ราชันย์หน่วยรบมังกร - ตอนที่ 35.2

ทั้งนี้ พวกมันอาจจะหาตัวเสี่ยวเฉิงไม่เจอ ก็เลยต้องตัดสินใจจับตัวเพื่อนร่วมงานของเขาไปแทนเพื่อที่จะได้หลอกล่อให้เสี่ยวเฉิงออกมา

“โอเค งั้นพวกนายก็กลับไปลาดตระเวนหรือไม่ก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จก่อนเถอะ ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง” เสี่ยวเฉิงกล่าวคำพูดกับอีกสามคน

ทั้งนี้ นี่อาจเป็นวิธีเดียวที่ดีที่สุดสำหรับตอนนี้แล้ว

หลังจากที่เสี่ยวเฉิงเข้าไปเปลี่ยนเครื่องแบบเสร็จ เขาก็พลันขับรถมอเตอร์ไซค์และบิดออกจากสถานีไป

ทันใดนั้น เซินเหยาที่มาส่งตั้งแต่แรกก็พลันสบถกับตัวเอง “หมอนั่น… ลืมฉันอีกแล้วนะ!”

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็รีบสตาร์ทรถและขับตามเสี่ยวเฉิงไปยังคาสิโนของพวกแก๊งเสือขาวทันที

ทันทีที่เสี่ยวเฉิงมาถึงคาสิโนพร้อมกับชุดในเครื่องแบบ ผู้คุมคนหนึ่งก็พยายามวิ่งเข้ามาหยุดเขาเอาไว้ แต่ทว่า เสี่ยวเฉิงก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาเพียงแค่จับแขนของผู้คุมคนนั้นและเหวี่ยงออกไปจนตกบันได ทั้งนี้ ผู้คุมอีกคนก็ดูจะไม่กล้าพุ่งเข้ามาห้ามปราม เขาทำได้เพียงแค่มองดูการกระทำของเสี่ยวเฉิงอย่างลังเล นี่เป็นการมาเยือนคาสิโนครั้งที่สองของเสี่ยวเฉิง

ในตอนนั้นเอง เซินเหยาที่ตามมาด้วยพลันสังเกตเห็นผู้คุมที่ล้มลงอยู่ข้างบันได เธอแสร้งใช้เท้าเหยียบไปที่ฝ่ามือของผู้คุมคนนั้นและกล่าวคำพูดสุดอ่อนโยนออกมา “อ๊ะ… ขอโทษด้วยค่ะ!“

จากนั้นไม่นาน เธอก็เดินขึ้นบันไดและตามเสี่ยวเฉิงเข้าไปในคาสิโน

ทั้งนี้ เหล่านักพนันกว่าสองร้อยกว่าคนก็พลันตกใจขึ้นมาทันทีที่เห็นเจ้าหน้าที่ตำรวจเดินเข้ามา ทุกอย่างเหมือนเกิดขึ้นจากจิตใต้สำนึกส่วนลึกของพวกเขา เพราะในช่วงแรก คาสิโนนั้นเป็นสถานที่ที่ผิดกฎหมายอยู่ ทั้งนี้ ดูเหมือนเหล่าบรรดานักพนันทั้งหลายจะลืมไปชั่วครู่ว่าคาสิโนในตอนนี้ถูกกฎหมายแล้ว ทุกคนพลันขมวดคิ้วทันทีที่เห็นเสี่ยวเฉิง แต่แล้ว ทุกคนในห้องโถงก็ตระหนักได้ว่าเสี่ยวเฉิงนั้นเป็นเพียงแค่เจ้าหน้าที่ตำรวจเพียงคนเดียว เหล่าบรรดานักพนันจึงหันหน้ากลับไปเล่นต่อ

ทันใดนั้นเอง เสี่ยวเฉิงก็พุ่งตรงไปยังห้องทำงานของผู้จัดการ ทันทีที่ผลักประตูออก เสี่ยวเฉิงก็ได้พบกับฉางเหรินที่ถูกมัดมือและนั่งคุกเข่าอยู่ข้างโต๊ะทำงาน เสี่ยวเฉิงจ้องมองไปยังผู้จัดการด้วยใบหน้าสุดอันตรายและกล่าวคำพูดออกมา “ปล่อยเพื่อนของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!“

ผู้จัดการพลันตอบกลับ “ฉันต้องขอยอมรับว่าแกทำถูกแล้วที่เข้ามาช่วยหยางกงเซียหนีออกไป แต่สำหรับไอ้เจ้าหน้าที่ขี้ขโมยคนนี้… เงินตั้งหนึ่งแสนหยวน! สิ่งที่มันทำก็ไม่ต่างอะไรกับการลักทรัพย์หรอกนะ”

“ฉันไม่ได้ขโมยสักหน่อย! ก็บอกว่าเจอมันตกอยู่ที่พื้นยังไงล่ะ!” ฉางเหรินพลันตะโกนขึ้นมา

“หุบปาก!” ผู้จัดการพลันเหลือบมอง หลังจากนั้นไม่นาน ลูกน้องคนหนึ่งก็รีบเดินเข้ามาและเอามือไปปิดปากฉางเหรินเอาไว้ จากนั้น ผู้จัดการก็จ้องมองไปยังเสี่ยวเฉิงและกล่าวคำพูดขึ้นอีกครั้ง “เพื่อนแกทำผิดกฎหมายนะเว๊ย! อยากจะเข้ามามีส่วนร่วมหรือยังไงกัน?”

“พวกนายต้องการตัวฉันมากกว่าไม่ใช่หรือยังไงกัน? ตอนนี้ฉันก็อยู่ที่นี่แล้วไงล่ะ! ยังต้องการอะไรอีก?!” เสี่ยวเฉิงกล่าว

“รู้ตัวด้วยสินะ…” ในตอนนั้นเอง ลูกน้องอีกคนก็เดินเข้าไปยังห้องทำงานอีกห้องและเรียกชายวัยกลางคนซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่อีกคนของคาสิโนแห่งนี้มา และในตอนนี้ ทั้งท่านฉินและผู้คุมอีกยี่สิบกว่าคนก็กำลังนอนพักและรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล คนพวกนี้เป็นเหมือนผู้คุมกลุ่มใหญ่ที่มาจากบริษัทรักษาความปลอดภัยของแก๊งเสือขาว

“ฉันล่ะอยากรู้เสียจริงว่าคนประเภทไหนกันที่กล้าทำแบบนั้น? เขารู้กฎของเมืองซ่างเฉิงจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้… แต่ยังไงก็เถอะ พอได้มาเจอนายแบบนี้ ฉันก็มองออกเลยทันที ดูเหมือนว่านายจะเป็นพวกเจ้าหน้าที่จอมหยิ่งยโสไม่สนโลกสินะ” ชายวัยกลางคนพลันเขี่ยลูกเหล็กในมือพร้อมกับมองไปยังเสี่ยวเฉิงด้วยสายตาดูถูก “นายอยากจะพาเพื่อนร่วมงานของตัวเองออกไปจากที่นี่มากเลยใช่ไหมล่ะ? แต่ก็แน่นอน นายต้องปฏิบัติตามกฎของเราก่อน… ถ้าชนะ ก็เอาตัวหมอนี่กลับไปได้เลย แต่ถ้าแพ้… นายก็จะได้เจอดีและต้องยอมรับในกฎของพวกเราเช่นกัน”

ในตอนนั้นเอง ฉางเหรินที่ถูกปิดปากด้วยเทปกาวพลันเบิกตากว้างออกมาทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น เขากำลังพยายามส่ายหัวเพื่อบอกให้เสี่ยวเฉิงปฏิเสธข้อเสนอเมื่อครู่

เสี่ยวเฉิงพลันขมวดคิ้ว “ต้องการให้ฉันเล่นพนันแข่งกับพวกนายหรือยังไงกัน?”

“ถูกต้อง!” ชายวัยกลางคนกล่าว “เราเองก็เปิดคาสิโนแห่งนี้มาตั้งนานแล้ว เพราะฉะนั้น ถ้านายต้องการพาตัวใครสักคนออกไปจากที่นี่ นายก็จะต้องเล่นตามกฎของที่นี่! และแน่นอน ถ้านายกล้าที่จะโทรเรียกให้เจ้าหน้าที่คนอื่นมาสมทบและช่วยเหลือไอ้หัวขโมยคนนี้ออกไป ก็ตามสบายเลย แต่หลังจากนั้น… ฉันขอสาบานตรงนี้เลยว่าทั้งสถานีตำรวจและเมืองนี้จะต้องไม่เหลือชิ้นดีแน่! อีกอย่าง เราเองก็จะทำทุกอย่างตามกฎหมายเรื่องที่มันขโมยเงินหนึ่งแสนหยวนไปเหมือนกัน หมอนั่นต้องได้นอนคุกไปอีกสามปีแน่!”

อันที่จริง เหตุผลที่เสี่ยวเฉิงมาที่นี่คนเดียวก็เพราะเขาไม่ต้องการให้คนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ถึงกระนั้น ฉางเหรินเองก็อาจจะทำให้ประวัติของเสี่ยวเฉิงด่างพร้อยหรือไม่ก็ทำให้เขาต้องตกงานได้

ถึงอย่างไร ดูเหมือนว่าตอนนี้เสี่ยวเฉิงคงจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะยอมรับกฎของที่นี่เท่านั้น!