทีกว่าที่เขาจะไปถึงเมืองทะเลทรายและสํานักคังเฉียง

เขาคํานวณในใจ เขาไม่อาจจะหยุดตัวเองได้เลยแม้แต่น้อย ตอนนั้นเขาก็ใช้เคลื่อนย้ายพริบตาอย่างเต็มกําลัง

สุดท้าย…ผ่านไป 15 นาที ในที่สุดอินทรีย์เทาก็มาถึงที่หมาย !

เมื่อมองลงไปด้านล่าง อินทรีย์เทาก็พบกับยอดเขาที่ปกคลุมไปด้วยชั้นเมฆ ดูเหมือนว่าที่นี่จะ มีการใช้ค่ายกลครอบคลุมเอาไว้ เมืองทะเลทรายได้ย้ายไปที่ตีนเขา มันไม่ใช่แค่ใหญ่กว่าเดิมถึง 10 เท่าแต่ยังดูคึกครื้นยิ่งกว่าเดิมด้วย

แม้ว่าเมืองทะเลทรายและภูเขาร้างแห่งนี้จะเปลี่ยนไปอย่างมาก แต่อินทรีย์เทาก็มั่นใจว่านี้ คือภูเขาร้างที่เป็นบ้านเกิดของเขา !

อินทรีย์เทาในชุดดําลอยอยู่กลางอากาศ เขาปล่อยพลังทั้งหมดของเขาออกมาและตะโกนขึ้น “จางหยู ออกมา ! ”

มันราวกับเสียงฟ้าผ่าดังก้องไปทั่วรอบภูเขาและทําให้หลายคนพากันหันมาสนใจกัน

ทันที

“ ออกมา ! ”

“ ออกมา ! ”

เสียงของอินทรีย์เทาดังซะจนเมืองตงโจวก็ยังได้ยินเสียงของเขา

อินทรีย์เทามั่นใจอย่างมากว่า ไม่ว่าตอนนี้สํานักคังเฉียงจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่แน่นอนว่าไม่ อาจจะแข็งแกร่งทัดเทียมเขาได้ !

ด้วยความแข็งแกร่งของยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูง แม้ว่ายอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นต่ำจะร่วม มือกันแต่เขาแค่สะบัดมือก็จัดการได้แล้ว นอกซะจากว่า สํานักคังเฉียงจะมียอดฝีมือระดับสูง สุดขั้นกลางอยู่หลายคน !

แต่ยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นกลางไม่ได้หาได้ง่ายๆ แล้วทําไมพวกนั้นต้องมาอยู่ที่สํานักคังเฉียงด้วย ?

พลังของอินทรีย์เทาแผ่ออกมาปกคลุมพื้นดินด้านล่าง จนทําให้ผู้คนต่างก็ตัวสั่นเพราะความ กดดันนี้

แม้แต่ท้องฟ้าสีครามก็ยังดูเหมือนถูกปกคลุมด้วยเมฆดํา เพราะการมาของอินทรีย์เทามันทํา ให้ผู้คนต้องสลดกับบรรยากาศเช่นนี้

ที่คฤหาสน์เจ้าเมือง หลังจากที่ฉินเหลียนรับรู้ถึงพลังนี้ เขาก็เปลี่ยนสีหน้าไปทันทีและรีบเดิน ออกมาจากบ้านมองขึ้นไปยังท้องฟ้าด้วยความตะลึง “ มีคนกล้าก่อเรื่องที่เมืองทะเลทราย ! อยากตายรึไง ? ”

เขารู้ดีว่าสํานักคังเฉียงแข็งแกร่งเพียงใด นี่ไม่ต้องพูดถึงเจ้าสํานักเลย แค่กลุ่มอาจารย์ของสํา นักก็เพียงพอที่จะยึดครองโลกได้แล้ว

เมืองทะเลทรายแห่งนี้ มีผู้บ่มเพาะนับไม่ถ้วนที่เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

แม้ว่าทุกคนจะอึดอัดกับพลังนี้ แต่ไม่มีใครแสดงความกลัวออกมาเลย เพราะพวกเขาเชื่อมั่น ว่าไม่ว่าคนที่มาก่อเรื่องจะเป็นใคร แต่คนที่กล้าหาเรื่องสํานักคังเฉียงและเรียกชื่อของท่านเซียนนั้น จะพบกับจุดจบที่น่าอนาถ

บางคนเคยเห็นเหตุการณ์นี้มาแล้วทั้งเถิงกวงและคนอื่นๆ พวกเขาต่างก็พอใจกับความโชคร้ายของคนอื่นๆ “ ผ่านมานานแค่ไหนแล้วกัน ในที่สุดก็มีคนไม่กลัวตายมาที่นี่ !”

พวกเขาจําได้ว่าครั้งที่แล้วคนที่มาก่อเรื่องที่สํานักคังเฉียงคือเยี่ยนชิว

สุดท้ายเยี่ยนชิวก็เหมือนจะสลบและถูกแบกกลับไป

ตั้งแต่คนแรกที่หาเรื่อง ยิ่งผ่านมานานเท่าไหร่สภาพของพวกนั้นก็น่าอนาถยิ่งกว่าเดิม เยี่ยนชิวโชคดีที่รอดมาได้ แต่มันไม่ได้หมายความว่าชายผู้นี้จะรอดไปได้

ชายคนนี้ตะโกนเรียกจางหยูถึงสามครั้งยิ่งเขาเรียกชื่อนี้มากเท่าไหร่ เขายิ่งพบกับจุ ดจบที่น่าอนาถมากเท่านั้น

อินทรีย์เทาไม่ได้สนใจสีหน้าของคนด้านล่าง เขามองไปที่ปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติโดย รอบและเผยรอยยิ้มพอใจออกมา สายตาของเขาแฝงความตื่นเต้น นี่คือพลังของยอดฝีมือระดับ สูงสุดขันสูง !วิเศษจริงๆ !”

หากไม่ใช่เพราะเขาเสียความสามารถในการสืบพันธุ์ งั้นเขาก็จะยอมทุกอย่างแม้ว่าจะต้องมีรูปลักษณ์ที่ผิดปกติจากเดิมก็ตาม

ตอนที่อินทรีย์เทาเคลิบเคลิ้มกับพลังของตัวเองอยู่นั้น ก็มีร่างหนึ่งบินออกมาจากภูเขาด้านล่าง มันผ่านชั้นหมอกมาและในพริบตาก็ได้มาปรากฎตัวตรงหน้าอินทรีย์เทา และตะโกนออกมา “ บังอาจนัก เจ้ากล้าเรียกชื่อเจ้าสํานัก ! ”

ชายผู้นี้คืออ้าวอู่เหยียน

ตอนที่อินทรีย์เทามาถึง อ้าวอู่เหยียนที่บ่มเพาะอยู่ในลานก็ตกใจกับเสียงตะโกนของอีกฝ่าย ตอนที่เขาได้ยินคําพูดนั้น เขาก็โกรธขึ้นมาทันที

เขาไม่ลืมหน้าที่ของเขากับน้าตัวเองที่ต้องรักษาความเป็นระเบียบของสํานักคังเฉียง และรับผิดชอบจัดการผู้บุกรุกรวมไปถึงรักษาความปลอดภัยของสํานัก

ตอนนี้กลับมีคนกล้ามาก่อเรื่องที่สํานักคังเฉียง และถึงกับเรียกชื่อของเจ้าสํานักห้วนๆ นี่ไม่เท่ากับว่าเขาไม่อาจจะรับผิดชอบหน้าที่ที่ได้รับมาหรือไง ?

“ สัตว์อสูรยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นต่ํา ? ” อินทรีย์เทายักคิ้วด้วยความแปลกใจ “ สํานักคังเฉียงแห่งนี้กลับมีสัตว์อสูรยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นต่ําอยู่ !” ความแข็งแกร่งของอ้าวอู่เหยียน ไม่ ได้ด้อยกว่ายอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นกลางแต่ระดับการบ่มเพาะของเขานั้นอยู่ที่ขั้นต่ํา และเกือบจะทะลวงผ่านได้แล้ว แต่ระดับการบ่มเพาะของอินทรีย์เทาสูงกว่าอ้าวอู่เหยียนมาก เป็นธรรมดาที่ เขาจะมองระดับของอีกฝ่ายออกทันที และรับรู้ได้ถึงพลังอย่างชัดเจน นี้ไม่ใช่พลังของมนุษย์

แม้ว่าจะแปลกใจ แต่อินทรีย์เทาก็ไม่ได้ลนลาน เขามองไปที่อ้าวอู่เหยียนอย่างใจเย็นและไม่ สนใจอีกฝ่าย “ จางหยู ออกมา !”

อ้าวอู่เหยียนหงุดหงิด องค์รัชทายาทเผ่ามังกรผู้ทรงเกียรติแต่กลับโดนมองข้ามรี ?

ตอนแรกแม้แต่จางหยูที่เป็นเจ้าสํานักก็ยังให้เกียรติเขา !

“ ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร ข้าสาบานว่าเจ้าจบสิ้นแน่ ! ” อ้าวอู่เหยียนกําหมัดแน่นด้วยความโกรธ ความโกรธนี้พรั่งพรูออกมาจากก้นบึงหัวใจ

ตอนที่อ้าวอู่เหยียนจะลงมือนั้น ก็มีร่างหนึ่งโผล่ขึ้นมา

ร่างนั้นโผล่มาแบบกะทันหัน โดยไม่มีการผันผวนของมิติเลยแม้แต่น้อย

“ ไม่ ท่านพี่ ” อ้าวเสี่ยวหร่านโบกมือและพูดขึ้นมา “ อย่าหุนหันไป ชายคนนี้แข็งแกร่งมาก ท่านไม่อาจจะเป็นคู่มือเขาได้”

“ หีอ หร่านเอ๋อร์ เจ้าอยากทําลายความยิ่งใหญ่ของพึ่งั้นรึ ?” อ้าวอู่เหยียนไม่รู้ว่าจะหัวเราะ หรือร้องไห้ดี “ ข้ายังไม่ทันได้สู้กับเขาเลย เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าไม่ใช่คู่มือของเขา ? ” เขารู้ว่าอินทรีย์ เทาแข็งแกร่งอย่างมาก อีกฝ่ายแข็งแกร่งยิ่งกว่าลัวซูหยาง มันใกล้เคียงกับระดับของเฉินกู ที่ยังไม่ ได้ทะลวงผ่านขึ้นไปเป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุด แต่นี้ไม่ใช่เหตุผลที่เขาต้องถอย เจ้าสํานักมอบหมายหน้าที่นี้ให้กับเขา เขาต้องรักษาความปลอดภัยให้กับสํานักและกําจัดศัตรู

ในอีกด้าน อินทรีย์เทาก็เห็นการมาถึงของอ้าวเสี่ยวหร่าน และอดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลง “ ยอดฝีมือระดับสูงสุดอีกคน !”

สิ่งที่เขาตกใจที่สุดคือ…เขาไม่อาจจะมองระดับการบ่มเพาะของนางออกเขารู้สึกได้แค่ว่านางแข็งแกร่ง

หากเขาไม่เห็นตัวอ้าวเสี่ยวหร่าน เขาคงไม่รับรู้ถึงตัวตนของนาง มันราวกับว่านางไม่มีตัวตน อยู่เลย

“ คือ…ยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุด ? ” อินทรีย์เทาหรี่ตาลงมองอ้าวเสียวหร่าน และรู้ สึกว่าโลกใบนี้บ้าไปแล้ว “ เป็นไปได้ยังไงกัน !”

เด็กสาวที่ดูอายุ 16-17 ปีแต่กลับเป็นยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดรี ?

“ เป็นไปไม่ได้ นางคงรักษารูปลักษณ์เด็กน้อยเอาไว้เพื่อปิดบังระดับและพลังของตัวเอง !” อินทรีย์เทาไม่เชื่อว่าจะมีอัจฉริยะแบบนั้นอยู่ในโลก

เขาเริ่มลนลานขึ้นมาในใจ เพราะนี่มันต่างจากที่เขาคิดเอาไว้ การปรากฏตัวของอ้าวอู่เห ยียนทําให้เขาแปลกใจอย่างมากแล้ว แต่การปรากฏตัวของอ้าวเสี่ยวหร่าน ทําให้เขาลนลาน มันเกินกว่าที่เขาจะควบคุมได้

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการให้เกิดขึ้น !

ก่อนที่อินทรีย์เทาจะใจเย็นลงได้ อ้าวอู่เหยียนก็ถูกครอบคลุมด้วยคลื่นมิติ ก่อนที่จะมีสตรีที่งดงามและสูงส่งนางหนึ่งปรากฏขึ้นมา นางสวยซะจนหากได้เห็นนางแล้วจะไม่อาจลืมนางได้

อินทรีย์เทาไม่ได้รับรู้ถึงความสวยของนาง เพราะเขากลัวกับการพบว่าเขาไม่อาจจะมองระดับของนางออก !

หลังจากเด็กสาวปรากฏตัวได้ไม่นาน แต่กลับมีผู้หญิงที่เขาไม่อาจจะมองระดับออก ปรากฏตัวขึ้นมา !

“ ยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดอีกคน !” อินทรีย์เทาแทบบ้า ใจเขาเต้นรัวเพราะความลนลานที่มี

ตั้งแต่ตอนที่เขาปรากฏตัวนั้น มันผ่านมาแค่สิบอึดใจ เขาไม่ได้เห็นหน้าจางหยูเลยด้วยซ้ํา แต่กลับพบยอดฝีมือระดับสูงสุดขั้นสูงสุดถึงสองคน และยอดฝีมือระดับสูงสุดอีกคน นี่มันราวกับ ฝันที่ไม่อาจจะเป็นจริงได้