รักหวานอมเปรี้ยว - บทที่ 293 ถอนตัวออกจากตลาดหลักทรัพย

“ไม่มีอะไร แค่เป็นห่วงคุณ ก็เลยมาดู” เปปเปอร์มองมายมิ้นท์ พูดด้วยแววตาลึกซึ้ง

สายตามายมิ้นท์หลบหลีก เบือนหน้าไปทางอื่น ไม่พูดอะไร

เปปเปอร์รู้ว่าเธอหลบเลี่ยง หัวใจก็อึดอัดเล็กน้อย เม้มริมฝีปากบางแล้วพูดอีกครั้ง “มันเป็นแค่อารมณ์ส่วนตัวของฉัน คุณไม่ต้องกดดัน”

มายมิ้นท์กัดปาก “ฉันรู้ แต่……”

“ประธานมายมิ้นท์ แย่แล้ว!” เธอยังพูดไม่จบ ประตูห้องทำงานก็ถูกใครบางคนเปิดออก เลขาซินดี้เดินเข้ามาอย่างรีบร้อน

มายมิ้นท์เห็นท่าทางเธอเป็นแบบนี้ สีหน้าก็เข้มงวดขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้น?”

“ส้มเปรี้ยว……ส้มเปรี้ยวเธอ……” เลขาซินดี้ตบหน้าอก หลังจากหายใจราบรื่นแล้ว ก็ตอบกลับในคราวเดียว “ส้มเปรี้ยวเธอจะถ่ายทอดสด บอกว่าจะเล่ากระบวนการทั้งหมดที่คุณวางแผนเล่นงานเธอในถ่ายทอดสด”

“มีเรื่องนี้ด้วยเหรอ?” เปปเปอร์ขมวดคิ้วเป็นปม

เลขาซินดี้พยักหน้าซ้ำๆ “เธอโพสต์แจ้งการถ่ายทอดสดในแพลตฟอร์มโซเชียลเธอแล้ว เวลาก็คือสิบเอ็ดโมงสิบนาที”

“สิบเอ็ดโมงสิบนาที……” ใบหน้าเล็กของมายมิ้นท์หนักอึ้ง รีบมองมุมล่างขวาของคอมพิวเตอร์ ขณะนี้สิบเอ็ดโมงตรงแล้ว

ก็แสดงว่า เหลืออีกสิบนาทีก่อนจะเริ่มถ่ายทอดสด

“ประธานมายมิ้นท์ ตอนนี้เราควรทำยังไงดี?” เลขาซินดี้มองมายมิ้นท์ “ต้องระงับการถ่ายทอดสดของส้มเปรี้ยวล่วงหน้าไหม?”

“ระงับไม่ได้!” มายมิ้นท์และเปปเปอร์พูดขึ้นพร้อมกัน

เลขาซินดี้กะพริบตาปริบๆ มองมายมิ้นท์ แล้วก็มองเปปเปอร์

สองคนนี้ รู้ใจกันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร?

มายมิ้นท์และเปปเปอร์ก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะพูดแบบนี้เหมือนกับตัวเอง

แต่มายมิ้นท์ยังโอเค ประหลาดใจสักพัก ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมาก

แต่เปปเปอร์ยกริมฝีปากบางขึ้น ในใจมีความสุขมาก

นี่แสดงว่าพวกเขาใจตรงกันไม่ใช่เหรอ?

“ประธานเปปเปอร์พูดถูก ระงับการถ่ายทอดสดนี้ไม่ได้เด็ดขาด!” มายมิ้นท์ขมวดคิ้วสวย พูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ส้มเปรี้ยวบอกแล้วว่าจะเล่ากระบวนการที่ฉันวางแผนเล่นงานเธอในถ่ายทอดสด ถ้าตอนนี้ฉันระงับการถ่ายทอดสดของเธอ ฉันก็ดูเหมือนกินปูนร้อนท้องหรือเปล่า?”

“แต่ถ้าเป็นแบบนี้ ตลาดหลักทรัพย์ของเทนเดอร์กรุ๊ปเราจะหล่นฮวบครั้งที่สองนะคะ” ใบหน้าเลขาซินดี้เต็มไปด้วยความกังวล

มายมิ้นท์นวดขมับ “ขอฉันคิดแป๊บ”

เธอไม่คิดเลยว่า หลังจากที่ข่าวเกี่ยวกับเธอในอินเทอร์เน็ตถูกเปปเปอร์ระงับไม่ให้ขึ้นเทรนด์แล้ว ส้มเปรี้ยวก็มีกลเม็ดอีก

และกลเม็ดนี้ มันทำให้เธอรับมือไม่ทันจริงๆ

“วิธีที่ดีที่สุดตอนนี้ ก็คือถอนตลาดหลักทรัพย์เทนเดอร์กรุ๊ป” ในเวลานี้ จู่ๆ เปปเปอร์ก็เอ่ยปากพูดหนึ่งประโยค

มายมิ้นท์หรี่ตา “ถอนตลาดหลักทรัพย์?”

“ถูกต้อง เทนเดอร์กรุ๊ปเพิ่งเดินหลุดออกมาจากขอบเส้นล้มละลาย พัฒนาอย่างไม่ค่อยมั่นคง ดังนั้นปัจจุบันนี้จึงไม่เหมาะที่จะอยู่ในตลาดหลักทรัพย์ ถ้าประเทศไม่อนุญาตให้องค์กรโจมตีตลาดหลักทรัพย์กันและกัน เทนเดอร์กรุ๊ปคงโดนเอสซีกรุ๊ปทำให้ล้มละลายไปนานแล้ว” เปปเปอร์มองเธอแล้วพูดขึ้น

มายมิ้นท์เม้มริมฝีปากแดง

ถึงแม้คำพูดนี้ของเขาจะไม่ค่อยน่าฟัง แต่มันคือเรื่องจริง

ถ้าประเทศไม่ออกประกาศกฎข้อบังคับนี้ เยี่ยมบุญคงจะโจมตีตลาดหลักทรัพย์ที่กระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบของเทนเดอร์กรุ๊ปทันที ให้เทนเดอร์กรุ๊ปกลายเป็นประวัติศาสตร์สมบูรณ์แบบ

แน่นอนว่า เมื่อตลาดหลักทรัพย์ของบริษัทหนึ่งเกิดปัญหา บริษัทอื่นจะฉวยโอกาสนี้ในการซื้อเศษหุ้น ในประเด็นนี้ประเทศอนุญาต

เห็นมายมิ้นท์ไม่พูดอะไร เปปเปอร์ก็พูดน้ำเสียงอ่อนโยนขึ้น “แค่ถอนตลาดหลักทรัพย์ เมื่อเทนเดอร์กรุ๊ปไม่มีตลาดหลักทรัพย์แล้ว แน่นอนว่าตลาดหลักทรัพย์จะไม่เกิดการผันผวน และต่อไปก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครจงใจใส่ร้ายป้ายสีเทนเดอร์กรุ๊ป สร้างความผันผวนให้กับตลาดหลักทรัพย์เทนเดอร์กรุ๊ป แล้วฉวยโอกาสนี้ซื้อเศษหุ้นของเทนเดอร์กรุ๊ป เมื่อเทนเดอร์กรุ๊ปพัฒนาได้อย่างเต็มที่ในอนาคต แล้วค่อยตีตลาดใหม่ก็ไม่สาย”

มายมิ้นท์ยอมรับว่าตัวเองค่อนข้างคล้อยตามแล้ว ริมฝีปากขยับ “แต่การถอนตลาดหลักทรัพย์มันไม่ได้เร็วมาก รอการดำเนินงานต่างๆ ตลาดหลักทรัพย์ของเทนเดอร์กรุ๊ปก็คงพังนานแล้ว”

“ไม่เป็นไร ฉันไปคุยกับทางนั้นได้ ให้ถอนตลาดหลักทรัพย์วันนี้ได้เลย” เปปเปอร์เชิดหน้าพูดขึ้น

มายมิ้นท์ขมวดคิ้ว อยากปฏิเสธโดยจิตใต้สำนึก

เปปเปอร์คาดการณ์ไว้แล้ว รีบเอ่ยปากก่อนเธอ “ฉันรู้คุณอาจจะไม่อยากรบกวนฉัน แต่คุณติดหนี้น้ำใจฉันแล้วหนึ่งครั้ง ติดอีกครั้งคงไม่เป็นอะไร ถึงตอนนั้นค่อยตอบแทนพร้อมกันก็โอเคไม่ใช่เหรอ?”

“……” มายมิ้นท์อ้าปาก ไม่พูดอะไรโดยทันที

ช่างเถอะ ติดหนี้ครั้งหนึ่งก็คือหนี้ ติดหนี้สองครั้งก็คือหนี้เหมือนกัน ต่อไปค่อยคืนเขาสองเท่าก็แค่นั้น

สรุปแล้วเธอไม่สามารถมองตลาดหลักทรัพย์ตกลงไปอีกโดยที่ทำอะไรไม่ได้

“โอเค งั้นก็รบกวนประธานเปปเปอร์ด้วย แต่ฉันยังอยากปรึกษาเหล่าผู้ถือหุ้นสักหน่อย การถอนตลาดหลักทรัพย์ไม่ใช่เรื่องที่ฉันตัดสินใจได้ตามลำพัง” มายมิ้นท์นวดแก้ม พูดอย่างเหนื่อยล้านิดหน่อย

เปปเปอร์ตอบอืม “โอเค”

มายมิ้นท์มองไปทางเลขาซินดี้ “เธอไปบอกผู้ถือหุ้นและเหล่าผู้บริหารระดับสูงเกี่ยวกับเรื่องการถอนตลาดหลักทรัพย์หน่อย ดูสิว่าพวกเขาคิดยังไง แล้วเอาความคิดและข้อคิดเห็นของพวกเขามาบอกฉัน จำไว้นะ ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้!”

“เข้าใจค่ะ!” เลขาซินดี้ดันแว่นบนสันจมูก ก่อนจะหันตัวเดินออกไป

หลังจากเธอไปแล้ว มายมิ้นท์ก็มองแก้วน้ำตัวเองที่ว่างเปล่าไปแล้ว ลุกขึ้นไปรินน้ำที่หน้าตู้กดน้ำ

ทันใดนั้น ตรงหน้าเธอก็วิงเวียน แก้วในมือหลุดหล่นพื้น แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ

และร่างกายเธอเองก็โซเซตาม ล้มลงกับพื้น

เปปเปอร์เห็นว่าเป็นแบบนี้ สีหน้าก็ตึงเครียด จากนั้นก็รีบยืนขึ้น ก้าวเท้ายาวไปข้างๆ เธอ ยื่นมือไปเกี่ยวไหล่เธอ ยกร่างเธอกลับมา

มายมิ้นท์ทรุดตัวในอ้อมแขนเขา หลับตาพิงหน้าอกเขา หายใจหอบเล็กน้อย ท่าทางย่ำแย่มาก หน้าผากมีเหงื่อไหลออกมา

เปปเปอร์ลูบหน้าผากเธอด้วยสีหน้าตึงเครียด นึกว่าเธอเป็นไข้แล้ว

แต่เมื่อลูบ ก็พบว่าเธอปกติมาก ไม่ได้เป็นไข้

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

“พยุงฉัน……พยุงฉันกลับไปที่เก้าอี้” มายมิ้นท์เอ่ยปากทันที เสียงค่อนข้างสั่น มีแรงไม่มาก

เปปเปอร์อุ้มเธอในท่าเจ้าสาวทันที หลังจากกลับมาที่โต๊ะทำงานของเธอ ก็วางเธอลงบนเก้าอี้ทำงาน

“ที่ลิ้นชัก ลูกอม!” มายมิ้นท์ยกมือขึ้น นิ้วชี้ไปที่โต๊ะทำงานอย่างสั่นๆ

ในที่สุดเปปเปอร์ก็เข้าใจว่าเธอเป็นอะไร รีบดึงลิ้นชักไม่กี่อันที่โต๊ะทำงาน เจอลูกอมที่เธอกล่าวถึงแล้ว

เขาหยิบขึ้นมาหนึ่งเม็ด รีบแกะมันใส่ปากเธอ

มายมิ้นท์ที่กินลูกอมหนึ่งเม็ด สีหน้าก็ค่อยๆ ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว เหงื่อก็ไม่ไหลออกมาแล้ว ลืมตาขึ้นในที่สุด พูดด้วยเสียงที่ค่อนข้างอ่อนแรง “ขอบคุณค่ะ”

“คุณเป็นน้ำตาลในเลือดต่ำรุนแรงแบบนี้ได้ยังไง?” เปปเปอร์ขมวดคิ้ว น้ำเสียงไม่ปิดบังความเป็นห่วง

มายมิ้นท์ขมวดคิ้ว “เกิดจากการตั้งครรภ์”

ดวงตาเปปเปอร์หดลง พูดไม่ออกทันที

ที่แท้ เขาก็เป็นคนทำ!

“ทำให้มันดีขึ้นได้ไหม?” ฝ่ามือเปปเปอร์กำซองกระดาษลูกอมแน่นขณะถาม

“ได้สิ พักฟื้นสักพักก็โอเคแล้ว” มายมิ้นท์สะบัดความวิงเวียนในศีรษะแล้วตอบกลับ

ช่วงนี้ เนื่องจากงานเยอะ เวลาพักผ่อนไม่เพียงพอเหมือนแต่ก่อน รวมถึงทารกในครรภ์ต้องการโภชนาการมาก ดังนั้นน้ำตาลในเลือดต่ำที่เธอเป็นจึงรุนแรงกว่าแต่ก่อน

นี่คือสาเหตุว่าทำไมในลิ้นชักเธอถึงมีลูกอม

“งั้นก็พักผ่อนสิ” เปปเปอร์มองมายมิ้นท์แล้วพูดเสียงเข้ม

มายมิ้นท์ยิ้มเยาะ “คุณคิดว่าฉันไม่อยากพักผ่อนเหรอ? แต่ฉันพักผ่อนไม่ได้”

เตชิตจ้องสิทธิบริหารและหุ้นในมือเธอ อยากดึงเธอลงมาตลอดเวลา ถ้าเธอพักผ่อน เตชิตจะหาข้ออ้างบังคับให้เธอมอบสิทธิบริหารให้ทันที

ดังนั้นเธอไม่กล้าพักผ่อน และพักผ่อนไม่ได้

เปปเปอร์ก็รู้เหตุผลว่าทำไมมายมิ้นท์พูดว่าพักผ่อนไม่ได้ ขณะที่สงสาร ก็ไม่ค่อยเห็นด้วย “แต่ร่างกายคุณ……”

“เอาล่ะประธานเปปเปอร์ นี่มันเรื่องของฉัน” มายมิ้นท์ไม่ค่อยอยากคุยเรื่องปัญหาสุขภาพของตัวเองกับเขา หลังจากขัดเขาด้วยเสียงเย็นชา ก็เหลือบมองเวลาที่มุมขวาล่างคอมพิวเตอร์ ดวงตาอัลมอนด์คู่สวยหรี่ขึ้นมา “เริ่มถ่ายทอดสดแล้ว!