ระบบแหวนสุดโกงสร้างตำนานในสองโลก - บทที่ 77 ผมเป็นอาจารย์ของพวกคุณ

บทที่ 77 ผมเป็นอาจารย์ของพวกคุณ

บทที่ 77 ผมเป็นอาจารย์ของพวกคุณ

เวลานี้ บุคคลที่ก้าวเดินเข้ามายังสระว่ายน้ำ เป็นอู๋ฝาน!

อู๋ฝานไม่คาดคิดว่าภายหลังเข้ามาแล้ว เด็กสาวบางส่วนจะถึงกับกรีดร้อง มันทำเอาเขายิ่งรู้สึกอาย เพียงแต่ยามพบเห็นชุดของพวกเธอ เขาก็เข้าใจได้ถึงสาเหตุ

เพราะสระว่ายน้ำแห่งนี้เป็นของนักศึกษาหญิง มีเพียงผู้หญิงจึงเข้ามาได้ และคาบเรียนว่ายน้ำก็กำลังจะเริ่มต้นขึ้น ดังนั้นผู้หญิงหลายคนจึงเปลี่ยนไปใส่ชุดว่ายน้ำกันเรียบร้อย ทั้งยังมีชุดว่ายน้ำหลากหลาย ทั้งกระโปรงสั้นไปจนถึงบิกินี่ และทุกคนต่างก็เป็นเด็กสาววัยแรกแย้ม ไม่ว่าจะมองอย่างไร หากว่ามีผู้ชายโผล่เข้ามา เพราะไม่ได้เตรียมใจรับรู้เอาไว้ก่อน เหล่าเด็กสาวจึงกรีดร้องออกมากันโดยไม่รู้ตัว

อู๋ฝานผู้กำลังเขินอาย ยามได้ยินเสียงกรีดร้องและสายตาตื่นตะลึงมองมาอย่างจับจ้อง จึงเกิดอาการที่ไม่ทราบว่าควรเอาดวงตาไปวางไว้ตรงใด เขาพยายามหันไปหันมาอยู่หลายทิศทาง

“คุณเป็นใครกัน? มาทำอะไรที่นี่? สระว่ายน้ำของพวกผู้ชายอยู่อีกฝั่งหนึ่งนะ”

“ออกไปนะ คนโรคจิต!”

“ถ้ายังไม่ออกไป พวกเราจะเรียกอาจารย์แล้วนะ”

เหล่าเด็กสาวพยายามต่อว่าอู๋ฝานกันคนแล้วคนเล่า

ถูกเหล่าเด็กสาวโจมตีอย่างกะทันหัน มันเป็นสถานการณ์ที่อู๋ฝานไม่เคยพบเจอมาก่อน ทำให้ไม่ทราบว่าจะตอบอย่างไรไปชั่วขณะ

“ไปนะ ออกไปเลย” ตอนนี้เองที่เสี่ยวอวิ๋นและหวังเหวินถิงเดินเข้ามา

“ต้องมีเรื่องเข้าใจอะไรผิดกันแน่” เสี่ยวอวิ๋นพูดขึ้นมา “เขาอาจจะแค่มาผิดที่”

เสี่ยวอวิ๋นและเยี่ยเฟยเฟยถือว่ามีสัมพันธ์อันดีต่อกัน เธอคิดว่าอู๋ฝานเป็นแฟนของเยี่ยเฟยเฟย ดังนั้นตอนนี้ จึงต้องการเข้ามาช่วยพูดกล่าวอะไรแทนอู๋ฝาน

“มาผิดงั้นหรือ? เป็นไปได้? คำว่า ‘สระผู้หญิง’ ก็แปะป้ายเอาไว้ชัดตั้งแต่ด้านหน้าสระว่ายน้ำแล้ว ใหญ่ขนาดนั้นไม่คิดจะอ่านหรือยังไง?” หวังเหวินถิงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “คิดว่าเขาตั้งใจเข้ามามากกว่า!”

“เหวินถิง พูดแบบนั้นได้ยังไงกัน” เสี่ยวอวิ๋นเกิดร้อนใจ ก่อนจะดึงตัวอู๋ฝานมาและพูดเสียงเบา “รีบอธิบายให้ทุกคนฟังสิคะ”

อู๋ฝานที่เมื่อครู่ไม่ทราบว่าควรเอาตาไปไว้ตรงใด ตอนนี้กลับมีภาพวับแวมเข้ามาใกล้ต่อหน้า เขาถึงกับต้องเขินอายอีกครั้งหนึ่ง ทว่าก็ปรับสภาพอารมณ์ได้ในไม่ช้า เขาไม่หันหน้าหนีอีกต่อไป แต่เลือกที่จะกระแอมไอหลายครั้งแล้วจึงตอบกลับ “อันที่จริง ผมไม่ใช่นักศึกษาหรอกนะ”

“ฉันรู้ว่าคุณมาจากนอกมหาวิทยาลัย ไม่ใช่นักศึกษาของมหาวิทยาลัย!” หวังเหวินถิงตอบกลับ “การกระทำของคุณตอนนี้น่ารังเกียจเกินไปแล้ว ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ!”

“เดี๋ยวก่อน!” พบเห็นหวังเหวินถิงกำลังจะใช้โทรศัพท์มือถือโทรเรียกตำรวจจริง อู๋ฝานจึงเร่งร้อนห้ามเธอเอาไว้ “ผมไม่ใช่คนจากนอกมหาวิทยาลัย ผมเป็นอาจารย์ที่นี่ เป็นอาจารย์สอนว่ายน้ำของพวกคุณ”

“อาจารย์?!” ได้ยินคำของอู๋ฝานจึงทำทุกคนต่างชะงัก บางคนเกิดเป็นความสงสัยขึ้นมา “ไม่ใช่ว่าอาจารย์ในคาบเรียนว่ายน้ำของพวกเราต้องเป็นผู้หญิงหรอกหรือ?”

นักศึกษาหลายคนที่นี่ไม่ได้มีเพียงแค่นักศึกษาใหม่ แต่ยังมีนักศึกษารุ่นพี่ ดังนั้นจึงทราบว่าอาจารย์สอนว่ายน้ำของมหาวิทยาลัย ตลอดมาล้วนเป็นอาจารย์ผู้หญิง

อู๋ฝานยังคงเขินอายกับเรื่องนี้อยู่บ้าง ดังนั้นจึงลูบจมูกขณะตอบรับ “ผมก็ไม่ทราบว่ามันเป็นมายังไง แต่ทางมหาวิทยาลัยจัดแจงส่งผมมาสอนคาบเรียนว่ายน้ำหญิงให้พวกคุณ”

“คุณเป็นอาจารย์ของเราจริงหรือเนี่ย?” เสี่ยวอวิ๋นแทบไม่คิดเชื่อ ก่อนหน้านี้เธอเชื่อว่าอู๋ฝานคงไม่บุกเข้ามาที่นี่โดยไร้เหตุผล แต่พออู๋ฝานบอกว่าเป็นอาจารย์สอนว่ายน้ำ เสี่ยวอวิ๋นกลับเป็นฝ่ายไม่เชื่อเสียเอง

เพราะเธอไม่เคยได้ยินเยี่ยเฟยเฟยพูดถึงเรื่องราวนี้มาก่อน เหมือนดังที่หวังเหวินถิงพูดเมื่อครู่ พวกเขาทราบกันดีว่าอู๋ฝานไม่ใช่นักศึกษาของที่นี่ แต่เป็นคนนอก แต่แล้วเหตุใดปุบปับกลายมาเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยเจียงโจวได้ อีกทั้งยังเป็นอาจารย์สอนว่ายน้ำของพวกเธออีก?

“เรื่องนี้ยืนยันได้ เพราะเหตุนั้นผมเลยต้องมาที่นี่” อู๋ฝานบอกออกไป

ภายหลังคุ้นเคยกับอาการเขินอายมากแล้ว อู๋ฝานจึงสงบลงได้มาก ตอนนี้ตัวเขาอยู่ที่นี่ ก็ต้องทำหน้าที่เป็นอาจารย์ให้เหมาะสม

“ไม่มีกฎอะไรระบุว่าอาจารย์หญิงจะต้องเข้าสอนคาบเรียนว่ายน้ำของผู้หญิง เพราะงั้นผมมาสอนที่นี่ก็ไม่ได้ผิดะไร” อู๋ฝานกำลังพูดปลอบตัวเอง

“แต่คุณเป็นผู้ชาย อย่างนั้นพวกเราจะเรียนกันยังไง?” นักศึกษาหญิงคนหนึ่งพูดขึ้นมา

“แล้วพวกเธอไม่เคยไปชายหาดกันหรือยังไง? ที่ชายหาดมีแต่ผู้หญิงงั้นหรือ?” ตอนนี้เองที่เสียงอันงามสง่าชวนหลงใหลดังขึ้นมา

อู๋ฝานมองหาต้นเสียง แม้ว่าเขาได้พบกับโฉมงามน่าทึ่งเช่นหลิ่วเหยียนเอ๋อร์อยู่ทุกวัน ยามพบเห็นบุคคลที่ก้าวเข้ามาก็ยังต้องเผยดวงตาเป็นประกาย

อีกฝ่ายสวมใส่ชุดบิกินี่ทรงเย้ายวน ร่างสูงส่วนโค้งเว้าได้รูปสมบูรณ์แบบ กระดูกไหปลาร้าเรียวสวย เรือนขาขาวนวลเนียน ทุกสัดส่วนเหมาะสมและเข้ากัน รวมกับรอยยิ้มบนใบหน้าอันงดงาม เติมแต่งรอยยิ้มด้วยร่องรอยคิ้วขมวดจึงยิ่งดูดี

โฉมงามคนนี้ก็เหมือนดังหลิ่วเหยียนเอ๋อร์ เพียงแต่เธอมีความแตกต่างจากหลิ่วเหยียนเอ๋อร์อย่างสิ้นเชิง

หลิ่วเหยียนเอ๋อร์สง่างามและสดชื่น ขณะที่ผู้หญิงคนนี้ทรงเสน่ห์และเย้ายวน หลิ่วเหยียนเอ๋อร์เย็นชา ขณะที่ผู้หญิงคนนี้ไม่ต่างอะไรกับเปลวเพลิง

การปรากฏตัวของเธอไม่เพียงทำให้ดวงตาของอู๋ฝานกระจ่างเป็นประกาย แต่รวมถึงสายตาอิจฉาริษยาของเด็กสาวทั้งหลายมากมาย

เพราะรูปลักษณ์ของเธองดงามจนเกินไป เรือนร่างก็สมบูรณ์แบบจนเกินไป เพียงแค่สองส่วนดังกล่าว เด็กสาวคนอื่นในที่นี้ก็ไม่อาจเทียบเปรียบ แม้แต่หวังเหวินถิงที่เมื่อครู่ถือตัวก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

เผชิญหน้ากับผู้หญิงเช่นนี้ หวังเหวินถิงรับรู้ได้ถึงแรงกดดันและความไม่สบายใจเหมือนดังตอนเผชิญหน้าเยี่ยเฟยเฟย

ด้วยเหตุนี้ สีหน้าของเธอจึงไม่สู้ดีเท่าใดนัก

ผู้หญิงคนดังกล่าวไม่คิดสนใจสายตาของคนอื่นที่มองมา เธอก้าวเดินเข้าหาอู๋ฝานทีละก้าว แม้ว่าไม่ได้ดูจงใจ แต่ท่วงท่าการเดินนั้นไม่แย่ไปกว่าโมเดลมืออาชีพเลยด้วยซ้ำ

“ฉันมองว่ามีอาจารย์ผู้ชายก็ดีเหมือนกัน รู้สึกได้ถึงความปลอดภัย” ผู้หญิงคนนั้นก้าวเดินมาหยุดตรงหน้าอู๋ฝาน เอนกายเข้าหา ใบหน้ายิ่งเข้าใกล้อู๋ฝาน ดังนั้นอู๋ฝานจึงรับรู้ได้แม้กระทั่งลมหายใจของเธอ “อาจารย์ ที่พูดไป ถูกต้องไหมคะ?”

“นางจิ้งจอก” เสี่ยวอวิ๋นพูดเสียงเบา ทั้งเกิดรู้สึกผิดและเป็นห่วงเยี่ยเฟยเฟยอยู่ภายใน ภายหลังจบคาบเรียนนี้ เธอจะต้องบอกเยี่ยเฟยเฟยให้ทราบว่าเกิดเรื่องราวอะไรขึ้น เธอจะได้ยิ่งระวังให้มากขึ้น

รับรู้ถึงความรู้สึกที่อีกฝ่ายเข้ามาใกล้จนแทบชิด อู๋ฝานจึงต้องถอยเท้าไปสองก้าวด้วยท่าทีกระดากใจ ถอนหายใจอยู่ภายใน เด็กสาวทุกวันนี้ใจกล้าจนเกินไปแล้ว สุดท้ายจึงตอบกลับ “ก็ตามนั้น พูดได้ถูกต้องแล้วครับ ทุกคน ขออย่าได้อายอะไรกับผมที่เป็นอาจารย์ผู้ชาย ไม่ว่าด้วยอะไร ผมก็เป็นอาจารย์ของพวกคุณครับ”

“แปะแปะแปะ” หญิงสาวตรงหน้าอู๋ฝานปรบมือเป็นการตอบรับ “อาจารย์ที่ดีแบบนี้ ฉันก็ควรต้องเป็นนักเรียนที่ดีของอาจารย์แล้ว ไว้ฉันมีคำถามอะไร คงขอให้ช่วยเหลือได้ใช่ไหมคะ?”

“แน่นอนครับ” อู๋ฝานตอบรับ

“ถ้างั้นอาจารย์ สอนฉันว่ายน้ำด้วยค่ะ” หญิงสาวตอบกลับ “ฝีมือการว่ายน้ำของอาจารย์ต้องดีเยี่ยม ขณะที่ฉันว่ายน้ำได้ไม่ค่อยเก่งอะไร รบกวนจับมือฉันสอนอย่างนุ่มนวลด้วยนะคะ”

อู๋ฝานอดไม่ได้ที่จะเกิดความคิดถึงภาพที่ตนเองสอนอีกฝ่ายว่ายน้ำ รับชมชุดที่อีกฝ่ายสวมใส่ เขาจึงเกิดรู้สึกคันที่จมูก สุดท้ายจึงตอบกลับอย่างเก้อเขิน “สอนว่ายน้ำน่ะได้ครับ แต่ไม่จำเป็นต้องจับมือ ผมจะคอยชี้แนะอยู่ด้านข้าง”