รักหวานอมเปรี้ยว - บทที่ 295 ทำให้เตชิตโกรธแทบตาย
ปัง!
มายมิ้นท์เห็นคอมเมนต์จำนวนมาก รวมถึงใบหน้าประสบความสำเร็จของส้มเปรี้ยว ก็กำหมัดขึ้นมาทุบโต๊ะด้วยความโกรธ
เปปเปอร์จับข้อมือเธอไว้
“คุณทำอะไร?” มายมิ้นท์ชักมือกลับด้วยจิตใต้สำนึก มองเขาอย่างระแวง
เปปเปอร์เห็นเธอระแวดระวังเขาแบบนี้ ในใจก็รู้สึกแย่เล็กน้อย ผลุบตาลงขณะตอบกลับ “ฉันอยากดูว่ามือคุณได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า”
“แค่ทุบทีเดียว จะบาดเจ็บได้ไง คุณดูถูกฉันเกิดไปแล้ว” มายมิ้นท์ละสายตากลับมาแล้วตอบเรียบๆ
เปปเปอร์ตอบอืม “งั้นก็ดี แต่ต่อไปไม่ว่าจะโกรธแค่ไหน ก็อย่าทำแบบนี้ จะทำร้ายตัวเองเอาง่ายๆ”
“ฉันรู้ ไม่ต้องให้คุณเตือนหรอก” มายมิ้นท์เม้มปากแดงแล้วพูดขึ้น
เปปเปอร์ดึงมือกลับ ยังอยากพูดอะไรบางอย่าง ประตูห้องทำงานก็มีใครบางคนเปิดออก
เตชิตพุ่งเข้ามาด้วยความโมโห “มายมิ้นท์ เธอจะถอนตลาดหลักทรัพย์เหรอ?”
เขาจ้องมายมิ้นท์ เพิกเฉยเปปเปอร์ที่อยู่ข้างกายมายมิ้นท์ไปเลย
มายมิ้นท์ปิดการถ่ายทอดสดส้มเปรี้ยว
ส้มเปรี้ยวเล่าให้เหล่าผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดไปแล้วว่าเธอวางแผนอย่างไร และวางแผนไปทำไม
งั้นเนื้อหาภายหลัง แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องดูมันต่อไป
“ถูกต้อง เลขาซินดี้พูดกับพวกคุณรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ?” มายมิ้นท์ปล่อยเมาส์ เงยหน้ามองเตชิตอย่างเย็นชา
เตชิตตบโต๊ะเธอ “การถอนตลาดหลักทรัพย์เรื่องแบบนี้ เธอคิดว่าตัดสินใจแล้วจะทำได้งั้นเหรอ?”
“ฉันทำได้แน่นอน!” มายมิ้นท์ยืนขึ้นมา “เพราะฉันคือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดในเทนเดอร์กรุ๊ป!”
เปปเปอร์เห็นมายมิ้นท์กล้าหาญแบบนี้ ดวงตาก็ฉายแววชื่นชม
“เธอ……” ความโกรธของเตชิตติดอยู่ในลำคอ ทำให้เขากลืนคำพูดภายหลังลงไป นานสักพักกว่าจะกลับมาเหมือนเดิม “ใช่ เธอคือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดในเทนเดอร์กรุ๊ป แต่เธออย่าลืมนะ ฉันต่างหากที่เป็นประธานเทนเดอร์กรุ๊ป เธอเป็นแค่รองประธาน!”
“แล้วไง” มายมิ้นท์กอดอก ตอบกลับด้วยออร่าไม่อ่อนแอสักนิด “ประธานเตชิต คุณควรดีใจนะที่คุณเป็นผู้สูงอายุในเทนเดอร์กรุ๊ป ในบริษัทมีคนครึ่งหนึ่งสนับสนุนคุณ ไม่งั้นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดอย่างฉัน สามารถจัดประชุมผู้ถือหุ้น เอาสิทธิ์บริหารอีกครึ่งหนึ่งของคุณกลับมา แล้วกลายเป็นท่านประธานที่แท้จริง”
ต้องรู้ว่าผู้ที่ถือหุ้นมากสุดในองค์กร ก็คือคนตัดสินในองค์กร
แต่เพราะลูกน้องที่อยู่ใต้เธอมีไม่กี่คน ถึงแม้จะถือหุ้นมากที่สุด ก็ไม่กล้าเผชิญหน้ากับเตชิต ถ้าเตชิตโกรธจนออกจากเทนเดอร์กรุ๊ปไป แล้วเอาคนส่วนหนึ่งที่สนับสนุนเขาไปด้วย ถ้าอย่างนั้นเทนเดอร์กรุ๊ปก็จะพังทลาย
เพราะเทนเดอร์กรุ๊ปในตอนนี้ รับสมัครผู้มีความสามารถเพื่อมาเติมเต็มตำแหน่งคนที่เป็นลูกน้องเตชิตไม่ได้เลย ดังนั้นเธอจึงกล้ำกลืนความเจ็บช้ำมาตลอด ทั้งๆ ที่ถือหุ้นมากที่สุด แต่ยอมเป็นแค่รองประธาน เหตุผลก็เพราะแบบนี้
และเตชิตก็รู้แน่นอนว่าเธอกลัวเรื่องนี้ จึงไม่ใส่ใจมาตลอดเลยว่าเธอคือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดในเทนเดอร์กรุ๊ป
“ฮะ? จัดประชุมผู้ถือหุ้น เอาสิทธิบริหารของฉันกลับไป?” เตชิตเหมือนได้ยินเรื่องตลกครั้งใหญ่ ยิ้มอย่างดูถูกขึ้นมา “หลานสาว เธอจะทำแบบนี้จริงๆ เหรอ? เธอไม่กลัวฉันเอาคนพวกนั้นไปบริษัทอื่นหรือไง? ยังไงแล้วพวกนั้นที่เป็นลูกน้องฉัน เป็นคนมีความสามารถหลักๆ ของเทนเดอร์กรุ๊ป ถ้าพวกเขาไปแล้ว เทนเดอร์กรุ๊ปก็จบเห่! งั้นเธอกล้าไหมล่ะ?”
มายมิ้นท์กำมือแน่น กำลังจะตอบ เสียงของผู้ชายที่มีความเย็นชาแต่ปนไปด้วยความกดดันก็ดังขึ้น “ทำไมจะไม่กล้า?”
มายมิ้นท์หันศีรษะไปมองเปปเปอร์อย่างอึ้งๆ ทันที
เตชิตก็เช่นกัน มองไปอย่างไม่พอใจ “นี่มันเรื่องของฉันกับรองประธานมายมิ้นท์ ผู้ช่วยต๊อกต๋อยอย่างแกจู่ๆ พูดแทรกทำไม……ประธานเปปเปอร์?”
เขาเสียงสูงฉับพลัน มองเปปเปอร์อย่างเหลือเชื่อ
ตอนเขาเข้ามา เห็นมายมิ้นท์มีคนอยู่ข้างๆ แต่นึกว่าเป็นผู้ช่วย ก็ไม่ได้ไปมองหน้าคนคนนั้น เพราะรีบร้อนตำหนิมายมิ้นท์
แต่ใครจะไปคิด ผู้ช่วยต๊อกต๋อยที่เขาคิด จะเป็นประธานบริษัทตระกูลนวบดินทร์ เปปเปอร์!
เตชิตมองเปปเปอร์อย่างตกตะลึง “ประธานเปปเปอร์ คุณ……คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
เขาชี้เปปเปอร์ แล้วชี้มายมิ้นท์อีกครั้ง “คุณกับมายมิ้นท์……พวกคุณ……”
“ฉันมาที่นี่ แค่มาคุยเรื่องงานกับรองประธานมายมิ้นท์ อย่าลืมนะ ฉันกับมายมิ้นท์ร่วมมือกันเรื่องพลังงานใหม่” เปปเปอร์ดวงตาหลบหลีกเล็กน้อย ตอบกลับเรียบๆ
เขาพูดว่าเขามาที่นี่เพราะเป็นห่วงมายมิ้นท์ไม่ได้
เขารู้ ถ้าเขาพูดแบบนี้ไป เธอจะไม่พอใจ
มายมิ้นท์เลิกคิ้ว
ถึงแม้จะประหลาดใจที่เปปเปอร์โกหก แต่เธอก็ไม่ได้เปิดโปงเขาต่อหน้า
ปล่อยเขาทำไป
“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง” เตชิตก็ไม่ได้สงสัย
อย่างไรแล้วในวงการนี้มีใครไม่รู้บ้างว่าเปปเปอร์ไม่รักมายมิ้นท์อดีตภรรยาคนนี้ ก็เลยหย่ากับมายมิ้นท์
ดังนั้นการมาที่นี่ แน่นอนว่าเป็นเพราะเรื่องงาน ไม่ใช่เพราะมายมิ้นท์แน่ๆ
“งั้น ประธานเปปเปอร์ เมื่อกี้ที่ฉันพูดกับมายมิ้นท์……”
“ฉันได้ยินแล้ว!” เปปเปอร์ผลุบตาลงแล้วพูดเสียงเรียบ “นายอยากเอาลูกน้องออกไปจากเทนเดอร์กรุ๊ป ออกไปตอนนี้ได้เลย”
“ว่าไงนะ?” เตชิตไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ตัวเองได้ยิน ดวงตาแก่ชราเบิกกว้าง “ประธานเปปเปอร์ นี่เป็นเรื่องของเทนเดอร์กรุ๊ปเรา คุณเข้ามายุ่ง มันไม่ค่อยดีมั้ง?”
เขาไม่ได้ตั้งใจจะออกจากเทนเดอร์กรุ๊ปจริงๆ สักหน่อย
ที่เขาพูดแบบนี้ ก็เพื่อขู่มายมิ้นท์เท่านั้น
ทำไมเปปเปอร์ต้องจริงจังด้วยล่ะ
“ไม่มีอะไรแย่นี่ ตอนนี้อุตสาหกรรมครึ่งหนึ่งของเทนเดอร์กรุ๊ปเป็นเพราะร่วมมือกับบริษัทตระกูลนวบดินทร์ของฉันก็เลยรอดขึ้นมาได้อีกครั้ง ยิ่งไปกว่านั้น รองประธานมายมิ้นท์ยังร่วมมือกับฉันเรื่องโครงการพลังงานใหม่ ดังนั้นในฐานะคู่ค้าที่ใหญ่ที่สุดของเทนเดอร์กรุ๊ป ฉันว่าฉันควรมีสิทธิในการมีส่วนร่วมเรื่องความขัดแย้งภายในเทนเดอร์กรุ๊ปนะ?” เปปเปอร์จ้องมองเตชิตด้วยแววตาลุ่มลึกน่ากลัว
เตชิตอ้าปาก “มันก็จริง แต่……”
“จริงก็ยอมรับสิ?” เปปเปอร์ขัดเขาอีกครั้ง “การร่วมมือพวกนี้ฉันกับรองประธานมายมิ้นท์ตกลงกัน ประธานเตชิตอยากเอาลูกน้องออกไปจากเทนเดอร์กรุ๊ป มันก็ต้องส่งผลกระทบต่อความร่วมมือระหว่างเทนเดอร์กรุ๊ปกับบริษัทตระกูลนวบดินทร์อย่างไม่ต้องสงสัย แล้วแน่นอนว่าฉันยืนอยู่ฝั่งรองประธานมายมิ้นท์”
ขณะที่พูด เขาก็มองไปทางมายมิ้นท์ แววตาจริงจัง “ประธานมายมิ้นท์คุณไม่ต้องห่วง พอประธานเตชิตไปแล้ว ฉันจะรีบส่งทีมงานมืออาชีพจำนวนหนึ่งมา ช่วยคุณรักษาเสถียรภาพตำแหน่งงานที่ว่างพวกนั้น จะไม่ให้เทนเดอร์กรุ๊ปเกิดปัญหาใดๆ”
“ว่าไงนะ?” เตชิตตกใจจนสมองขาวโพลน
มายมิ้นท์ก็มองเขาอย่างประหลาดใจเช่นกัน “คุณจริงจัง?”
เปปเปอร์พยักหน้า “แน่สิ ฉันไม่หลอกคุณหรอก ส่วนประธานเตชิต……”
สายตาเขามองกลับไปที่ร่างเตชิต “ประธานเตชิตเอาคนมีความสามารถไปเยอะขนาดนี้ ฉันเชื่อว่าการเข้าองค์กรอื่นมันค่อนข้างเสียเวลา ยังไงไม่ดีเท่าบริษัทที่ตัวเองสร้างมาหรอก เชื่อว่ามีคนมีความสามารถเยอะขนาดนี้ บริษัทประธานเตชิตจะพัฒนาขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว ฉันจะบอกคนในแวดวง ไม่ให้พวกเขาช่วยเหลือดูแลพวกประธานเตชิต จะได้ไม่ยืดเยื้อการเริ่มต้นธุรกิจของพวกคุณ ประธานเตชิตคุณคิดว่าไง?”
“อุบ……” มายมิ้นท์ทนไม่ไหวจริงๆ ปิดปาก หันหน้าไปขำไหล่สั่น
แต่เตชิตโกรธจนสั่นไปทั้งร่าง แต่ก็ไม่กล้าระบายอารมณ์กับเปปเปอร์ ทำได้แค่กำหมัดแน่น ระงับความโกรธสุดขีด
เขาจะคิดว่าไงล่ะ?
เขาคิดว่ามันไม่ดีสักนิดเดียว!
อะไรคือบอกบริษัทอื่นว่าอย่าช่วยเหลือดูแลพวกเขา นี่กำลังแบนพวกเขาชัดๆ
ยังให้เขาเริ่มต้นธุรกิจอีก?
เขาอายุปูนนี้แล้ว เรื่องสินทรัพย์ เริ่มต้นธุรกิจกับผีน่ะสิ!
เปปเปอร์นี่ มันจงใจทำให้เขาอัปยศ ทำให้เขาลำบากใจชัดๆ!
ถึงแม้ในใจจะโกรธแทบตาย แต่บนใบหน้า เตชิตยังฝืนเค้นยิ้มออกมา “ประธานเปปเปอร์ล้อเล่นเก่งจริงๆ อายุฉันปูนนี้แล้ว จะเริ่มต้นธุรกิจอะไรกันล่ะ”
“หืม? พูดแบบนี้ แสดงว่าประธานเตชิตไม่คิดจะพาคนออกไปจากเทนเดอร์กรุ๊ปเหรอ?” เปปเปอร์เหลือบมองเขา
เตชิตกระแอมไอสองที “แน่สิ ฉันก็แค่ล้อเล่นกับรองประธานมายมิ้นท์ ไม่ได้จริงจังสักหน่อย”
เขายังกล้าพาคนออกไปอีกเหรอ?
