ระบบแหวนสุดโกงสร้างตำนานในสองโลก - บทที่ 319 แผนการเดินทาง

บทที่ 319 แผนการเดินทาง

บทที่ 319 แผนการเดินทาง

หลังกลับสู่โลกความเป็นจริง อู๋ฝานก็ยังคงนึกย้อนถึงการฝึกที่ผ่านมาในใจ ทั้งวันใช้เวลาไปกับการฝึก เมื่อกลับสู่โลกความเป็นจริงอย่างกะทันหัน ความรู้สึกนั้นจึงยังตกค้างอยู่ไม่มากก็น้อย หลังปรับความรู้สึกอยู่สักพัก เขาก็กลับมามีสติดังเดิม

เพราะวันนี้มีคาบเรียนว่ายน้ำ หลังออกกำลังกายช่วงเช้าเสร็จ อู๋ฝานจึงไม่ได้ไปที่โรงอาหาร แต่ตรงไปที่ออฟฟิศ พร้อมกับได้พบคนที่ทำให้เขาต้องประหลาดใจ

หลี่ปิง!

ทันทีที่พบเห็นหลี่ปิง อู๋ฝานก็ชะงักไปเล็กน้อย เขาคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะต้องหายหน้าไปนาน แต่ตอนนี้กลับมาทำงานแล้ว หายดีแล้วอย่างนั้นเหรอ?

หลี่ปิงก็เห็นอู๋ฝานเช่นเดียวกัน เขาไม่พูดอะไร ทว่าจับจ้องชายหนุ่มอย่างเคียดแค้น โกรธจัด แต่ในแววตากลับปรากฏร่องรอยความหวาดกลัวที่ไม่อาจเก็บซ่อน

อู๋ฝานรู้ถึงสายตาของหลี่ปิงเช่นเดียวกัน แต่เขาไม่ใส่ใจ ก่อนหน้านี้เขาเอาชนะหลี่ปิงมาได้อย่างง่ายดายมาครั้งหนึ่งแล้ว ตอนนี้เขายิ่งแข็งแกร่งกว่าก่อนหน้านี้ หากอีกฝ่ายคิดอยากจะล้างแค้น คนที่ต้องเป็นฝ่ายกล้ำกลืนก็จะมีเพียงแต่ตัวหลี่ปิงเองเท่านั้น

“นายน้อยหลี่ มาแล้วเหรอ? วิเศษมาก!”

“ที่ออฟฟิศนี่รู้สึกว่ามีอะไรขาดหายไปนานพอสมควรเลย พอตอนนี้นายน้อยหลี่กลับมาแล้ว ก็เลยรู้ว่าเพราะนายน้อยหลี่ไม่อยู่นี่เอง ออฟฟิศแห่งนี้เลยเงียบเหงา ที่นี่จะขาดนายน้อยหลี่ไปไม่ได้หรอกนะครับ”

หลี่เทียนและหวังฝู ทั้งสองคนยังคอยให้ท้ายหลี่ปิง พวกเขายินดีที่จะได้พูดคำที่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกพอใจ ก่อนหน้านี้พวกเขาได้รู้กันแล้วว่าสถานะของอู๋ฝานอาจจะไม่ธรรมดา ทว่าชายหนุ่มแทบไม่ปรากฏตัวที่ออฟฟิศเลย อีกทั้งพวกเขายังเคยหาเรื่องอีกฝ่ายมาก่อน ดังนั้นถนนสายนี้คงไม่อาจเลือกทางเดินได้ ตอนนี้เมื่อหลี่ปิงกลับมาแล้ว พวกเขาก็พร้อมจะเกาะต้นขาเขาดังเช่นที่เคยเป็น

สีหน้าหลี่ปิงดูดีขึ้นมาบ้าง แต่ความเกลียดชังอู๋ฝานในใจของเขานั้น มันไม่ได้ลดเลือน

ไม่นานเกิ่งหย่าเฟยก็มาถึง เธอค่อนข้างประหลาดใจด้วยซ้ำที่เห็นหลี่ปิง แต่เธอเลือกที่จะไม่ทักทาย ช่วงที่อีกฝ่ายไม่อยู่ ออฟฟิศเงียบเหงาไปบ้างก็จริง แต่ไม่มีใครคุกคามอะไรเธออีก เรียกว่าเธอแทบไม่อาจอดใจรอวันที่จะไม่มีหลี่ปิงเสียได้ด้วยซ้ำ

ทว่าขณะเกิ่งหย่าเฟยเมินหลี่ปิง เขากลับเผยยิ้มพร้อมเป็นฝ่ายรุกเข้าหาเริ่มบทสนทนากับหญิงสาว

“หย่าเฟย ไม่เจอเธอมาสักพักแล้ว รู้ตัวไหมว่าเธอยังงดงามเหมือนเดิมเลย? ที่ผ่านมาใจฉันเอาแต่พร่ำคิดถึงเธออยู่ตลอด ไม่ได้เจอหน้าเธอเป็นนานขนาดนั้น ใจฉันแทบห่อเหี่ยวจนจะตายซะให้ได้ หนึ่งวันยาวนานเหมือนหนึ่งปีก็ไม่ปาน ความเจ็บปวดในร่างกายฉันว่าแย่แล้ว แต่ใจของฉันนี่สิ ที่แย่ยิ่งกว่า!” หลี่ปิงพูดกับเกิ่งหย่าเฟยด้วยสีหน้าลุ่มหลง

แต่เกิ่งหย่าเฟยไม่ฟังคำพูดของหลี่ปิงเลยแม้แต่น้อย เธอกระทั่งตอบรับด้วยท่าทีรังเกียจ “พอได้แล้ว ฉันเพิ่งทานมื้อเช้าไปได้ไม่นาน อยากจะให้ฉันอาเจียนออกมาจนหมดเลยรึไง? หลี่ปิง พวกเรารู้จักกันมานานก็จริง แต่ฉันเป็นคนยังไง นายยังไม่รู้อีกอย่างนั้นเหรอ? ฉันขอแนะนำด้วยความหวังดีว่าอย่าได้มาเสียเวลาชีวิตกับฉันอีก ระหว่างเรามันไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่เคยมีด้วยซ้ำ!”

“หย่าเฟย อย่าพูดแบบนี้สิ ฉันเชื่อนะว่าในใจเธอจะต้องมีฉันอยู่อย่างแน่นอน” หลี่ปิงที่เคยชินกับการถูกปฏิเสธ ตอนนี้ยังคงพยายามจีบเกิ่งหย่าเฟยเหมือนเช่นเคย

เกิ่งหย่าเฟยที่เห็นสภาพอีกฝ่าย สุดท้ายเธอก็ได้แต่พึมพำกับตัวเอง “อยากทำอะไรก็ทำ!”

อู๋ฝานกลอกตามองคนทั้งสองโดยไม่พูดอะไร เขาไม่อยากเห็นเกิ่งหย่าเฟยถูกหลี่ปิงตามตื๊อ แต่ไม่ใช่เพราะเขาสนใจอีกฝ่าย ทว่าเป็นเพราะหลี่ปิงไม่คู่ควรกับเกิ่งหย่าเฟย นี่ยังไม่นับว่าเขามีพฤติกรรมการเข้าหาที่ไม่น่าคบด้วยสักเท่าไหร่

อู๋ฝานไม่คิดเป็นฝ่ายพูดอะไรออกมา แต่เกิ่งหย่าเฟยกลับเป็นฝ่ายเข้ามาหาเขาเพื่อพูดแทน “อาจารย์อู๋ เมื่อวานคุณไม่มาอาจไม่รู้ แต่ช่วงเดือนสิบเอ็ดที่จะถึงนี้ ทางมหาวิทยาลัยมีแผนให้หลายชั้นเรียนเดินทางไปทัศนศึกษา และครั้งนี้ตกลงเลือกที่จะเดินทางไปที่ภูเขาเทียนเหลียงค่ะ”

“ภูเขาเทียนเหลียง? นั่นมันค่อนข้างไกลพอสมควรเลยนะครับ” อู๋ฝานตอบกลับ

ภูเขาเทียนเหลียงนั้นอู๋ฝานเองก็รู้จัก มันเป็นสถานที่โดดเด่นและมีชื่อเสียง เพราะทัศนียภาพของภูเขาค่อนข้างงดงาม ดังนั้นทุกปี จึงมีคนปีนขึ้นเขาและเดินทางไปเที่ยวกันค่อนข้างมาก ทว่าสถานที่ดังกล่าวอยู่ค่อนข้างไกล

“ใช่ค่ะ เดาว่าที่พวกนักศึกษาเลือกไปที่นั่น ก็เพราะชื่อเสียงของสถานที่นั่นแหละค่ะ” เกิ่งหย่าเฟยตอบกลับ “ทางมหาวิทยาลัยจัดการให้พวกเราสองคนเดินทางไปด้วย เพื่อคอยดูแลความปลอดภัยระหว่างการเดินทางค่ะ”

หลี่เทียนและหวังฝู รวมถึงซุนเยวี่ย ทั้งสามคนต่างอิจฉาอู๋ฝานและเกิ่งหย่าเฟย การไปทัศนศึกษาถือว่าเป็นผลประโยชน์ที่มหาวิทยาลัยมอบให้ ส่วนเรื่องความปลอดภัยของนักศึกษาอะไรนั้น มันก็เป็นเพียงแค่ข้ออ้าง ภูเขาเทียนเหลียงเป็นสถานที่ท่องเที่ยวชื่อดัง แม้อยู่ไกลห่างไปบ้าง แต่ความงดงามของสถานที่และความสะดวกก็ค่อนข้างครบครัน กลุ่มนักศึกษาเองก็ถือว่าเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว จะยังต้องคอยห่วงว่าจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นอีกกัน?

พวกเขาทั้งสามก็อยากเดินทางไปเที่ยวด้วยเช่นกัน แต่ทางมหาวิทยาลัยไม่ได้เลือกพวกเขา

ส่วนหลี่ปิงนั้น เดิมก็ไม่ค่อยได้สนใจเรื่องตามนักศึกษาไปทัศนศึกษาสักเท่าไหร่อยู่แล้ว แต่เมื่อเห็นว่าอู๋ฝานและเกิ่งหย่าเฟยได้ไปกันสองคน ดังนั้นเขาย่อมไม่ยินดีที่จะมองข้ามปล่อยคนทั้งสองไปกันตาม ‘ลำพัง’ อย่างแน่นอน!

ด้วยสถานะของหลี่ปิง ถ้าคิดจะเดินทางตามไปเที่ยวด้วยตนเองในวันเวลาเดียวกันนั้นไม่ใช่ปัญหาเลยแม้แต่น้อย

“ผมต้องไปด้วยเหรอครับ?” อู๋ฝานถามกลับ

สวัสดิการที่คนทั้งสามอยากได้ ทว่าอู๋ฝานกลับไม่ต้องการ เขาต้องเทเลพอร์ตไปยังอีกโลกทุกคืน การจะร่วมเดินทางไปกับคนจำนวนมาก เกรงว่ามันอาจเกิดอุบัติเหตุที่จะทำให้ความลับของเขาถูกเผยออกมาหรือไม่?

คิดได้ดังนั้น อู๋ฝานจึงตอบกลับ “ผมว่าผมไม่ไปดีกว่าครับ”

“ไม่ได้ค่ะ” เกิ่งหย่าเฟยรีบตอบกลับ “โอกาสดี ๆ แบบนี้จะไม่ไปได้ยังไงกันคะ? อีกอย่างในบรรดาอาจารย์ชายของมหาวิทยาลัย จะมีใครที่พอจะทำให้พวกนักศึกษารู้สึกว่าปลอดภัยมากไปกว่าอาจารย์อู๋ได้กันคะ?”

วิดีโอที่อู๋ฝานเล่นงานโนซาวะ ชูอิจิที่โรงยิมครั้งก่อน มันถูกเผยแพร่ไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย ไม่ว่าจะนักศึกษาหรืออาจารย์ต่างก็ต้องเคยได้ดู พร้อมกับต้องชื่นชมฝีมือของชายหนุ่ม ไม่ผิดหากจะบอกว่าอีกฝ่ายเป็นอาจารย์ที่มีความสามารถ มอบความรู้สึกปลอดภัยให้แก่บรรดานักศึกษาได้บราวนี่ออนไลน์

“หย่าเฟย เจ้าตัวไม่อยากไป ก็อย่าไปบังคับเขาเลย ฉันไปแทนเอง” หลี่ปิงเอ่ยคำขึ้น

“นาย?” เกิ่งหย่าเฟยมองหลี่ปิงตอบพร้อมเอ่ย “นายเทียบอาจารย์อู๋ไม่ได้สักนิด”

“ฉันเนี่ยนะ!” สีหน้าหลี่ปิงแดงก่ำขึ้นมา เขาเคยคิดว่าเกิ่งหย่าเฟยไม่ได้สนิทอะไรกับอู๋ฝาน แต่ตอนนี้ได้เห็นอีกฝ่ายตอบตนเองคนละเสียงกับที่คุยกับอู๋ฝาน จะไม่ให้เขาตกใจได้อย่างไร?

แต่หลี่ปิงก็รู้ดีว่าที่เกิ่งหย่าเฟยพูดนั้นไม่ได้ผิดอะไร เขาไม่อาจชนะอู๋ฝานได้จริง ๆ ดังนั้นจึงไม่มีความมั่นใจมากพอจะทักท้วงประเด็นนี้

“อาจารย์หลี่ อยากไปขนาดนั้นเลยงั้นหรือครับ? ผมยกที่ของตัวเองให้ก็แล้วกัน ผมจะได้ไม่ต้องไป” อู๋ฝานเอ่ยขึ้น

“ไม่จำเป็น!” หลี่ปิงตอบกลับอย่างโกรธเคือง “ถ้าอยากไปฉันไปเองได้! ไม่จำเป็นต้องมาเสียสละอะไรให้ฉัน!”

“ก็แล้วแต่นะครับ” อู๋ฝานยักไหล่ตอบกลับ “จะยังไง ผมก็คงไม่ได้ไปอยู่ดี”

“อาจารย์อู๋ ไม่ลองคิดดูอีกหน่อยเหรอคะ?” เกิ่งหย่าเฟยเพิ่งถาม

เกิ่งหย่าเฟยค่อนข้างคาดหวังว่าจะได้ไปทัศนศึกษาในครั้งนี้กับอู๋ฝาน แต่เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่อยากไป เธอก็เกิดรู้สึกผิดหวังขึ้นมา

*******************