รักหวานอมเปรี้ยว - บทที่ 423 ความจริงที่แม่ฆ่าตัวตาย

พอฟังออกว่าน้ำเสียงของท่านย่านั้นมีความเยาะเย้ย สายตาของเปปเปอร์นั้นประกายขึ้นมาทันที“ท่านย่าครับ ย่าไม่โทษผมหรือครับ？”

“ย่าจะโทษหลานทำไม ยากนักที่หลานจะทำเรื่องอะไรที่ขยันขันแข็งขนาดนี้ หรือย่ายังจะขัดขวางอีกงั้นหรือ？”ท่านย่าพูดด้วยเสียงหัวเราะ

สีหน้าของเปปเปอร์เย็นลง“ขอบคุณครับท่านย่า”

“หลานไม่จำเป็นต้องขอบคุณย่าหรอก แต่ถึงแม้ว่าหลานจะเสนอให้มิ้นท์สามารถมีแพลตฟอร์มที่ทำความรู้จักให้มีเส้นสายได้ แต่……”

เมื่อรู้ว่าท่านย่าจะพูดอะไร เปปเปอร์จึงได้แย่งกล่าวก่อนว่า：“ผมเอาชุดเครื่องประดับของแม่ มามอบให้มายมิ้นท์ในนามของย่า ให้เธอนั้นรับมันเอาไว้ พอถึงเวลาแล้วให้เธอสวมใส่ชุดเครื่องประดับชุดนั้นไปร่วมงาน เป็นไปได้ที่จะได้พูดคุยกับผู้มีอำนาจเหล่านั้น”

ชุดเครื่องประดับอันล้ำค่า ที่สามารถให้ความรู้สึกเป็นภาพมายาที่แฝงอยู่แก่ผู้คนได้

ฉะนั้นแล้วแม้ว่าผู้คนเหล่านั้นจะรู้สึกว่าเทนเดอร์กรุ๊ปอ่อนแอ แต่ก็จะเห็นแก่ชุดเครื่องประดับชุดนั้นแล้ว จะรู้สึกว่าตระกูลกิตติภัคโสภณก็เป็นตระกูลที่แฝงภูมิหลังที่ลึกซึ้งเช่นกัน ดังนั้นจึงยินยอมที่จะพูดคุยกับมายมิ้นท์

มิเช่นนั้นแล้วคนที่ไม่มีแม้แต่ภูมิหลังนั้น ไม่มีใครอยากทำความรู้จักด้วย นี่ก็คือปัญหาในสภาพความเป็นจริง

“ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง”ท่านย่าพยักหน้า“ไอ้หมอนี่ยังวางแผนได้รอบคอบอย่างมาก ดูเหมือนย่าจะกังวลไปโดยเปล่าประโยชน์ล่ะสิ”

เปปเปอร์ยิ้มเล็กน้อย แล้วคิดอะไรบางอย่างและพูดอีกครั้งว่า：“จะว่าไปแล้วท่านย่า มายมิ้นท์เข้าใจว่าชุดเครื่องประดับชุดนั้น ย่าเป็นคนที่ให้เธอ ฉะนั้นอีกเดี๋ยวเธอน่าจะโทรมาขอบคุณท่านย่าแน่นอน ย่าอย่ามีพิรุธละ”

เขาได้กำชับอย่างจริงจัง

ท่านย่าไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี“ย่าเป็นคนที่ไม่มีเหตุไม่มีผลอย่างนั้นหรือ？ไว้วางใจได้เลย ย่ารู้”

“ถ้างั้นก็รบกวนท่านย่าด้วยนะครับ”เปปเปอร์ยิ้มเบาๆ

ท่านย่าตอบตกลง พอจะพูดอะไรอีก ก็มีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์

เมื่อเห็นหมายเลขผู้โทร หญิงชราอย่างเธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

เด็กสองคนนี้ ใจยังคงตรงกันอยู่นะเนี่ย

ในทางนี้พอเปปเปอร์พึ่งบอกให้ย่าว่ามิ้นท์จะโทรมา และตอนนี้มิ้นท์ก็โทรมาจริงๆ

“เปปเปอร์จ๊ะ มิ้นท์ได้โทรมาแล้ว ย่าไม่คุยกับหลานละนะ จะรับสายของมิ้นท์ก่อน”ท่านย่าได้กล่าว

เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อย“โอเคครับ”

หลังจากวางสายแล้ว เขาวางโทรศัพท์ลง พร้อมจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์อยู่เป็นเวลาสองนาที จึงจะนำโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง เปิดประตูแล้วเดินเข้าลิฟต์ไป

ในไม่ช้า เปปเปอร์ได้มาถึงหน้าประตูในเขตคอนโดพราวฟ้า

ผู้ช่วยเหมันตร์พิงอยู่ข้างรถ พอเห็นเขากำลังมา จึงรีบลุกขึ้นยืนตรง“ประธานเปปเปอร์”

เมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งขรึมของเขา เปปเปอร์ขมวดคิ้วเล็กน้อย “มีเรื่องอะไร？”

ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าตอบ“ทีมสืบสวนที่รับผิดชอบสืบสวนคดีอุบัติเหตุทางรถยนต์ของคุณ ได้ส่งเบาะแสบางอย่างเกี่ยวกับฆาตกรมาอีกครั้ง”

“เบาะแสของฆาตกร？”เปปเปอร์หรี่ตาลง“ก่อนหน้านั้น ไม่ใช่ว่าหาตัวฆาตกรเจอแล้วหรือ ฆาตกรคนนั้นเป็นพวกเดียวกับคนที่ทำร้ายผมสองคนสามีภรรยาไม่ใช่หรือ？”

“ใช่ครับ เพียงแต่ว่าในครั้งนี้ทีมสืบสวน พบเบาะแสเกี่ยวกับผู้บงการที่แท้จริงของเบื้องหลังคนพวกนั้นแล้ว”ผู้ช่วยเหมันตร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่มขรึม

นัยน์ตาของเปปเปอร์เบิกโพลงไปครู่หนึ่ง บรรยากาศรอบตัวที่เหมือนเย็นยะเยือกลงอย่างน่าสะพรึงกลัว“หือ？เบื้องหลังของคนพวกนั้นคือ？”

“ใช่แล้วครับ คนคนนั้นเองที่เป็นฆาตกรตัวจริง เป็นเวลานานกว่าสิบสองปี ที่เขาซ่อนตัวอยู่ที่ลับมาโดยตลอด ไม่เคยมีเบาะแสเกี่ยวกับคนคนนั้นเลยสักนิด และในวันนี้ในที่สุดก็พบเจอเบาะแสบ้างแล้วครับ”

“คือเบาะแสอะไรหรือ？”เปปเปอร์ได้กำหมัดไว้แน่นหนา

“คนคนนั้นรู้จักกับคุณนาย”ผู้ช่วยเหมันตร์จ้องมองไปที่เปปเปอร์ จากนั้นตระหนักได้อะไรบางอย่าง และรีบเปลี่ยนคำแล้วพูดว่า：“ผมไม่ได้หมายถึงพิศมัย แต่เป็นแม่แท้ๆ ของประธานเปปเปอร์คุณเอง”

“แม่แท้ๆ……ของผม！”สีหน้าของเปปเปอร์ได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย

คนรู้จักของแม่แท้ๆ เขาเอง เป็นคนที่ฆ่าพ่อของเขา

นี่มันเกิดเรื่องขึ้นอะไรกันแน่？

“มีหลักฐานอะไรที่สามารถยืนยันได้ว่าเบื้องหลังฆาตกรนั้น รู้จักกับแม่ของผม？”เปปเปอร์จ้องมองไปที่ผู้ช่วยเหมันตร์

ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าตอบ “มีครับ เป็นรูปถ่ายของคุณนาย หลังจากที่คุณได้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งล่าสุดนี้ ทีมสืบสวนได้ใช้ระยะเวลานาน ในที่สุดก็พบเจอบุคคลที่จ่ายเงินให้คนขับรถชนคุณแล้ว จากนั้นจึงใช้เวลาอีกระยะหนึ่ง ในการจับตาดูกล้องวงจรของทั้งเมืองเดอะซี ยืนยันที่พักอาศัยในเมืองเดอะซีของคนคนนั้นแล้ว แต่พอรอถึงทีมสืบสวนไปถึงนั้น คนคนนั้นก็ได้ย้ายออกไปแล้ว”

“แล้วยังไงต่อ？”

“หลังจากนั้นคนในทีมสืบสวนก็ได้ไปตรวจสอบข้อมูลบ้านของคนคนนั้น แล้วพบว่าบ้านหลังนั้นมีเจ้าของบ้านอีกคน จึงได้ไปหาเจ้าของบ้านยืนยัน บ้านหลังนั้นเป็นบ้านเช่าที่เจ้าของบ้านให้คนสามคนเช่าในระยะสั้นนั่นเอง”

“สามคน……”ริมฝีปากบางของเปปเปอร์เม้มเป็นเส้นตรง

ผู้ช่วยเหมันตร์ได้พูดขึ้นมาอีกว่า：“หากตามที่เจ้าของบ้านพูด มีสองคนในนั้นเรียกคนสุดท้ายว่าเจ้านาย ฉะนั้นแล้วผมทายว่า เจ้านายคนนั้น ก็คือคนร้ายที่ฆ่าคุณท่าน และคนที่คิดร้ายกับคุณทำให้คุณเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ เหตุผลที่ผมบอกว่าทำไมคนคนนี้ถึงได้รู้จักกับคุณนาย ก็เพราะว่าทีมสืบสวนของเราได้ไปค้นบ้านที่พวกเขาพักอาศัยอยู่ จากนั้นก็พบรูปของคุณนายแล้วก็ยังมี……”

“ยังมีอะไร！”สีหน้าบนใบหน้าของเปปเปอร์นั้นช่างเย็นยะเยือก

ผู้ช่วยเหมันตร์ได้หายใจเข้าลึกๆ “ยังมีประโยคหนึ่งที่เขียนไว้ข้างหลังภาพนั้นว่า ผมจะแก้แค้นแทนคุณอย่างแน่นอน！ลายมือที่เขียนลงแลดูเขียนหนักมาก จนเกือบขีดข่วนรูปจนสีย ดังนั้นทีมสืบสวนคาดเดาว่า ฆาตกรตัวจริงอาจจะมีความสัมพันธ์ที่ดีบางอย่างกับคุณนาย และการที่ฆ่าคุณท่านนั้นอันที่จริงแล้วคือการแก้แค้นให้กับคุณนายนั่นเอง”

“แก้แค้น？”สีหน้าของเปปเปอร์นั้นดูแย่มาก“ในความหมายคุณคือ มีความแค้นกันระหว่างพ่อกับแม่ของผมหรือ？”

“ไม่ๆๆ ผมไม่ได้หมายถึงเช่นนั้น นี่เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น”ผู้ช่วยเหมันตร์ยิ้มแห้ง

เปปเปอร์ได้กำหมัดไว้อย่างแน่นหนา ปิดตาลง เพื่อซ่อนความเย็นยะเยือกในดวงตานั้นไว้

ระหว่างพ่อกับแม่ของเขานั้นไม่มีความเกลียดชังโดยเด็ดขาด ก่อนอื่นพวกเขาไม่ได้รักกัน เพียงแต่ว่าพวกเขาแต่งงานเพื่อแต่งงานเท่านั้น หลังจากที่ท้องเขาแล้ว พวกเขาก็ได้แยกห้องนอนกันอย่างสิ้นเชิง กลายเป็นสามีและภรรยากันเพียงแค่ในนามเท่านั้น

หลังจากนั้นเมื่อเขามีอายุได้สิบสองปี คุณพ่อได้พบกับพิศมัย พอคุณแม่รับรู้แล้วไม่เพียงแต่จะไม่โกรธ ยังในทางกลับกัน เธอยังคงสนับสนุนคุณพ่ออยู่กับพิศมัยอย่างมาก และเต็มใจที่จะพูดจาดี พูดแต่สิ่งดีๆ แทนพิศมัยในที่ท่านย่าอีกด้วย ให้ท่านย่ายอมรับพิศมัย เพราะถ้าเช่นนี้แล้ว คุณแม่ก็จะสามารถหย่ากับคุณพ่อได้

และการที่ได้หย่ากับคุณพ่อนั้น เป็นความปรารถนาสูงสุดของคุณแม่ เพราะก่อนหน้านั้นคุณแม่ได้กอดเขาไว้ พร้อมพูดกับว่าอยากออกจากตระกูลนวบดินทร์ไปใช้ชีวิตในแบบของตัวเอง

แต่เพราะว่ายังไม่ทันรอถึงคุณแม่หย่ากับคุณพ่อ คืนหนึ่งความรู้สึกของคุณแม่ก็พังทลายในทันที ดื่มแอลกอฮอล์มากมาย บ้าคลั่งขึ้นมาในขณะที่อยู่ในคฤหาสน์ตระกูลนวบดินทร์ เธอเอาแต่พูดอยู่ตลอดเวลาว่าเขาผิดสัญญา เขาเปลี่ยนใจแล้ว เขาไม่รอฉันแล้วคำเหล่านี้ ทันใดนั้น ในที่สุดเขาก็ได้รู้ว่าทำไมคุณแม่ถึงไม่มีความรู้สึกต่อคุณพ่อเลย ว่าทำไมถึงอยากหย่าร้างมากนัก

เพราะว่าคุณแม่มีผู้ชายอีกคนอยู่ในใจมาโดยตลอด ความรู้สึกที่พังทลายของคุณแม่ น่าจะเพราะผู้ชายคนนั้นตกหลุมรักผู้หญิงคนอื่น นั่นเป็นสาเหตุที่คุณแม่ทนความเจ็บปวดไม่ไหว จึงทรุดลงไป

เช้าวันรุ่งขึ้น คุณแม่ก็กรีดข้อมือฆ่าตัวตายแล้ว

ฉะนั้นการตายของคุณแม่นั้น เป็นสาเหตุของตัวคุณแม่เอง และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณพ่อเลย ดังนั้นในสิ่งที่ฆาตกรตัวจริงพูดว่าจะแก้แค้นแทนคุณแม่นั้น มันช่างไร้สาระซะจริง

นอกจากนี้ ฆาตกรตัวจริงยังทำร้ายเขาอีก เป็นไปได้ไหม ว่าเขาก็มีความแค้นต่อแม่ของเขาด้วย？

“ให้ทีมสืบสวนไปสืบมาอีกว่าก่อนที่คุณแม่ของผมจะแต่งเข้าตระกูลนวบดินทร์นั้น เคยคบหากับใครบ้าง！”คำสั่งที่เย็นชาแวบวาบในดวงตาของเปปเปอร์

ผู้ช่วยเหมันตร์ดันแว่นขึ้นถามด้วยความประหลาดใจว่า“ประธานเปปเปอร์ ในความหมายของคุณคือ ฆาตกรอาจจะเป็นบุคคลที่คุณนายเคยคบหาก่อนหน้าหรือครับ？”

สำหรับเรื่องที่ในใจคุณนายมีอีกคนนั้น เขาก็รับรู้อยู่แล้ว

ฉะนั้นแล้วในตอนนี้ที่ประธานเปปเปอร์ให้เขาไปตรวจสอบบุคคลที่คุณนายเคยรักจริงๆนั้น เห็นได้ชัดว่า ประธานเปปเปอร์สงสัยว่าฆาตกรต้องเป็นคนที่คุณนายรักคนนั้นแน่ๆ

และมีความเป็นไปได้สูงมากเช่นกัน คนคนนั้นอิจฉาที่คุณท่านได้แต่งงานกับคุณนายแล้วคิดว่าคุณท่านเป็นคนที่ทำให้คุณนายกับเขาแยกออกจากกัน ยังทำให้คุณนายเสียชีวิตอีก ฉะนั้นก็มีข้ออ้างที่ฆ่าคุณท่าน เพื่อแก้แค้นให้คุณนายแล้วยังไงล่ะ

ส่วนสาเหตุที่ประธานเปปเปอร์ถูกทำร้ายนั้น ยังคงต้องมีการสอบสวนอยู่