รักหวานอมเปรี้ยว - บทที่ 89 การเคลื่อนไหวในเวยโป
บล็อกเกอร์พูดอย่างอิจฉาระหว่างการถ่ายทอดสดของตนเอง “เห็นหรือยังคะ พี่ชายกับพี่สาวหวานกันมาเลยล่ะ”
“เห็นแล้วๆ อวดความรักกันมากไปแล้ว”
“พริกแซ่บก็ต้องรีบหาแฟนหล่อเท่แบบพี่ชายดีกว่า แบบนี้จะได้ไม่ต้องอิจฉา ฮ่าๆๆ”
“ข้างบนจริงจังไหม ถ้าพริกแซ่บหาแฟนได้ ก็คงไม่โสดจนถึงตอนนี้หรอก!”
เห็นการแซวของเหล่าแฟนคลับ บล็อกเกอร์พริกแซ่บก็ทั้งโกรธทั้งขำ “ถ้าพวกคุณเป็นแบบนี้อีก ฉันจะไม่ให้พวกคุณดูพี่ชายพี่สาวแล้ว”
“อย่าๆๆ เราไม่พูดแล้ว” เหล่าแฟนคลับรีบยอมจำนน
บล็อกเกอร์พริกแซ่บทำเสียงฮึดฮัดอย่างภูมิใจ ยังไม่เลื่อนกล้องออก เล็งไปที่มายมิ้นท์และเปปเปอร์สองคนนั้นต่อ
ขนมผิงก็เป็นแฟนคลับพริกแซ่บเช่นกัน เทคนิคการแต่งหน้ามากมายก็เรียนจากระหว่างการถ่ายทอดสดของพริกแซ่บ
สิ่งที่เธอคาดไม่ถึงก็คือ ตัวเองจะเห็นมายมิ้นท์และเปปเปอร์ระหว่างการถ่ายทอดสดของพริกแซ่บจริงๆ
“ไม่ได้การ ต้องบอกส้มเปรี้ยว!” ขนมผิงวางแท็บเล็ตลง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาส้มเปรี้ยว
ส้มเปรี้ยวกำลังนั่งมาส์กหน้าอยู่หน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง เห็นเบอร์ที่โชว์ขึ้น ก็เอ่ยปากด้วยเสียงอ่อนโยน “ผิง โทรมาหาฉันมีอะไรเหรอ?”
“ส้มเปรี้ยว เธอรีบดูลิงก์ถ่ายทอดสดที่ฉันส่งไปเร็วเข้า” ขนมผิงพูดเร่งอย่างรวดเร็ว
ส้มเปรี้ยวจัดการหงายขอบมาส์กขึ้นมา “เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
“โอ๊ย ก็มายมิ้นท์ไง หล่อนยั่วประธานเปปเปอร์อีกแล้ว!”
“เธอว่าไงนะ?” ส้มเปรี้ยวดวงตาหดลง ดึงมาส์กออกจากใบหน้า
ขนมผิงทำเสียงฮึดฮัดอย่างขุ่นเคือง “หล่อนไร้ยางอายเกินไปแล้วจริงๆ หย่ากับประธานเปปเปอร์แล้ว ตัวเองก็มีแฟนแล้ว ยังไปยุ่งกับประธานเปปเปอร์อีก ตามไปถึงโรงยิม”
ส้มเปรี้ยวฟังเข้าใจคร่าวๆ แล้ว ก็คือตอนนี้มายมิ้นท์กับเปปเปอร์กำลังอยู่ในโรงยิม ดูการแข่งบาสของปีโป้
เปปเปอร์ไปดูการแข่งเป็นเรื่องปกติ อย่างไรแล้วปีโป้ก็เป็นน้องชายเขา
แต่มายมิ้นท์ไปทำไมอีก หกปีมานี้ที่เธออยู่ตระกูลนวบดินทร์ก็ถูกปีโป้ข่มเหงไม่น้อย ตามหลักการ เธอไม่อาจไปสนับสนุนปีโป้ได้ หรือเป็นอย่างที่ผิงพูดจริงๆ คือไปยุ่งกับเปปเปอร์?
ขณะที่คิด ส้มเปรี้ยวก็กัดปาก รีบลุกขึ้นเดินไปที่หน้าคอมพิวเตอร์ คลิกลิงก์ที่ขนมผิงส่งมา
เห็นภาพมายมิ้นท์กับเปปเปอร์นั่งด้วยกันระหว่างการถ่ายทอดสด แววตาเธอมืดมนอย่างมากในพริบตาเดียว
“ส้มเปรี้ยว ยังอยู่ไหม?” ขนมผิงถาม
แววตาส้มเปรี้ยวหลบหลีกเล็กน้อย เก็บสายตาอันน่ากลัว แล้วตอบกลับอย่างไม่เต็มใจ “ผิง ฉันยังอยู่……”
ฟังออกถึงความเสียใจในน้ำเสียงเธอ ขนมผิงก็ยิ่งโกรธ “ส้มเปรี้ยว มายมิ้นท์นั่นไม่เห็นเธอในสายตาจริงๆ เราปล่อยหล่อนไปไม่ได้เด็ดขาด ตอนนี้เราไปคิดบัญชีเธอที่โรงยิมกัน!”
“ไม่ได้นะผิง เราไม่มีบัตรผ่านประตู เข้าไปไม่ได้” ส้มเปรี้ยวก้มศีรษะ ทำหน้าจะร้องไห้ แต่แสร้งทำเป็นเข้มแข็ง “อีกอย่างไม่แน่เราอาจจะเข้าใจผิดก็ได้นะ คุณมายมิ้นท์แค่ไปดูการแข่งเฉยๆ”
“เข้าใจผิดอะไรอ่า ส้มเปรี้ยวเธอใจดีเกินไปแล้ว ชอบคิดกับคนอื่นในแง่ดี” ขนมผิงกระทืบเท้าด้วยความขุ่นเคือง “เธอยังไม่เห็น ก่อนหน้านี้มายมิ้นท์นั่นจงใจพิงหน้าอกประธานเปปเปอร์ด้วยล่ะ”
“ว่าไงนะ?” สีหน้าส้มเปรี้ยวเปลี่ยนไปทันที “คุณมายมิ้นท์เธอทำแบบนี้จริงๆ เหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันเลยบอกว่าปล่อยหล่อนไปไม่ได้ไง”
ส้มเปรี้ยวร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างเสียใจ “แต่ฉันจะทำยังไงได้ล่ะ ฉันสัญญากับเปปเปอร์ไว้แล้วว่าทำร้ายคุณมายมิ้นท์ไม่ได้”
“งั้นส้มเปรี้ยวเธอคงไม่คิดจะช่างมันแบบนี้หรอกใช่ไหม?” ขนมผิงไม่ค่อยยินยอม
ส้มเปรี้ยวยิ่งร้องไห้เสียใจ “คุณมายมิ้นท์คงกำลังแก้แค้นฉันอยู่ เพราะการฟื้นของฉัน ทำให้เธอกับเปปเปอร์ต้องหย่ากัน ฉันเป็นหนี้หล่อน ผิง เราทำเป็นไม่รู้อะไรดีกว่านะ”
พูดจบ เธอก็วางสายไป
ขนมผิงทุบเตียงด้วยความโกรธ
อะไรคือติดหนี้มายมิ้นท์
ทั้งๆ ที่ตอนนั้นมายมิ้นท์ต้องการแต่งงานกับประธานเปปเปอร์เอง ในเวลานั้นประธานเปปเปอร์ก็คบกับส้มเปรี้ยวแล้ว ท้ายที่สุดแล้ว มายมิ้นท์ติดหนี้ส้มเปรี้ยวสิถึงจะถูก
“เฮอะ ส้มเปรี้ยวปล่อยเธอไป แต่ฉันจะไม่ปล่อยเธอไป ผู้หญิงหน้าไม่อายอย่างเธอ ชอบไปยุ่งเรื่องความรักของชาวบ้าน ควรโดนฝูงชนวิพากษ์วิจารณ์”
ขนมผิงคิดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ขณะที่คลิกเปิดเวยโป๋ ใช้บัญชีเล็กโพสต์การเคลื่อนไหว: หกปีก่อน มีผู้หญิงบางคนเข้าไปเป็นมือที่สามระหว่างประธานเปปเปอร์กับคุณหนูตระกูลภักดีพิศุทธิ์ ฉวยโอกาสที่คุณหนูตระกูลภักดีพิศุทธิ์ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ อาศัยบุญคุณแต่งเข้าตระกูลนวบดินทร์ หกปีต่อมาคุณหนูตระกูลภักดีพิศุทธิ์ฟื้นแล้ว ผู้หญิงคนนั้นก็ถูกหย่าและไล่ออกจากตระกูลนวบดินทร์ แต่ยังคงยุ่งกับประธานเปปเปอร์ต่ออย่างไม่ยอมตัดใจ หน้าไม่อายเลยแท้ๆ
หลังจากป้อนตัวอักษรสองสามแถวนี้เสร็จแล้ว ขนมผิงก็ใส่รูปภาพสองสามรูปลงไป ล้วนเป็นภาพแคปหน้าจอของมายมิ้นท์และเปปเปอร์ระหว่างการถ่ายทอดสด
และหนึ่งรูปที่เห็นได้ชัดที่สุด ก็คือร่างมายมิ้นท์โผเข้าหาเปปเปอร์ สองมือเปปเปอร์คว้าไหล่เธอเอาไว้
อย่างไรก็ตามมุมกล้องของภาพนี้ดูแคบมาก ความรู้สึกแรกที่มอบให้คือมายมิ้นท์ออกตัวโผเข้าหาอ้อมกอดเปปเปอร์ก่อน ไม่ได้ถูกใครสักคนชน
มือเปปเปอร์ก็ไม่เหมือนกำลังช่วยเธอทรงตัว แต่เหมือนกับกำลังผลักเธอ รวมถึงคิ้วเขาที่ขมวดแน่น มีความแน่นอนเป็นอย่างมาก
ขนมผิงมองผลงานชิ้นเอกของตัวเอง ก็ยิ้มอย่างพอใจ จากนั้นก็ซื้อแอคหลุมและแอคปั่นข่าวจำนวนหนึ่ง เพื่อปั่นการเคลื่อนไหวนี้ให้ร้อนระอุ
อย่างรวดเร็ว การเคลื่อนไหวนี้ก็ระเบิดในออนไลน์ ติดอันดับหนึ่งในการค้นหายอดนิยม ชาวเน็ตหลายคนจำมายมิ้นท์และเปปเปอร์ได้ ข้อความการแสดงความเห็นต่างๆ ก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้น
“พระเจ้า ฉันบอกแล้วตอนที่ฉันดูการถ่ายทอดสดรู้สึกคุ้นๆ พวกเขา ที่แท้ก็ประธานบริษัทตระกูลนวบดินทร์กับรองประธานเทนเดอร์กรุ๊ปนี่เอง ช่วงก่อนหน้านี้รองประธานสาวคนนี้ก็เคยมีชื่อเสียงบนเน็ตเหมือนกัน”
“ฉันก็จำได้แล้ว มายมิ้นท์คนนี้กับประธานแห่งรัตติพีระกรุ๊ปเป็นแฟนกันด้วยล่ะ ไม่คิดว่ามีประธานลาเต้แล้วยังมายุ่งกับอดีตสามีอีก ไร้ยางอายน่าขยะแขยงเกินไปแล้ว”
“นี่มันอะไรกัน เธอไม่ได้อ่านบทความเหรอ ผู้หญิงคนนี้เป็นมือที่สามของประธานเปปเปอร์กับคุณส้มเปรี้ยวเมื่อหกปีก่อน ฉวยโอกาสตอนคุณส้มเปรี้ยวเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์แต่งงานกับประธานเปปเปอร์ ตอนนี้หย่ากันแล้วก็ยังไม่ยอมตัดใจ เห็นใจคุณส้มเปรี้ยว เห็นใจประธานลาเต้ด้วย”
ทุกคนแต่ละคนพูดถึงส้มเปรี้ยวกับลาเต้
มีบางคนถามลาเต้โดยตรงว่าบนศีรษะโดนสวมเขาจนเห็นชัดแล้วใช่ไหม
ตอนที่ลาเต้รู้เรื่องนี้กำลังประชุมอยู่ การประชุมระงับชั่วคราว ออกจากห้องประชุมไปด้วยสีหน้าอึมครึม
“ไปสืบมา ฉันอยากรู้ว่าใครสร้างข่าวลือในเน็ตกันแน่!” ลาเต้ดึงเนกไทออก สั่งด้วยสีหน้าโกรธเคือง
“ครับ” ผู้ช่วยที่ติดตามด้านหลังเขาตอบรับ
ลาเต้ผลักประตูห้องทำงานตัวเองออก “นอกจากนี้ ระงับความร้อนบนเน็ตด้วย”
“ประธานลาเต้ เกรงว่ามันจะไม่ง่ายนัก อิทธิพลของเราไม่ได้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น” ผู้ช่วยพูดอย่างลำบากใจ
ลาเต้กลอกตาใส่เขา “นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ ระงับได้เท่าไรก็เท่านั้น”
“เข้าใจแล้วครับ!” ผู้ช่วยพยักหน้าเดินออกไป
ลาเต้หยิบโทรศัพท์ออกมา โทรเบอร์มายมิ้นท์
มายมิ้นท์รู้สึกโทรศัพท์ในกระเป๋ากำลังสั่น ก้มศีรษะลงหยิบโทรศัพท์ออกมา เห็นลาเต้โทรมา กำลังจะรับสาย
จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงตื่นตระหนกตกใจ รวมถึงเสียงร้อนใจของปีโป้ “พี่มายมิ้นท์ ระวัง รีบหลบ!”
เกิดอะไรขึ้น?
มายมิ้นท์ค่อนข้างงุนงง เงยหน้าอย่างใจลอยกำลังจะดูว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่คิดว่าจะเห็นลูกบาสสีส้มลูกหนึ่งบินมาทางตน
มายมิ้นท์หน้าซีดทันที
เห็นลูกบาสกำลังกระแทกศีรษะเธอ แต่จู่ๆ ร่างหนึ่งก็เข้ามาขวางตรงหน้าเธอ ช่วยเธอบังลูกบาสที่บินมา
“โอย……” เปปเปอร์ทำเสียงโอดครวญอย่างเจ็บปวด ใบหน้าหล่อขมวดขึ้นมา
มายมิ้นท์หลบในอ้อมแขนเขา มองเขาด้วยสีหน้าซับซ้อน “คุณ……”
“พี่ใหญ่ พี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” เธอยังพูดไม่จบ ก็ถูกปีโป้วิ่งมาขัดจังหวะ
