ระบบแหวนสุดโกงสร้างตำนานในสองโลก - บทที่ 656 ถอนตัวจากวงการบันเทิง

บทที่ 656 ถอนตัวจากวงการบันเทิง

สวี่จื่อฉีไม่ได้ซ่อนอะไรทั้งนั้น เธอเล่าทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในโรงแรมเทียนอวี่เมื่อคืนเกิดเหตุ รวมถึงบอกให้ทราบถึงส่วนที่อู๋ฝานกังวลที่สุดด้วยเช่นกัน

หลังฟังเรื่องที่เธอเล่า ชายหนุ่มจึงมั่นใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตื่นขึ้นมานานนัก เธอไม่ได้เห็นว่าเขาเข้าและออกโรงแรมได้ยังไง รวมถึงไม่ได้เห็นว่าเจียงอวี่ตายยังไงด้วยเช่นกัน

“หลังเจียงอวี่ตายไป พ่อของเขาก็ขังฉันกับพี่จ้าวเอาไว้ในโรงแรม ถ้าไม่ใช่เพราะเจียงฟั่นโจวตายอย่างกะทันหัน พี่จ้าวกับฉันคงยังไม่ได้ออกมาแบบนี้แน่” เธอตอบกลับ

หลังเจียงฟั่นโจวตาย กระทั่งหาตัวฆาตกรที่ฆ่าทางตระกูลเจียงยังไม่สนใจด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับสวี่จื่อฉีและพี่จ้าว

“แต่พี่จ้าวก็กลัวทางตระกูลเจียงจะคิดว่ามันเกี่ยวข้องกับพวกเรา เพราะแบบนั้นพรุ่งนี้เราเลยจะเดินทางจากเจียงโจวกลับไปที่เมืองหลวงแล้วค่ะ” สวี่จื่อฉีบอก

“ขอให้เดินทางปลอดภัยครับ” อู๋ฝานคว้าแก้วไวน์ขึ้นมาพร้อมกับอวยพร

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวตอบรับ แต่ไม่นานสายตาของเธอก็มองไปยังกลุ่มคนหนุ่มสาวที่กำลังเต้นอยู่บนฟลอร์ สุดท้ายก็พึมพำออกมาเบา ๆ “บางครั้งฉันก็คิดนะว่าการได้เป็นคนธรรมดาน่ะดีกว่าตั้งขนาดไหน เป็นดาราไม่ได้มีแต่แสงสว่างส่องมาเหมือนที่อื่นคิดเลย”

“อันที่จริงฉันก็ไม่ได้ชอบชีวิตแบบนี้สักเท่าไหร่หรอกค่ะ” สวี่จื่อฉีตอบกลับ “ฉันชอบการร้องเพลงและการแสดงก็จริง แต่วงการบันเทิงเป็นสถานที่ที่หากไม่มีชื่อเสียงหรือได้รับความนิยม มันก็ไม่เหลือที่ให้แสดงหรือว่าร้องเพลงเลยค่ะ“

ชายหนุ่มพยักหน้ารับ

“อู๋ฝาน คุณจะมีความเห็นยังไงถ้าฉันอยากจะถอนตัวจากวงการบันเทิงคะ?” สวี่จื่อฉีโพล่งขึ้นมา

คำถามนี้ยังเป็นอีกเหตุผลสำคัญที่เธอเรียกอีกฝ่ายมาพบในคืนวันนี้

สวี่จื่อฉีอยากจะถอนตัวออกจากวงการบันเทิงมานานแล้ว ฟางเส้นสุดท้ายของหญิงสาวคือเรื่องบริษัทเภสัชกรรมของอู๋ฝาน มันทำให้เธอเกิดความคิดอันแน่วแน่และแรงกล้า อีกทั้งตนยังอยากที่จะหาใครสักคนพูดคุยและระบายเรื่องราวเหล่านี้ แต่พอหันมองรอบตัวกลับได้พบว่าไม่มีเลยแม้สักคน พี่จ้าวจะไม่เห็นด้วยกับเธอแน่ หลังไตร่ตรองอยู่นาน สุดท้ายเธอก็พบว่าอู๋ฝานคือตัวเลือกที่เหมาะสมให้พูดคุยด้วย

“ทำไมถึงมีความคิดปุบปับแบบนี้กันล่ะครับ?” อู๋ฝานเอ่ยถามด้วยความสงสัย “อาชีพการงานของคุณยังไปต่อได้ ทรัพยากรที่จำเป็นต้องใช้เดินบนเส้นทางนี้ก็ยังมี ความนิยมที่ผู้คนมีให้ก็ไม่ได้ลดเลือนด้วยซ้ำ ออกไปแบบนี้ไม่น่าเสียดายแย่เหรอครับ?”

“ไม่รู้สึกเสียดายเลยสักนิดค่ะ” หญิงสาวตอบกลับ “ในวงการบันเทิง ต่อให้มีชื่อเสียงเฟื่องฟูแค่ไหน ทว่าหลายเรื่องก็ไม่อาจตัดสินใจด้วยตัวเองได้ค่ะ เหมือนอย่างสินค้าของคุณ ฉันอยากจะทำงานด้วยจากใจ ค่าตอบแทนจะเป็นยังไงก็ได้ด้วยซ้ำ แต่ไม่ว่าจะพี่จ้าวหรือทางบริษัทก็ไม่ยอมรับราคาที่ฉันตกลงไปแล้ว ฉันเองก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องฟังพวกเขา“

“คุณเป็นดาราใหญ่ระดับประเทศ ไม่มีอำนาจต่อรองหรือตัดสินใจเลยเหรอครับ?” อู๋ฝานขมวดคิ้ว

คงจะเป็นเรื่องโกหกหากบอกว่าชายหนุ่มไม่เห็นความผิดปกติในเรื่องแบรนด์แอมบาสเดอร์ ขณะนี้สวี่จื่อฉีก็ยังเล่าออกมาด้วยตัวเอง มันทำให้เขาเริ่มครุ่นคิด

“ไม่มีค่ะ” เธอส่ายหน้า “ถ้าเป็นเรื่องเล็กน้อยที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับผลกำไรของบริษัท ฉันยังพอสามารถตัดสินใจเองได้ แต่เมื่อไหร่ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องเงินทอง ฉันเองก็เพิ่งได้รู้ว่าไม่มีอำนาจตัดสินใจเลยค่ะ”

“แย่ขนาดนั้นเลย?” อู๋ฝานเพิ่งเคยได้ยินเรื่องราวแบบนี้เป็นครั้งแรก ในความเห็นเดิมของเขา สวี่จื่อฉีคือดาราดังที่ทั้งประเทศให้การยอมรับ เขาเลยไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะเผชิญกับเรื่องราวแบบนี้

“ใช่ค่ะ เพราะแบบนั้นฉันถึงอยากจะถอนตัวออกจากวงการบันเทิง” หญิงสาวตอบกลับ

“ถ้าเป็นแบบนั้น ผมเองก็คิดว่าคุณควรพิจารณาเรื่องการถอนตัวจากวงการบันเทิงจริง ๆ ครับ” เขาตอบรับ “แน่นอนว่ามันก็แค่ความเห็นของผม คนตัดสินใจยังคงเป็นคุณ”

เดิมสวี่จื่อฉีก็มีความคิดอยากจะถอนตัวมานานแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่อาจตัดสินใจอย่างเด็ดขาดได้ พอได้ยินคำตอบของอีกฝ่าย ใจที่เคยโลเลของเธอราวกับได้หมุดที่เอาไว้ใช้ยึดมั่นขึ้นมา

“ค่ะ ฉันตัดสินใจแล้ว!” เธอตอบกลับ “ครั้งนี้พอกลับไปที่เมืองหลวง ฉันจะไปคุยเรื่องเพิกถอนสัญญากับทางบริษัทค่ะ ไว้ได้รับอิสระคืนแล้ว ฉันจะถอนตัวจากวงการบันเทิง แต่ตอนนั้นฉันยังอยากจะช่วยคุณเพื่อแสดงความขอบคุณค่ะ ฉันยินดีเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ให้โรงงานเภสัชกรรมของคุณโดยไม่คิดค่าจ้างแม้แต่หยวนเดียวค่ะ”

“ไม่เสียเปรียบแย่เลยเหรอครับ?” อู๋ฝานยิ้มตอบ “และผมก็ยังคิดว่าคุณกำลังคิดง่ายเกินไป”

“ด้วยชื่อเสียงและความนิยมในปัจจุบัน ตัวคุณไม่ต่างอะไรกับตู้ทองเคลื่อนที่ มีเหรอที่บริษัทจะยอมให้ฉีกสัญญาง่าย ๆ จากนั้นก็จะปล่อยให้จบเรื่องกันไป?” ชายหนุ่มตอบกลับ

“ฉันเองก็คิดแบบนั้นค่ะ แต่ตลอดหลายปีมานี้ฉันทำเงินมาได้มากมาย พวกเขาคงไม่ทำให้ฉันต้องอับอายหรอก” สวี่จื่อฉีตอบกลับ “แต่กรณีเลวร้ายคงต้องจ่ายค่าเสียหายกันพอสมควรค่ะ”

เขามองอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มรับ แม้เธอจะอยู่ในวงการบันเทิงมานาน แต่แท้จริงแล้วอายุก็เท่ากับเขา ถึงหญิงสาวจะพบเรื่องราวสกปรกมากมายในวงการ แต่ก็คล้ายว่าเธอจะยังไม่เข้าใจถึงความโหดร้ายของสังคมและโลก

“ผมหวังว่าเรื่องนี้จะไปได้ด้วยดีนะครับ” อู๋ฝานตอบ “ถือว่าตอบแทนเรื่องไม่คิดค่าจ้างเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ที่คุณเสนอ ถ้าเจอปัญหาอะไร โทรบอกผมได้ครับ”

“ฉันนึกว่าจะได้รับคำตอบแบบ ในฐานะเพื่อน ถ้ามีปัญหาก็โทรมานะครับ อะไรแบบนี้ซะอีกค่ะ” สวี่จื่อฉีตอบกลับ

“เพื่อน? ตอนนี้พวกเรายังไม่นับว่าเป็นเพื่อนกันครับ” เขายิ้มตอบ “คำจำกัดความว่าเพื่อนของผมเข้มงวดมากเลยนะครับ”

“คะ? เหมือนว่าฉันคงต้องพยายามให้ดีแล้วสิ” หญิงสาวเผยยิ้มบาง ๆ ตอบรับ

ชายหนุ่มยิ้มโดยไม่ตอบคำอื่นใด เพราะแท้จริงแล้วทั้งเขาและเธอก็ไม่ใช่คนคุ้นเคยอะไรกัน จะบอกว่าไม่ใช่เพื่อนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ส่วนเหตุผลที่เขาไปช่วยเธอครั้งก่อนก็เพราะอาศัยหลักมนุษยธรรม ไม่ใช่เพราะความเป็นเพื่อน

เหมือนดังที่อู๋ฝานบอกเอาไว้ คำจำกัดความว่าเพื่อนของเขาค่อนข้างเข้มงวด แต่เมื่อไหร่ที่ได้เป็นเพื่อนกับใครสักคนอย่างจริงจัง ตนก็พร้อมจะมอบความจริงใจให้อีกฝ่าย และจะไม่มีทางหาผลประโยชน์จากพวกเขาอย่างแน่นอน

เขาและสวี่จื่อฉีอยู่ต่อที่บาร์กันไม่นาน เพราะอีกฝ่ายแอบออกมา เธอยังคงกลัวว่าพี่จ้าวจะออกตามหาไปทั่วทุกที่ ส่วนตนเองก็มีห่วงเรื่องการเทเลพอร์ต ทำให้ทั้งสองไม่ได้อยู่ต่อด้วยกันนานนัก

หลังแยกทางกันแล้ว ชายหนุ่มขับรถกลับบ้าน แต่ก่อนจะถึงบ้านเขากลับได้รับสายโทรที่ดูไม่คุ้น

“นายน้อยอู๋ ผมเองครับ เทียนเหอ” หลังรับสาย เสียงอันคุ้นเคยจากปลายสายจึงดังให้ได้ยิน

เทียนเหอคือผู้อาวุโสนอกสำนักจากสำนักล้ำสวรรค์

“ผู้อาวุโสเทียนเหอ ดึกขนาดนี้มีเรื่องอะไรครับ? หรือว่าต้องการอะไรจากผม?” อู๋ฝานเอ่ยถาม

“เพราะเรื่องของนายน้อยอู๋ ผมเชื่อว่าคงไม่มีผู้ฝึกตนคนไหนในคืนนี้กล้านอนหลับแน่ครับ” ผู้อาวุโสเทียนเหอตอบกลับ

“ผู้อาวุโสเทียนเหอหมายความถึงอะไรครับ? คล้ายผมไม่ค่อยเข้าใจนะ?” เขาตอบกลับ

“วันนี้นายน้อยอู๋กวาดล้างสำนักตะวันเพ็จและสำนักทะยานสวรรค์ เรื่องนี้กำลังทำให้แวดวงผู้ฝึกตนในเจียงโจวกำลังแตกตื่น ผู้ฝึกตนทุกคนในเจียงโจวตอนนี้ต่างก็ทราบเรื่อง ในเมื่อเป็นแบบนั้นใครกันจะกล้านอนหลับ ในตอนที่ไม่รู้ว่าถัดจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นกันล่ะครับ?” ผู้อาวุโสเทียนเหอตอบกลับมา

……….