รักหวานอมเปรี้ยว - บทที่ 35 คนที่อดีตสามีฉันแอบชอบในใจ
ส้มเปรี้ยวพูดอย่างอ่อนโยน แต่กลับยั่วยุมายมิ้นท์อย่างแท้จริง
มายมิ้นท์แค่เลิกคิ้ว จากนั้นก็ยิ้มอย่างใจกว้าง “คุณส้มเปรี้ยวเอ่ยปากก่อน ได้ค่ะ คุณส้มเปรี้ยวคุณซื้อไปเถอะค่ะ”
ส้มเปรี้ยวไม่คิดว่ามายมิ้นท์จะไม่แย่งกับตน สละให้อย่างอ่อนน้อม ไม่ตอบสนองในชั่วขณะหนึ่ง
“ส้มเปรี้ยว ฉันว่ามายมิ้นท์ไม่กล้าทำให้เธอไม่พอใจหรอก” เพื่อนสาวโน้มตัวเข้ามา คุยโวกับส้มเปรี้ยว “หลังจากหล่อนหย่ากับประธานเปปเปอร์แล้ว ไม่มีคนสนับสนุนเบื้องหลัง บริษัทก็ใกล้จะล้มละลายอีก ก็เลยไม่กล้าแย่งของของเธอ”
ใช่แล้ว มายมิ้นท์ในปัจจุบันนี้ นอกจากบริษัทที่ใกล้วิกฤติแห่งหนึ่ง ก็ไม่มีอะไรทั้งนั้น
ได้ยินเพื่อนสาวพูดแบบนี้ ในใจส้มเปรี้ยวก็สบายใจสุดๆ เธอหยิบนาฬิกาเรือนนั้นขึ้นมา ส่งไปพร้อมกับบัตร “รูดบัตร ห่อมันด้วยค่ะ”
พนักงานไม่ได้รับบัตร แต่ถามอย่างระมัดระวัง “ลูกค้าคะ คุณเป็นสมาชิกVVIPของทางร้านเราไหมคะ?”
“ไม่ได้เป็นค่ะ” ส้มเปรี้ยวขมวดคิ้ว ไม่พอใจอย่างมาก “หรือว่านาฬิกาเรือนนี้ของร้านคุณ ไม่สามารถรูดบัตรซื้อได้?”
“นาฬิการ้านของเรารูดบัตรซื้อได้หมดค่ะ แต่นาฬิกาชุดนี้ไม่ได้” พนักงานพูดด้วยสีหน้าลำบากใจ “นาฬิกาชุดนี้ ต้องเป็นลูกค้าVVIPกับทางร้านเรามานานกว่าสองปีและซื้อสะสมมามากกว่าหกสิบล้านเท่านั้นค่ะที่ซื้อได้”
ส้มเปรี้ยว “……”
“แค่ขายนาฬิกา เอาความจองหองขนาดนี้มาจากไหน!” เพื่อนสาวที่อยู่ข้างๆ ส้มเปรี้ยวพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ “เรียกผู้จัดการพวกเธอออกมา! น่าขำจริงๆ ซื้อนาฬิกาด้วยเงินไม่ได้หรือไง!”
พนักงานพูดขึ้น “การขายนาฬิกาชุดนี้มีเงื่อนไขจำกัดจริงๆ ค่ะ ถึงผู้จัดการเราจะมา ก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้”
“เราซื้อไม่ได้ หรือว่าผู้หญิงคนนี้ซื้อได้เหรอ?”
“คุณมายมิ้นท์ซื้อได้จริงๆ ค่ะ” พนักงานพูด “เธอเป็นลูกค้าVVIPของร้านเราเมื่อปีก่อน ซื้อสะสมมากพอด้วยค่ะ”
“……”
ได้ยินพนักงานพูดแบบนี้ ส้มเปรี้ยวไม่รู้ต้องใช้แรงมากแค่ไหน ในการทำให้ใบหน้าอ่อนโยนไม่พังทลาย
มายมิ้นท์มองดูการแสดงอยู่ข้างๆ มากพอแล้ว เธอก็หยิบนาฬิกาเรือนนั้นมาจากมือส้มเปรี้ยว แล้วส่งให้พนักงาน “ในเมื่อคุณส้มเปรี้ยวซื้อไม่ได้ งั้นฉันเอาค่ะ”
“ได้ค่ะ”
ผ่านไปไม่นาน พนักงานก็หยิบใบสั่งซื้อพร้อมนาฬิกาที่ห่อเรียบร้อยกลับมา
มายมิ้นท์กล่าวขอบคุณ ขณะที่จะจากไปพร้อมของขวัญ ก็หยุดอยู่ข้างกายส้มเปรี้ยว แล้วพูดด้วยความเสียใจ “คุณส้มเปรี้ยว ของบางอย่างถึงฉันจะยอมให้ คุณก็ไม่อาจซื้อมันได้เช่นกัน”
คำพูดนี้เข้าไปในหูส้มเปรี้ยว ก็เหมือนตบใบหน้าเธอ มันเจ็บปวดแสบปวดร้อน
มองแผ่นหลังมายมิ้นท์จากไป ก็นึกถึงสองประโยคนั้นที่ปีโป้พูดออกมาโดยบังเอิญตอนกินข้าวเมื่อคืน สีหน้าแววตาส้มเปรี้ยวก็หนักอึ้งทีละนิด
ทำไมมายมิ้นท์มักอยากขโมยของของเธอตลอดเลย?
……
มายมิ้นท์เห็นการแสดงที่ดี อารมณ์ก็ดีมาก เมื่อลงลิฟต์ไปโรงรถชั้นใต้ดิน ก็เจอกับคนคุ้นเคยโดยบังเอิญ
“ประธานมายมิ้นท์”
“ชาหวาน?” เห็นสาวร่างสูงเพรียวตรงหน้า มายมิ้นท์ก็จำเธอได้อย่างรวดเร็ว
ชาหวานคือเพื่อนเก่าที่โรงเรียนของลาเต้ เดิมทีแล้วต้องการเข้าทำงานบริษัทลาเต้ ลาเต้รู้ว่ามายมิ้นท์อยู่ที่เทนเดอร์กรุ๊ปไม่มีคนของตัวเอง จึงให้ชาหวานมาช่วยเหลือมายมิ้นท์
ช่วงเวลานี้มายมิ้นท์ยุ่งมาก แต่เธอก็รู้ว่าชาหวานเป็นผู้รับและจ่ายเงินในแผนกการเงิน และทำงานได้อย่างละเอียดมาก
“คนในบริษัทมีไม่น้อย ไม่คิดว่าประธานมายมิ้นท์ยังจำฉันได้” ชาหวานยิ้มดีใจ ถือเค้กก้อนเล็กในมือ “ที่นี่มีร้านขนมหวานที่อร่อยมากๆ วันนี้ฉันลางานมาซื้อขนมหวาน ประธานมายมิ้นท์คุณล่ะคะ มาซื้อเสื้อผ้าเหรอ?”
“วันนี้วันเกิดลาเต้ ฉันมาซื้อของขวัญให้เขา” มายมิ้นท์แกว่งถุงของขวัญให้กับเธอ “ตอนเย็นคุณมีแผนอะไรไหม?”
“ไม่มีค่ะ ตั้งใจจะกลับบ้านไปนอนโซฟาดูละครทีวีสักหน่อย”
“งั้นไปด้วยกันเถอะ คนเยอะๆ ครึกครื้น” มายมิ้นท์พูด “คุณเป็นเพื่อนเก่าที่โรงเรียนของลาเต้ ทุกคนสนิทกันดี”
“ประธานมายมิ้นท์พูดแบบนี้แล้ว ฉันไม่เกรงใจแล้วนะ!” ชาหวานก็ไม่ปฏิเสธอีก กดปุ่มลิฟต์ “งั้นเราไปชั้นสองกัน ฉันจะซื้อไฟแช็กให้กับลาเต้ เข้าร่วมงานวันเกิดเขาจะมือเปล่าไม่ได้”
ชาหวานหน้าตาไร้เดียงสา ตัวขาวและผอม สวยมากเป็นพิเศษ แต่ก็ร่าเริงเช่นกัน พอพูดแล้วก็หยุดไม่ได้ คุยเก่งสุดๆ
มายมิ้นท์เป็นครั้งแรกที่พบว่ามีคนช่างพูดมากกว่าลาเต้อีก จึงทำตัวไม่ถูก
มายมิ้นท์เพิ่งพาชาหวานมาถึงมูนสตาร์คลับ ลาเต้ก็โทรมา “คุณย่าฉันอยากฉลองวันเกิดให้ฉัน เรียกฉันกลับบ้านมากินข้าว เฮ้อ! ฉันน่าจะไปหาคุณที่มูนสตาร์คลับได้ประมาณสี่ทุ่มกว่านะ”
“ได้ งั้นเรากินข้าวแล้วไปรอคุณที่ห้องส่วนตัวนะ” มายมิ้นท์วางสายไป แล้วพาชาหวานไปกินข้าวที่ร้านอาหาร
หลังจากมาถึงร้านอาหารหาที่นั่งแล้ว ชาหวานก็มองไปรอบๆ จากนั้นก็ถามมายมิ้นท์ “ประธานมายมิ้นท์ ฉันได้ยินว่าเข้ามาที่คลับแห่งนี้ได้ต้องตรวจสอบทางการเงิน จริงไหมคะ?”
“อืม ฉันจองที่ด้วยชื่อของลาเต้”
“ทำไมไม่จองในนามประธานเปปเปอร์ล่ะคะ?” ชาหวานถามอย่างสงสัย “คุณกับประธานเปปเปอร์เป็นสามีภรรยากันไม่ใช่เหรอ? ใช้บัตรเขาสะดวกมากกว่า”
สีหน้ามายมิ้นท์ไม่เปลี่ยน แค่ถามเรียบๆ “คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันกับประธานเปปเปอร์เป็นสามีภรรยากัน?”
“ทุกคนรู้กันหมดนะคะ พวกคุณไม่ได้แต่งงานกันลับๆ นี่หน่า” ชาหวานยักไหล่ “แต่ฉันสงสัยมาก คุณคือภรรยาของเขา แต่สถานการณ์เทนเดอร์กรุ๊ปแย่ขนาดนี้ ทำไมประธานเปปเปอร์ไม่บอกว่าจะช่วย”
อย่าว่าแต่เปปเปอร์ช่วยเธอ แต่งงานกันมาตั้งหลายปี ไม่ได้มองเธอมากขึ้นเลย
“เขาต้องทำสิ่งต่างๆ เยอะมาก ไม่มีเวลา” มายมิ้นท์ก้มศีรษะมองชาแดงในมือ “ไม่กี่สัปดาห์ก่อนฉันหย่ากับประธานเปปเปอร์แล้ว ไม่ใช่ภรรยาของเขาอีกแล้ว”
ชาหวานตอบอ่า รู้สึกอึ้งตอบไม่ถูก
ไม่นานเธอก็มองออกถึงอารมณ์ไม่ดีของมายมิ้นท์ ยกชาแดงขึ้นมาชนกับเธอ “มาค่ะ ยินดีกับประธานมายมิ้นท์ที่ได้หย่า คืนความโสดอีกครั้ง! เป็นโสดมันดีมาก เป็นโสดทุกปีก็รู้สึกดีทุกปี ไม่มีเรื่องให้หงุดหงิดมากด้วย!”
“ถ้าประธานมายมิ้นท์ยังอยากแต่งงาน ก็ลองพิจารณาลาเต้ดูสิคะ คุณสองคนโตมาด้วยกัน เขาก็เอาอกเอาใจคุณ เหมาะกันมาก!”
ถูกเธอแหย่แบบนี้ มายมิ้นท์ก็หัวเราะ อารมณ์ก็ดีขึ้นไม่น้อย
หลังจากกินข้าวเสร็จ มายมิ้นท์ก็เดินพลางคุยกับชาหวาน ตั้งใจว่าจะไปร้องเพลงที่ห้องส่วนตัว รอให้ลาเต้มา
ทั้งสองเพิ่งออกจากร้านอาหาร ก็เจอผู้หญิงไม่กี่คนอย่างเลี่ยงไม่ได้
มายมิ้นท์กำลังจะเบี่ยงตัวออกมา ให้ผู้หญิงพวกนั้นเดินก่อน ไม่คิดว่าในผู้หญิงพวกนั้นจะมีส้มเปรี้ยวและเพื่อนสาวคนนั้นที่อยู่กับหล่อนที่เธอเจอในร้านนาฬิกาเมื่อตอนบ่าย
มายมิ้นท์ “……”
ส้มเปรี้ยวก็ไม่คิดว่าภายในหนึ่งวัน จะเจอมายมิ้นท์ได้สองครั้ง สีหน้าแทบพังทลายแล้ว
“คุณมายมิ้นท์” ครั้งนี้ส้มเปรี้ยวพูดกับมายมิ้นท์ คำพูดเหมือนเค้นออกมาจากฟัน ฝืนอย่างยิ่ง “ได้ยินว่าสภาพทางการเงินเทนเดอร์กรุ๊ปไม่ดี มาที่คลับแห่งนี้จำเป็นต้องตรวจสอบทางการเงิน”
มายมิ้นท์ยิ้มเรียบๆ “อืม ฉันรู้ค่ะ ฉันใช้บัตรแฟนฉัน ทำไมเหรอ คุณส้มเปรี้ยวมีปัญหาอะไรเหรอคะ?”
ริมฝีปากชมพูของส้มเปรี้ยวเม้มอย่างรุนแรง ไม่นานก็นึกขึ้นได้ พูดด้วยเสียงอ่อนโยน “ฉันกับเพื่อนจะไปเล่นไพ่กัน ขาดไปคนหนึ่ง เจอคุณมายมิ้นท์พอดีเลย ทุกคนสนิทกันหมด ไปนั่งเล่นไพ่กันสักสองสามตาดีกว่า”
เธอแนะนำให้ผู้หญิงข้างกายอีกครั้ง “นี่รองประธานเทนเดอร์กรุ๊ป ชื่อมายมิ้นท์”
ส้มเปรี้ยวพูดกับผู้หญิงข้างกายอย่างสุภาพมาก ลดท่าทีเจียมเนื้อเจียมตัว เหมือนเป็นการประจบสอพลอ ทำให้มายมิ้นท์มองมากขึ้น พบว่าผู้หญิงสวมเดรสสายเดี่ยวผ้าไหมลื่นสีดำ สวยสง่างาม พลังยิ่งแข็งแกร่ง ปราบปรามผู้หญิงไม่กี่คนข้างกายอย่างสิ้นเชิง
“คุณส้มเปรี้ยวคนนี้คือใครเหรอ ทำไมดูเป็นศัตรูกับคุณมากขนาดนี้?” ชาหวานเข้ามาใกล้ๆ มายมิ้นท์ ถามขึ้นเงียบๆ
“คนที่อดีตสามีฉันแอบชอบในใจน่ะ”
