ระบบแหวนสุดโกงสร้างตำนานในสองโลก - บทที่ 25 ถล่ม

บทที่ 25 ถล่ม

บทที่ 25 ถล่ม

เอ่อ? นั่นมันคืออะไรกัน?

ขณะที่อู๋ฝานกำลังหดหู่อยู่นั้นเอง พลันได้เห็นหินทรงกรวยขนาดใหญ่ที่ด้านบนของเหมืองเหนือศีรษะ มันค่อนข้างสั่นไหว อู๋ฝานที่พบเห็น ดวงตาจึงเกิดประกาย พร้อมเกิดนึกถึงหนทางขึ้นมา

ปัจจุบัน ราชาหนูขนทองที่พุ่งเข้ามายังตรงหน้าของอู๋ฝานอีกครั้ง ยามกล้ำกลืนความเจ็บปวด อู๋ฝานกระโดดขึ้นอีกครั้ง แต่เพราะเกรงว่าจะกระแทกเข้ากับเพดานของเหมือง อู๋ฝานจึงเลือกไม่กระโดดสูงจนเกินไป พลั่วขุดสมุนไพรในมือของเขาเหวี่ยงออกอีกครั้งหนึ่ง ทว่าครั้งนี้ เป้าหมายไม่ใช่ราชาหนูขนทอง แต่เป็นก้อนหินที่กำลังสั่นคลอนอยู่ต่างหาก

ตึง!

ตึง!

พลั่วขุดสมุนไพรของอู๋ฝานปะทะเข้ากับหินใหญ่ ขณะเดียวกัน ราชาหนูขนทองก็ยืนขึ้นอีกครั้งพร้อมตะปบลงที่ขาของอู๋ฝาน

อู๋ฝานร่างกระเด็นลิ่ว หลอดเลือดพลังชีวิตลดลงจนแทบหมด ตัวเขาเกือบถูกฆ่าตาย ขณะที่ราชาหนูขนทองยังยืนอยู่ตรงนั้น มันกำลังมองอู๋ฝานด้วยความเย้ยหยันภาคภูมิ

อู๋ฝานไม่คิดสนใจยั่วยุราชาหนูขนทองอีก แต่มองไปยังก้อนหินใหญ่ที่ตีไปเมื่อครู่ มันที่เดิมสั่นคลอน ภายหลังอู๋ฝานตีเข้าใส่อย่างรุนแรง มันจึงยิ่งสั่นรุนแรง ขณะราชาหนูขนทองกำลังจะพุ่งตัวเข้าใส่อู๋ฝานอีกครั้งหนึ่ง หินยักษ์ก็ร่วงหล่นจากเพดานเหมือง

ราชาหนูขนทองราวกับได้ยินเสียงที่ดังผิดปกติ มันตระหนักได้ว่าเกิดเรื่องผิดปกติขึ้น หัวจึงเงยขึ้นมองด้านบนโดยสัญชาตญาณ พร้อมได้พบเห็นร่างเงาสีดำพุ่งลงเข้าหา ก่อนจะทันตอบสนอง ปลายทรงกรวยของหินใหญ่ ก็ปะทะเข้ากับร่างของมัน ส่วนแหลมคมที่สุดของหินได้เสียดแทงทะลุตรงเข้าร่าง

ราชาหนูขนทองมีพลังป้องกันสูงล้ำ เพียงแต่ก้อนหินใหญ่ยักษ์นี้หนักอึ้งอย่างมหาศาล ด้านล่างของมันที่ร่วงหล่นยังเป็นปลายแหลมของทรงกรวย มันมากเกินพอทำลายการป้องกันของราชาหนูขนสีทองจนได้รับบาดเจ็บ ร่างล้มลงกับพื้น บาดแผลขนาดใหญ่ปรากฏบนหัวของมัน ทั้งกายยังถูกทับภายใต้ก้อนหินใหญ่

พบเห็นเรื่องราว อู๋ฝานจึงลุกขึ้นยืน ก้าวเดินเข้าหาราชาหนูขนทอง มันมองกลับมายังอู๋ฝานด้วยความเกลียดชัง ดวงตาเปี่ยมแน่นด้วยความดุร้าย ปากของมันพยายามคำราม

“มองอะไรกันล่ะ ถ้าแน่จริงก็ลุกขึ้นมาตบฉันเป็นยังไง” อู๋ฝานตบลงยังร่างของราชาหนูขนทองด้วยพลั่วขุดสมุนไพร พร้อมทั้งกล่าวเย้ยอย่างภูมิอกภูมิใจ

กระแสเปลี่ยน! เมื่อครู่ราชาหนูขนทองที่หมายมั่นเอาชนะและคิดว่าสังหารอู๋ฝานได้แน่แล้ว ตอนนี้อู๋ฝานกลับเป็นฝ่ายมีเปรียบ อีกทั้งราชาหนูขนทองยังบาดเจ็บอย่างสาหัสเจียนตาย

พบเห็นสีหน้าเยาะเย้ยของอู๋ฝาน ราชาหนูขนทองจึงกราดเกรี้ยว ปากของมันอ้าคำรามดังถี่ขึ้น จิตสังหารของมันยิ่งผ่านไปยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น

อู๋ฝานเกิดรู้สึกตื่นกลัวอย่างไร้สาเหตุ ราชาหนูขนทองตัวนี้ดุร้ายจนเกินไป แม้มีสภาพเช่นตอนนี้ ก็ยังมอบความรู้สึกคุกคามแก่ผู้คน

“ไม่ได้ จะช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว ลากถ่วงไปจะเกิดอะไรเปลี่ยนแปลงขึ้นบ้างก็ไม่รู้ ต้องรีบฆ่ามันให้เร็วที่สุด!” อู๋ฝานคิดกับตนเอง พลั่วขุดสมุนไพรในมือเหวี่ยงออกรวดเร็ว เข้าปะทะกับแผลที่เปิดออกของราชาหนูขนทองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ก่อนหน้านี้ การโจมตีของอู๋ฝานแทบไม่อาจสร้างความเสียหายแก่ราชาหนูขนทอง มีเพียงการโจมตีปากแผลที่เปิดออกจึงสามารถทำให้มันบาดเจ็บเพิ่มขึ้นได้

ราชาหนูขนทองไม่ได้นิ่งเฉย มันพยายามดิ้นรนต่อเนื่อง คิดหาทางหลุดพ้นจากก้อนหินยักษ์ อู๋ฝานยิ่งมายิ่งร้อนใจ เพราะได้เห็นว่าหินยักษ์ที่หนักหลายร้อยจิน ภายใต้แรงกระทำของราชาหนูขนทอง มันกำลังสั่นเบา และผ่านไปก็ยิ่งสั่นไหวรุนแรงมากยิ่งขึ้น

“ควรทำต่อหรือว่ายังไงดี? มันจะหลุดพ้นออกมาได้ไหม?” อู๋ฝานที่พบเห็นเรื่องราว ใจบังเกิดความแตกตื่น หากว่าราชาหนูขนทองหลุดออกมาได้ คนที่ตายก็เป็นตัวเขาแล้ว!

ขณะอู๋ฝานกำลังครุ่นคิด ราชาหนูขนทองก็ส่งเสียงร้องเบาออกมา แท้จริงแล้วมันกำลังใช้อุ้งเท้าทั้งสอง พยายามยกก้อนหินยักษ์ออกพ้นจากร่าง!

อู๋ฝานพบเห็นภาพฉากนี้ พลันต้องถอยห่างด้วยความแตกตื่น นำพลั่วขุดสมุนไพรในมือไว้ตรงอก เป็นการตั้งท่าป้องกัน

ราชาหนูขนทองที่ยกก้อนหินขึ้นได้แล้ว มันมองอู๋ฝานอย่างเย้ยหยัน ถัดจากนั้น มันจึงขว้างโยนก้อนหินยักษ์ออกมา และเป้าหมายย่อมเป็นอู๋ฝาน

อู๋ฝานเร่งรีบหลบเลี่ยง ก้อนหินยักษ์ปะทะเข้ากับกำแพงเหมืองทางด้านหลัง ภายในเหมือนจึงปรากฏก้อนกรวดตกลงมาอย่างต่อเนื่อง แร่ก็ดร็อปออกมาอย่างรวดเร็ว ทั่วทั้งเหมืองซี่งถูกก้อนหินยักษ์พุ่งเข้าปะทะ มันสั่นไหวรุนแรงอยู่หลายครั้ง

ราชาหนูขนทองยังคงยืนอยู่กับที่ ตบมือลงกับหน้าอกของตัวมัน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นส่งเสียงหอนร้อง ราวกับเป็นการระบายโทสะซึ่งเก็บกดจากการถูกหยามเหยียดก่อนหน้านี้

เพียงแต่ทันทีที่มันเงยหน้าขึ้น จึงได้เห็นร่างเงาสีดำขนาดใหญ่จำนวนมากร่วงหล่นเข้าใส่ ด้วยอาการแตกตื่นมันจึงหยุดส่งเสียงร้อง พร้อมกับคิดที่จะวิ่งหนี

เพียงแต่ ความเร็วของมันเชื่องช้าลง ขณะที่ร่างเงาสีดำขนาดใหญ่ทั้งหลายที่รวดเร็วที่สุด ได้เข้าปะทะกับร่างของมันก่อนจะทันตอบสนองเสียด้วยซ้ำ

ราชาหนูขนทองที่ได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว ครั้งนี้ถูกเล่นงานอีกครั้งหนึ่ง อาการบาดเจ็บยิ่งเลวร้ายลง มันสูญเสียเรี่ยวแรงที่จะดิ้นรน ก้อนหินใหญ่ทั้งหลายร่วงหล่นลงมาต่อเนื่อง จนบดขยี้มันแหลกเละ

อู๋ฝานไม่มีแก่ใจจะนึกห่วงเรื่องราชาหนูขนทองจะเป็นหรือตาย เพราะตัวเขาเองก็ต้องหลบเลี่ยงก้อนหินทั้งหลายที่ร่วงหล่น

เหมืองที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน อาจถึงคราวต้องถล่มก็ตอนนี้ ดังนั้นในตอนที่ราชาหนูขนทองปรากฏตัวครั้งแรก ร่างอันใหญ่โตของมันที่วิ่งไปมา เป็นเหตุให้เกิดการสะเทือนจนก้อนกรวดในเหมืองร่วงหล่นอย่างมหาศาล เป็นการบ่งบอกว่าเหมืองแห่งนี้ไม่มีความแข็งแรง

และก้อนหินยักษ์ที่ราชาหนูขนทองโยนเข้าใส่ผนังของเมืองเมื่อครู่ แรงปะทะของมันรุนแรงไม่ใช่น้อย ๆเป็นเหตุให้ยิ่งกระตุ้นความเสื่อมโทรมมาสู่เหมือง ทั้งเหมืองจึงสั่นไหวรุนแรง สุดท้ายอะไรที่อยู่ด้านบนเพดานก็ร่วงหล่นลงมามากขึ้นและเร็วขึ้น

เหมืองแห่งนี้กำลังจะถล่ม!

อู๋ฝานที่ตระหนักได้ จึงคิดเร่งรีบหนีออกไปภายนอก เพราะตัวเขาไม่อยากต้องฝังร่างเอาไว้ในเหมืองแห่งนี้

เพียงแต่ ยามที่กำลังหันกลับคิดออกไป เขากลับได้เห็นราชาหนูขนทองที่อยู่ภายใต้แรงกดทับจากก้อนหินยักษ์ทั้งหลาย ใจจึงเกิดลังเลขึ้นมา สุดท้ายจึงวิ่งเข้าหาราชาหนูขนทอง

ขณะอู๋ฝานมาถึงข้างตัวราชาหนูขนทอง ก็ได้พบว่ามันถูกบดขยี้แหลกเละจนตายคาที่ เลือดไหลเจิ่งนองทั่วพื้น และสิ่งสำคัญเหนืออื่นใด คือการที่ร่างของมันไม่ได้หายไปไหน!

อู๋ฝานวางมือลงบนหัวของราชาหนูขนทอง พร้อมกับพึมพำอยู่ในใจ ถัดจากนั้นเพียงพริบตา ร่างของราชาหนูขนทองจึงเลือนหายจากพื้น กลายเป็นเข้าไปอยู่ในกระเป๋าหลังของอู๋ฝานแทน

“ยอดเยี่ยม!” พบเห็นเรื่องราว อู๋ฝานเกิดยินดีอยู่ชั่วครู่ แม้ว่าร่างของมันถูกก้อนหินยักษ์มากมายทับเอาไว้ แต่ตราบเท่าที่มือแตะสัมผัสกับร่างที่หลงเหลือ เขาก็สามารถส่งมันเก็บเข้ากระเป๋าหลัง โดยไม่ต้องเคลื่อนย้ายหินยักษ์หลบแต่อย่างใด

ที่ทำให้อู๋ฝานยิ่งดีใจ คือสิ่งที่อยู่ข้างซากของราชาหนูขนทอง มันเป็นชุดที่ส่องประกายวิบวับ อู๋ฝานจึงตรงเข้าไปคว้าเก็บมันมา

เวลานี้เอง ที่หินซึ่งร่วงหล่นภายในเหมืองยิ่งร่วงลงมารวดเร็วมากขึ้น อู๋ฝานที่ไม่อาจดื่มด่ำกับช่วงเวลาได้อีก จึงต้องรีบลุกขึ้นเพื่อหลบหนีออกจากเหมือง

ขณะอู๋ฝานหลบหนีออกจากเหมืองพ้นแล้ว เหมืองทางด้านหลังก็ส่งเสียง ‘ตู้ม’ ดังขึ้นพร้อมการถล่มพังพินาศ เศษซากและฝุ่นดินถึงกับฟุ้งกระจายออกมาโดยรอบ

“โชคดีที่หนีมาได้เร็วพอ” อู๋ฝานสงบความหวาดกลัวในใจลง หากว่าช้ากว่านี้สักเพียงนิด ตัวเขาคงถูกฝังอยู่ในเหมืองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“แต่เหมืองที่ถล่มนี่ แล้วเรื่องแร่ของช่างตีเหล็กซุนจะว่ายังไง?” อู๋ฝานนึกแล้วก็บังเกิดทุกข์ใจขึ้นมา