รักหวานอมเปรี้ยว - บทที่ 219 เราเชื่อใจเธอ

เดิมทีแล้วมายมิ้นท์ยังค่อนข้างสงสัยว่าทำไมเธอถึงล้ม

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ มายมิ้นท์ก็เข้าใจทันที ส้มเปรี้ยวล้มเอง เพราะอยากใส่ร้ายเธอ

มายมิ้นท์ยิ้ม มองส้มเปรี้ยวด้วยแววตาเย็นยะเยือก “ฉันผลักคุณตอนไหน?”

“คุณไม่ได้ผลักฉัน หรือว่าฉันล้มเองเหรอ?” ส้มเปรี้ยวเงยหน้าขึ้น สบตาเธอด้วยความไม่พอใจ

มายมิ้นท์ยิ้มเยาะ “นั่นก็เป็นไปได้จริงๆ นั่นแหละ ไม่แน่คุณอาจจะล้มเอง จากนั้นก็จงใจใส่ร้ายป้ายสีฉัน”

“มายมิ้นท์ เธอมันหน้าไม่อาย!” สิ้นเสียงเธอ ขนมผิงก็ชี้เธอด้วยความไม่พอใจ “ส้มเปรี้ยวโดนเธอผลักจนล้มลงกับพื้น เธอยังพูดอีกนะว่าหล่อนล้มเอง เพื่อใส่ร้ายเธอ ใครจะกล้าเสี่ยงเจ็บตัว เพื่อทำเรื่องแบบนี้?”

“จริงด้วย” คนที่ดูฉากคึกคักต่างพยักหน้า

ส้มเปรี้ยวมุมปากกระตุกเล็กน้อย ในดวงตามีความภาคภูมิใจ

มายมิ้นท์ ฉันอยากดูว่าแกจะแก้ไขมันยังไง

“ได้ยินแล้วใช่ไหม” ขนมผิงเท้าเอวพูดขึ้นอีกครั้ง “ไม่มีใครเชื่อว่าส้มเปรี้ยวทำแบบนี้ อีกอย่าง ฉันเห็นกับตาว่าเธอผลักส้มเปรี้ยว ตอนนี้เธอมีอะไรจะพูดอีกไหม”

“ฉัน……” มายมิ้นท์กำลังจะเอ่ยปาก เสียงทุ้มต่ำของผู้ชายก็ดังขึ้น “ส้มเปรี้ยว!”

“เปปเปอร์” ส้มเปรี้ยวน้ำตานองหน้ามองชายหนุ่มที่รีบเดินมา ยื่นมือไปหาชายหนุ่ม

ชายหนุ่มพยุงเธอขึ้นมา มองชุดราตรีของเธอที่เปื้อนไวน์แดง ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “มันเกิดอะไรขึ้น?”

“นั่นสิส้มเปรี้ยว บอกพ่อมา มันเกิดอะไรขึ้น?” เยี่ยมบุญที่เดินมาพร้อมกับเปปเปอร์ก็เอ่ยถามเช่นกัน

ตอนที่ถาม เขาก็มองมายมิ้นท์ด้วยแววตามืดมน สงสัยว่ามายมิ้นท์เป็นคนทำให้ส้มเปรี้ยวล้มอย่างเห็นได้ชัด

มายมิ้นท์กลอกตา หัวเราะเยาะเย้ย ไม่พูดอะไร

ส้มเปรี้ยวพิงอ้อมกอดเปปเปอร์ ตอบกลับสะอึกสะอื้น “เมื่อกี้ฉันกับผิงเห็นคุณมายมิ้นท์ ก็เลยเข้าไปทักทายดูแลคุณมายมิ้นท์ ไม่คิดว่าคุณมายมิ้นท์จะผลักฉันโดยไม่ได้ระวัง”

“ส้มเปรี้ยว อะไรคือไม่ระวังอ่ะ มาถึงขนาดนี้แล้ว ทำไมเธอต้องไว้หน้าหล่อนด้วย บอกประธานเปปเปอร์ไปตรงๆ สิ ว่ามายมิ้นท์จงใจผลักเธอล้มน่ะ” ขนมผิงพูดด้วยใบหน้าเป็นเดือดเป็นร้อน

เปปเปอร์หันไปมองมายมิ้นท์ เห็นมายมิ้นท์ทำสีหน้าไม่แยแส ไม่มีความกระวนกระวายสักนิด ในใจก็รู้ดี ว่าเรื่องนี้มีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในเรื่องนี้

แต่เพราะคำนึงถึงความยุติธรรม เขาก็ยังเอ่ยปากถาม “มายมิ้นท์ คุณได้ผลักส้มเปรี้ยวไหม?”

มายมิ้นท์ไม่ตอบ เยี่ยมบุญทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจก่อนเอ่ยปาก “เปปเปอร์ สาวน้อยตระกูลมหาเอกรัตนาเห็นหมดแล้ว นายยังถามพวกนี้อีกทำไม”

“นั่นสิประธานเปปเปอร์ ไม่ใช่แค่ฉันนะ คนอื่นๆ ก็เห็นกันหมด” ขนมผิงชี้ไปที่ทุกคนที่ดูฉากคึกคัก

ทุกคนไม่คิดว่าเธอจะดึงพวกเขาไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ จึงโกรธแทบตายในชั่วขณะหนึ่ง

แต่เนื่องจากเปปเปอร์อยู่ตรงนี้ ผู้หญิงตรงนี้ก็เป็นเพื่อนของคู่หมั้นเปปเปอร์ พวกเขาก็ขัดใจไม่ได้ อย่างไรแล้วถ้าขัดใจเธอ ก็หมายความว่าขัดใจคู่หมั้นเปปเปอร์ ซึ่งก็เท่ากับขัดใจเปปเปอร์

ดังนั้นเมื่อเทียบระหว่างขัดใจผู้หญิงคนนี้ พวกเขายอมขัดใจมายมิ้นท์ดีกว่า

ทุกคนจึงรีบพยักหน้า แสดงออกว่าตนเห็นจริงๆ

ไม่รู้ทำไม เมื่อเห็นฉากนี้ ในใจเปปเปอร์ก็ยิ่งโกรธอย่างบอกไม่ถูก สีหน้าไม่พอใจขึ้นมาด้วยซ้ำ

แต่ในสายตาคนอื่นๆ นึกว่าเขากำลังไม่พอใจที่มายมิ้นท์ผลักส้มเปรี้ยวจริงๆ

แม้แต่ส้มเปรี้ยวก็นึกว่าเป็นแบบนั้น ในบริเวณที่ทุกคนมองไม่เห็น ก็เผยรอยยิ้มภาคภูมิใจให้มายมิ้นท์

มายมิ้นท์เห็นมันแล้ว จึงยกมุมปากเยาะเย้ย

นังคางคกขึ้นวอ!

“มายมิ้นท์ คุณมีอะไรอยากพูดไหม?” เปปเปอร์มองมายมิ้นท์ น้ำเสียงเย็นชาเรียบๆ

เยี่ยมบุญไม่ค่อยพอใจ “เปปเปอร์ คนที่นี่เห็นกันหมดว่าเธอผลักส้มเปรี้ยว นายยังจะให้เธอพูดอะไรอีก พาเธอไปสถานีตำรวจเลย”

เปปเปอร์ขมวดคิ้ว ไม่สนใจเขา ยังคงมองมายมิ้นท์

เขาหวังว่าเธอจะพูด พูดว่าตัวเองไม่ได้ทำแบบนี้

แต่มายมิ้นท์กลับเล่นเล็บมือ ยิ้มอย่างไม่แยแส “ฉันพูดอะไรได้ พูดไปใครจะเชื่อ คุณเหรอ?”

ริมฝีปากบางเปปเปอร์ขยับเล็กน้อย เกือบหลุดพูดประโยค “ฉันเชื่อ” ออกมา

แต่สติทำให้เขาอดทนในช่วงวินาทีสุดท้าย ผลุบเปลือกตาลงไม่ตอบ

และในเวลานี้ เสียงผู้ชายน่าฟังสามเสียงก็ดังขึ้นพร้อมกัน “ฉันเชื่อ!”

ทุกคนมองไปพร้อมกัน

แค่เห็นชายสามคนหน้าตาไม่เหมือนกัน ส่วนสูงต่างกัน แต่ล้วนหล่อและเท่เดินเคียงข้างกันมาทางนี้ มีออร่ายิ่งใหญ่ ฝูงชนแยกทางให้โดยอัตโนมัติ

สามคนนี้ ก็คือลาเต้ ทามทอยและราเม็ง

ทั้งสามเดินมาตรงหน้ามายมิ้นท์ กั้นมายมิ้นท์ไว้ด้านหลังเหมือนเทพผู้พิทักษ์ จากนั้นสายตาแหลมคมก็มองไปรอบๆ ทุกคน และพูดอย่างทรงพลัง “เราเชื่อว่าเธอไม่ได้ผลักใคร”

ต้องบอกเลยว่า ทั้งสามมอบแรงสยบอันรุนแรงให้กับทุกคน

บางคนก้มศีรษะลงอย่างขาดความมั่นใจ

แน่นอนว่าก็มีส่วนหนึ่งที่ยังหน้าด้านหน้าทน เริ่มแสดงความเห็นขึ้นมาเบาๆ

บอกว่ามายมิ้นท์ควบคุมผู้ชายเป็น มีความคลุมเครือกับชายสามคนพร้อมกัน และเข้ากันได้ดีกับชายทั้งสามคน

แต่คนที่พูดสิ่งเหล่านั้น ส่วนมากจะเป็นผู้หญิง ความอิจฉาในน้ำเสียงพวกเธอ และความอิจฉาริษยาบนใบหน้านั้นปิดไม่มิด

แค่คิดก็รู้แล้ว พวกเธออยากเป็นแบบมิ้นท์ ที่รอบกายมีผู้ชายโดดเด่นขนาดนี้มาปกป้อง

และหนึ่งในนั้น ก็รวมถึงส้มเปรี้ยวด้วย

เธอรู้มาตลอดว่ามายมิ้นท์มีความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้ชาย ดังนั้นหลังจากตอนแรกที่รู้ว่าคนที่สื่อสารทางจดหมายกับมายมิ้นท์คือเปปเปอร์ ก็เลยวางแผนปลอมตัวเป็นมายมิ้นท์ เพื่อแย่งเปปเปอร์มา

เดิมทีนึกว่าพอแย่งเปปเปอร์มาแล้ว มายมิ้นท์จะไม่มีใครแล้ว

ไม่คิดว่า พอไม่มีเปปเปอร์ รอบตัวมายมิ้นท์ยิ่งมีผู้ชายโดดเด่นเยอะขึ้น

พระเจ้าไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ!

ส้มเปรี้ยวกัดปาก ดวงตาแดงเพราะความโกรธ

สีหน้าเปปเปอร์ก็ไม่ดีไปกว่า ขณะที่พวกลาเต้สามคนปรากฏตัว ในใจเขาก็มีความเป็นปฏิปักษ์เพิ่มขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้

ความเป็นปฏิปักษ์นั้น มันเกิดขึ้นตอนมายมิ้นท์เผยรอยยิ้มเซอร์ไพรส์ให้กับการมาถึงของพวกเขา มันยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เขาเกิดแรงกระตุ้นอยากฆ่าสามคนนี้

“พวกนายเชื่อแล้วยังไง คนตรงนี้เห็นกันหมดว่ามายมิ้นท์ผลักลูกสาวฉัน พวกนายสามคนพิสูจน์อะไรได้ไหม?” เยี่ยมบุญทำหน้าโกรธจนเขียวปั้ดแล้วตะคอกเสียงดัง

ส้มเปรี้ยวยิ่งให้ความร่วมมือจับแขนเสื้อเปปเปอร์ไว้แน่น ร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความน้อยใจในอ้อมกอดเปปเปอร์

และในเวลานี้ ก็มีคนมาอีก คนที่มาคือตัวเอกของงานเลี้ยง ท่านธนวัฒน์และคุณหญิงนิภา

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” คุณหญิงนิภาควงแขนสามีเดินมา เห็นส้มเปรี้ยวในอ้อมกอดเปปเปอร์ ก็ยิ้มเสแสร้งถามขึ้น

“ท่านธนวัฒน์ คุณหญิงนิภา พวกคุณมาพอดีเลย” เยี่ยมบุญมองมายมิ้นท์ด้วยความมืดมนเย็นชา จากนั้นก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่

คุณหญิงนิภาฟังจบ ก็เชิดคางขึ้น “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ พวกคุณกำลังเถียงกันว่าคุณมายมิ้นท์ได้ผลักคุณส้มเปรี้ยวหรือเปล่า ถูกไหม?”

“ใช่ครับ” เยี่ยมบุญพยักหน้า น้ำเสียงมืดมน “แต่ฉันเชื่อ ว่าเธอผลักลูกสาวฉัน คนตรงนี้ก็เห็นกันหมด สาวน้อยตระกูลมหาเอกรัตนาพูดเองด้วย”

มายมิ้นท์ยิ้ม ไม่พูดอะไร

ลาเต้พูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่ดี “เธอพูดเอง คุณก็เชื่อเหรอ?”

ราเม็งก็เดินออกมาเช่นกัน ใบหน้าที่อ่อนโยนอยู่เสมอ ในขณะนี้มันเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง “ถูกต้อง พี่ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นแน่ๆ ฉันรู้จักเธอ ถ้าเธอผลักจริงๆ เธอยอมรับมันไปแล้ว แต่ในเมื่อเธอไม่ยอมรับ ก็แสดงว่าไม่ใช่เธอ”

“ใช่แล้ว ฉันก็คิดว่ามายมิ้นท์ไม่ได้ผลักส้มเปรี้ยว แต่ส้มเปรี้ยว เคยมีประวัติเล่นละครที่กำกับเองนะ” ทามทอยแสร้งยิ้มขณะมองส้มเปรี้ยว

ส้มเปรี้ยวหดตัวในอ้อมกอดเปปเปอร์ ทำท่าทางหวาดกลัวมาก

เยี่ยมบุญจึงชี้จมูกพวกมายมิ้นท์สี่คน “พวกนายหยุดใส่ร้ายส้มเปรี้ยว!”