ระบบแหวนสุดโกงสร้างตำนานในสองโลก - บทที่ 184 เขาเป็นใคร

บทที่ 184 เขาเป็นใคร

บทที่ 184 เขาเป็นใคร

ก่อนหน้านี้ตอนที่หวังจื่อหมิงแนะนำตัวอู๋ฝานให้กับคนอื่น แม้ว่าเบื้องหน้าพวกเขาตอบรับอย่างยินดี แต่ในใจไม่ได้เก็บอีกฝ่ายมาคิดอะไรจริงจัง ท่าทีที่แสดงให้อู๋ฝานเห็น ก็เพราะเห็นแก่หน้าหวังจื่อหมิงทั้งสิ้น

เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้ต่างออกไปแล้ว

ถังอวี่เฟยเชิญอู๋ฝานเต้นรำเป็นคู่ที่สองในงานเลี้ยงวันเกิด ถ้ามีใครบอกว่าตัวตนของอู๋ฝานดาษดื่นทั่วไป ก็คงกลายเป็นเรื่องชวนขบขัน

มีหรือคนดาษดื่นทั่วไปคนนั้น จะได้รับความสนใจยิ่งกว่าทายาทของตระกูลหวังและตระกูลถัง? ไม่ใช่เรื่องน่าขบขันเลยแม้แต่น้อย

“ทำไมเลือกผมล่ะครับ?” อู๋ฝานเผยรอยยิ้มขมขื่นตอบรับถังอวี่เฟย เพราะเขารับรู้ได้อย่างชัดเจนถึงความรู้สึกตื่นตะลึง สงสัย และผิดหวังผ่านทางสีหน้าของคนทั้งสองที่อยู่ข้างเคียง

คนอื่นต่างคิดว่าอู๋ฝานสมควรยินดีที่ได้รับเกียรติเช่นนี้ แต่ในความเป็นจริงชายหนุ่มไม่ได้ต้องการเกียรติดังกล่าว เขาเลือกที่จะอยู่อย่างโดดเดี่ยวและสงบเงียบในงาน จนถึงเวลาแยกย้ายกันมากกว่าเป็นจุดสนใจถึงขนาดนี้

“ก็ฉันอยากชวนนี่คะ” ถังอวี่เฟยยิ้มแย้มตอบรับ แน่นอนว่าตอนพบเห็นรอยยิ้มขมขื่นของอู๋ฝาน รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอยิ่งแจ่มชัดมากขึ้น

“อาจารย์อู๋ คงไม่ปล่อยให้ทุกคนต้องรอลุ้นแบบนี้กันใช่ไหมล่ะคะ?” ถังอวี่เฟยยังคงยิ้มอย่างเบิกบาน

อู๋ฝานสำรวจรอบด้านด้วยหางตา แน่นอนว่าทุกคนกำลังมองมาทางนี้ ราวกับกำลังรอคอยว่าถัดจากนี้เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อ อย่างไรถังอวี่เฟยก็ถือเป็นเจ้าภาพงานในวันนี้ การที่เธอเป็นฝ่ายเข้ามาเชิญเต้นรำด้วยตนเองก็ต้องดึงดูดความสนใจจากทุกคนอยู่แล้ว และยังเป็นการเต้นรำที่สองที่มีความสำคัญอย่างยิ่งอีก

ด้วยความจนใจ อู๋ฝานจึงทำได้เพียงตอบรับคำขอเต้นรำของถังอวี่เฟย เห็นได้ชัดว่าหากปฏิเสธออกไป ก็คงต้องเป็นดาวดับในงานคืนนี้อย่างไม่ต้องสงสัย

เพียงแต่อู๋ฝานก็ยังไม่ลืมที่จะบอกกับถังอวี่เฟยว่า “ผมเต้นรำไม่เก่งนะครับ ถ้าเต้นได้ไม่ดีพอ ก็อย่าโกรธกันเลยนะครับ”

“ไม่เห็นเป็นไรค่ะ ฉันสอนได้นะ” ถังอวี่เฟยไม่คิดใส่ใจเลยแม้แต่น้อย

คนทั้งสองก้าวเดินขึ้นบนเวทีภายใต้สายตาของผู้คนมากมาย ขณะเริ่มเต้นรำด้วยเพลงช้า

ความสามารถทางการเต้นรำของอู๋ฝานถือว่าทั่วไป กระทั่งว่าเคยโดดคาบเรียนเต้นรำตอนเรียนมหา’ลัยด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ทุกครั้งที่เลเวลภายในเกมเพิ่มขึ้น ตัวเขาก็จะเปลี่ยนแปลงไป จนร่างกายเกิดความสมบูรณ์มากขึ้น ทั้งการสอดประสานภายในร่างก็ก้าวหน้าขึ้นด้วยเช่นกัน นอกจากนี้ ค่าสถานะสติปัญญาของเขาก็ไม่ใช่ต่ำเตี้ย ดังนั้นชายหนุ่มจึงเชี่ยวชาญในการเต้นรำได้เป็นอย่างดีในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งนาที

“อาจารย์อู๋ บอกว่าเต้นรำไม่เก่งไม่ใช่เหรอคะ? หรือเพราะก่อนหน้านี้ไม่อยากเต้นรำกับฉันกันแน่?” ถังอวี่เฟยเอ่ยเสียงเบาข้างหูของอู๋ฝาน

ตอนนี้ความพลิ้วไหวระหว่างถังอวี่เฟยและอู๋ฝานดูค่อนข้างใกล้ชิดในสายตาของคนนอก มือหนึ่งชายหนุ่มรั้งช่วงเอวของหญิงสาวเอาไว้ ส่วนอีกข้างก็จับมือของเธอเอาไว้เล็กน้อย ขณะที่ถังอวี่เฟยเอนกายเข้าหาไหล่ของอู๋ฝาน เอ่ยกระซิบ การเคลื่อนไหวเช่นนี้คนนอกก็เห็นแต่เพียงความใกล้ชิดประหนึ่งคู่รัก

เมื่อรับรู้ถึงสายตารอบด้าน อู๋ฝานก็รู้สึกกระดากอายขึ้นมา “เพิ่งเรียนรู้เมื่อครู่ครับ”

อู๋ฝานพูดความจริง เพียงแต่ถังอวี่เฟยไม่เชื่อ ใครกันจะเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วและทำได้ดีขนาดนี้?

หญิงสาวจึงคิดว่าก่อนหน้านี้อู๋ฝานหาข้ออ้าง

“เจ้าหนูนี่ไม่ธรรมดา” หวังจื่อหมิงบอกกับตนเองด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ขณะมองอู๋ฝานเต้นรำกับถังอวี่เฟยกลางเวที

ก่อนหน้านี้เขาเคยถามอู๋ฝานแล้วว่ามีสัมพันธ์พิเศษอะไรกับถังอวี่เฟยหรือไม่ ชายหนุ่มไม่ยอมรับ แต่ตอนนี้ราวกับอีกฝ่ายโป้ปดแล้ว ถ้ามีสัมพันธ์ธรรมดาต่อกัน มีหรือหญิงสาวจะเชิญมาเพียงแค่เขาคนเดียว? อีกทั้งยังได้รับเกียรติเป็นคู่เต้นรำในลำดับที่สอง ทั้งยังเป็นฝ่ายออกตัวเข้าหาเชิญอู๋ฝานด้วยตนเอง

เพียงแต่ หวังจื่อหมิงไม่ได้โกรธอะไรที่อู๋ฝานหลอกลวงตน เพราะเขาเชื่อว่าอีกฝ่ายเพียงแค่เขินอายเกินกว่าจะยอมรับออกมา

ไม่ไกลจากหวังจื่อหมิง เจียงอวี่กำลังจับจ้องอู๋ฝานและถังอวี่เฟยด้วยสีหน้ายากจะอธิบาย

นับตั้งแต่อู๋ฝานเปิดโปงเรื่องภาพวาดปลอมต่อหน้าผู้คนครั้งก่อน เจียงอวี่ก็จงเกลียดจงชังชายหนุ่มอย่างแรงกล้า กระทั่งคาดหวังหาโอกาสตอบโต้ล้างแค้น แต่ตอนนี้เขาพบว่าโอกาสไม่เหมาะสมและไม่ควร

ขณะที่เขาได้เห็นอู๋ฝานและถังอวี่เฟยมีสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาต่อกัน จึงเกิดความลังเลขึ้นมา

พื้นเพของอู๋ฝานมีหรือจะธรรมดาได้? ไม่อย่างงั้นแล้วเหตุใดหวังจื่อหมิงกับถังอวี่เฟยจึงค่อนข้างสนิทชิดเชื้ออีกฝ่าย?

หลังเกิดความคิดเช่นที่ว่า แม้เจียงอวี่ยังไม่คิดเลิกราล้างแค้นอู๋ฝาน แต่ก็พอที่จะได้ข้อมูลเพิ่มเติมประกอบการตัดสินใจ

“หมิงเจี๋ย พ่อหนุ่มคนนั้นเป็นใคร? ลูกสาวนายมีแฟนแล้วเหรอเนี่ย?” ไม่ไกลจากเวที บิดาของถังอวี่เฟยยืนอยู่กับกลุ่มคนอายุใกล้เคียง สายตาของพวกเขาหันมองอู๋ฝานสลับกับถังอวี่เฟย

“วันนี้ฉันพาลูกชายมาด้วย คิดว่าจะจับคู่ลูกชายของฉันกับลูกสาวของนายอยู่พอดี แต่เหมือนว่าจะต้องกินแห้วซะแล้ว” ชายวัยกลางคนข้าง ๆ เอ่ยขึ้น

“ลูกสาวผมไม่มีแฟน ผมไม่เคยได้ยินว่ามีแฟนหรืออะไรมาก่อน” บิดาของถังอวี่เฟย ถังหมิงเจี๋ยกำลังส่ายศีรษะปฏิเสธ ถัดจากนั้นจึงมองยังคนที่เพิ่งพูด “พี่หวังรบกวนหยุดล้อเล่นได้แล้ว ลูกสาวของผมกับลูกชายของพี่ไม่สามารถเป็นแฟนกันได้หรอก ทั้งสองคนต่างก็รู้จักกันมานานหลายปี ถ้าจะเข้ากันได้ ก็เข้ากันได้ไปนานแล้ว ไม่ใช่ปล่อยให้พวกเรารอคอยจนถึงวันนี้”

บุคคลที่เพิ่งพูดกล่าวนั้นคือบิดาของหวังจื่อหมิง

“ก็ไม่จริงขนาดนั้นหรอก” บิดาของหวังจื่อหมิงตอบรับ “เรื่องของอารมณ์ความรู้สึกเป็นอะไรที่ยากจะพูด บางทีลูกชายของฉันกับลูกสาวของนายอาจจะต้องตาต้องใจกันสักวันหนึ่ง ไม่ใช่ว่าตอนนี้ไม่รัก ตอนหน้าก็ไม่รักสักหน่อย”

ถังหมิงเจี๋ยส่ายศีรษะ “เรื่องของรุ่นเยาว์ ก็ให้รุ่นเยาว์เป็นคนจัดการด้วยตัวเอง ในฐานะผู้อาวุโส ผมไม่อยากเข้าไปแทรกแซง คนหนุ่มบนเวทีนั่นก็คล้ายจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับลูกชายของพี่เหมือนกัน ได้ยินมาว่าลูกชายของพี่ออกหน้าแนะนำตัวเขาไปทั่วงานเลี้ยงเลยไม่ใช่เหรอ”

“งั้นเหรอ?” บิดาของหวังจื่อหมิงมองอู๋ฝาน ในช่วงนั้นเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ ดังนั้นจึงไม่ทราบเรื่องราว แต่หลังตรวจสอบดี ๆ แล้วก็ยืนยันได้ว่าตัวเขาไม่ได้รู้จักอีกฝ่าย และไม่เคยได้ยินเรื่องคนหนุ่มคนนี้จากตระกูลใดในเจียงโจวมาก่อนด้วย

ไม่นานอู๋ฝานก็เต้นรำกับถังอวี่เฟยจนจบ แม้ว่าจะประดักประเดิดเพราะสายตาของผู้คนไปบ้างก็ตามที

ทีแรกอู๋ฝานรู้สึกว่าการเดินทางอันน่าอายนี้มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว แต่ใครกันคาดคิดว่าหลังก้าวเท้าลงจากเวที ถังอวี่เฟยจะปฏิเสธคำเชิญเต้นรำของคนอื่น แล้วเลือกที่จะตามชายหนุ่มต่อ ไม่ว่าเขาเดินไปตรงใด เธอจะตามไปประหนึ่งผู้ติดตามตัวน้อย

“ทำไมไม่ไปเต้นรำต่อล่ะครับ?” อู๋ฝานอดไม่ได้ที่จะถามถังอวี่เฟย ตอนที่พบเห็นสายตาคนอื่นจับจ้องมา “คืนนี้คุณเป็นตัวเอกเลยนะครับ ผมคิดว่าหลายคนคงอยากจะเชิญคุณไปเต้นรำด้วยใจจะขาดแล้ว”

มันเป็นเช่นที่ว่า ทันทีที่ถังอวี่เฟยลงจากเวที คนหนุ่มอย่างน้อยเจ็ดหรือแปดคนก็เข้ามาใกล้เพื่อเชื้อเชิญถังอวี่เฟยเต้นรำ นอกจากกลุ่มคนเหล่านั้น ก็ยังมีอีกหลายคนจับจ้องมาด้วยสายตากระหายอยาก ราวกับพร้อมจะเข้ามาทุกเมื่อหากเล็งเห็นโอกาส

“อยากให้ฉันไปเต้นรำกับผู้ชายอื่นเหรอคะ?” ถังอวี่เฟยถามกลับเสียงเบา ร่องรอยความหยอกเย้าปรากฏขึ้นในแววตา ขณะที่สายตานั้นเข้ามาใกล้อู๋ฝานด้วยเช่นกัน