ราชันย์หน่วยรบมังกร - ตอนที่ 116 โอกาสของโจเซฟ

มันง่ายมากที่จะเดาอารมณ์ของเซินเหยาจากสีหน้าของเธอ ถ้ามือมีแต้มสูงอยู่ใน มือ เธอก็มักจะเผยยิ้มและดวงตาเป็นประกาย แต่ถ้าได้แค่แต้มเล็ก เธอก็จะเผลอขม วดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

บางที เสี่ยวเฉิงเองก็อาจจะรู้จุดอ่อนข้อนี้ของเซินเหยา แต่ทว่า มันก็สายเกินไป แล้วที่จะให้เธอแก้ไขข้อบกพร่องนั้น เสี่ยวเฉิงในตอนนี้ทําได้เพียงแค่วางกับดักต่อไป เท่านั้น

ทันทีที่เซินเหยานั่งลง พนักงานก็เริ่มแจกไพ่อีกครั้ง

อีกทั้ง เซินเหยายังคงบอกกับบอดี้การ์ดให้วางชิปทั้งหมดไว้ข้างโต๊ะด้วย

ณ ห้องทํางานภายในคาสิโน แฟ้มข้อมูลของเซินเหยาถูกวางไว้บนโต๊ะของนาย น้อยฉิน ไม่น่าแปลกใจเลยที่นายน้อยฉันรู้สึกคุ้นหน้าคร่าตาเธอมาก นั้นเพราะเซินเห ยาเป็นลูกสาวสุดรักสุดหวงของท่านเซ็น… แค่นี้ก็คงชัดเชนแล้วว่าทําไมเธอถึงมีเงิน เล่นพนันจํานวนมากมายมหาศาลขนาดนั้น

ทั้งนี้ ทรัพย์สินของคุณพ่อเซินเหยาเองก็มีมูลค่าตั้งหลายหมื่นล้าน บวกกับท่านเซิ นก็มีเพียงแค่ลูกสาวคนเดียวเป็นผู้สืบทอดวงศ์ตระกูลด้วย เนื่องจากลูกชายของเขา เสียชีวิตไปแล้ว ด้วยเหตุนั้น เขาจึงหวงแหนลูกสาวคนนี้เป็นพิเศษ ทว่า นายน้อยฉิน เองก็ไม่ได้รู้เรื่องส่วนตัวที่ว่าเซินเหยากับพ่อของเธอนั้นไม่ค่อยถูกกัน แต่ท้ายที่สุด แล้ว พ่อของเธอก็พลันรู้สึกผิดต่อลูกสาวและกลับมารับฟังเธอทุกอย่าง

“โดยปกติแล้ว คุณเซ็นเหยาเป็นผู้หญิงหัวรั้นมาก เธออาจจะไม่ได้มาสร้างปัญหา ให้เราที่นี่ก็ได้” ระหว่างที่เห็นเซินเหยาแพ้พนันสองสามครั้งติดต่อกัน นายน้อยฉันหัน ไปหาผู้คุมพร้อมกับกล่าวคาสั่ง “ไม่ต้องจับตาดูเธอแล้ว ไปดูคนอื่นแทนเถอะ โดย เฉพาะนักพนันที่มาจากลาสเวกัส”

ในรอบนี้ เซ็นเหยาแพ้หลายรอบติดต่อกันจริง เธอเสียเงินไปสองสามล้าน แต่นั่นก็ เพื่อให้ผู้เล่นอีกสองคนบนโต๊ะได้ลิ้มรสชาติของเงินนิดหน่อยเท่านั้น

อันที่จริง เสี่ยวเฉิงตั้งใจบอกให้เซินเหยาคว่าไพ่เอง มันจะได้ดูเป็นเรื่องปกติที่เธ อชนะบ้างแพ้บ้าง

ในรอบใหม่นี้ ระหว่างที่เซินเหยากําลังจะตรวจดูไพ่ที่ตัวเองคว่าเอาไว้ เสี่ยวเฉิงก็พ ลันตระหนักถึงบางอย่างและกล่าวคําพูดกับบอดี้การ์ดข้างกายเซินเหยา “ทางเจ็ด นาฬิกาของเซินเหยามีกล้องจิ๋วซ่อนอยู่ อาจจะมีคนใช้กล้องตัวนั้นเพื่อโกงพนันอยู่ก็ ได้ นายแค่ขยับตัวไปบังเอาไว้อีกสักประมาณสามเซนติเมตรเพื่อปิดกั้นการมองเห็น หน่อยก็พอ”

ทันทีที่บอดี้การ์ดได้ยิน เขาก็ขยับไปข้างเซินเหยาเล็กน้อย แค่นั้นก็น่าจะพอบดบัง วิสัยทัศน์ของกล้องจิ๋วได้แล้ว

“บัดซบ!” พนักงานคาสิโนที่กําลังเตรียมตัวช่วยโจเซฟให้ชนะเงินคืนพลันตะโกน ใส่หูฟังระหว่างที่เห็นบางอย่างบังกล้องเอาไว้ หลังจากนั้น เขาก็กล่าวคําพูดกับ พนักงานแจกไพ่ผ่านหูฟัง “มีคนบังกล้อง ฉันมองไม่เห็นไพ่บนมือของคุณผู้หญิงเลย ดูเหมือนว่าคุณโจเซฟคงต้องเล่นเองแล้วแหละ”

พนักงานแจกไพ่พลันขมวดคิ้วและเหลือบมองไปยังบอดี้การ์ดด้านหลังเซินเหยา บอดี้การ์ดเพียงแค่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น อีกทั้ง เขาไม่ได้แสดงอารมณ์หรือสีหน้าอะไร ออกมาเลยด้วย

ในตอนนี้ ถ้าพนักงานเฝ้ากล้องมองไม่เห็นไพ่บนมือของเซินเหยา พนักงานแจก ไฟก็จะส่งสัญญาณให้กับโจเซฟไม่ได้ อีกอย่าง เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นโดยที่เซ็น เหยาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ํา

เสี่ยวเฉิงพลันชําเลืองมอง และระหว่างที่พนักงานกําลังสับไพ่ เสี่ยวเฉิงก็ได้คาด เดาไฟที่ผู้เล่นแต่ละคนจะได้รับเอาไว้แล้ว ดังนั้น ก่อนที่พนักงานจะทําการแจกไพ่ เสี่ยวเฉิงพลันกล่าวเตือนเซินเหยาทางหูฟัง “นี่คุณผู้หญิง อย่าแสดงอารมณ์ผ่านทาง สีหน้ามากไปล่ะ เข้าใจไหม? อย่างน้อยก็สงบสติอารมณ์ของตัวเองลงหน่อย ฉันรู้ว่า เธอตื่นเต้นที่ได้เงินตั้งหลายร้อยล้าน แต่เธอรู้ใช่ไหมว่าสุดท้ายเงินทั้งหมดก็จะตก เป็นของฉัน?”

ทว่า ทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เซินเหยาก็พลันรู้สึกหดหู เมื่อคิดว่าเงินตั้งหลายร้อย ล้านที่เธอเพิ่งชนะมานั้นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตัวเธอเองเลย เซินเหยาก็แสดงท่าที ท้อใจออกมา

ใช่แล้ว! นี่แหละคือการแสดงที่เสี่ยวเฉิงต้องการ เพราะในตอนนี้ ไพ่บนมือของ เซ็นเหยาไม่ได้แย่เลยแม้แต่น้อย

โจเซฟและผู้เล่นอีกสองคนต่างหรี่ตาระหว่างที่กําลังคาดเดาสีหน้าของเซินเหยา ทันทีที่เห็นว่าเธอดูหดหูลงเล็กน้อยหลังจากคว่าไฟไปสองใบ พวกเขาก็เดาได้ทันที ว่ารอบนี้ไพ่บนมือของเซินเหยาต้องห่วยแน่

“หงายไพ่ด้วยครับ” พนักงานพูดกับเซินเหยา

ใช่แล้ว เซินเหยามีห้าข้าวหลามตัด มันเป็นไพ่ต่ําที่สุดซึ่งหงายอยู่บนโต๊ะ หลังจาก นั้น พนักงานจึงถามว่าเธอต้องการเดิมพันต่อหรือไม่

“หนึ่งแสนหยวนค่ะ…” เซินเหยากล่าว น้ําเสียงเธอไม่ได้ฟังดูตื่นเต้นเลยแม้แต่ น้อย