ระบบแหวนสุดโกงสร้างตำนานในสองโลก - บทที่ 17 คำแนะนำ
บทที่ 17 คำแนะนำ
บทที่ 17 คำแนะนำ
[มีดชำแหละ : ใช้ชำแหละซากสัตว์ได้ ราคา 1 เหรียญทอง]
มันเป็นรายการราคาต่ำสุดที่อู๋ฝานเห็นในร้านขายของชำเถ้าแก่หลิว ขนาดราคาต่ำสุดต้องการถึงหนึ่งเหรียญทอง อู๋ฝานเคยคิดว่าสองเหรียญทองสำหรับเขาถือว่าไม่น้อยเลย แต่เมื่อเห็นราคาในรายการเหล่านี้ เขาจึงตระหนักได้ว่าเหรียญทองสองเหรียญของเขาแทบซื้อของที่นี่ไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าเหรียญทองทั้งสองมีมูลค่าน้อยเกินไป หรือราคาสิ่งของที่นี่สูงเกินไปกันแน่
กระนั้นไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร สิ่งหนึ่งที่เขามั่นใจก็คือเถ้าแก่หลิวคนนี้เป็นพ่อค้าหน้าเลือด!
ดังนั้นแม้ว่าจะมีของหลายรายการวางขายในร้านของชำแห่งนี้ แต่ท้ายที่สุดอู๋ฝานก็เดินออกจากร้านด้วยความอดสู
“ถ้าเจ้าได้รับของดีมาอีก ก็มาขายให้ร้านข้าได้ ข้าสัญญาว่าจะให้ราคาที่ยุติธรรม!” เถ้าแก่หลิวพูดเสียงดังกับอู๋ฝานที่กำลังหันหลังเดินจากไป
อู๋ฝานทำหน้าบึ้งตึงและไม่อยากคุยกับอีกฝ่ายอีก
เมื่อกลับมาถึงบ้านหัวหน้าหมู่บ้านอีกครั้ง เขาเห็นหัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชรากำลังเอนกายบนเก้าอี้โยกหน้าประตูขณะอาบแดดอย่างสบายอารมณ์
“ปู่หัวหน้าหมู่บ้าน ผมกลับมาแล้ว” อู๋ฝานพูดขึ้น
“กลับมาแล้วเหรอ?” หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราลืมตาขึ้นมองอู๋ฝานเล็กน้อย “เจ้ามีเงินมาหรือยัง?”
“มีแล้วครับ” อู๋ฝานหยิบเหรียญทองสองเหรียญในกระเป๋าออกมาวางตรงหน้าหัวหน้าหมู่บ้าน
หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชรามองเหรียญทองทั้งสองตรงหน้า จากนั้นเงยหน้ามองอู๋ฝานด้วยสีหน้าจริงจังและถามว่า “แค่นี้เหรอ?”
อู๋ฝานรู้สึกเหมือนหัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชรากำลังดูถูกเขาด้วยคำพูดนี้ เขารู้สึกอับอายขึ้นมาทันใด ดูเหมือนว่าสองเหรียญทองจะไม่เพียงพอจริงๆ
หากลองคิดดูแล้ว สองเหรียญทองนี้สามารถซื้อมีดชำแหละในร้านขายของชำได้เพียงสองเล่ม เห็นได้ชัดว่ามันไม่เพียงพอที่จะใช้เป็นเงินมัดจำทำสัญญาเช่าที่ดินผืนใหญ่ในภูเขาด้านหลัง
“เจ้าขายสิ่งใดแก่เถ้าแก่หลิว เขาถึงให้สองเหรียญทองนี้แก่เจ้า?” หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราถาม
“ซากศพจิ้งจอกอสูร และซากศพเสือร้ายลายจุด” อู๋ฝานตอบกลับไปด้วยความซื่อตรง
“อะไรนะ?” หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราลุกพรวดขึ้นจากพนักพิง ดวงตาเบิกกว้างพร้อมถามอีกครั้ง “ซากศพสัตว์อสูรทั้งสอง เขากลับให้เจ้าเพียงสองเหรียญทองเท่านั้นเหรอ?”
“ครับ” อู๋ฝานพยักหน้ารับ
“เจ้าเฒ่าหลิวเจ้าเล่ห์จริงๆ ถ้าได้เจอตัว ข้าจะฆ่าเขาซะ” หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราพูดขึ้นด้วยความโกรธ “ซากศพของอสูรเหล่านั้นมีราคาอย่างน้อย 20 เหรียญทองหรือมากกว่า โดยเฉพาะซากศพเสือร้ายลายจุดมีมูลค่ามากกว่านั้น รู้หรือไม่ว่าเสือร้ายลายจุดจับตัวได้ยาก ทุกส่วนของร่างกายล้วนมีค่า ถ้านำซากสัตว์อสูรเข้าไปขายในเมือง แค่ซากเสือร้ายลายจุดเพียงอย่างเดียวก็สามารถขายได้มากกว่า 50 เหรียญทองแล้ว”
พ่อค้าหน้าเลือดจริงด้วย!
เมื่อได้ยินสิ่งที่หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราพูด อู๋ฝานก็รู้สึกโกรธจนขบฟันแน่น เขาเสียใจที่คิดว่าเถ้าแก่หลิวเป็นคนจริงใจ แต่แน่นอนว่าในวงการการค้าขายไม่มีความจริงใจอยู่ในนั้น
อู๋ฝานยังตระหนักอีกว่านี่ไม่ใช่โลกของเกมธรรมดา ผู้คนพื้นเมืองล้วนมีความนึกคิดเป็นของตัวเอง ไม่ใช่โปรแกรมที่ป้อนข้อมูลไว้แล้ว เขาควรจะต้องระมัดระวังให้มากขึ้นเมื่อเผชิญหน้ากับคนเหล่านี้ในอนาคต
“ที่จริงแล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องขายซากศพทั้งสองให้แก่ตาเฒ่าหลิว” หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราบอกคำใบ้แก่อู๋ฝานอีกครั้ง “ถ้าได้รับซากสัตว์ป่าหรือมอนสเตอร์อื่นๆ เจ้าสามารถชำแหละชิ้นส่วนและขายเนื้อให้แก่ป้าใหญ่หวัง นางเป็นแม่ครัวชั้นนำของหมู่บ้านเรา ส่วนเขี้ยวเล็บที่แหลมคมมากพอ เจ้าสามารถขายให้กับตาเฒ่าซุน เขาเป็นช่างตีเหล็กในหมู่บ้าน และสามารถทำอาวุธจากพวกมันได้ ส่วนขนของพวกมัน เจ้าสามารถนำไปขายกับแม่นางอู๋ นางเป็นช่างตัดเสื้อของหมู่บ้าน นางคงสนใจขนสัตว์พวกนั้นมาก”
อู๋ฝานจ้องเขม็งไปทางหัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราอย่างว่างเปล่าและพูดว่า “ถ้าชำแหละมันได้แบบนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องไปขายที่ร้านของชำเลยน่ะสิ?”
มีคนรับซื้อทุกส่วนของซากสัตว์ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่จำเป็นต้องไปร้านของชำจริงๆ
“ใช่แล้ว” หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราตอบกลับ
“แล้วทำไมไม่พูดออกมาให้เร็วกว่านี้!” อู๋ฝานกัดฟันกรอด ถ้าเขารู้ว่าสามารถเอาไปขายกับคนอื่นได้ บางทีเขาคงไม่ต้องถูกหลากและทำเงินได้มากกว่านี้หลายเท่า
“ข้ากำลังจะบอก แต่เจ้ารีบวิ่งออกไปเสียก่อน จึงไม่มีโอกาสที่ข้าจะได้กล่าวเตือนเจ้า” หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราพูดด้วยท่าทีสบายๆ
อู๋ฝานพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง นึกโทษตัวเองที่ใจร้อนเกินไป เพียงเพราะได้รู้ว่าซากศพทั้งสองสามารถขายเป็นเงินได้ เขาก็ไม่ฟังคำพูดอื่นของหัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราอีกเลย และนั่นเป็นผลให้เขาถูกโกง
“อย่างไรก็ตามถ้าเจ้าต้องการชำแหละซากสัตว์เหล่านั้น เจ้าจำเป็นต้องรู้วิธีชำแหละ มิฉะนั้นใครกันจะรับซื้อขนหรือเขี้ยวสัตว์ที่เจ้าทำขาดรุ่งริ่ง มีเพียงป้าใหญ่หวังในหมู่บ้านของเราเท่านั้นที่สามารถชำแหละพวกมันได้”
อู๋ฝานเข้าใจเรื่องนี้ดี ในฐานะผู้เล่นใหม่ ถ้าเขาไม่รู้วิธีชำแหละที่ถูกต้อง เขาอาจทำให้ซากศพขาดรุ่งริ่งและกลายเป็นเสียของอย่างแน่นอน และเมื่อนำไปขายคงจะได้ราคาไม่ดีนัก
“หัวหน้าหมู่บ้าน การทำสัญญาเช่าพื้นที่โล่งในภูเขาด้านหลังต้องใช้เงินเท่าไหร่?” หลังจากได้รู้วิธีหาเงิน ตอนนี้อู๋ฝานจึงมั่นใจที่จะถามราคาที่แน่นอน
“500 เหรียญทองต่อปี!” หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราตอบ “ตราบใดที่เจ้าจ่ายเงิน 500 เหรียญทอง พื้นที่ว่างบนภูเขาด้านหลังจะถูกทำสัญญาให้เป็นของเจ้า จากนั้นเจ้าสามารถปลูกอะไรก็ได้ตามแต่เจ้าต้องการ”
“500 เหรียญทอง? มากขนาดนั้นเลยเหรอ!” อู๋ฝานอุทานด้วยความตกใจ
มันมีข้อจำกัดที่ว่า ไม่ใช่มอนสเตอร์ทุกตัวจะเหลือซากศพทิ้งไว้หลังถูกฆ่า อู๋ฝานรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี ดังนั้นจึงไม่ง่ายเลยที่จะหาเงิน แล้วเขาต้องใช้เวลานานแค่ไหนกันถึงจะสะสมได้ถึง 500 เหรียญทอง?
“มากเกินไป? หากไม่ใช่เพราะเห็นว่าเจ้าเป็นคนคุ้นเคยกัน ข้าไม่มีทางให้เจ้าเช่าพื้นที่ในราคา 500 เหรียญทองเป็นแน่!” หัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชรากล่าวด้วยรอยยิ้ม “เจ้ารู้หรือไม่ว่าพื้นที่เปิดโล่งทั้งหมดในภูเขาด้านหลังใหญ่มากเพียงใด? เจ้าไม่เพียงสามารถเพาะปลูกผักผลไม้ตามที่ต้องการ แต่ยังสามารถเลี้ยงปลาหรือทำปศุสัตว์ได้อีกด้วย”
คำพูดของหัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราทำให้อู๋ฝานตื่นเต้นอย่างมาก ถ้าเขาสามารถทำปศุสัตว์ได้ มันอาจจะช่วยเขาแก้ปัญหาเรื่องวัตถุดิบร้านบาร์บีคิวของเขาในชีวิตจริงก็ได้? นั่นยอดเยี่ยมไปเลย
โดยไม่ลังเล อู๋ฝานจึงตัดสินใจทำสัญญาเช่าพื้นที่เปิดโล่งทั้งหมดในภูเขาด้านหลัง จากนั้นเขาต่อรองขอปลูกพืชผลในพื้นที่ก่อน และสัญญาว่าจะจ่ายจนครบภายในหนึ่งเดือน
หลังได้รับความยินยอมจากหัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชรา อู๋ฝานจึงเดินจากไปด้วยความพอใจและวางแผนที่จะไปบ้านของป้าใหญ่หวังเพื่อเรียนรู้วิชาชำแหละจากเธอ
เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชราเห็นอู๋ฝานจากไป เขาก็เผยรอยยิ้มพึงพอใจบนใบหน้า “ภูเขาด้านหลังถูกทิ้งร้างมาหลายมี สัตว์ป่าและมอนสเตอร์มักแวะเวียนมาอาศัย ไม่มีใครสามารถขับไล่พวกมันและทำการเพาะปลูกได้ มันจึงถูกทิ้งไว้แบบนั้นเป็นเวลานาน ไม่คาดคิดเลยว่าข้าจะสามารถทำสัญญาเช่า แล้วยังได้รับ 500 เหรียญทองต่อปีโดยไม่ต้องทำอะไร นี่มันกำไรก้อนโต! สมแล้วที่ข้าเป็นหัวหน้าหมู่บ้าน ฮ่าๆ”
แน่นอนว่าอู๋ฝานไม่ได้รับรู้ถึงเล่ห์เหลี่ยมของหัวหน้าหมู่บ้านเฒ่าชรา แต่เขาต้องการพื้นที่เปิดโล่งในภูเขาด้านหลังจริงๆ ดังนั้นแม้จะรู้อุบายของอีกฝ่าย เขาก็คงไม่สนใจ
ตอนนี้อู๋ฝานต้องการหาเงินโดยเร็วที่สุด ปลูกพืชผลให้เร็วที่สุด เพื่อที่จะได้นำสิ่งต่างๆ ในเกมออกไปเปลี่ยนแปลงชีวิตจริงของเขา
และการเรียนวิชาชำแหละเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับตัวเขาที่ต้องการสร้างรายได้โดยเร็ว
