ราชินีพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 155 อาณาเขตจื๋อจั้งอันแสนน่ากลัว
ในตอนนี้คนที่ยืนอยู่ฝั่งนี้นอกจากเจียงหลีแล้ว ก็มีเพียงเจียงเฮ่า ไป๋หลี่เฟิ่ง กงเสวี่ยฮวา แล้วก็…พระลูกศิษย์ของสำนักฝัวหมัวทั้งห้า
สายตาของเจียงหลีและคนอื่นๆ มองไปยังพระมหาอินฮูและพรรคพวก
ไหวปี้มองคนของสำนักฝัวหมัวด้วยความระแวดระวัง แล้วเดินมายืนอยู่ข้างๆ เจียงหลี
กงเสวี่ยฮวายิ้มเยาะ “พระมหาอินฮู เพราะเหตุใดคนของพวกเราล้วนแต่ได้รับความเสียหายกันหมด ยกเว้นคนสำนักฝัวหมัวของท่าน”
หลังจากที่แสงสีทองจากไกลๆ ลงมาสู่พื้น ก็ปรากฏร่างของคนสำนักหลีหุนจงและป้อมปราการ
เฟยอวิ๋นทั้งแปดคน
พระมหาอินฮูมองคนของป้อมปราการเฟยอวิ๋น แล้วยิ้มอย่างไม่มีพิษภัย “คนของป้อมปราการ
เฟยอวิ๋นก็ไม่มีใครบาดเจ็บไม่ใช่รึ”
คำพูดนี้ของเขา ทำให้อวิ๋นซู่ส่งเสียงแสดงความไม่พอใจออกมา
คนของสำนักหลีหุนจงทั้งสามมองตากันด้วยสีหน้าอึมครึม หนึ่งคนในนั้นพูดขึ้นด้วยความเคร่งขรึมว่า “ชวีหยางเข้าสู่การเป็นมาร เขาจะฆ่าพวกเรา คนของป้อมปราการเฟยอวิ๋นและพวกเราจึงร่วมมือกันฆ่าเขา”
กงเสวี่ยฮวายิ้มขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ “อัยหยา เข้าสู่การเป็นมารนั่นเอง! บังเอิญนนัก ฝั่งพวกเราทางนี้ก็มีบางคนที่เข้าสู่การเป็นมาร ตอนนี้ล้ วนยังมีชีวิตรอดกันอยู่ เพียงแต่สลบไปบ้างเท่านั้น…”
คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความถากถาง ยิ่งไปกว่านั้นคือมีความยั่วยุ
อวิ๋นซู่แววตาดุดัน น้ำเสียงเย็นชา “กงเสวี่ยฮวา ถ้าหากว่าเจ้าอยากตาย ข้าสงเคราะห์ให้ได้”
“นอกจากเจ้าจะพูดเป็นแต่คำพวกนี้ พูดอย่างอื่นเป็นไหม” กงเสวี่ยฮวาแคะหูด้วยความรำคาญ
บรรยากาศทั้งสองฝ่ายตึงเครียดขึ้นมาทันที คนฝั่งนี้ของป้อมปราการเฟยอวิ๋นล้วนแต่จ้องกง
เสวี่ยฮวาตาเขม็ง เหมือนไม่ค่อยเข้าใจว่าตอนนี้วังเทียนอู่กงก็เหลือเขาแค่คนเดียวแล้ว ทำไมถึงยังกล้าพูดจาถากถางเช่นนี้
“ฮวาฮวา” เจียงหลีเรียก
ได้ยินเสียงของเจียงหลี กงเสวี่ยฮวาก็รีบเก็บสีหน้าหาเรื่องทันที แล้วเดินกลับไปอยู่ข้างๆ นางแต่โดยดี
สายตาที่เย็นชาคู่นั้นของอวิ๋นซู่มองเจียงหลีอย่างไม่ได้ตั้งใจ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไร
เจียงเฮ่ามองพระมหาอินฮูด้วยสายตาที่เฉียบคมดุจดาบ “พระคุณท่าน ช่วยอธิบายให้พวกเราเข้าใจได้หรือไม่”
พระมหาอินฮูยิ้มเล็กน้อย และสงบนิ่งเป็นอย่างมาก “อาตมาและพระรูปอื่นๆ จิตใจไม่มีความโกรธและไร้ซึ่งกิเลสตัณหา ก็เป็นธรรมดาที่จะไม่เป็นอะไร”
“โกหก!” กงเสวี่ยฮวาเหยียดหยามเป็นคนแรกเลย “พวกท่านก็ฝึกวิชามารด้วยนี่นา!”
แต่ทว่าพระมหาอินฮูกลับตอบโต้เขาด้วยการไม่สนใจ แล้วยิ้มอย่างสงบนิ่งมากขึ้น “ใช่แล้ว พวกเรายังฝึกวิชามารด้วย ในเมื่อข้าก็เป็นมารแล้ว แ แล้วจะเข้าสู่การเป็นมารได้อย่างไร”
“…”
ทุกคนต่างนิ่งไป เหมือนว่าคำพูดนี้ของพระมหาอินฮูจะหาเหตุผลมาโต้แย้งไม่ได้
แม้แต่อวิ๋นซู่ก็มองพระมหาอินฮูอยู่เงียบๆ เหมือนว่ากำลังวิเคราะห์ข้อเท็จจริงจากคำพูดนี้ของเขาอยู่
“ไม่ใช่ว่าพวกเราจะไม่เป็นอะไร” พระมหาอินฮูเปลี่ยนหัวข้อสนทนาทันที
ผู้คนขมวดคิ้ว
เพียงแต่ยังไม่ทันได้ถาม เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดของสำนักฝัวหมัวฝั่งนั้นก็เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
อ้ากกก! ย๊าา! เสียงร้องที่เต็มไปด้วยป่าเถื่อนดังออกมาจากปากของลูกศิษย์สำนักฝัวหมัวคนหนึ่ง
ผู้คนต่างพากันถอยหลังอย่างระแวดระวัง
แต่พระมหาอินฮูกลับยังยืนอยู่ที่เดิม แล้วพนมมือด้วยสีหน้าสงบ “ศิษย์น้องบำเพ็ญไม่ถึงที่สุดจริงๆ! ข้าเพิ่งจะพูดจบ เจ้าไว้หน้าข้าหน่อยได้ หรือไม่”
“ข้าจะฆ่าเจ้า!” ลูกศิษย์ของสำนักฝัวหมัวคนนั้นหันมามองพระมหาอินฮูทันที ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยเส้นเลือดและความโกรธ
ตู้มม!
พลังมารที่น่ากลัวตลบอบอวลไปหมด ทุกคนถอยห่างมากขึ้นเรื่อยๆ
เหมือนว่าให้พื้นที่ต่อสู้กับพระมหาอินฮูและศิษย์น้อง
สีหน้าของเจียงหลีเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม อารมณ์ของนางในตอนนี้เคร่งเครียด ใช่แล้ว! คนจากตำหนักหลีหั่วล่ะ ทันใดนั้นนางก็นึกออก เหมือนว่าตั้ง งแต่เมื่อครู่นี้คนจากตำหนักหลีหั่วก็หายไป
“พี่ใหญ่” เจียงหลีเรียกเจียงเฮ่า
เจียงเฮ่ามองนาง
“ตำหนักหลีหั่ว…” เจียงหลีพูดไร้เสียง
เจียงหลีหรี่ตาลง แล้วค่อยๆ ถอยมา
ตอนนี้สายตาของทุกคนมองไปยังการต่อสู้ของพระมหาอินฮูและศิษย์น้อง ไม่ได้สังเกตการจากไปของเจียงเฮ่า
แต่อวิ๋นซู่กลับแบ่งความสนใจมาทางเจียงหลีตลอด เขาเห็นเจียงเฮ่าจากไป แต่ว่าท่ามกลางม่านพลังนี้ ใครก็หนีไปไหนไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจ จการจากไปของเจียงเฮ่า
“ศิษย์พี่ พวกเราจะลงมือกันได้เมื่อใด” ลูกศิษย์ของป้อมปราการเฟยอวิ๋นคนหนึ่งเดินเข้ามา แล้วก็มองเจียงหลีเช่นกัน ในสายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยคว วามลามก พูดกระซิบว่า “สาวสวยแบบนี้ น่าเสียดายจริงๆ”
“นั่นสิ หญิงสวยเช่นนี้ยากที่จะได้พบเห็น” อวิ๋นซู่พูดเบาๆ
“เช่นนั้นพวกเราก็…” ลูกศิษย์ป้อมปราการเฟยอวิ๋นกลืนน้ำลาย ส่งสายตาที่คลุมเครือเพื่อบอกเป็นนัยให้กับอวิ๋นซู่
สัญญาณลับที่รู้กันสองคน แน่นอนว่าอวิ๋นซู่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เขากลับไม่ได้ตอบกลับทันที เพียงแต่ส่งเสียงแสดงความไม่พอใจ
“อิสระไร้ขอบเขต!”
ท่ามกลางการต่อสู้ที่กำลังดำเนินอยู่ พระมหาอินฮูหลบการโจมตีของศิษย์น้องคนนั้นอย่างง่ายดาย
เพียงแต่เหมือนว่าพลังมารในร่างกายของศิษย์น้องคนนั้นจะเพิ่มขึ้น ทำให้น่ากลัวมากยิ่งขึ้น
“หุบปาก! ข้าจะฆ่าเจ้า! ฆ่าพวกเจ้าให้หมดทุกคนนน!” คำพูดที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังออกมาจากปากของลูกศิษย์สำนักฝัวหมัวคนนั้น
วิธีการของเขาบ้าคลั่งมากยิ่งขึ้น วิธีการที่โหดเหี้ยมไร้ความปรานีแบบนั้นเป็นวิธีการของมารอย่างไม่ต้องสงสัย
“ศิษย์น้อง เจ้ากลายเป็นมารแล้ว เช่นนั้นข้าก็ต้องใช้พลังแห่งธรรมมาปราบเจ้า” หลังจากที่พระมหาอินฮูพูดจบอย่างสงบนิ่ง พลังที่ว่างเปล่าและยิ่งใ ใหญ่ก็ค่อยๆ ออกมาจากร่างกายของเขา แสงสีทองปรากฎขึ้นรอบตัวเขา
เจียงหลีมองดูด้วยแววตาแวววาว “ทักษะการต่อสู้ของสำนักฝัวหมัวนี่น่าอัศจรรย์จริงๆ ด้วย พระพุทธเจ้ากับมารเดิมก็เป็นศัตรูกันมาแต่ต้น แต่พวกเข ขากลับสามารถฝึกฝนทั้งสองอย่างได้”
“พลังวิญญาณของเจ้ายังสามารถเปลี่ยนเป็นพลังปีศาจได้ นับประสาอะไรกับการฝึกฝนพลังแห่งแสงธรรมและพลังแห่งมารเล่า” กงเสวี่ยฮวากล่างพลางยิ้ม
เจียงหลีกะพริบตาแล้วมองเขา
กงเสวี่ยฮวาพูดต่ออีกว่า “ที่สำนักฝัวหมัวฝึกฝนคือการหักห้ามจิตใจตัวเองของพระพุทธองค์และพลังของมาร วิถีแห่งมาร พลังวิญญาณของพวกเขาสามา ารถเปลี่ยนเป็นแสงสว่างแห่งพระธรรมและพลังของมารได้ด้วยวิธีการพิเศษ แสงสว่างแห่งพระธรรมโปรดเหล่าสรรพสัตว์และปราบปรามทุกสิ่ง พลังมารที่โหดเหี ยมไร้ความปรานีสามารถสังหารได้อย่างไม่ลังเล”
“ค่อยน่าสนใจหน่อย” เจียงหลียิ้มขึ้นมา
กงเสวี่ยฮวาพูดขึ้น “ทุกสิ่งทุกอย่างมีพลังอำนาจที่แฝงอยู่ และล้วนแต่มีความโดดเด่น วันข้างหน้าเจ้ารู้อะไรมากขึ้น ก็จะค่อยๆ เข้าใจไปเอง”
เจียงหลีพยักหน้า แล้วดูการต่อสู่ระหว่างพระกับมารด้วยแววตาที่เปล่งประกาย
“เจียงหลี” ทันใดนั้นกงเสวี่ยฮวาก็เรียกนาง
เจียงหลีมองเขาด้วยความงงงัน
กงเสวี่ยฮวายิ้มแห้งๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ถ้าหากว่า…ข้าจะบอกว่าถ้าหาก...ข้าเข้าสู่การเป็นมาร แล้วช่วยไม่ได้ เจ้าก็ฆ่าข้าซะ”
เจียงหลีขมวดคิ้ว สีหน้าเย็นชาขึ้นมา
“ตายด้วยน้ำมือของเจ้า ข้ายินดี” กงเสวี่ยฮวาเลิกคิ้วขึ้นแล้วยิ้มให้เจียงหลีอย่างสดใส
เผชิญหน้ากับใบหน้าเรียวเล็กที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น เจียงหลีพูดอย่างเยือกเย็นว่า “พูดอะไรไร้สาระ! เจ้าไม่เป็นอะไรหรอกน่า!” พูดจบ ใบหน้าที เยือกเย็นของนางก็หันไปทางอื่น
ถึงแม้คำพูดของเจียงหลีจะยังคงไม่ถนอมน้ำใจ แต่หลังจากที่กงเสวี่ยฮวาได้ยินกลับรู้สึกอุ่นใจ แม่นางน้อยผู้นี้! ทันใดนั้นเขาที่มองเจียงหลีจาก ด้านหลังก็รู้สึกว่านางสูงส่งขึ้นมาทันที นี่มันอะไรกัน
แสงทองสว่างแห่งพระธรรมปรากฏขึ้นด้านหลังของพระมหาอินฮูราวกับพระอาทิตย์ที่สาดส่องลงมายังพื้นดินอย่างไรอย่างนั้น
และในตอนนี้ พลังมารที่รุนแรงก็พุ่งเข้ามา…
YOU MAY ALSO LIKE
