ระบบแหวนสุดโกงสร้างตำนานในสองโลก - บทที่ 255 ยอมแพ้จริง

บทที่ 255 ยอมแพ้จริง?

บทที่ 255 ยอมแพ้จริง?

ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?

ฝูงชนที่ตอนนี้ได้เห็นศักยภาพที่อู๋ฝานแสดงถึงกับตาแข็งค้าง ทำไมชายหนุ่มที่ดูผอมบางกลับทำอย่างที่เกินกว่าพวกเขาจะคาดคิดได้เช่นนี้ จริง ๆ แล้วอีกฝ่ายครอบครองพละกำลังอันชวนสะพรึง ที่สามารถน็อกเอาต์ทั้งจิ้นเฉิงและไหน่ไชได้ง่าย ๆ กระทั่งว่าไร้เรี่ยวแรงต่อหน้าเขาเสียด้วยซ้ำ!

กลายเป็นว่าการที่ก่อนหน้านี้ที่อู๋ฝานหลบเลี่ยงการโจมตีของไหน่ไช่ ไม่ใช่เป็นเพราะเขาไม่อาจเอาชนะ แต่เป็นเพราะกำลังเล่นกับไหน่ไชอยู่ต่างหาก!

ตอนที่อู๋ฝานลงมือ ไหน่ไชไม่สามารถจะสู้ตอบโต้ได้ด้วยซ้ำ กระทั่งถูกเหวี่ยงร่างไปมาตามใจชอบ ไหน่ไชไม่อาจทำอะไรได้เลยแม้แต่น้อย ที่ทำได้ก็มีเพียงแค่แผดเสียงร้องและกระอักเลือดออกมา

“ทำไมแข็งแกร่งขนาดนี้!” คนที่ก่อนหน้านี้สบถด่าอู๋ฝาน ตอนนี้พูดจาออกมาอย่างตะกุกตะกัก

ชายหนุ่มคนที่อยู่ข้างกายเขา ขณะนี้ทั้งตื่นตะลึงและภูมิอกภูมิใจ “ฉันบอกนายแล้วว่าเขาจะชนะ! ไหน่ไชจากราชอาณาจักรแห่งช้างก่อนหน้านี้อวดดีจนเกินไป สมควรได้รับบทเรียนสั่งสอนแบบนี้บ้างแล้ว ต้องเอาให้หนักด้วยซ้ำ! แล้วมาดูกันว่าเขาจะยังกล้าอวดดีในประเทศจีนได้อีกไหม!”

ข้างที่เขาวางเดิมพันได้รับชัยชนะ อีกทั้งไหน่ไชยังได้รับบทเรียนอย่างหนัก ใจของชายหนุ่มยินดีเป็นอย่างมาก จะมีอะไรดีไปกว่าเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นกัน?

เพียงแต่น่าเสียดายที่ผู้คนส่วนใหญ่ในที่นี้คาดเดาและเดิมพันกันอีกทางหนึ่ง ตอนนี้จะเห็นได้ว่าไหน่ไชพ่ายแพ้แก่อู๋ฝานอย่างง่ายดาย ไม่แปลกหากพวกเขาจะไม่พอใจกันขึ้นมา

“ลุกขึ้นสิวะ สู้ต่อโว้ย แข็งแกร่งหนักหนาไม่ใช่หรือยังไง? ไอ้เศษขยะ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้!”

“ไอ้ช้างโง่ รีบลุกขึ้นมาสิโว้ย ฉันเดิมพันข้างแกไว้ตั้งสองหมื่น ถ้าหากฉันต้องเสียเงิน ฉันจะเอาชีวิตแกตามไปด้วย!”

“ไอ้ขยะเปียกเผาไม่ได้ ก่อนหน้านี้อวดดีทำบ้าอะไร? ตอนนี้รีบลุกขึ้นมาสู้สิโว้ย! จะมาแพ้แบบนี้ไม่ได้!”

หลายต่อหลายคนในที่นี้ต่างวางเดิมพันข้างไหน่ไช ทั้งยังเดิมพันไปค่อนข้างมาก ตอนนี้เห็นไหน่ไชพ่ายแพ้อย่างหมดรูป แม้พวกเขาจะยินดีที่ได้เห็นไหน่ไชในสภาพนี้ แต่ก็ต้องการให้อีกฝ่ายลุกขึ้นมาตอบโต้ ต่อสู้กลับอย่างสุดแรงและคว้าเอาชัยชนะไป

ทว่าคำพูดเหล่านั้น ไหน่ไชย่อมได้ยินอย่างชัดเจน มีหรือเขาจะไม่อยากลุกขึ้นมา? มีหรือเขาจะไม่อยากสู้กลับ?

เขาอยากทำ!

แทบขาดใจด้วยซ้ำ!

เพียงแต่ เขาไม่อาจทำได้!

ไม่ต้องพูดถึงเรื่องตอบโต้อู๋ฝาน ลำพังแค่เป็นอิสระหลุดพ้นจากมือของอีกฝ่าย ก็แทบไม่มีทางทำได้แล้ว แขนของเขายังถูกชายหนุ่มหักเป็นที่เรียบร้อย อวัยวะภายในร่างกายเองก็ช้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะการฟาดและกระแทกพื้นหลายต่อหลายครั้ง ความเสียหายของร่างกายแต่ละส่วนต่างปรากฏแตกต่างกันออกไป ตอนนี้ขาทั้งสองข้างยังปวดเสียดเกินกว่าจะเปรียบกับอะไรได้ แม้ไม่ทราบแน่ชัดว่าบาดเจ็บได้อย่างไร แต่มันก็บาดเจ็บแล้วอย่างไม่ต้องสงสัย เป็นอาการบาดเจ็บรุนแรง

เขาอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร?

ในใจของไหน่ไช รวมถึงหลายคนที่ชมด้านล่างสังเวียนต่างก็มีความคิดเช่นเดียวกัน ทำไมพวกเขาไม่เคยคิดว่าอู๋ฝานที่ดูไม่มีแรง ทำได้เพียงแค่หลบเลี่ยงการโจมตี จริง ๆ แล้วจะสามารถตอบโต้อย่างดุร้ายได้ถึงขนาดนี้!

ถ้ารู้ตั้งแต่แรก มีหรือไหน่ไชจะกล้ายั่วยุถึงขนาดนั้น? มันไม่เท่าการนำปัญหามาสู่ตนหรือไง?

เมื่ออาการบาดเจ็บทางร่างกายที่เริ่มหนักมากขึ้น สายตาของไหน่ไชที่มองยังอู๋ฝานก็ยิ่งมีแต่ความหวาดกลัว แม้ว่าเขาไม่ยินดีที่จะยอมรับ แต่ก็ได้ทราบแน่ชัดแล้วว่าเขาไม่อาจใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย ความแตกต่างทางพละกำลังระหว่างทั้งสองฝ่ายมีมากเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะเจตจำนงอันแข็งแกร่ง เขาคงหมดสิ้นสติไปเหมือนจิ้นเฉิงแล้ว

ต้องทำยังไง?

“ฉันยอมแพ้!” ไหน่ไชแทบไม่ต้องลังเลครุ่นคิด ตอนนี้กล่าวออกมาด้วยเสียงแผ่วอ่อนไร้เรี่ยวแรง

ทว่าราวกับอู๋ฝานไม่ได้ยิน ร่างของเขายังคงถูกเหวี่ยงฟาดกับพื้นสังเวียนไปมาประหนึ่งกระสอบทราย ไหน่ไชรู้สึกว่าหากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ตนเองอาจเป็นคนแรกบนสังเวียนที่ตายเพราะกระอักสำลักเลือดมากจนเกินไป

“ฉัน ยอม แพ้!” ไหน่ไชรวบรวมแรงจากทั้งร่าง ตะโกนสามคำดังออกมา พร้อมกับนึกอับอายในใจ

ทว่าเขาทราบดีว่าหากตนเองไม่ตะโกนเสียงดังออกมา หากยังดื้อรั้นไม่ตะโกน เขาจะถูกอู๋ฝานฟาดกับพื้นจนตายไปทั้งสภาพนี้ และมันจะเป็นความตายชวนอนาถ!

“หือ ตะโกนยอมแพ้แล้ว? นึกว่าได้ยินผิดไปซะอีก จำได้ว่าก่อนหน้านี้นายเคยพูดเอาไว้ว่าคนอย่างนายจะไม่ยอมแพ้ แต่เป็นทำให้ฉันยอมแพ้ต่างหาก” อู๋ฝานแสดงอาการประหลาดใจพลางตอบรับ แต่การเคลื่อนไหวของมือนั้นไม่ได้หยุดลง เขายังคงเหวี่ยงไหน่ไชฟาดอยู่

ทั้งผู้คนที่รับชม

ทั้งตัวไหน่ไช

เสียงตะโกนที่ไหน่ไชพูดออกมานั้น ทุกคนต่างได้ยินอย่างชัดเจน ทว่าอู๋ฝานกลับกล่าวว่าได้ยินผิดไป เขาปฏิเสธเรื่องที่ว่าไหน่ไชขอยอมแพ้ ดังนั้นจึงเหวี่ยงอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง นี่ใช่เจตนาทรมานไหน่ไชหรือไม่?

“ไอ้เจ้านี่” หวังจื่อหมิงที่อยู่ภายในห้องส่วนตัวหัวเราะเสียงเบา ตอนนี้เขาไม่ห่วงความปลอดภัยของอู๋ฝานอีกต่อไปแล้ว และเมื่อได้เห็นการกระทำของอีกฝ่าย มันก็ยิ่งทำเขารู้สึกดี

เห็นว่าอู๋ฝานไม่หยุด ไหน่ไชก็ยิ่งร้อนรน เขากำลังหวาดกลัว กลัวว่าตนเองจะตายด้วยมือของอีกฝ่าย ตอนนี้แม้ว่าอู๋ฝานจะถูกทางคลับประณามการกระทำ แต่ก็แค่การประณาม ส่วนตัวเขานั้นไม่อาจรอดชีวิต

“กรรมการ กรรมการ! ฉันยอมแพ้แล้ว ฉันยอมแพ้แล้ว รีบหยุดมัน!” ไหน่ไชเร่งตะโกนบอกกรรมการที่อยู่ข้างสังเวียน เพราะเขาเร่งร้อนพูด ทำให้เลือดยิ่งกระอักออกจากปาก ทว่าเขาไม่สนเรื่องเล็กน้อยแค่นั้นแล้ว เขาต้องการก็มีเพียงแค่รีบหาทางทำให้อู๋ฝานหยุดการกระทำโดยเร็วที่สุด

“ทำไมร้อนใจขนาดนั้นกันล่ะ? มองฉันทำไม? แมตช์ก่อนหน้านี้ฉันบอกให้หยุดแล้วได้หยุดไหม?” ตอนที่กรรมการเห็นไหน่ไชตะโกนบอกตัวเอง เขาก็อดไม่ได้ที่จะสบถดังออกมาในใจ

แมตช์ก่อนหน้านี้ จิ้นเฉิงพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ ไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ตอบโต้ สุดท้ายก็ตกอยู่ในอาการสาหัส กรรมการพยายามเตือนให้ไหน่ไชหยุดแล้ว แต่ตอนนั้น ไหน่ไชกลับไม่เห็นแก่หน้าเขาที่เป็นกรรมการแม้แต่น้อย กระทั่งเหยียดหยามเขาเสียด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ไหน่ไชกลับเป็นฝ่ายร้องขอความช่วยเหลือ

กรรมการคิดอยากจะแสร้งทำเป็นหูทวนลม ทว่าเขาไม่อาจทำแบบนั้น เพราะมันคือหน้าที่ ทำให้เขาต้องเดินขึ้นไปด้านบนสังเวียน

ทว่ากรรมการก็จงใจเดินขึ้นสังเวียนอย่างเอื่อยเฉื่อย เวลาที่ใช้เดินขึ้นไปด้านบนสังเวียนและเข้าใกล้ตัวคนทั้งสอง ก็ทำให้ไหน่ไชถูกอู๋ฝานฟาดไปอีกราวสี่ถึงห้าครั้งได้แล้ว ความเจ็บปวดภายในยิ่งรุนแรง จนไหน่ไชแทบจะสิ้นสติอยู่รอมร่อ

“คุณอู๋ครับ คู่ต่อสู้ขอการยอมแพ้แล้ว คุณชนะเรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้หยุดก่อน ละเว้นชีวิตเขาสักครั้ง” กรรมการบอกอู๋ฝาน แม้บอกให้อีกฝ่ายหยุด แต่คำของกรรมการนั้นจงใจเหยียดหยามไหน่ไช และไหน่ไชเองก็ได้ยิน ในใจโกรธขึ้ง ทว่าตอนนี้เขาไม่อาจทำอะไรอื่นได้อีกแล้ว

“ยอมแพ้แล้วจริงเหรอ? ไม่ใช่ว่าฉันได้ยินผิดหรือยังไง?” อู๋ฝานเอ่ยถามด้วยความสงสัย

ไหน่ไชแทบสำลักเลือดออกมาอีกหนึ่งระลอก

“ไม่ครับ เขาขอยอมแพ้แล้วจริง ๆ” กรรมการตอบรับ

ขอ? ฉันเนี่ยนะขอ?

ไหน่ไชตะโกนดังขึ้นในใจ

แต่เขาไม่กล้าพูดคำเหล่านั้นออกมา เพราะกลัวว่าอู๋ฝานจะเข้าใจผิด สุดท้ายแล้วจะเล่นงานเขาต่อ

ไม่ว่าอะไรก็ดีกว่าถูกเล่นงานต่อ เขาไม่เหลืออะไรให้ต่อสู้กลับแล้ว แมตช์นี้เป็นเขาถูกเล่นงานฝ่ายเดียวจนแทบตาย

ก็ได้ ฉันขอเองก็ได้!

ไหน่ไชอดไม่ได้ที่จะคิดเช่นนั้นอยู่ในใจ ตราบใดที่ทำให้อู๋ฝานหยุดมือ เขาไม่สนใจแล้วว่ากรรมการจะพูดอะไร

“น่าอายจริง ๆ ยังไม่ทันได้สนุกเลย” อู๋ฝานกล่าวออกมา แต่การเคลื่อนไหวที่มือนั้นหยุดลงแล้ว

“คุณไหน่ไช ไว้หายดีจากอาการบาดเจ็บแล้ว ไว้พวกเรามาสู้กันอีกสักครั้งก็แล้วกันนะครับ” อู๋ฝานเอ่ยออกมา

ไหน่ไชที่ได้ยินถึงกับกระอักเลือดหมดสติไป