รักหวานอมเปรี้ยว - บทที่ 294 การร้องไห้ปรับทุกข์ของส้มเปรี้ยว
ได้ยินคำพูดนี้ ดวงตาเปปเปอร์ก็ไม่พอใจเช่นกัน เดินไปด้านหลังเธอ เตรียมจะดูกับเธอ
มายมิ้นท์หันศีรษะไปมองเขาเล็กน้อย แต่ไม่ได้ไล่เขาไป ปล่อยให้เขาทำ
ผ่านลิงก์ที่กดส่งในแพลตฟอร์มโซเชียลของส้มเปรี้ยว มายมิ้นท์คลิกเข้าไปในห้องถ่ายทอดสดของส้มเปรี้ยว
พอเข้าไป มายมิ้นท์ก็ตกใจกับจำนวนคนรับชมการถ่ายทอดสด ไม่คิดว่าจะมีมากกว่าสิบล้านคน คอมเมนต์มากมายเกิดขึ้นไม่ขาดสาย ต่อเนื่องกัน เร็วจนมองไม่ชัด
บางแอคใหญ่ๆ ยังไม่เป็นที่นิยมขนาดนี้เลย
ภายในห้องถ่ายทอดสด ส้มเปรี้ยวสวมชุดผู้ป่วย นั่งพิงเตียงผู้ป่วยด้วยสีหน้าซีดเซียว มองกล้องด้วยดวงตาแดงก่ำ “ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาในห้องถ่ายทอดสดของฉัน ทุกคนคงรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน สำหรับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น มันเจ็บปวด มันสิ้นหวังโดยไม่ได้ตั้งใจ ตามหลักเหตุผล ตอนนี้ฉันควรพักฟื้นบาดแผลให้เต็มที่ พยายามไม่เผยใบหน้า ทุกคนจะได้ไม่หัวเราะเยาะ แต่……”
เธอเงยหน้า สูดน้ำมูก กลั้นน้ำตากลับไป ทำท่าทางแสร้งเป็นเข้มแข็ง “แต่ฉันทนไม่ได้ ตอนนี้ฉันนอนร่างโทรมบนเตียงผู้ป่วย แต่คนที่ทำร้ายฉันยังคงลอยนวล ฉันก็เลยคิดอยู่นานมาก ตัดสินใจออกมา ให้คนที่ทำร้ายฉันชดใช้อย่างที่ควรเป็น!”
เหล่าผู้รับชมการถ่ายทอดสดต่างเห็นด้วย
“ถูกต้อง ทำไมเหยื่อเจ็บปวดแบบนี้ แต่คนทำผิดไม่เป็นอะไรเลย”
“สนับสนุนคุณส้มเปรี้ยว ควรเปิดโปงคนที่จิตใจชั่วร้ายพวกนั้น แล้วให้คนคนนั้นได้รับโทษ”
มายมิ้นท์ภาพเหตุการณ์นี้ มือที่ยันแขนเก้าอี้ ก็ค่อยๆ กำขึ้นมา ในใจมีความโกรธเอ่อล้น
ผู้หญิงคนนี้ ช่างไร้ยางอายจริงๆ!
เธอยอมรับ ส้มเปรี้ยวเป็นเหยื่อ แต่คนกระทำผิดไม่ใช่เธอนะ
ส้มเปรี้ยวไม่ไปหาผู้กระทำผิดที่แท้จริง แต่กลับโยนความผิดทั้งหมดให้เธอ คนแบบนี้ ถึงแม้จะเป็นเหยื่อ แต่ไม่สมควรได้รับความเห็นอกเห็นใจสักนิด สมควรถูกรังแกด้วยซ้ำ!
คนที่โกรธเหมือนกันก็ยังมีเปปเปอร์ เขาทำหน้าบูดบึ้ง มือที่วางบนหลังเก้าอี้มายมิ้นท์ ก็กำขึ้นมาแน่น ชั้นของหนังด้านหลังเก้าอี้ถูกบีบจนเกิดรอยย่น แม้แต่ร่างกายก็เผยไอเย็นชาออกมา เย็นพอที่จะแช่แข็งคน
มายมิ้นท์รู้สึกได้ หันศีรษะไปมองเขา ดวงตาเกิดประกาย ไม่พูดอะไร แล้วหันศีรษะกลับมาอีกครั้ง จ้องมองการถ่ายทอดสดของส้มเปรี้ยวต่อ
ส้มเปรี้ยวเห็นคอมเมนต์มากมายเหล่านั้นมอบให้ตน ในดวงตาก็เกิดประกายภูมิใจเล็กน้อย แต่บนใบหน้าแสดงความประทับใจ “ขอบคุณนะคะ ขอบคุณการสนับสนุนจากทุกคน ฉัน……จริงๆ ……”
เธอปิดหน้า ร้องไห้สะอื้นขึ้นมา
เหล่าผู้ชมรีบปลอบเธอ ให้เธออย่าร้องไห้
ได้รับการปลอบโยนจากทุกคน อารมณ์ส้มเปรี้ยวก็สงบมากขึ้นในที่สุด
เธอดึงทิชชูออกมาสองแผ่น เช็ดน้ำตา จากนั้นก็เผยยิ้มซาบซึ้งให้กับกล้อง “ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงฉัน ตอนนี้ฉันอารมณ์ดีขึ้นมากแล้ว”
เหล่าผู้ชมนึกว่าตัวเองปลอบโยนเธอได้แล้ว ก็ต่างดีใจมาก ทยอยไถของขวัญส่งไปให้
ส้มเปรี้ยวเห็นจำนวนเงินสนับสนุนเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ก็พึงพอใจมาก
ถ่ายทอดสดไม่เลวจริงๆ ไม่เพียงแค่ส่งมายมิ้นท์ไปลงนรกอย่างแท้จริง แต่ยังทำงานได้บางส่วนด้วย
“คุณส้มเปรี้ยว คุณยังไม่ได้พูดเลยว่ามายมิ้นท์นั่น วางแผนเล่นงานคุณยังไง” ผู้ชมที่ให้ของรางวัลจำนวนมาก ถามด้วยคอมเมนต์สีแดงขนาดใหญ่
ทุกคนเห็นคอมเมนต์นี้ เลยนึกถึงจุดประสงค์หลักของการถ่ายทอดสดนี้ จึงรีบคล้อยตาม ให้ส้มเปรี้ยวรีบบอกพวกเขาเร็วๆ
ราวกับส้มเปรี้ยวเห็นเรื่องที่เสียใจ ใบหน้ายิ้มแต่เดิมที ก็กลายเป็นเศร้าอีกครั้ง นอกจากความเศร้า ยังมีความหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด
เธอหดตัว สองมือกอดเข่าตัวเองแน่น พูดด้วยเสียงสะอื้น “คืองี้ค่ะ วันนั้นคุณมายมิ้นท์ติดต่อฉัน บอกมีเรื่องจะคุยกับฉัน ให้ฉันไปถนนเลเหนือ พอฉันไปถึง คนที่เห็นกลับไม่ใช่คุณมายมิ้นท์ แต่เป็นผู้ชายหกคนที่คุณมายมิ้นท์จัดเตรียมไว้”
พูดถึงตรงนี้ เธอก็ฝังศีรษะกับเข่า ร้องไห้หัวใจแตกสลาย
เหล่าผู้ชมตกใจอึ้งไปเลย
“เยี่ยมไปเลย หกคน?”
“แม่ง ฉันนึกว่าคนเดียวมาตลอด ใครจะไปรู้ว่าเยอะขนาดนี้!”
“มายมิ้นท์นั่นชั่วเกินไปแล้ว สิ่งที่ผู้หญิงแคร์มากที่สุดคือความบริสุทธิ์ มายมิ้นท์ไม่ได้แค่ให้คนไปทำลายความบริสุทธิ์คุณส้มเปรี้ยว แต่ยังเตรียมผู้ชายไปเยอะขนาดนี้ นี่ทำลายคุณส้มเปรี้ยวสุดๆ เลยอ่ะ”
มายมิ้นท์เห็นสิ่งเหล่านี้ ก็โกรธจนตัวสั่น
เปปเปอร์วางมือบนไหล่เธอ “อย่าสะเทือนใจ มันไม่ดีต่อร่างกาย”
“ฉันจะไม่สะเทือนใจได้ไง ยัยนี่มัน……”
“ฉันรู้” เปปเปอร์มองส้มเปรี้ยวในห้องถ่ายทอดสดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ ในดวงตามีความดุเดือดอันน่าสะพรึงกลัว “เธอจะไม่ภูมิใจได้นานหรอก ฉันรับประกัน!”
มายมิ้นท์มองเขาอย่างอึ้งๆ “คุณคิดจะทำอะไร?”
เปปเปอร์ยิ้มให้เธอ ไม่พูดอะไร
มายมิ้นท์เห็นรอยยิ้มนี้ของเขา แววตาก็ตกตะลึงทันที
ยิ้มนี้ของเขา เหมือนทำให้เธอเห็นเปปเปอร์เมื่อหกปีก่อน
ในตอนนั้น เขาก็ยิ้มแบบนี้ ยิ้มอ่อนโยน ยิ้มอย่างใสสะอาด
“เป็นอะไรไป?” เห็นมายมิ้นท์จ้องตนอย่างงุนงง เปปเปอร์ก็ถามอย่างสงสัย
ดวงตามายมิ้นท์หลีกเลี่ยง หันศีรษะกลับไป ผลุบเปลือกตาลง ซ่อนความรู้สึกในแววตา “ไม่มีอะไร!”
เปปเปอร์ที่ยิ้มเหมือนหกปีก่อนแล้วมันทำไม
สุดท้ายเขาก็ไม่ใช่เปปเปอร์คนนั้น
เปปเปอร์รู้สึกว่ามายมิ้นท์เหมือนมีความในใจอะไรบางอย่าง อยากจะถาม แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ถาม
เธอบอกว่าไม่มีอะไร เห็นได้ชัดว่าไม่อยากบอกเขา
เขาถามไป ก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดี
การถ่ายทอดสดของส้มเปรี้ยวยังคงดำเนินต่อไป
มีผู้ชมที่ให้ของรางวัลมากมายอีกครั้ง ใช้สีอื่นๆ เขียนคอมเมนต์ถาม “คุณส้มเปรี้ยว ทำไมมายมิ้นท์ต้องทำแบบนี้กับคุณ?”
คำถามนี้ผู้ชมคนอื่นๆ ก็อยากรู้เช่นกัน
ส้มเปรี้ยวกัดปาก ยิ้มเยาะตัวเอง “อาจจะเพราะเธอเกลียดฉันล่ะมั้งคะ เธอคืออดีตภรรยาของอดีตคู่หมั้นฉัน ทุกคนก็รู้ ฉันนอนเป็นผักมาเป็นเวลาหกปี หลังจากฉันฟื้น อดีตคู่หมั้นฉันก็หย่ากับคุณมายมิ้นท์ จากนั้นก็คบกับฉัน คุณมายมิ้นท์คิดว่าฉันแย่งสามีเธอไป ก็เลยไม่พอใจฉัน พุ่งเป้ามาที่ฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ลงมือกับฉัน ฉันทนได้ แต่ไม่คิดว่าคราวนี้คุณมายมิ้นท์จะ……”
คำพูดด้านหลังเธอไม่ได้พูด ก้มศีรษะร้องไห้อีกครั้ง
เหล่าผู้ชมจินตนาการออกมาเองแล้ว
มายมิ้นท์เกลียดที่ส้มเปรี้ยวแย่งสามีไป ก็เลยทำร้ายส้มเปรี้ยวซ้ำๆ ต้องการทำลายความรักของส้มเปรี้ยวและเปปเปอร์ รวมถึงงานหมั้นของพวกเขาด้วย
แต่มายมิ้นท์ทำไม่สำเร็จทุกครั้ง จากนั้นด้วยความโกรธของมายมิ้นท์ ก็คิดวิธีนี้ออก เพื่อทำลายส้มเปรี้ยวให้สิ้นซาก
พอทำแบบนี้ ส้มเปรี้ยวก็จะสกปรก เปปเปอร์ก็จะยกเลิกงานหมั้นกับส้มเปรี้ยว มายมิ้นท์จะได้คบกับเปปเปอร์ใหม่อีกครั้ง
แผนชั่วร้ายอันแยบยลแบบนี้ ทำให้เหล่าผู้ชมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ทยอยประกาศจุดยืนของตัวเองด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม
“คุณส้มเปรี้ยว ฉันแจ้งตำรวจให้คุณแล้ว อีกไม่นานตำรวจจะไปจับเธอ ถึงตอนนั้นเราจะเป็นพยานให้คุณ ห้ามปล่อยคนชั่วร้ายแบบนี้ไปเด็ดขาด”
“จริง เราสนับสนุนคุณ”
“ไม่ไหว ฉันทนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ฉันอยากไปด่ามายมิ้นท์ที่แพลตฟอร์มของเธอ ก่อนหน้านี้ยังด่าไม่พอ คราวนี้ฉันจะด่าให้แม่เธอจำไม่ได้เลย”
“คนข้างบนเอาฉันไปด้วยคน ฉันก็จะไปเหมือนกัน ฉันจะไปดักรอเธอที่ใต้ตึกบริษัท!”
ส้มเปรี้ยวเห็นเหล่าผู้ชมคอมเมนต์มากมายด้วยความฮึกเหิม มุมปากก็ยกขึ้นอย่างไร้ร่องรอย แต่บนใบหน้ากลับน้ำตานองด้วยความประทับใจ “ขอบคุณพวกคุณนะคะ ขอบคุณพวกคุณจริงๆ”
“ไม่เป็นไร กำจัดคนชั่วเพื่อคนอื่น สมควรทำแล้ว!” เหล่าผู้ชมไถคอมเมนต์จำนวนมากพร้อมเพรียงกัน
ใบหน้าส้มเปรี้ยวซาบซึ้ง แต่ในใจยิ้มเยาะ
ไอ้พวกโง่!
