ระบบแหวนสุดโกงสร้างตำนานในสองโลก - บทที่ 461 ตอบรับคำสั่งซื้อ

บทที่ 461 ตอบรับคำสั่งซื้อ

เจ้าหย้าหนานลังเลไปชั่วขณะ “ก็ได้ค่ะ ในเมื่อเถ้าแก่ใหญ่ว่าไม่มีปัญหา ฉันก็ไม่เห็นแย้งอยู่แล้ว”

ในใจของเจ้าหย้าหนานเองก็อยากรับคำสั่งซื้อครั้งนี้ หากไม่คงไม่โทรเรียกอู๋ฝาน หญิงสาวคงจะปฏิเสธไปตามตรงแล้ว ขณะนี้เมื่อเถ้าแก่ใหญ่ยืนยันจึงทำให้เธอยิ่งมีความมั่นใจมากขึ้น

“ถ้าคนที่ส่งคำสั่งซื้อครั้งนี้มาเป็นของจริง ก็ถือเป็นโอกาสให้โรงงานของเราได้เติบโตขึ้นด้วยครับ” อู๋ฝานบอกกับเจ้าหย้าหนานขณะเดินเข้าไปด้านในโรงงาน

โรงงานเฟอร์นิเจอร์เมื่อครั้งยังอยู่ในมือของพ่อเจ้าหย้าหนานนั้นแห้งแล้งมานานนับสิบปี แม้มีคำสั่งซื้อเข้ามาบ้าง แต่ก็เป็นแค่ครั้งคราว เนื่องจากที่นี่ไม่มียอดฝีมือที่โดดเด่นในสายตา ดังนั้นจึงแทบไม่เคยก้าวหน้าขึ้น ถึงจะไม่ได้เสียเงินทอง แต่ก็ทำกำไรได้ยากมากขึ้นตามไปด้วย

ปัจจุบันอู๋ฝานเข้าซื้อกิจการโรงงานแห่งนี้ และเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุดของที่นี่ ดังนั้นเขาจะไม่มีทางปล่อยให้กิจการต้องซบเซา โดยเฉพาะในเมื่อตนเองมีทรัพย์สินเช่นไม้ล้ำค่ามากมาย รวมถึงมีฝีมือระดับมาสเตอร์ด้วยแล้ว หากไม่นำมาใช้งานให้ดีจะถือเป็นการเสียของโดยเปล่าประโยชน์

คำสั่งซื้อครั้งนี้คือโอกาสที่เดินเข้ามาหา หากทำสำเร็จได้ด้วยดีก็จะเป็นโอกาสที่ทำให้ก้าวหน้าในอุตสาหกรรมด้านนี้ ดังนั้นอู๋ฝานจึงตั้งใจรับเอาไว้และเตรียมแผนงานผลิตด้วยตนเอง

แน่นอนว่าเรื่องเนื้อหาสัญญาไม่ว่าทำการค้ากับใคร ก็เป็นสิ่งที่ต้องพึงระวังและควรพิจารณาให้ดี

เจ้าหย้าหนานพยักหน้าตอบรับ แม้โรงงานเฟอร์นิเจอร์นี้ไม่ได้เป็นของตระกูลเจ้าของเธออีกต่อไป แต่ทางครอบครัวของเธอก็คงรู้สึกยินดีหากได้เห็นที่นี่ก้าวหน้ามากกว่าที่เคยเป็น

“ผู้ช่วยที่จ้างมาใหม่เหรอคะ?” เมื่อเรื่องใหญ่ผ่านพ้น เจ้าหย้าหนานจึงสนใจเรื่องอื่น

แท้จริงแล้วตอนอู๋ฝานมาถึง เหมยเสวี่ยที่ติดตามมาก็ทำให้เจ้าหย้าหนานต้องเผยประกายในดวงตา ความบริสุทธิ์ผุดผ่อง ใบหน้างดงามกระจ่าง ไม่ว่าอย่างไรก็สามารถดึงดูดสายตาของผู้คนได้ง่าย ๆ เหมยเสวี่ยที่งดงามให้ความรู้สึกประหนึ่งกล้วยไม้หายากในหุบเขา หากจะเป็นที่ต้องตาก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด

อู๋ฝานมองเหมยเสวี่ยก่อนจะตอบรับ “ก็ประมาณนั้นครับ”

ทั้งเหมยอวี่และเหมยเสวี่ยจะคอยติดตามอู๋ฝานอยู่ช่วงหนึ่ง เพียงแต่ยังไม่ได้กำหนดบทบาทตัวตนที่แน่ชัด เจ้าหย้าหนานที่เอ่ยถึงผู้ช่วยขึ้นมา ทำให้เขาพบว่าเป็นตำแหน่งที่ไม่เลว

“สวยมากเลยค่ะ ไปพบเจอจากที่ไหนกันคะเนี่ย?” เจ้าหย้าหนานเอ่ยถาม

“บนภูเขาครับ” อู๋ฝานตอบกลับโดยไม่คิดอะไร

หอคันธะสงัดตั้งอยู่บนภูเขาจริง ๆ เรื่องนี้ไม่ใช่การโกหกแต่อย่างใด

“ใช่ครับ อันที่จริงเพราะมีธุระที่ต้องจัดการให้เรียบร้อยต่างหาก” อู๋ฝานตอบ

ขณะเธอคิดจะหยอกล้ออู๋ฝานเล่น ความคิดหนึ่งที่ผุดขึ้นกลับทำให้ต้องชะงักปากไป

ไม้ล้ำค่าในทุกวันนี้ไม่ใช่อะไรที่คนทั่วไปจะสามารถปลูกและตัดตามใจชอบได้ หากกล่าวถึงภูเขาลึกไร้ซึ่งสัญญาณโทรศัพท์ และการที่อู๋ฝานสามารถหาไม้ล้ำค่ามากมายมาได้สองครั้งที่ผ่านมา เห็นได้ชัดว่ามีช่องทางในการครอบครอง ครั้งนี้ที่อีกฝ่ายหายตัวไปอย่างกะทันหัน ทั้งยังเอ่ยถึงภูเขา เธอจึงมองว่ามันจะต้องเกี่ยวข้องกับแหล่งที่มาของไม้

เมื่อคิดได้ดังนั้นเจ้าหย้าหนานจึงเก็บความคิดไว้ในใจ เดิมตอนที่เห็นสาวสวยติดตามอู๋ฝานออกมาจากภูเขา เธอจึงอยากแซวว่าเก็บได้มากลางป่างั้นหรือ เพื่อเป็นการหยอกล้ออย่างสนิทสนม แต่พอคิดได้ว่าอีกฝ่ายน่าจะไปทำงานจริงจังจึงกลืนถ้อยคำลงท้องไป

อู๋ฝานย่อมไม่อาจรู้ถึงความเข้าใจผิดที่เจ้าหย้าหนานคิดไปเอง หรือต่อให้ทราบก็คงไม่อธิบายอะไรออกมา เพราะเรื่องของแวดวงผู้ฝึกตน ต่อให้คนธรรมดารู้ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ขณะนี้เจ้าหย้าหนานหาข้อแก้ตัวดี ๆ แทนให้ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีสำหรับตัวเขา

หากเทียบกับครั้งก่อนตอนมาที่นี่ อู๋ฝานผู้มาเยือนอีกครั้งในวันนี้พบว่าโรงงานดูร่มรื่นขึ้นมาก เนื่องจากก่อนหน้านี้ต้องโหมงานทำคำสั่งซื้อเจ้าปัญหาให้ทัน กระทั่งต้องรับคนมาเพิ่มเพื่อสลับกะทำงานทั้งกลางวันและกลางคืนตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงซะด้วยซ้ำ

ตอนนี้คำสั่งซื้อดังกล่าวผ่านพ้นไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย โรงงานจึงกลับมาซบเซาเช่นที่เคยเป็น คนงานไม่จำเป็นต้องทำงานล่วงเวลา กระทั่งว่าแม้เป็นชั่วโมงทำงานก็มีงานให้ทำไม่ได้มากมายแต่อย่างใด

“เถ้าแก่ อยู่ที่นี่กันเองเหรอครับ?” หลังพวกอู๋ฝานเดินเข้ามา พวกลู่หรงฮวาและอาจารย์ที่มีฝีมือจึงเข้ามาทักทาย

อู๋ฝานพยักหน้าให้และยิ้มตอบ “อาจารย์ลู่ ทุกคนดูสบายกันดีนะครับ”

ลู่หรงฮวาหัวเราะขื่นขมตอบกลับ “พวกเราไม่มีอะไรให้ทำนี่นะ ทั้งวันมีงานไม่มาก ไม่อยากก็ยังว่างอยู่ดี”

นับตั้งแต่ครั้งก่อนที่อู๋ฝานรับปากจะสอนเทคนิคร่องและเดือยให้ อาจารย์งานฝีมือประจำโรงงานแห่งนี้ รวมถึงลู่หรงฮวาต่างก็ทำสัญญากับทางโรงงานอีกครั้งหนึ่ง เป็นสัญญาต่ออายุ รวมถึงข้อห้ามและข้อจำกัดเรื่องการเปลี่ยนงานในสายงานเดิม

ครั้งนั้นที่ทุกคนลงนามทำสัญญาต่างก็ยินยอมพร้อมใจ หลังสัญญามีผล ต่อไปในอนาคตพวกเขาจะต้องทำงานที่นี่ ดังนั้นจึงเกิดความคาดหวังที่จะทำให้กิจการของที่นี่เฟื่องฟูและดีขึ้น เมื่อถึงเวลานั้นพวกเขาก็จะได้รับการดูแลที่ดียิ่งขึ้น ทว่าขณะนี้พวกเขาค่อนข้างว่าง นับได้ว่าเป็นอะไรที่พวกเขาไม่อยากเห็นหรือประสบพบเจอ

“ไม่ต้องกังวลไปครับ ช่วงเวลาผ่อนคลายของพวกคุณใกล้หมดลงแล้ว” อู๋ฝานหัวเราะ

“มีคำสั่งซื้อเข้ามาเหรอครับ?” ลู่หรงฮวามองอู๋ฝานอย่างคาดหวัง

อู๋ฝานทำท่าทีให้เจ้าหย้าหนานให้บอกกับพวกลู่หรงฮวา “อู๋ฝานตัดสินใจรับคำสั่งซื้อมูลค่าสามแสนแล้วค่ะ”

ลู่หรงฮวาและคณะต่างรับคำด้วยความยินดี แต่ไม่นานพวกเขาก็ต้องแสดงความกระดากใจกันออกมา “เถ้าแก่อู๋ คำสั่งซื้อที่มีความต้องการเป็นพิเศษแบบนั้น เกรงว่าพวกเราอาจจะทำได้ไม่ดีพอครับ”

หากเป็นความต้องการเฉพาะอื่น ๆ พวกเขาคงไม่ขาดความมั่นใจกันถึงขนาดนี้ ทว่าเนื่องจากเทคนิคการใช้ร่องและเดือยถือเป็นงานไม้อีกระดับหนึ่ง มันคือบททดสอบของช่างไม้มากฝีมือ พวกเขาที่เพิ่งได้เรียนรู้ จึงพอทำได้บ้างเล็กน้อย แต่ยังไม่เชี่ยวชาญจนอาจทำให้เกิดความผิดพลาดได้

ลู่หรงฮวาทราบดีว่าหลังคำสั่งซื้อครั้งนี้ หากสำเร็จลงได้ด้วยดีจะมีตามมาเพิ่ม มูลค่าสามแสนแรกนี้จึงมีความสำคัญ หากพวกเขาทำพังก็เกรงว่าจะส่งผลให้โรงงานแห่งนี้ไม่อาจได้รับคำสั่งซื้อล็อตใหญ่เพิ่มอีก สุดท้ายกลายเป็นความเสื่อมเสียจนทำให้ยากจะมีผู้จ้างวานเข้ามา

“อาจารย์ลู่ไม่ต้องกังวลไปครับ คำสั่งซื้อครั้งนี้ผมจะจัดการด้วยตัวเองได้” อู๋ฝานตอบรับ “พวกคุณคอยจับตามอง พยายามเรียนรู้ให้ได้มากที่สุดก็แล้วกันครับ”

“เถ้าแก่จะทำด้วยตัวเองงั้นเหรอครับ? เยี่ยมไปเลย” พวกลู่หรงฮวาต่างเผยความยินดีกันออกมา

ก่อนหน้านี้อู๋ฝานสอนเทคนิคร่องและเดือยให้กลุ่มคนไปเรียบร้อยแล้ว และการได้เรียนรู้ผ่านการดูคนที่มีฝีมือและประสบการณ์สูงจะยิ่งช่วยเร่งกระบวนการ เมื่อถึงเวลาก็ขอเพียงสอนพวกเขาทีละขั้นตอน ก็จะช่วยทำให้เรียนรู้ได้เร็วมากขึ้น อู๋ฝานที่ตอบรับคำสั่งซื้อพร้อมเตรียมทำด้วยตัวเองได้เล็งจุดนี้เอาไว้แล้ว เขาจะใช้โอกาสที่มีสอนและอธิบาย สำหรับอีกฝ่ายมันคือโอกาสที่แม้มีเงินก็ไม่อาจหามาได้

อู๋ฝานพยักหน้ารับ “ผมจะคอยอธิบายขั้นตอนให้ฟังด้วย พวกคุณเรียนรู้ให้ดี ต่อไปที่นี่จะยิ่งมีแต่คำสั่งซื้อที่คล้ายกันนี้เข้ามาเพิ่มมากขึ้น ลำพังแค่ผมคงมาช่วยตลอดไม่ได้”

“เถ้าแก่วางใจได้เลยครับ พวกเราจะตั้งใจเรียนอย่างเต็มที่!” พวกลู่หรงฮวาตอบรับอู๋ฝานด้วยน้ำเสียงหนักแน่น