รักครั้งแรกของคุณชายปีศาจ - ตอนที่ 108 กาลเวลา
บทที่ 108 กาลเวลา
“ผม”หลิงเล่มองไปยังหน้าเธอด้วยสีหน้าที่น่าสงสาร แล้วก็เอามือขึ้นมาจับไปตรงร่องรอยที่เธอต่อย เขาพูดด้วยความขี้ขลาดว่า “ สัญญาได้ไหมว่าคุณจะไม่ตีผมอีก”
ฉวีซือมองแบบเงียบๆ และไม่ได้พูดอะไร
มู่เทียนซิงพยักหน้า“ได้ฉันจะให้โอกาสคุณ แต่คุณต้องสารภาพมาก่อน ถ้าหากไม่ทำตามเราจะได้เห็นดีกัน!”
หลิงเล่มองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ แล้วก็พูดอย่างน่าสงสารว่า “กลิ่นตัวคุณหอมเย้ายวน ผมทนไม่ไหว ผมก็เลยตะแคงตัวกอดคุณ แล้วก็หอมคุณ จากนั้น ……”
“หยุด!”มู่เทียนซิงรู้สึกสึกจะบ้าตาย “ฉันถามคุณว่าคุณคลานมาบนตัวฉันได้ยังไง ไม่ได้ถึงขั้นตอนที่คลานขึ้นมา”
หลิงเล่จ้องมองไปที่มู่เทียนซิงแล้วก็ก้มหัวลงอย่างระแวง แล้วก็พูดด้วยเสียงเบาๆ ว่า “เทียนซิง พวกเราเป็นคู่หมั้นกันไม่ใช่เหรอ คู่รักคู่ไหนๆก็กอดก็จูบกันทั้งนั้น ไม่เห็นเป็นไรเลย หรือคุณไม่ยอมรับผม”
“ฉัน…..”
มู่เทียนซิงหมดคำพูด นี่ไม่ใช่แค่กอดแค่จูบ แต่เขาถือโอกาสตอนที่เธอหลับ แก้ผ้าแล้วก็ล่วงละเมิดเธอ
“วันนั้นพี่เสี่ยวหลงยังไม่ทำกับฉันแบบนี้เลย คุณ!คุณถึงกับแก้ผ้าฉันเลยนะ”
หลิงเล่ยิ้ม ยังจะพี่เสี่ยวหลงอีกเขาเปลี่ยนเป็นกุ้งมังกรตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ
แถมยังเป็นกุ้งมังกรที่ตายแล้วอีกต่างหาก
จริงๆแล้ว วันนั้นเมิ่งเสี่ยวหลงได้ทำอะไรกับเธอบ้าง เขาก็ไม่แน่ใจ เเละไม่เคยถาม เขารู้สึกว่าในฐานะที่เป็นผู้ชาย แต่กลับปกป้องผู้หญิงของตัวเองไม่ได้ ต้องโทษตัวเขาเองที่เขาทำหน้าที่บกพร่อง
แต่ตอนนี้ เธอพูดออกมาจากปากเองว่า “เมิ่งเสี่ยวหลงไม่เคยทำกับเธอแบบนี้” เขาก็รู้สึกโล่งอก
“เอ่อ”
“ผมเห็นในสัญญาก่อนแต่งเขียนว่า ถ้าไม่มีบุตรภายในสามปีเราต้องหย่าร้างกัน ผมไม่อยากเสียคุณไป คุณพูดในโทรศัพท์ว่าคิดถึงผม แถมยังพูดต่อหน้าพ่อแม่คุณว่าอยากอยู่กับผม แต่ทำไมตอนนี้ คุณกลับมาต่อยผมล่ะ ผมเจ็บไปทั้งตัวแล้ว!”
เขามองไป “อาซือ”แล้วพูดอย่างน่าสงสารแล้วพูดว่า “ยานั่น เอามาทาให้ผมหน่อยได้ไหม”
“อาซือรีบเอาว่านหางจระเข้ใส่ไปในมือของมู่เทียนซิง “คุณหนูมู่คะ น้ำในอ่างยังเปิดอยู่เลย ฉันขอตัวไปปิดก่อนนะคะ รบกวนคุณหนูทายาให้ซือซ่าวด้วยนะคะ!”
แล้วเธอก็มองอาซือเดินออกไป มู่เทียนซิงก้มลงมองว่านหางจระเข้ในมือ หลังจากนั้นเธอก็รู้สึกผิด
เธอมองไปที่หลิงเล่ แต่เขาไม่มองมาที่เธอ เขากำลังนวดเบาๆที่ไหล่ขวาของตัวเอง
ก่อนที่เธอจะออกไป เธอก็มองไปที่เขาแล้วพูดว่า “ลุง ฉันช่วยคุณทายาเอง”
ตัวเองลงไม้ลงมือขนาดนั้น เลยรู้ดีว่าเจ็บแค่ไหน อย่าว่าเเต่เขาจะเจ็บเลย ขนาดมือกับเท้าของเธอก็เจ็บเหมือนกัน!
เธอถือว่านหางจระเข้กำลังจะเปิดฝา แต่ก็ได้เห็นว่าหลังมือขาวซีดของเธอก็มีรอยแดงเหมือนกัน
หลิงเล่เห็นแล้วก็ถอนหายใจเบาเบา เอามือที่นวดไหล่อยู่ไปหยิบว่านหางจระเข้มา หลังจากนั้นก็จับไปที่มือของเธอ แล้วเอาว่านห่างจระเข้มาทาที่หลังมือเธอ
“ครั้งหน้าถ้าคุณจะระบายอารมณ์ ไม่ต้องใช้มือตัวเองต่อยผมหรอก ดูสิ แดงไปหมดแล้ว ที่นี่เป็นห้องสมุด คุณหยิบหนังสือมาตีผมก็ได้”
ฉัน…”
“ครั้งนี้ถือว่าเป็นความรุนแรงในครอบครัวเลยนะ แต่ช่วยไม่ได้ ใครสั่งให้ผมนั่งรถเข็นละ ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ผมก็ทำได้แค่อดทนยอมรับ ผมเป็นผู้ชายไม่เป็นไรหรอก แต่คุณนะสิ ดูสิมือแดงหมดแล้ว เจ็บไหม”
“…….วันหลังฉันจะไม่ตีคุณอีกแล้ว”
“อืม พวกเราควรอยู่กันอย่างมีความสุข และควรเชื่อใจกันให้มากขึ้น โอเคไหม
“ได้”
เธอหยิบยามาจากมือเขา แล้วก็ชี้ไปที่แขนเสื้อ “ดึงแขนซื้อขึ้นไปหน่อย ฉันจะทายาให้”
“โอเค”
เขาตอบอย่างตรงไปตรงมา แล้วใช้มือดึงแขนเสื้อขึ้น ไหล่ขาวๆของเขาก็โผล่ขึ้นมา มีรอยแดงปรากฏอยู่บนนั้น แต่ก็ยังมีรอยบางส่วนที่ยังฝังอยู่ข้างใน”
เขามองไปที่เธอด้วยความเขินอายแล้วพูดว่า “งั้น…..ถอดเสื้อออกเลยดีไหม”
มู่เทียนซิงมองไปที่กล้ามแขนของเขา แล้วก็กลืนน้ำลาย “อืม”
ตอนนั้นฉซีซือ ก็ได้เกินเข้ามาพอดี “ซือซ่าว …… ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ”
ทั้งสองไม่ทันได้ตอบ เธอก็รีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
แล้วหลิงเล่ก็เปิดเสื้อของเขาออก กล้ามเป็นมัดๆของเขาอยู่ตรงหน้าของเธอ มีสองสามแห่งที่เป็นรอยแดง เนื่องจากถูกเธอชกต่อย
“ฮึ่ม ฮึ่ม ฉันจะทายาแล้วนะ”
“อืม”
เธอโน้มตัวลง ใช้นิ้วมือเล็กๆทาวนไปยังร่องรอยสีแดงบนหน้าอกของเขา ทาจนเขารู้สึกจักจี้ เขามองไปที่ขนตาของเธอ ปากอันอวบอิ่มอยู่ตรงหน้าเขา เธอใส่เสื้อแขนสั้นคอกลม และขณะที่เธอโค้งตัวลง เขาก็ได้เห็นวิวสวนลูกท้ออันสวยงาม มีกลิ่นหอมออกมาจากเรือนร่างของเธอ ช่างน่าเย้ายวนจริงๆ เขาหายใจเข้าลึกๆ แต่ที่ท้องน้อยของเขาราวกับมีไฟปะทุอยู่ เขาไม่ทันได้ระวัง น้องชายของเขาก็ได้ตื่นขึ้น แล้วโผล่ออกมาจากชุดนอนของเขา พุ่งไปยังที่ใต้คางของเธอ รูปร่างราวกับแท่งหยก ผิวสัมผัสเรียบเนียน
บูม!
หลิงเล่รู้สึกตัวแข็งทื่อไปหมด หูของเขาเริ่มแดง
ส่วนมู่เทียนซิงก็ราวกับโดนฟ้าผ่า เธอจ้องมองไปที่ตรงนั้นสักพัก เอาขวดยาปาไปที่อกของเขา แล้วก็วิ่งหนีออกมา
ทันใดนั้นก็ได้มีมือมาดึงเธอไว้ เธอหนีไปไหนไม่พ้น แต่ก็ไม่กล้าหันหลังกลับไป “ ปล่อยฉัน ทำไมคุณเป็นแบบนี้ ไอเลว!”
มีเสียงพูดเบาๆออกมาจากทางด้านหลังของเธอ“ร่างกายของผมคุณก็เห็นหมดแล้ว ตอนนี้จะวิ่งหนี ไม่คิดจะรับผิดชอบหน่อยเหรอ”
“ผมไม่ได้ตั้งใจ มันออกมาเอง” ตัวเองยังควบคุมน้องขายตัวเองไม่ได้ จะให้เธอมารับผิดชอบอะไรกัน
เขาดึงเธอไว้ไม่ปล่อย แรงดึงไม่ได้น้อยลงไปจากเดิม แต่เสียงของเขาแฝงไปด้วยความโศกเศร้า “คุณเห็นผมแล้วไม่มีอารมณ์อะไรเลยเหรอ”
“ไม่มี!”
เธอออกแรงสะบัดมือของเขาออก รีบวิ่งเข้าไปในห้องนอน แล้วก็ปิดประตูดังปั้ง ประตูเพียงบานเดียวก็แยกพวกเขาออกจากกันคนละโลก
หลิงเล่ถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเขาก็ก้มลงมองดูร่างกายของตนเอง หลังจากนั้นก็เอาใส่ชุดนอนกลับ หมุนรถเข็นไปทางโต๊ะหนังสืออย่างเศร้าใจ ระหว่างหมุนรถเข็นไป เขาก็พูดพึมพำขึ้นมา “ผมทำถึงขนาดนี้แล้วทำไมเธอยังไม่สนใจผมอีก เป็นเพราะผมหน้าตาไม่ดีเหรอ”
มู่เทียนซินแทบจะไม่รู้ตัวเลยว่าที่เธอทำร้ายเขาแบบนี้ เธอไม่ได้ไว้หน้าเขาเลย ทำให้ทั้งคืนหลิงเล่ไม่ยอมทำอะไรทั้งนั้น มัวแต่นั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ ค้นหาข้อมูลทั้งคืน หนี่งในบทความที่เขาอ่านนั่นคือ ข้อมูลเรื่องบนเตียงสำหรับผู้ชาย เขาอ่านวนไปวนมาอย่างละเอียดถี่ถ้วน
