ระบบแหวนสุดโกงสร้างตำนานในสองโลก - บทที่ 269 ภารกิจพิเศษ
บทที่ 269 ภารกิจพิเศษ
บทที่ 269 ภารกิจพิเศษ
เพราะองค์หญิงเจ็ดคือบุตรีอันเป็นที่รักของจักรพรรดิชรา เหล่าขุนนางจึงต่างก็ให้ความสำคัญกับวันเกิดของพระองค์ โดยเฉพาะบรรดาคนหนุ่มในตระกูลใหญ่ทั้งหลาย พวกเขาต่างหวังว่าจะพิชิตใจองค์หญิงเจ็ดเพื่อนำไปสู่การแต่งงานได้ และเมื่อถึงเวลานั้นตระกูลของพวกเขาจะยิ่งเรืองอำนาจมากขึ้น
กัวจื่อหมิงเองก็ให้ความสำคัญกับเรื่องราวนี้เช่นเดียวกัน ไม่ใช่เพราะต้องการพิชิตใจขององค์หญิงเจ็ด เขาแต่งงานมีทายาทแล้ว ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าไปเกี่ยวดองกับจักรพรรดิ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาลดความสำคัญของเรื่องนี้ลง ประการที่หนึ่ง เขาเองก็ต้องการชนะใจเพื่อเป็นที่โปรดปรานขององค์หญิงเจ็ด หากทำได้ จักรพรรดิย่อมมองเขาในแง่ดี ถึงเวลานั้น หากคิดจะเลื่อนขั้นจากเจ้าเมืองเล็ก ๆ เป็นขุนนางก็ไม่ใช่เรื่องยากแล้วกระมัง?
ดังนั้น กัวจื่อหมิงจึงให้ความสำคัญกับวันเกิดขององค์หญิงเจ็ดค่อนข้างมาก ไม่แปลกหากจะเริ่มเตรียมของขวัญล้ำค่าแล้ว
“องค์หญิงเจ็ดเป็นที่โปรดปรานขององค์จักรพรรดิ ยามนี้ก็ยังอยู่อาศัยในวัง ดังนั้นย่อมต้องมีสมบัติหายากมากมาย ไม่มีอะไรที่หายากเกินไปสำหรับพระองค์ ดังนั้นของขวัญที่จะต้องเตรียมในครั้งนี้จึงต้องคิดต่าง เพื่อทำให้องค์หญิงเจ็ดโปรดปราน” กัวจื่อหมิงบอกออกมา
“นายท่าน เกรงว่าเรื่องนี้จะไม่ง่ายเลยนะขอรับ” พ่อบ้านกล่าวคำด้วยความระมัดระวัง
“ข้าทราบดีว่ามันย่อมไม่ง่าย” กัวจื่อหมิงตอบกลับ “แต่ต่อให้ไม่ใช่เรื่องง่าย เจ้าก็ยังต้องทำ ตราบใดที่องค์หญิงเจ็ดโปรดปราน อนาคตของข้าย่อมมั่นคง ดังนั้นต้องทุ่มเทเพื่อเรื่องในครั้งนี้”
“ข้าน้อยทราบแล้วขอรับ” พ่อบ้านกล่าวตอบ
“ดี” กัวจื่อหมิงพยักหน้าตอบรับ “เรื่องอื่นปล่อยไปก่อน เรื่องนี้ถือว่ามีความสำคัญเป็นลำดับแรก”
ในใจของกัวจื่อหมิง ไม่มีเรื่องผู้อพยพหรือเรื่องของกองทัพกบฏ เพราะไม่มีอะไรสำคัญเท่าวันเกิดขององค์หญิงเจ็ด มันเกี่ยวพันถึงอนาคตของเขา ไม่แปลกหากจะทุ่มเทให้ความสำคัญกับวันเกิดขององค์หญิงเจ็ดเป็นลำดับแรก
พ่อบ้านที่ติดตามรับใช้กัวจื่อหมิงมานานหลายปี ย่อมทราบความคิดของผู้ปกครองเทศมณฑลกัวเป็นอย่างดี อีกฝ่ายจัดการเช่นนี้จึงไม่ได้ทำเขาประหลาดใจแต่อย่างใด
ส่วนทางด้านอู๋ฝานที่กำลังยุ่งกับการสร้างอาวุธ ขณะกำลังจะเทเลพอร์ตกลับไปยังโลกความเป็นจริง กลับได้รับภารกิจหนึ่งเสียก่อน
[ภารกิจพิเศษ วันที่สิบห้าของเดือนถัดไปคือวันเกิดขององค์หญิงเจ็ดผู้เป็นธิดาคนโปรดของจักรพรรดิแห่งอาณาจักรเหยียนเฟิง ในฐานะหนานเจี๋ยคนหนึ่ง ผู้เล่นจำเป็นต้องเตรียมของขวัญที่น่าประทับใจ รางวัลที่ได้รับจะขึ้นอยู่กับระดับการยอมรับของขวัญขององค์หญิงเจ็ด]
“ภารกิจพิเศษ?” เสียงนำเสนอภารกิจที่ดังในหูของอู๋ฝาน นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขาได้รับภารกิจเช่นนี้ ก่อนหน้านี้นั้นเป็นภารกิจที่ระบุทางแก้อย่างชัดเจน รางวัลก็รับตรงจากบุคคลที่มอบภารกิจให้ ส่วนภารกิจใหม่ที่เพิ่งได้รับมานี้ เห็นได้ชัดว่าแตกต่างออกไป
เพียงแต่ตราบใดที่มันเป็นภารกิจ รางวัลย่อมต้องดีพอจะให้คาดหวังได้ ยิ่งไปกว่านั้น มันยังเป็นภารกิจพิเศษ ดังนั้นรางวัลที่มอบให้ย่อมไม่ใช่เลวร้ายอย่างแน่นอน
“แต่ว่านะ ไม่รู้เลยว่าองค์หญิงเจ็ดจะชอบอะไร อย่างนั้นจะเตรียมของขวัญได้ยังไงกัน?” อู๋ฝานครุ่นคิดอย่างจนใจ
ทุกคนต่างก็มีความชอบที่แตกต่างกันออกไป หากองค์หญิงเจ็ดยืนตรงหน้าอู๋ฝาน เขาคงใช้วิชาตรวจสอบทำความเข้าใจแนวทางความชอบของเธอได้แล้ว หลังได้ทราบย่อมสามารถเตรียมของขวัญวันเกิดตามที่อีกฝ่ายชอบได้ ถึงตอนนั้นก็มั่นใจได้เลยว่าระดับการยอมรับของขวัญนั้นจะสูงล้ำเพียงใด และรางวัลที่ชายหนุ่มจะได้รับก็จะดีขึ้นตามไปด้วย
อู๋ฝานไม่เคยได้พบองค์หญิงเจ็ดมาก่อน ดังนั้นจึงทำได้เพียงต้องหาทางคาดเดา
“จริงด้วย ลืมเจ้านั่นไปได้ยังไงกันนะ จากคำอธิบายที่ได้รับ พวกชนชั้นสูงต่างก็ชื่นชอบพวกมัน พอมาคิดดูแล้ว หากมอบให้เป็นของขวัญวันเกิด องค์หญิงเจ็ดก็น่าจะต้องใช้ใช่ไหมนะ?” อู๋ฝานเกิดนึกอะไรขึ้นมาได้จนดวงตาเป็นประกาย
แม้อู๋ฝานไม่เคยพบองค์หญิงเจ็ดมาก่อน แต่มองจากคำอธิบายภารกิจ เขาก็พอทราบว่าอีกฝ่ายจะต้องมีของดีมากมายในครอบครองอยู่แล้ว การจะทำให้อีกฝ่ายชื่นชอบได้นั้นถือเป็นเรื่องยาก ดังนั้นสิ่งที่สำคัญคือต้องส่งของที่มีความพิเศษ และสิ่งที่เขาเพิ่งนึกถึงเมื่อครู่ ก็ถือเป็นตัวเลือกที่ดีประการหนึ่ง
ในเมื่อคิดเรื่องของขวัญวันเกิดได้เรียบร้อยแล้ว อู๋ฝานก็แทบไม่จำเป็นต้องใส่ใจนึกเรื่องประเด็นนี้อีก ระดับการยอมรับเป็นเพียงภาพลวง สิ่งที่เขาคิดว่าดี คนอื่นอาจไม่ได้มองว่าดี ดังนั้นต่อให้ชายหนุ่มคิดหาตัวเลือกที่ดีเยี่ยมออกมาได้ เขาก็อาจไม่สามารถคว้าเอาการยอมรับจากองค์หญิงเจ็ดมาได้ คิดมากไปก็ไร้ประโยชน์ ในตอนนี้เขายังต้องให้ความสำคัญเรื่องการคุ้มกันความปลอดภัยให้กับหมู่บ้านเร้นลับก่อน เพื่อป้องกันไม่ให้กองทัพกบฏรุกรานเข้ามาได้ ส่วนเรื่องอื่นนั้น เขาไม่อยากเสียแรงคิด
ที่โลกความเป็นจริง วันนี้อู๋ฝานมีคาบเรียนต้องเข้าสอน ที่สระว่ายน้ำ อู๋ฝานยังคงตกเป็นเป้าของเหล่าเด็กสาวที่พยายามจะลวนลาม แต่เพราะได้รู้จักกันมากขึ้น ชายหนุ่มจึงเริ่มเฉยชากับการลวนลามเหล่านั้น เขาไม่ได้รู้สึกเขินอายเท่าเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว
“อาจารย์อู๋ คงไม่ลืมสัญญาที่บอกว่าจะไปเดทกับฉันใช่ไหมคะ?” ถังอวี่เฟยในชุดว่ายน้ำสีดำวาบหวิวขึ้นมาจากสระน้ำ เธอเผยยิ้มทรงเสน่ห์กระชากวิญญาณ ขณะจ้องมองอู๋ฝาน
แม้อู๋ฝานถูกเด็กสาวมากมายหยอกเย้าจนชินชา แต่ทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากับถังอวี่เฟย เขาก็ยังคงรู้สึกไม่สบายใจเท่าใดนัก สาเหตุหลักเป็นเพราะเสน่ห์อันล้นเหลือของหญิงสาว ไม่ใช่เพียงแค่ใบหน้าได้รูป แต่เรือนร่างและเสน่ห์ที่แสดงออกนั้นล้วนแล้วแต่ยอดเยี่ยม โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น หากสบตามองด้วย จะพบว่าราวกับหลุดลงสู่กระแสน้ำแห่งความลุ่มหลง ที่พร้อมจะกอบกุมหัวใจผู้คนเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย
“ไม่ลืมครับ” อู๋ฝานตอบรับขณะเสมองไปทางสระเล็กน้อย
ภาพความงามในสระน้ำ ยังคงมากพอที่จะกระตุ้นให้อู๋ฝานรู้สึกลำบากใจ เหล่าเด็กสาวที่งดงาม ตอนนี้ต่างสวมชุดว่ายน้ำหลากหลายสไตล์ พวกเธอเปรียบดังเงือกสาวที่แหวกว่ายในสายน้ำ เป็นภาพที่แม้ไม่ได้วิเศษมากมาย แต่ก็เป็นอะไรที่หลายคนอยากมาเห็นกับตา ไม่แปลกใจที่อาจารย์ผู้ชายหลายคนจะนึกอิจฉาชายหนุ่มบราวนี่ออนไลน์
“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นวันนี้ช่วงบ่าย พวกเราค่อยออกไปกันนะคะ” ถังอวี่เฟยตอบกลับมา
“ไปที่ไหนครับ?” อู๋ฝานเอ่ยถาม
“อาจารย์อู๋ ถามคำถามคนอื่นแต่ไม่มองหน้าหรือมองตาแบบนี้ ไม่ถือว่าเสียมารยาทเหรอคะ?” ถังอวี่เฟยเอ่ยถามอย่างเง้างอน
อู๋ฝานกระแอมไอแห้ง จากนั้นจึงหันหน้ามองถังอวี่เฟย แม้ลำบากใจไปบ้าง แต่เขาก็ถามขึ้นอีกครั้ง “ช่วงบ่ายวันนี้จะไปไหนกันครับ?”
“ไว้ไปถึงก็รู้ค่ะ ต้องตื่นเต้นแน่” ถังอวี่เฟยตอบกลับด้วยท่าทีลึกลับ
ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของถังอวี่เฟย มันทำอู๋ฝานเกิดนึกถึงหวังจื่อหมิงขึ้นมา เมื่อวันก่อนที่อีกฝ่ายพาเขาไปคลับมวย ก็มีสีหน้าท่าทีไม่ต่างกัน
“จริงด้วย หลังเลิกคาบเรียนนี้แล้ว พวกเราไปยิมการต่อสู้ด้วยกันนะคะ” ถังอวี่เฟยเอ่ยคำอีกครั้ง
“ทำไมต้องไปที่ยิมการต่อสู้ล่ะครับ?” อู๋ฝานเอ่ยถาม
“ไม่ทราบเหรอคะ?” ถังอวี่เฟยมองอู๋ฝานพลางถาม
“ผมต้องทราบเหรอครับ?” อู๋ฝานถามกลับด้วยความสงสัย
“เหมือนจะไม่รู้จริง ๆ นะคะเนี่ย แฟนของคุณไม่บอกเลยงั้นเหรอคะ? เพราะกลัวว่าคุณจะเป็นกังวล? หรือกลัวว่าคุณจะคิดมากเกินไป?” ถังอวี่เฟยหัวเราะเสียงเบา
“อย่าพูดแบบนั้นสิครับ ผมยังโสดอยู่นะ จะไปมีแฟนได้ยังไงกันครับ” อู๋ฝานตอบกลับ
“รอคอยแฟนที่ไม่ธรรมดาอยู่หรือเปล่าคะ?” ถังอวี่เฟยถามต่อ “แค่พยักหน้ารับ ฉันก็เป็นแฟนให้ได้นะคะ เป็นคนที่หลายคนตามจีบเลยด้วยนะ”
“เลิกล้อเล่นเถอะนะครับ” อู๋ฝานพยายามหลีกเลี่ยงสายตารุกไล่ของถังอวี่เฟยพลางตอบ “กลับมาเรื่องที่พูดเมื่อกี้นี้ดีกว่า ที่ยิมการต่อสู้มีอะไรงั้นเหรอครับ?”