รักหวานอมเปรี้ยว - บทที่ 118 ตายอยู่บนเตียงผ่าตัด
ทันใดนั้น ก็มีเสียงสะอื้นเล็กๆดังมา
เปปเปอร์ไม่ได้คิดมากอีก เปิดประตูห้องตรวจในทันที
ส้มเปรี้ยวดูเหมือนจะตกใจ นิ่งอึ้งไปก่อน ต่อจากนั้นก็หันหลังเดินเข้าไปในทันที
“ส้มเปรี้ยว”เปปเปอร์เรียกเธอไว้
ส้มเปรี้ยวก็หยุดฝีเท้าในทันที ยกมือขึ้นเช็ดน้ำเช็ดน้ำตา ถึงได้หันกลับมาใหม่ บนใบหน้าก็ฝืนยิ้ม“เปปเปอร์ นายคุยกับรันต์เสร็จแล้วเหรอ”
เปปเปอร์อือคำหนึ่ง สายตาก็จ้องมองเธอสองวินาที และถามว่า: “เธอได้ยินแล้วเหรอ?”
ส้มเปรี้ยวพยักหน้า ดวงตาที่น้ำตาเพิ่งจะหยุดไหล ก็มีน้ำตาเอ่อล้นออกมาอีกครั้ง“เปปเปอร์ ฉัน……เป็นโรคหลายบุคลิกจริงๆเหรอ?”
ริมฝีปากบางของเปปเปอร์ขยับ อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายยังก็ไม่ได้พูดอะไร แล้วก็ตอบเพียงแค่อือคำหนึ่ง
ส้มเปรี้ยวปิดใบหน้า ร้องไห้อย่างเจ็บปวด“ขอโทษด้วยเปปเปอร์ ฉันไม่รู้ว่า ฉันไม่รู้จริงๆฮือๆๆๆ……”
“ไม่เป็นไร”เปปเปอร์กอดเธอไว้อย่างปวดใจ“นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ เธอไม่ต้องขอโทษ”
“แต่ว่าเมื่อกี้นี้ฉันได้ยินรันต์พูดว่า บุคลิกนั้นของฉันร้ายมาก เป็นศัตรูกับคุณมายมิ้นท์ ในความทรงจำที่ฉันสูญเสียไปช่วงนั้น ทำอะไรกับคุณมายมิ้นท์หรือเปล่า!?”ส้มเปรี้ยวดึงปกเสื้อที่หน้าอกของเปปเปอร์ และถามด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
เปปเปอร์มองลงไป และตอบด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ: “บุคลิกนั้นของเธอ ผลักมายมิ้นท์ลงบันได”
“ฟืด……”สูดลมหายใจ“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ฉัน……ฉันอยากจะฆ่าคุณมายมิ้นท์เหรอ?”
“ไม่ใช่เธอ แต่เป็นบุคลิกคนนั้นของเธอ”เปปเปอร์ลูบหัวของเธอ และพูดแก้ไข
ส้มเปรี้ยวกัดริมฝีปาก และพูดด้วยน้ำเสียงที่สะอึกสะอื้น“ต่อให้เป็นบุคลิกคนนั้นของฉัน แต่เธอยังเป็นฉัน มิน่าล่ะก่อนหน้านี้ฉันมุ่งเป้าไปที่คุณมายมิ้นท์หลายครั้ง ทั้งๆที่ฉันรู้ว่าทำเป็นแบบนั้นไม่ถูกต้อง แต่กลับควบคุมไม่ได้ ที่แท้ก็เป็นเพราะว่าฉันเป็นโรคจิตเภท!”
เธอตบหัวของตัวเองอย่างรังเกียจ
“ส้มเปรี้ยว เธออย่าทำแบบนี้”เปปเปอร์รีบเอามือของเธอลงมา“ฉันบอกแล้วว่า นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ”
“เป็นความผิดของฉัน ฉันไม่เพียงแต่ใส่ร้ายว่าคุณมายมิ้นท์ขับรถชนฉัน ยังทำให้มายมิ้นท์ล้มลง ตอนนี้ก็ผลักคุณมายมิ้นท์ลงบันไดอีก ฉัน……ฉัน……”ส้มเปรี้ยวร้องไห้สะอื้นอยู่ในใจ
เปปเปอร์จูบไปที่หน้าผากของเธอ“ก่อนหน้านี้สองครั้ง ได้รับผลกระทบจากบุคลิกภาพย่อยที่กำลังจะเกิดขึ้น ดังนั้นถึงได้ทำแบบนั้น แต่ผลักมายมิ้นท์ลงบันได กลับเป็นบุคลิกภาพย่อยทำอย่างสมบูรณ์ ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ ดังนั้นเธอถึงได้ไม่มีความทรงจำ เธอไม่ต้องโทษตัวเอง”
“แต่ว่าคุณมายมิ้นท์ไม่รู้”ส้มเปรี้ยวสูดจมูก ต่อจากนั้นคิดถึงอะไรบางอย่าง และดันชายหนุ่มออกแล้วถาม“ใช่แล้วเปปเปอร์ คุณมายมิ้นท์เธอเป็นยังไงบ้าง เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
“ไม่เป็นไร”เปปเปอร์เอ่ยปากตอบ
ส้มเปรี้ยวตบหน้าอก และถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ดีมาก ไม่เป็นไรก็ดี แต่คุณมายมิ้นท์คงจะไม่มีทางปล่อยฉันไปอย่างแน่นอน”
เปปเปอร์เม้มปาก“เธอจะแจ้งตำรวจ”
“แจ้งตำรวจเหรอ?”ส้มเปรี้ยวอุทานก่อน ต่อจากนั้นก็ยิ้มอย่างขมขื่น: “ก็ใช่ ฉันก็ผลักคุณมายมิ้นท์ลงบันไดแล้ว เธอแจ้งตำรวจก็สมควรแล้ว ฉันควรติดคุกเพราะการกระทำของตัวเอง เพียงแต่ได้ยินว่าในคุกน่ากลัวมาก นักโทษหญิงพวกนั้นก็ทรมานคนเก่งมาก ก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่า”
เธอมองเขาไปแวบหนึ่งโดยที่ไม่ตั้งใจ
เปปเปอร์ไม่ได้สังเกตเห็น ในสมองก็นึกถึงคำพูดของการันต์
ต้องการให้บุคลิกภาพย่อยและบุคลิกหลักหลอมรวมกัน ก็ไม่สามารถทำให้ส้มเปรี้ยวไปที่คุกได้
ถ้าหากส้มเปรี้ยวติดคุกจริงๆ ด้วยอุปนิสัยของเธอ คงจะถูกกระตุ้นอีกครั้งอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นนับประสาอะไรกับการรักษาโรคหลายบุคลิก คงจะแยกได้รุนแรงมากขึ้น
เมื่อคิดแล้ว เปปเปอร์หรี่ตาเล็กน้อย“วางใจเถอะ ฉันไม่มีทางปล่อยให้เธอติดคุก”
“จริงเหรอ?”ส้มเปรี้ยวมองเขาด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย แต่ในไม่ช้าก็สลัวลงมาอีก“แต่คุณมายมิ้นท์ไม่มีทางตกลง”
“ฉันจะไปคุยกับเธอ”เปปเปอร์พูดอย่างเงียบๆโดยมองลงไป
ในเวลานี้ โทรศัพท์ของเขาดังขึ้นมา ผู้ช่วยเหมันตร์เป็นคนโทรมา
“มีเรื่องอะไร?”เปปเปอร์วางโทรศัพท์ไว้ที่ข้างหู และถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ
น้ำเสียงที่แสดงความเคารพของผู้ช่วยเหมันตร์ดังมา“ประธานเปปเปอร์ ทีมวิจัยสองทีมมาจากต่างประเทศ ต้องการมอบฉันทะเทคโนโลยีการพัฒนาพลังงานใหม่ให้พวกเรา”
“ฉันรู้แล้ว นายต้อนรับพวกเขาดีๆ ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้”เปปเปอร์พูดอือคำหนึ่ง
หลังจากที่วางสาย เขาวางโทรศัพท์ลง“ส้มเปรี้ยว ฉันกลับไปที่บริษัทก่อน ฉันจะพักผ่อนอย่างเต็มที่ ไม่ต้องคิดมาก เรื่องที่เหลือฉันจัดการเอง”
ส้มเปรี้ยวก็พยักหน้า“ได้”
เปปเปอร์วางโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเสื้อสูท และหันหลังออกไป
เขาออกไปได้ไม่นาน การันต์กลับมาแล้ว“ทำแบบนี้ดีจริงๆเหรอ? แกล้งเป็นโรคหลายบุคลิก ถ้าเกิดถูกคนเปิดโปง ชื่อเสียงของเธอก็รักษาไว้ไม่ได้”
“แล้วยังไง?”ส้มเปรี้ยวก็ยักไหล่อย่างไม่เห็นด้วย“งานเลี้ยงพักฟื้นก่อนนั้น ตอนที่ฉันใส่ร้ายว่ามายมิ้นท์ขับรถชนฉัน ชื่อเสียงของฉันก็เสียหายไปบ้างแล้ว ฉันก็ไม่กลัวว่าจะเสียหายไปทั้งหมด ยิ่งไปกว่านั้น นายก็แน่ใจว่าฉันจะต้องถูกเปิดโปงขนาดนี้เลยเหรอ?”
การันต์ดันแว่นตา“ทุกเรื่องไม่แน่นอน ฉันแค่อยากจะให้เธอระวังมากกว่านี้”
“วางใจเถอะ ฉันมีความพอดี และฉันก็ทำได้เท่านั้น ไม่อย่างนั้นเปปเปอร์ไม่มีทางช่วยฉัน ฉันก็จะต้องไปติดคุก ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งสำคัญที่สุดคือ เพราะว่าฉันลงมือกับมายมิ้นท์หลายครั้ง ปากของเปปเปอร์ไม่พูด ในใจก็คงจะต้องมีความเกลียดชังต่อฉัน”
ส้มเปรี้ยวยกแก้วขึ้นมา และดื่มน้ำด้วยการกระทำที่สง่างาม “สิ่งนี้ มองออกตั้งแต่แรกที่เขาไม่ยอมช่วยฉัน ฉันแกล้งเป็นโรคหลายบุคลิกภาพ ทำให้เขาคิดว่าเรื่องเหล่านั้นที่ฉันทำต่อมายมิ้นท์ ทั้งหมดเป็นบุคลิกภาพย่อยที่ไม่มีอยู่จริงทำ ถ้าอย่างนั้นสำหรับบุคลิกหลักอย่างฉันคนนี้ ก็ย่อมไม่ทางมีความเกลียดชังอีก เหลือแค่รักเท่านั้น”
นอกเหนือจากนี้ จากนี้ไปเธอจัดการกับมายมิ้นท์อีก เปปเปอร์ไม่มีทางคิดว่าเธอเลว
เพียงแค่คิดว่า นั่นคืออาการของเธอที่รุนแรงมากขึ้นเท่านั้นเอง
การันต์มองไปที่ส้มเปรี้ยวที่หน้าเต็มไปด้วยความมั่นใจว่าจะชนะ และกางมือสองข้างทำท่าทางก็ไม่รู้สินะอย่างช่วยไม่ได้ “โอเค ในเมื่อเป็นการตัดสินใจของเธอ ฉันก็เคารพเธอ”
“ฉันก็รู้ว่านายดีกับฉัน”ส้มเปรี้ยวยิ้มหวานให้กับเขา
สายตาของการันต์ก็หลุดอยู่ในภวังค์ จากนั้นก็อ่อนโยนลงมา“เธอเป็นผู้มีพระคุณของฉัน เป็นนางฟ้าของฉัน ฉันไม่ดีกับเธอ จะดีกับใคร?”
รอยยิ้มของส้มเปรี้ยวแข็งทื่อ ต่อจากนั้นเปลือกตาก็ลดลง ปกปิดความร้อนตัวในดวงตา และเปลี่ยนเรื่องอย่างควบคุมอารมณ์“ถูกแล้ว ฉันยังมีเรื่องที่จะอยากให้นายช่วย”
“ช่วยอะไร?” การันต์ไม่รู้สึกถึงความแปลกของเธอ และเอ่ยปากถาม
ส้มเปรี้ยวเม้มปาก“ในมือของมายมิ้นท์มีบันทึกที่ฉันผลักเธอลงบันได แม้ว่าเปปเปอร์จะรับปากว่าไม่มีทางทำให้ฉันติดคุก แต่บันทึกในมือของมายมิ้นท์นั้น ก็เป็นระเบิดเวลาอยู่เสมอ ฉันต้องการให้นายคิดหาทางไปทำลายบันทึก”
“เรื่องนี้ง่ายดาย” การันต์ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อคลุมสีขาว และตอบด้วยใบหน้าที่ผ่อนคลาย
ส้มเปรี้ยวก็พูดอีกว่า: “อีกอย่างหนึ่งก็คือมายมิ้นท์ท้องแล้ว”
“ของใคร?” การันต์เลิกคิ้วขึ้น
ใบหน้าของส้มเปรี้ยวบิดเบี้ยวไปครู่หนึ่ง กัดฟันตอบว่า“ของเปปเปอร์ แต่ว่ามายมิ้นท์ไม่รู้ แต่ถ้าหากเปปเปอร์รู้ว่ามายมิ้นท์ท้อง คงจะเดาได้ทันว่า นั่นเป็นลูกของเขา”
คืนนั้น เธอวางยาให้มายมิ้นท์ เดิมทีตั้งใจจะทำให้มายมิ้นท์มีความสัมพันธ์กับชายอื่น ต่อจากนั้นฉวยโอกาสถ่ายรูปและวิดีโอ และทำลายมายมิ้นท์อย่างสมบูรณ์ เพียงแต่คาดไม่ถึงว่ามายมิ้นท์ไม่ได้กลับไปที่ห้อง แต่ไปค้างคืนกับเปปเปอร์ที่อีกห้องหนึ่ง ทำให้แผนการของเธอล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง
หมดหนทาง รอหลังจากที่เปปเปอร์ออกไป เธอทำได้เพียงเปลี่ยนแผน จัดการให้ผู้ชายแอบเข้าไปในห้องแล้วนอนที่ข้างกายของมายมิ้นท์ ปกปิดว่าคนที่ใช้เวลาทั้งคืนกับมายมิ้นท์คือเปปเปอร์ แต่คาดไม่ถึงว่า ก็ครั้งนั้น ไม่นึกเลยว่ามายมิ้นท์จะตั้งครรภ์แล้ว!
