ระบบเติมเงินข้ามภพ - บทที่ 247 การสกัดกั้น

บทที่ 247

การสกัดกั้น

“มันขึ้นอยู่กับทัณฑ์สวรรค์ว่าจะฆ่าพวกเจ้าหรือไม่ แต่เนื่องจากตระกูลไป๋ของเจ้ามีส่วนเกี่ยวข้องกับกองกำลังปีกแห่งแสงแล้ว อย่าหวังว่าจะหนีจากเหตุการณ์นี้ได้อย่างง่ายดาย ตอนนี้วางอาวุธลงและกลับไปที่วิหารมรกตเพื่อร่วมมือกับพวกเราเพื่อสืบสวนมิฉะนั้นข้าไม่สามารถรับประกันได้ว่าคนของตระกูลไป๋ของเจ้าจะได้พบกับดวงอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้! ”

เฉินเซี่ยงหนานไม่สนใจไป๋จงหยู ขณะที่เขาพูด เขาก็โบกมือให้ศิษย์ของวิหารมรกต

ศิษย์จากวิหารมรกตก้าวออกมาพร้อมกันเพื่อบีบบังคับให้ทุกคนในตระกูลไป๋ไม่สามารถหลบหนี แม้ว่าสมาชิกตระกูลไป๋จะเต็มไปด้วยความโกรธ แต่พวกเขาไม่กล้าที่จะโจมตีศิษย์ของวิหารมรกตทันที ทุกคนไม่กล้าพูดอะไรพวกเขามองไปที่ไป๋จงหยูที่เป็นผู้นํา

ไป๋จงหยูดิ้นรนแต่สุดท้ายเขาก็ยอมแพ้ต่อการขัดขืนและกล่าวกับทุกคนในตระกูลไป๋ว่า “วางอาวุธลงเถอะ! ตราบใดที่เราไม่ตาย ตระกูลไป๋ก็จะมีวันที่จะหลุดพ้นจากภัยพิบัติในครั้งนี้! ”

ปัง ปัง!

เมื่อได้ยินคําพูดของไป๋จงหยู ทุกคนรวมทั้งซูเหลียนหยูก็วางอาวุธลง และปล่อยให้ศิษย์ของวิหารมรกตสวมกุญแจมือและกุญแจมือให้พวกเขากลายเป็นนักโทษของวิหารมรกต

เมื่อเฉินเซี่ยงหนานเห็นสิ่งนี้ดวงตาของเขาก็ฉายแววภาคภูมิใจ เห็นได้ชัดว่าเขาพอใจกับผลของการกระทํานี้ จากนั้นเขาก็ให้ศิษย์จากวิหารมรกตพาไป๋หลินเฟิงและคนอื่นๆออกมาจากคุกของตระกูลไป๋ จากนั้นเขาก็ปิดผนึกคฤหาสน์ของตระกูลไป๋และพาสมาชิกทุกคนไปยังวิหารมรกต

ตระกูลไป๋ตกอยู่ในอันตราย แต่ไป๋ซีที่ยังคงซ่อนตัวอยู่ในฐานทัพของกองกำลังปีกแห่งแสงกลับไม่รู้อะไรเลย แต่ในช่วงสองวันที่ผ่านมาเขารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เมื่อคิดถึงราชวงศ์ ฉางหลางและหกนิกายใหญ่หลังจากได้รับคําสั่งจากสวรรค์เขาอาจจะค้นหากองกำลังปีกแห่งแสงอย่างดุเดือด เขากังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของตระกูลไป๋

ไป๋ซีกําลังลังเลว่าจะส่งสมาชิกกองกำลังปีกแห่งแสงออกไปสืบข่าวจากตระกูลไป๋หรือไม่ ทันใดนั้นเงาสีดําก็ปรากฏขึ้นเหนือด้านล่างของถ้ำ

เมื่อเห็นเงาสีดําที่คุ้นเคย ใบหน้าของไป๋ซีก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขารีบหันหลังและวิ่งเข้าไปในที่พักของตงซานและตะโกนใส่เขาว่า “ผู้อาวุโสตงซาน ท่านจ้าวอารามมา ถึงแล้ว! ”

ไม่เพียงแค่ไป๋ซีเท่านั้น แต่สมาชิกกองกำลังปีกแห่งแสงคนอื่นๆที่กําลังฝึกอยู่ที่ด้านล่างของถ้ำก็ค้นพบการมาถึงของเย่เย่เช่นกัน พวกเขาทั้งหมดมาถึงด้านล่างและทักทายเย่เย่ด้วยความเคารพ

“คารวะท่านจ้าวอาราม! ”

“ไม่ต้องมากพิธี! ตอนนี้เหยียนหลี่หยางอยู่ที่ไหน? ข้ามีเรื่องจะคุยกับเขา! ”

เย่เย่ร่อนลงมาจากกลางอากาศโบกมือให้สมาชิกกองกำลังปีกแห่งแสงก่อนจะถามถึงที่อยู่ของเหยียนหลี่หยาง

“ท่านจ้าวอาราม ท่านผู้นําได้พาคนออกไปแล้ว ตอนนี้ท่านกําลังมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงเพื่อเตรียมจะสังหารประมุขคฤหาสน์เสียงสวรรค์!”

เมื่อตงซานที่ประจําการอยู่ในค่ายได้ยินรายงานของไป่ซี ก็รีบเดินตามไป๋ซีมาตรงหน้าเย่เย่ และตอบคําถามของเย่เย่ทันที

“ฆ่าเจ้าคฤหาสน์เสียงสวรรค์? ทําไมล่ะ? ”

น้ำเสียงของเย่เย่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขารีบถามตงซานอย่างประหม่า

เขาเพิ่งฝึกวิชายุทธจนถึงขั้นความสําเร็จขั้นใหญ่ และรู้สึกว่าสถานการณ์ในตอนนี้ไม่เอื้ออํานวยต่อกองกำลังปีกแห่งแสง เย่เย่มาที่หุบเขาครั้งนี้เพื่อเตือนเหยียนหลี่หยางและคนอื่นๆให้ระวังตัว คิดไม่ถึงว่าเหยียนหลี่หยางจะนําคนไปดักฆ่า เซียงเฟยหลินแล้ว

“ท่านจ้าวอาราม เป็นเช่นนี้…”

ตงซานรีบบอกเย่เย่เกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขารู้หลังจากได้ยินเรื่องนี้เย่เย่ก็บินขึ้นอีกครั้งโดยไม่พูดพร่ำทําเพลงเขาหันหลังและมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวง

แม้ว่าเซียงเฟยหลินจะไม่ใช่เพื่อนที่ดีของเขา แต่เย่เย่เป็นคนที่รู้บุญคุณและตอบแทนบุญคุณ เซียงเฟยหลินเคยช่วยเขาหลายครั้ง เย่เย่ไม่ต้องการให้เขาตายเพราะร่วมมือกับราชวงศ์ฉางหลางในการสืบสวน

ความเร็วของเขารวดเร็วมาก ไม่นานเขาก็พบร่องรอยของเหยียนหลี่หยางและคนอื่นๆ ตามข้อมูลที่ตงซานให้มา เหยียนหลี่หยางและคนอื่นๆ พบเซียงเฟยหลินแล้ว พวกเขาควบม้าไปยังเซียงเฟยหลินด้วยความเร็วเต็มกําลัง และตั้งใจจะสังหารเซียงเฟยหลินก่อนที่เซียงเฟยหลินจะมาถึงเมืองหลวง

เย่เย่ถอดเกราะทมิฬออกเผยให้เห็นใบหน้าเดิมของเขา เขาลงมาหาเซียงเฟยหลินตั้งแต่ตอนที่เหยียนหลี่หยางและคนอื่นๆกําลังล้อมเซียงเฟยหลินและตะโกนใส่เหยียนหลี่หยางและคนอื่นๆว่า

“หยุด! ”

“ท่านเย่ช่วยข้าด้วย!”

แม้ว่าเซียงเฟยหลินจะมีระดับเทพอสูรแล้ว แต่ครั้งนี้นอกจากเหยียนหลี่หยางแล้ว ยังมีตงหยูและตงซิงที่เป็นนักสู้ขอบเขตจิตพิสุทธิ์สองคน ดังนั้นแม้ว่าเหยียนหลี่หยางจะไม่ได้โจมตีแต่เซียงเฟยหลินก็ได้รับบาดเจ็บตั้งแต่เริ่มต่อสู้ สีหน้าของเขาดูกังวลมาก

หลังจากรู้ฐานะของเหยียนหลี่หยางและคนอื่นๆ เขาคิดว่าตัวเองกําลังตกอยู่ในอันตราย แต่พอเขาเห็นเย่เย่ปรากฏตัว เซียงเฟยหลินก็มีสีหน้าปีติยินดี

หยานหลี่หยางขมวดคิ้วและมองไปที่เย่เย่อย่างสงสัยและมองไปที่เซียงเฟยหลินเขาเดาว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาคืออะไร

“ท่านเซียงข้าบังเอิญเดินผ่านที่นี่และพบว่าท่านถูกล้อมไว้ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

เย่เย่แกล้งทําเป็นเดินผ่านไปโดยบังเอิญและไม่ได้ทักทายเหยียนหลี่หยาง เขามองไปที่เหยียนหลี่หยางและคนอื่นๆอย่างระแวดระวังและถามเซียงเฟยหลิน

“บังเอิญผ่าน?”

เซียงเฟยหลินฉลาดมาก แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อคําพูดของเย่เย่ง่ายๆ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องเหล่านี้ หลังจากได้ยินคําถามของเย่เย่ เขาก็ตอบเย่เย่ทันทีว่า

“ท่านเย่ ราชวงศ์ฉางหลางได้สั่งให้คฤหาสน์เสียงสวรรค์ตรวจสอบข้อมูลของกองกำลังปีกแห่งแสง ข้าเพิ่งได้รับผลประโยชน์บางอย่างและกําลังจะรายงานตัวที่เมืองหลวงแต่ก็ถูกสกัดกั้นโดยผู้เชี่ยวชาญของกองกำลังปีกแห่งแสง ขอให้ท่านเย่ช่วยข้าด้วย เซียงเฟยหลินจะจดจําบุญคุณไปตลอดชีวิต! ”

แม้ว่าตงซิง ตงหยู และคนอื่นๆ ที่ล้อมเขาไว้จะเป็นเพียงยอดฝีมือขอบเขตจิตพิสุทธิ์และเทพอสูรแต่เซียงเฟยหลินก็รู้สึกถึงความตายจากเหยียนหลี่หยาง ดังนั้นเมื่อเย่เย่ปรากฏตัว เขาก็อดใจรอไม่ไหวที่จะขอความช่วยเหลือจากเย่เย่

เย่เย่ชี้นิ้วเล็กน้อยเพื่อแสดงความเข้าใจ จากนั้นเขาก็มองไปที่เหยียนหลี่หยางและคนอื่นๆ แสร้งทําเป็นไม่คุ้นเคยและพูดกับพวกเขาว่า

“ทุกคนคงเป็นคนของกองกำลังปีกแห่งแสงสินะ ในเมื่อพวกเจ้าต้องปกป้องความสงบสุขใต้หล้าแล้ว ทําไมพวกเจ้าถึงต้องลำบากตามล่าคนที่ทำความถูกต้องล่ะ? ในฐานะเพื่อนของเจ้าของคฤหาสน์เซียง ข้ารู้จักเขาเป็นอย่างดี หากไม่ใช่เพราะไม่มีทางเลือกอื่น เขาคงไม่ช่วยราชวงศ์ฉางหลางขอให้ทุกคนเลิกราต่อกันและปล่อยเขาไป! ”

เย่เย่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเซียงเฟยหลินกับเหยียนหลี่หยาง ทําให้เหยียนหลี่หยางตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

อย่างไรก็ตามตงหยูและตงซิงไม่รู้จักเย่เย่ดังนั้นหลังจากได้ยินคําพูดของเย่เย่จึงปฏิเสธอย่างเย็นชาทันที

“แม้ว่าไม่มีทางเลือกก็ถือว่าเป็นการสร้างความลำบากให้กับพวกเรา! ถ้าเขาส่งข้อมูลให้ราชวงศ์ฉางหลางกองกำลังปีกแห่งแสงของเราจะต้องสูญเสียไปเป็นจํานวนมาก ถ้าเจ้าไม่อยากตายก็ออกไปซะ ไม่งั้นเราจะกําจัดเจ้าด้วย! ”

หลังจากพูดจบ กองกำลังปีกแห่งแสงที่นอกจาก เหยียนหลี่หยางก็ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้งเพื่อล้อมรอบ เซียงเฟยหลินและเย่เย่ ทันทีที่ตงหยูออกคําสั่ง พวกเขาจะล้อม เย่เย่ไว้ด้วยกัน

“เดี๋ยวก่อน!”

ในช่วงเวลาที่สําคัญ หยานหลี่หยางก็พูด

หลังจากมองเย่เย่อย่างลึกซึ้งเขาก็พูดกับเย่เย่ด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า

“เจ้าคือเย่เย่หอการค้าเย่หยูใช่ไหม? ข้าเคยได้ยินชื่อเจ้า! ในเมื่อเจ้ายอมรับประกันให้เซียงเฟยหลิน เช่นนั้นข้าจะเชื่อเจ้าสักครั้ง ตราบใดที่เซียงเฟยหลินส่งรายชื่อนี้มา ข้าจะปล่อยพวกเจ้าไป! แต่เจ้าต้องจําไว้ว่าหากเซียงเฟยหลินทําอะไรที่ไม่เอื้ออํานวยต่อกองกำลังปีกแห่งแสง เจ้าจะต้องรับผิดชอบอย่างเต็มที่! ”

“หัวหน้า นี่…”

ตงหยู ตงซิงและคนอื่นๆมองเหยียนหลี่หยางด้วยความประหลาดใจ ไม่รู้ว่าทําไมเขาถึงเปลี่ยนใจ

เพราะเมื่อเทียบกับรายชื่อแล้ว แน่นอนว่าการฆ่า เซียงเฟยหลินนั้นปลอดภัยกว่า แต่หยานหลี่หยางเป็นหัวหน้าของกองกำลังปีกแห่งแสงและยังเป็นนักสู้ขอบเขตก้าวสวรรค์เพียงคนเดียวในกองกำลังปีกแห่งแสงดังนั้นหลังจากที่เขาโบกมือเพื่อหยุดตงหยูและคนอื่นๆแล้ว สมาชิกคนอื่น ๆ ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

เย่เย่มองไปที่หยานหลี่หยางและเข้าใจความหมายในคําพูดของเขาทันที

เห็นได้ชัดว่าเหยียนหลี่หยางคิดว่าเซียงเฟยหลินได้จดจํารายชื่อไว้ในหัวแล้ว แม้ว่าเซียงเฟยหลินจะมอบรายชื่อให้ แต่หลังจากนั้นเขาก็สามารถรายงานต่อราชวงศ์ฉางหลางได้ หาก เย่เย่ยืนกรานที่จะปกป้องเซียงเฟยหลิน เขาจะต้องรับผิดชอบต่อสถานการณ์ในอนาคต

“ข้าเข้าใจ! ข้าใช้หอการค้าเย่หยูเป็นผู้ค้ำประกัน ตราบใดที่พวกเจ้าได้รับรายชื่อและจากไปทันที จ้าวคฤหาสน์เซียงจะไม่ทําอะไรที่เป็นอันตรายต่อกองกำลังปีกแห่งแสง! ”

เย่เย่ตอบคําขอของเหยียนหลี่หยางโดยไม่ลังเล เซียงเฟยหลินรีบหยิบรายชื่อในอ้อมอกออกมาส่งให้เหยียนหลี่หยาง

แม้ว่าตงหยู ตงซิงและคนอื่นๆ จะไม่เต็มใจ แต่พวกเขาก็ถอยออกไปอย่างรวดเร็วภายใต้คําสั่งของเหยียนหลี่หยาง

เมื่อสมาชิกกองกำลังปีกแห่งแสงทุกคนจากไป เซียงเฟยหลินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาหันไปโค้งคํานับเย่เย่อย่างจริงจัง “ขอบคุณท่านเย่ที่ช่วยชีวิตข้าไว้! หากมิใช่เพราะท่านแล้วละก็ เกรงว่าวันนี้ข้าคงหนีไม่พ้นหายนะครั้งนี้ ”

แม้ว่าเซียงเฟยหลินจะยังสงสัยอยู่มาก แต่เนื่องจากเย่เย่ช่วยชีวิตเขาไว้ก็เป็นความจริง ดังนั้นการขอบคุณเย่เย่ด้วยความจริงใจ

เย่เย่รีบพยุงเซียงเฟยหลินขึ้นมาและกล่าวอย่างจริงจังว่า “ท่านเซียงไม่จําเป็นต้องสุภาพขนาดนั้น! อย่างที่ข้าบอกไปก่อนหน้านี้ ถ้าคฤหาสน์เสียงสวรรค์ไม่มีทางเลือก ข้าเชื่อว่าเจ้าคฤหาสน์จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้ระหว่างราชวงศ์ ฉางหลางและกองกำลังปีกแห่งแสง นอกจากนี้ท่านช่วยข้าหลายครั้ง การที่ข้าช่วยท่านก็เป็นเรื่องสมควรแล้ว! ”

เนื่องจากเซียงเฟยหลินเป็นเพื่อนคนแรกที่เย่เย่ได้คบหากับเย่เย่ในเมืองหลวง เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไม่อยากให้เขาตายด้วยน้ำมือของคนของเขา เมื่อเซียงเฟยหลินได้ยินเย่เย่พูดเช่นนั้น ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความละอาย

ตอนแรกที่จักรพรรดิเหิงเรียกตัวเข้าวังถูก ตงหมิงหยูเจียงเหยียนและพรรคพวกบีบให้สอบถามข้อมูลของ เย่เย่แม้ว่าเซียงเฟยหลินจะรักษาความลับไว้ให้เขารักษาความลับไว้ได้แต่ก็ไม่ได้เตือนเย่ให้เตรียมการให้เขาพร้อม เนื่องจากศัตรูของเย่เย่คือตงหมิงหยู เซียงเฟยหลินจึงไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเขามากนัก ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจรักษาระยะห่างจากเย่เย่ไว้

ตอนนี้เย่เย่ได้เผชิญหน้ากับกองกำลังปีกแห่งแสงเพื่อเขาและโน้มน้าวให้กองกำลังปีกแห่งแสงปล่อยเขาไปเซียงเฟยหลินรู้สึกละอายใจอย่างมาก เขาจึงอธิบายเรื่องที่ถูกเรียกตัวไปในพระราชวังให้กับเย่เย่ฟัง

“ไม่เป็นไร! ท่านเซียงยอมเก็บความลับให้ข้าทําให้ข้ารู้สึกซาบซึ้งใจมาก ยิ่งไปกว่านั้นตงหมิงหยูตายไปแล้ว อดีตก็ปล่อยให้ผ่านไปเถิด! ที่สําคัญกว่านั้นคือในอนาคต ข้าคิดว่าท่านเซียงอย่าได้รายงานข้อมูลใดๆให้ราชวงศ์ฉางหลางทราบจะดีกว่า มิฉะนั้นหากกองกำลังปีกแห่งแสงมาคิดบัญชีกับข้า หอการค้าเย่หยูคงจะไม่สามารถต้านทานได้! ”

เซียงเฟยหลินรู้สึกกลัวหลังจากได้ยินคําให้การของเย่เย่ เพราะหากก่อนหน้านี้เขาบอกความลับของเย่เย่ให้ตงหมิงหยูฟังจริงๆ เย่เย่คงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ เย่เย่ยิ้มและกล่าวว่าเขาไม่รังเกียจการปกปิดของเซียงเฟยหลิน และเตือนเขาอย่างจริงจังว่าเขาต้องปิดปากเรื่องรายชื่อของกองกำลังปีกแห่งแสงต่อราชวงศ์ฉางหลาง