รักหวานอมเปรี้ยว - บทที่ 128 กีดกันออกจากความสัมพันธ์ทางสังคม

ชาหวานแสยะยิ้ม“ใครให้นายหลอกฉันมา ทั้งๆที่เป็นคุณชายตระกูลชุติเกษม ไม่นึกเลยว่าจะหลอกฉันมาเป็นคนจรจัด”

ทามทอยกระแอมอย่างกระอักกระอ่วน“อะไร ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจ ใครให้เธอไม่ถามให้ชัดเจนเอง”

“ตอนนี้นายยังมาโทษฉันอีกเหรอ?”ชาหวานเบิกตากว้าง

ทามทอยรีบยอมจำนน “ไม่นะไม่ ฉันจะกล้าโทษแม่ทูลอย่างเธอที่ไหนกัน เป็นความผิดของฉัน ก็ล้วนเป็นความผิดของฉันพอใจยัง?”

“ค่อยยังช่วย รีบไปเอากระเป๋าเดินทาง”ชาหวานแกล้งทำเป็นเตะเขาหนึ่งที

ทามทอยเบะปาก ไปเอากระเป๋าเดินทางที่กระโปรงหลังรถอย่างว่าง่าย

ปีโป้ก็ตามไปด้วยกัน

ทั้งสามคนก็รีบเดินไปที่บ้านพักตากอากาศพร้อมกับสัมภาระ

เปปเปอร์ก้มหน้าลง จับมือของส้มเปรี้ยวที่อารมณ์ไม่ดี และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน: “ส้มเปรี้ยว พวกเราก็เข้ากันเถอะ”

“อือ”ส้มเปรี้ยวก็ฝืนยิ้มพยักหน้า

กลุ่มคนห้าคนถือกระเป๋าเดินทางเข้ามาในบ้านพักตากอากาศ

เพิ่งเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ก็มีเสียงฝีเท้าบนบันไดดังมา

ทั้งห้าคนเงยหน้าขึ้นมอง

ลาเต้สวมชุดลำลอง และเหยียบส้นรองเท้าแตะลงจากบันได

เมื่อเห็นทั้งห้าคน เขาก็อ้าปากด้วยความประหลาดใจในทันที“ทำไมเป็นพวกคุณ?”

“เฮ้ ประธานลาเต้”ทามทอยเลิกคิ้ว และโบกมือให้ลาเต้ด้วยรอยยิ้ม

ชาหวานก็พยักหน้าทักทายลาเต้“ประธานลาเต้”

นอกจากพวกเขาสองคน สีหน้าท่าทางของคนอื่นก็แตกต่างกัน

ปีโป้ไม่ชอบลาเต้ ก็ทำเสียงหึแล้วหันหน้าไปทางอื่น

เปปเปอร์ขมวดคิ้ว ในใจก็เข้าใจแล้ว คู่รักอีกคู่หนึ่งก็คือลาเต้และมายมิ้นท์

“ส้มเปรี้ยว……”เปปเปอร์มองร่างกายของผู้หญิงข้างกาย ความกังวลในดวงตาไม่ต้องพูดก็เห็นได้ชัด

มือของส้มเปรี้ยวซ่อนอยู่ในแขนเสื้อกำแน่นขึ้นมา เล็บก็จิบเข้าไปในเนื้อ แต่บนใบหน้า กลับยังคงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะยิ้ม“วางใจเถอะ เปปเปอร์ ฉันรู้ว่านายกำลังเป็นห่วงอะไร ฉันจะพยายามควบคุม ไม่ให้เธอออกมา”

สมควรตาย สมควรตาย!

ทำไมพระเจ้าถึงได้ชอบต่อต้านเธอ? เธอแค่อยากจะออกเดตกับเปปเปอร์สองคน และกระชับความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้มขึ้น คาดไม่ถึงว่ากลับถูกทามทอยพาคนมาทำลายสถานการณ์ ไม่เพียงแค่นั้น คู่รักอีกคู่หนึ่ง ไม่นึกเลยว่ายังเป็นมายมิ้นท์พวกเขา

“เธอเป็นใคร?”ปีโป้ถือบาสเกตบอล แล้วถามด้วยความสงสัย

ทามทอยและชาหวานก็มองไปทางส้มเปรี้ยวด้วยความสงสัย

ส้มเปรี้ยวกัดริมฝีปาก“เธอ……เธอเป็น……”

ราวกับว่าไม่รู้จะตอบอย่างไร เธอมองไปชายหนุ่มข้างๆเพื่อขอความช่วยเหลือ

ชายคนนั้นหลบตาลงและพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“ไม่มีอะไร ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกนาย ไม่ต้องถาม”

“เชอะ อะไรเรียกว่าไม่เกี่ยวกับพวกเขา เห็นได้ชัดว่าไม่อยากพูดเท่านั้นเอง”ลาเต้พับแขนอย่างไม่พอใจ

“ประธานลาเต้ คุณรู้เหรอ?”ทามทอยมองดูเขา

ลาเต้กระตุกมุมปาก“แน่นอน เธอคนนั้นคือ……”

“ลาเต้!”เปปเปอร์ขัดจังหวะเขาด้วยสีหน้าเยือกเย็น ในดวงตาประกายด้วยไฟเล็กน้อย ทำให้คนเหน็บหนาว“นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของส้มเปรี้ยว ไม่ใช่เรื่องที่นายควรมาพูด”

ลาเต้เบะปาก“ก็ได้ ฉันไม่พูด แต่ว่าคุณคิดว่าพวกคุณจะสามารถปิดบังได้นานแค่ไหน?”

หลังจากที่พูดจบ เขาก็หันหลังกลับไป และก็ไม่อยากลงไปแล้ว เตรียมตัวกลับไปที่ห้องบนชั้นสาม

“เดี๋ยวก่อนประธานลาเต้”ชาหวานเรียกเขาหยุดอย่างกะทันหัน

ลาเต้หยุดฝีเท้า“มีอะไร?”

“ประธานลาเต้ คุณพักชั้นไหน ฉันพักชั้นเดียวกันกับคุณนะ ฉันไม่อยากพักอยู่ชั้นเดียวกันกับผู้หญิงที่จิตใจชั่วร้าย ฉันกลัวซวย”ชาหวานเหลือบมองส้มเปรี้ยวด้วยท่าทางที่ไม่สนใจ

ส้มเปรี้ยวกัดริมฝีปากอย่างอัปยศอดสู“คุณชาหวาน คุณหมายความว่ายังไง? ใครจิตใจชั่วร้ายกัน?”

“ฉันว่าให้คุณเหรอ?”ชาหวานถามกลับอย่างราบเรียบ

ส้มเปรี้ยวนิ่งอึ้ง ต่อจากนั้นก็พูดอีกว่า: “ที่นี่ก็มีเพียงแค่ฉันและคุณที่เป็นผู้หญิงสองคน คุณไม่ได้ว่าให้ฉันแล้วว่าให้ใคร?”

“ฉันก็ไม่ได้พูดชื่อนามสกุล”ชาหวานก็ไม่ยอมรับ

ส้มเปรี้ยวโกรธจนกระทืบเท้า

ลาเต้และทามทอยมองดูฉากนี้ด้วยใบหน้าท่าทางที่กำลังดูการแสดง รู้สึกผ่อนคลายมาก

ขนาดปีโป้มองเห็นส้มเปรี้ยวโดนรังแก ก็รู้สึกสบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก

“เปปเปอร์……”ส้มเปรี้ยวมองดูเปปเปอร์ด้วยดวงตาแดงก่ำ

เปปเปอร์หรี่ตาอย่างอันตราย และจ้องมองไปที่ทามทอย“เธอเป็นคนที่นายพามา ดูแลคนของนายให้ดีด้วย นี่เป็นครั้งแรก ครั้งหน้าเธอกล้ารังแกส้มเปรี้ยวแบบนี้อีก อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ”

ทามทอยยักไหล่ แกล้งทำเป็นพูดกับชาหวานอย่างช่วยไม่ว่า: “เธอน่ะ ต่อให้ไม่ชอบคนบางคน ก็อย่าพูดตรงๆสิ ดูสิ ทำให้ฉันเดือดร้อนถูกเธอตักเตือนไปด้วย”

“แต่ฉันคิดว่านายเหมือนจะไม่กลัวคำเตือนนี้นะ”ชาหวานกลอกตาขาว และยกกระเป๋าเดินทางเดินไปหาลาเต้

“ฉันแสดงได้ชัดเจนขนาดนี้เลยเหรอ?”ทามทอยลูบใบหน้าของตัวเอง ต่อจากนั้นก็ยกกระเป๋าตามไปด้วย

ปีโป้มองดูเปปเปอร์และส้มเปรี้ยว แล้วก็มองดูสามคนที่หายไปบนชั้นสาม

ในท้ายที่สุด ดูเหมือนเขาจะตัดสินใจบางอย่าง แล้วยกกระเป๋าขึ้น“เอ่อ พี่ใหญ่ พี่ส้มเปรี้ยว ผมก็พักกับพวกเขาแล้วกัน หลีกเลี่ยงรบกวนพวกพี่”

พูดแล้ว เขาก็ไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว

เหลือเพียงเปปเปอร์และส้มเปรี้ยวที่อยู่ในห้องนั่งเล่นสองคน

ถ้าไม่มีคำพูดนั้นของชาหวาน พวกเขาหลายคนพักชั้นสาม เหลือชั้นสองให้เธอและเปปเปอร์ เธอคงจะพอใจเป็นอย่างมาก

แต่ตอนนี้ เธอกลับมีความรู้สึกว่า เธอและเปปเปอร์ถูกพวกเขาตั้งใจกีดกันออกจากความสัมพันธ์ทางสังคม

เปปเปอร์ก็เหมือนกัน แต่ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก ยกกระเป๋าเดินทางของส้มเปรี้ยว“ไปเถอะ พวกเราก็ขึ้นไปกัน”

“อือ”ส้มเปรี้ยวตอบด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างไม่พอใจ

ชั้นสาม ทามทอยและปีโป้เก็บข้าวของเสร็จ ก็ไปที่สนามม้าเพื่อขี่ม้า

ชาหวานไม่ไป อยู่ที่คฤหาสน์กับลาเต้ รอมายมิ้นท์ตื่นขึ้นมา

หลังจากรอเกือบครึ่งชั่วโมง มายมิ้นท์ตื่นขึ้นมา ลงมาจากชั้นบน เห็นชาหวานที่กำลังดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น อดไม่ได้ที่จะนิ่งอึ้ง คิดว่าตัวเองมองผิด ขยี้ตาดูอีกครั้ง ชาหวานยังคงนั่งอยู่ที่นั่น

ดังนั้น ไม่ใช่ว่าเธอตาลาย แต่เป็นชาหวานจริงๆ

“ชาหวาน”มายมิ้นท์เรียก

ชาหวานหันหน้ามา“ประธานมายมิ้นท์คุณตื่นแล้ว”

มายมิ้นท์พยักหน้า“คุณมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง?”

“ทามทอยโทรชวนฉันมา”ชาหวานปิดโทรทัศน์แล้วตอบ

ในตอนเช้า เธอยังไม่ตื่น ก็ได้รับโทรศัพท์จากทามทอย ทามทอยบอกว่ามีเรื่องให้เธอช่วย และเธอก็ไม่ได้คิดมากก็ตอบตกลง

ต่อจากนั้นขึ้นรถ เธอถึงได้รู้ว่าเรื่องที่เขาให้เธอช่วย คือทำลายออกเดตของเปปเปอร์และส้มเปรี้ยว และในเวลานั้น เธอถึงได้รู้ตัวตนที่แท้จริงของทามทอย และก็โกรธมาก

“ทามทอยก็มาเหรอ?”มายมิ้นท์นิ่งอึ้ง

ชาหวานกำลังจะตอบ ลาเต้ก็ออกมาจากห้องครัวพร้อมกับน้ำหนึ่งแก้ว “ใช่ ไม่เพียงแค่ทามทอย ยังมีปีโป้ อ้อใช่แล้ว ลืมบอก คู่รักอีกคู่หนึ่งก็คือเปปเปอร์และส้มเปรี้ยว”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ มายมิ้นท์ก็กระตุกมุมปาก ในใจก็รู้สึกโชคร้ายมาก

ทำไมไปที่ไหน ก็หลบสองคนนี้ไม่พ้น

“มิ้นท์ ไม่งั้นพวกเรากลับกันมั้ย”ลาเต้ก็ยื่นน้ำให้มายมิ้นท์ “เกิดส้มเปรี้ยวคนนั้นเอาโรคหลายบุคลิกมาเป็นเกราะกำบังอีก แล้วลงมือกับเธอก็ไม่ดีนะ”

“โรคหลายบุคลิกเหรอ”ชาหวานอุทาน “ดังนั้นตอนนั้นที่ส้มเปรี้ยวบอกว่า‘เธอ’คนนั้น ก็หมายความว่า……”

“ถูกต้อง”ลาเต้พยักหน้า เล่าเรื่องที่มายมิ้นท์ถูกผลักตกบันไดให้อย่างง่ายๆ

ชาหวานก็หายใจเข้า

มายมิ้นท์ส่ายหน้า“ไม่ พวกเราไม่กลับ ทำไมพวกเขามาพวกเราต้องกลับด้วย ก็เห็นได้ชัดว่าพวกเรากลัวพวกเขาไม่ใช่เหรอ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีทามทอยและปีโป้ พวกเขาก็อยู่ ฉันเชื่อว่าส้มเปรี้ยวคงจะไม่กล้าทำอะไร”

“ประธานมายมิ้นท์พูดถูก”ชาหวานพูดอย่างเห็นด้วย: “พวกคุณยังไม่รู้ว่า ทามทอยพาฉันและปีโป้มาที่นี่ เพื่อที่จะสร้างเรื่องให้เปปเปอร์และส้มเปรี้ยว ไม่ให้พวกเขาผ่านวันสุดสัปดาห์นี้ไปดีๆ ดังนั้นต่อไปส้มเปรี้ยวจะรับมือกับทามทอยไม่ทัน น่าจะไม่มีเวลามาลงมือกับคุณมายมิ้นท์”