รักหวานอมเปรี้ยว - บทที่ 506 พิศมัยน่าโง
“ใช่ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์อดไม่ได้ที่จะพยักหน้า
ทักษะแฮ็กเกอร์ของราเม็งไม่ธรรมดาจริงๆ
แฮ็กเกอร์ของนวบดินทร์กรุ๊ป ล้วนแต่เป็นยอมฝีมือระดับโลก
เปปเปอร์ก็ให้แฮ็กเกอร์ของนวบดินทร์กรุ๊ปหาเบาะแสขององอาจเหมือนกัน แต่ตอนนี้ยังหาอะไรไม่เจอสักอย่าง แต่ราเม็งกลับหาเจอแล้ว
ดังนั้นเมื่อเทียบกันแล้ว ก็รู้ว่าราเม็งไม่ธรรมดาแค่ไหน
“ในเมื่อราเม็งส่งคนไปที่นั่นแล้ว นายก็ส่งคนไปที่นั่นด้วย เดี๋ยวเขาจะถูกราเม็งพาตัวไปก่อน” เปปเปอร์พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
องอาจกล้าผลักมายมิ้นท์ตกหน้าผา เขาต้องจัดการองอาจองกับมือ ใครก็ห้ามมาแย่ง ถึงแม้ว่าจะเป็นราเม็งก็ไม่ได้!
“ครับ ผมรู้แล้วครับประธานเปปเปอร์” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้า
เปปเปอร์สะบัดมือ “ออกไปเถอะ”
“เอ่อ… ที่จริงยังมีอีกเรื่องหนึ่งครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์จับแว่นตา
เปปเปอร์ขมวดคิ้วแล้วมองไปที่เขา “มีเรื่องอะไรอีก?”
“เมื่อวานเราเห็นคุณมายมิ้นท์กอดกับคุณลาเต้ไม่ใช่เหรอครับ ก็เลยสงสัยว่าพวกเขาคบกันแล้วเหรอ ผมจึงให้คนไปสืบมา พวกเขาไม่ได้คบกันครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พูด
จากนั้น เขาก็เห็นสายตาของเปปเปอร์ประกาย “นายว่าอะไรนะ? พวกเขาไม่ได้คบกัน?”
“ใช่ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้า
หัวใจที่เยือกเย็นของเปปเปอร์ก็ละลายในทันที สีหน้าของเขาก็ผ่อนคลายขึ้นไม่น้อย “ในเมื่อไม่ได้คบกัน แล้วเมื่อวานพวกเขา…”
“อาจจะมีเหตุผลอื่นครับ ประธานเปปเปอร์ครับ คุณจะลองถามคุณมายมิ้นท์ไหมครับ?” ผู้ช่วยเหมันตร์แนะนำ
เปปเปอร์ขยับปาก “ไม่ดีกว่า ทำเป็นไม่รู้ดีกว่า”
แค่เธอไม่ได้คบกับลาเต้ เขาก็ดีใจมากแล้ว
“งั้นประธานเปปเปอร์ครับ ผมขอตัวก่อนครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พูดจบแล้วก็ขอตัวออกไป
เปปเปอร์พยักหน้าเบาๆ “อืม”
ผู้ช่วยเหมันตร์ก็เดินออกไป
……
จากนั้นก็ผ่านไปสองวัน ในที่สุดก็ถึงงานเลี้ยงวันเกิดครบรอบแปดสิบปีของท่านย่าตระกูลนวบดินทร์
งานเลี้ยงวันเกิดจัดขึ้นที่บ้านของตระกูลนวบดินทร์ ตอนที่มายมิ้นท์มาถึง มันก็เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว
เธอลงมาจากรถ ยื่นกุญแจรถให้พนักงานจอดรถ จากนั้นก็หยิบการ์ดเชิญออกมาจากกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปข้างในบ้าน
มาถึงหน้าประตู มายมิ้นท์ก็ยื่นการ์ดเชิญ
บอดี้การ์ดตรวจการ์ดเชิญ จากนั้นก็ให้เธอเข้าไปในงาน
มายมิ้นท์ยกชายกระโปรงขึ้น ก้าวข้ามธรณีประตูสูงๆและเดินเข้าในห้องโถงที่จัดงานเลี้ยง
มองดูแผ่นหลังที่สง่างามของเธอ บอดี้การ์ดที่ตรวจการ์ดเชิญของเธอก็หยิบวิทยุสื่อสารที่อยู่ตรงเอวออกมาแล้วพูดว่า “ผู้ช่วยเหมันตร์ครับ คุณมายมิ้นท์มาถึงแล้วครับ”
อีกด้านหนึ่งของวิทยุสื่อสาร ผู้ช่วยเหมันตร์ได้ยินแบบนั้นก็ตอบว่า “ผมรู้แล้ว”
วางวิทยุสื่อสารลง ผู้ช่วยเหมันตร์ก็เดินเข้าไปที่ห้องพักผ่อนข้างหน้าแล้วเคาะประตู
ประตูเปิดออก ป้าแดงยิ้มให้เขา “ผู้ช่วยเหมันตร์”
“ป้าแดง ผมมาหาประธานเปปเปอร์ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พูด
ป้าแดงตอบว่า “คุณชายใหญ่กำลังคุยกับท่านย่า คุณเข้ามาสิ”
“รบกวนแล้วครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้าแล้วเดินเข้าไป
เปปเปอร์เห็นเขาเดินเข้ามา เขาก็หยุดพูดกับท่านย่า ยกถ้วยชาขึ้นมาจิบแล้วพูดเบาๆ “เรื่องอะไร?”
“คุณมายมิ้นท์มาถึงแล้วครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์หยุดตอบ
มือที่กำลังจับถ้วยชาของเปปเปอร์ก็หยุดชะงัก จากนั้นก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว “รู้แล้ว”
พูดจบ เขาก็ยืนขึ้น “ท่านย่าครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
“เดี๋ยวก่อน” ท่านย่ารับไม้เท้าที่ป้าแดงยื่นมาแล้วลุกขึ้นยืน เธอหัวเราะแล้วพูดว่า “ไปด้วยกันดีกว่า ฉันก็ไม่ได้เจอมายมิ้นท์นานแล้วเหมือนกัน แล้วอีกอย่าง ฉันเป็นเจ้าภาพงานเลี้ยงคืนนี้ ตอนนี้แขกก็น่าจะมากันเยอะแล้ว ฉันต้องออกไปแสดงตัวหน่อย”
เปปเปอร์ยิ้มอย่างอ่อนโยน “ได้เลยครับ เราออกไปด้วยกัน ผมประคองท่าน”
ท่านย่าเหลือบมองแขนซ้ายของเขาแล้วพูดว่า “นายดูแลตัวเองเถอะ จริงๆเลย อายุสามสิบแล้ว ออกไปไหนก็ไม่ระวัง แขนยังไม่รู้จักดูแล”
เปปเปอร์หลบตาด้วยความรู้สึกผิด
ผู้ช่วยเหมันตร์ถึงกับหันหน้าหนี
โชคดีที่ท่านย่าไม่ได้สังเกตเห็นพวกเขา จึงไม่เห็นความแปลกประหลาดของพวกเขา ให้ป้าแดงประคองออกไปข้างนอก
เปปเปอร์และผู้ช่วยเหมันตร์เดินตามข้างหลัง
ในห้องโถงจัดงานเลี้ยง
การปรากฏตัวของมายมิ้นท์ ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมาย
เพราะเธอคืออดีตลูกสะใภ้ของตระกูลนวบดินทร์ นี่คือเรื่องจริงที่ทุกคนในแวดวงรู้กันอยู่แล้ว
และตอนนี้อดีตลูกสะใภ้มาร่วมงานเลี้ยงที่ตระกูลนวบดินทร์ แน่นอนว่าใครหลายคนก็ต้องวิพากษ์วิจารณ์
อีกด้านหนึ่ง พิศมัยใส่ชุดกี่เพ้าสีแดง ม้วนผม ถือแก้วไวน์แดงกำลังพูดคุยกับบรรดาคุณนายตระกูลร่ำรวยสองสามคน
จู่ๆคุณนายคนหนึ่งก็ดึงแขนเสื้อของพิศมัย จากนั้นก็หันไปทางมายมิ้นท์ “นี่ นั้นคืออดีตลูกสะใภ้คุณไม่ใช่เหรอ?”
“อะไรนะ?” ใบหน้าที่มีรอยยิ้มสดใสของพิศมัย ทันทีที่ได้ยินคำว่าอดีตลูกสะใภ้ มันก็มืดมนลงทันที จากนั้นเธอก็มองออกไป เห็นมายมิ้นท์จริงๆ
ทันใดนั้น สีหน้าของพิศมัยก็แย่ลงทันที
คุณนายคนนั้นเห็นแบบนี้ เธอก็พอใจ
แม้แต่คุณนายคนอื่นๆก็หันมามองหน้ากันด้วยสายตาที่เยาะเย้ยและพอใจ
สรุปก็คือ พวกเธอดีใจที่เห็นพิศมัยไม่พอใจ
อย่ามองว่าพวกเธอสนิทสนมกับพิศมัย นัดกันไปเสริมสวยช้อปปิ้ง แต่ที่จริงแล้ว พวกเธอไม่ชอบพิศมัยเลยแม้แต่น้อย แล้วยังรังเกียจพิศมัย แค่เห็นว่าพิศมัยเป็นตู้กดเงินของพวกเธอก็แค่นั้น
เพราะว่าพวกเธอล้วนแต่เป็นคุณนายสกุลร่ำรวย และพวกเธอก็เกิดมาสูงส่งกว่าสามัญชนทั่วไปอย่างพิศมัย
แต่เรื่องที่ทำให้พวกเธอไม่พอใจก็คือ ผู้หญิงอย่างพิศมัย กลับได้แต่งงานเข้ามาตระกูลนวบดินทร์ แล้วผู้หญิงที่เทียบพวกเธอไม่ได้คนนี้ กลับกลายเป็นหงส์ที่บินขึ้นไปบนกิ่งไม้ มีตำแหน่งที่สูงกว่าพวกนาง ทำให้พวกนางต้องยกย่องเธอ ประจบประแจงเธอ
แต่โชคดีที่ผู้หญิงคนนี้เป็นคนโง่ แล้วยังใจอ่อน แค่พวกเธอพูดจาดีนิดหน่อยก็ใจอ่อนแล้ว จากนั้นก็เอาของดีๆให้พวกเธอหมด เงินที่ออกไปเที่ยวก็เป็นเงินของเธอ
ไม่อย่างนั้น พวกเธอคงไม่มีทางหมุนรอบยัยโง่นี่
พิศมัยไม่รู้ว่าคุณนายสองสามคนนี้กำลังคิดอะไร เธอถือแก้วไวน์และมองไปที่มายมิ้นท์ด้วยสายตาที่มืดมน ราวกับจะจ้องมายมิ้นท์ให้เป็นรู
คุณนายที่พูดก่อนหน้านี้ก็หันหน้ามา เธอจงใจยั่วโมโหพิศมัย “พิศมัย เธอคิดว่า จู่ๆทำไมอดีตลูกสะใภ้ของเธอคนนี้ถึงมาร่วมงานเลี้ยง คงไม่ใช่เพราะอยากจะมาเอาใจท่านย่า แล้วแต่งงานเข้ามาในตระกูลนวบดินทร์อีกครั้งใช่ไหม? ฉันได้ยินว่าท่านย่าชอบเธอ บางทีเธออาจจะทำสำเร็จก็ได้ เพราะว่าประธานเปปเปอร์เป็นคนกตัญญู เขาไม่มีทางคัดคำพูดของท่านย่าแน่นอน…”
พิศมัยโมโหจริงๆ เธอวางแก้วไวน์ลงอย่างแรง เบิกตากว้างแล้วพูดว่า “อยากแต่งเข้ามาในตระกูลนวบดินทร์อีกครั้ง ฝันไปเถอะ!”
ได้ยินแบบนี้ คุณนายสองสามคนก็หันมามองหน้ากันอีกครั้ง จากนั้นก็หันกลับไปอย่างรวดเร็ว
คุณนายที่พูดเมื่อกี้ปิดปากยิ้มอย่างพอใจ
ยัยโง่นี่ หลงกลแล้วจริงๆ
พวกเธอล้วนแต่รู้ว่ายัยโง่นี่ไม่ชอบอดีตลูกสะใภ้ตัวเอง เมื่อก่อนก็ทรมานเธอไม่น้อย
ดังนั้นพวกเธอจึงจงใจพูดแบบนี้เพื่อยั่วโมโหยัยโง่นี่ แค่ยัยโง่นี่หลงกล มันก็จะต้องเกิดเรื่องอะไรสนุกๆแน่นอน
ผู้หญิงที่เกิดมาสูงส่งอย่างพวกเธอ ก่อนแต่งงานเป็นคุณหรูของตระกูล หลังแต่งงานเป็นคุณนายของตระกูล แต่กลับสู้ผู้หญิงที่หน้าตาและศีลธรรมต่ำต้อยกว่าพวกเธอไม่ได้ พวกเธอจะยอมได้ยังไง
แต่เพราะว่าสถานะที่แตกต่าง พวกเธอทำอะไรยัยโง่นี่อย่างเปิดเผยไม่ได้ ต้องทำแบบนี้เท่านั้น ให้ผู้หญิงคนนี้ก่อเรื่องตลกต่างๆนาๆ ไม่อย่างนั้นพวกนางจะระงับความอิจฉาในใจไม่ได้
