ราชินีพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 188 จอมปีศาจสังหารมาแล้ว
ฟู่ว!
ทุกคนต่างสำลักให้กับคำพูดของเจียงหลี หลายคนหัวเราะพุ่งพรวดอย่างอดไม่ได้ แล้วรีบป้องปากตัวเอง
สีหน้าของพวกเจียงเฮ่าก็เต็มไปด้วยความตกใจ
โดยเฉพาะสีหน้าของอวิ๋นเซียว ช่างดูแพรวพราวยิ่งนัก
เจียงหลีหัวเราะอย่างนึกขัน “หากจะสู้กับเจ้า แน่นอนว่าต้องอยู่ในอาณาเขตเดียวกัน มิฉะนั้น เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือไร ทำไม ไม่กล้ารึ”
ไม่กล้าอย่างนั้นหรือ
เขาคืออวิ๋นเซียวแห่งป้อมปราการเฟยอวิ๋นเชียวนะ อวิ๋นเซียวนกเผิงพิฆาต ทำไมจะไม่กล้า!
“หากเจ้าทำได้แค่กดขี่รังแกผู้ที่อยู่ในอาณาเขตต่ำต้อยกว่า เช่นนั้นข้าก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว” เจียงหลีหันหลัง ดูเหมือนถ้าอวิ๋นเซียวไม่ปิดผนึกระดับการฝึกบำเพ็ญ นางก็จะไม่ต่อสู้ กับเขา
“ช้าก่อน!” สีหน้าของอวิ๋นเซียวดำดิ่ง
เจียงหลีหันสายตากลับมาขมวดคิ้วมองเขา
“ปิดได้ก็ปิดไป หากข้าอยู่อาณาเขตเดียวกับเจ้า ข้าก็สามารถฆ่าเจ้าได้เหมือนกัน” อวิ๋นเซียวเอ่ยเสียงเข้ม
เจียงหลีพยักหน้า เอ่ยเสียงเรียบนิ่ง “ข้าไม่ฆ่าเจ้า ให้เจ้าคาบข่าวกลับไปบอกป้อมปราการเฟยอวิ๋นของพวกเจ้า ในงานปาฐกถาเจ้าครองนคร คนของป้อมปราการอวิ๋นเฟยต้องล้างมลทินให้ข้า ต่อไ ไป หากศิษย์ป้อมปราการเฟยอวิ๋นต้องการเข้าพบคนของฮวงเสินก็จะต้องเดินก้มหัวให้ มิฉะนั้น หากข้าเจอหนึ่งครั้ง ข้าก็จะฆ่าหนึ่งครั้ง ไม่มีข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้น”
โอ้โห!
โคตรเท่!
เมื่อกลุ่มอำนาจอื่นๆ ที่กลายเป็นผู้ชมได้ยินคำพูดของเจียงหลี ดวงดาวประกายเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของพวกเขา
ไหวปี้มองเจียงหลีด้วยสีหน้าอ่อนโยน และสายที่ชื่นชม ทั้งยังขุ่นเคือง จึงลอบถอนหายใจ เวรกรรมจริงๆ รู้ทั้งรู้ว่าระหว่างนางกับเจียงหลีไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ก็ถูกนางทำให้หวั่ นไหวอยู่ร่ำไป
“พูดได้ดี!” กงเสวี่ยฮวาชูสองมือเห็นด้วย
ฉินเทียนอีก็หัวเราลั่นเช่นกัน “ถูกต้อง ต่อไปศิษย์ป้อมปราการเฟยอวิ๋น หากเดินไปข้างนอกต้องระมัดระวังแล้ว”
ใบหน้าของอวิ๋นเซียวมืดหม่นและเจตนาฆ่าในสายตาของเขาดูเหมือนจะเป็นความจริง
วิญญาณชั่วร้ายที่เจียงหลีสั่งให้มาก็สบถเสียงเย็นด้วยความเหยียดหยาม ทำให้สีหน้าของอวิ๋นเซียวย่ำแย่ยิ่งกว่าเดิม ทันทีหลังจากนั้น เขารู้สึกว่าฐานการบำเพ็ญของเขาลดลงอย่างต่อ อเนื่อง จนถึงระดับขั้นหลิงจงสูงสุด
หลิงจงสูงสุด! นางถูกขังอยู่ที่นี่ ไม่สามารถหลอมรวมกับวิญญาณยุทธ์ได้ พอจากไป แน่นอนว่าต้องหลอมรวมกับวิญญาณยุทธ์เพื่อเลื่อนระดับหลังหวัง สตรีคนนี้ ต้องตายเท่านั้น!
อวิ๋นเซียวหมายมั่นว่าจะสังหารเจียงหลีอีกครั้งในหัวใจ
ตู้ม!
อวิ๋นเซียวปล่อยพลังโจมตีก่อน ข้างหลังสยายปีกสีทองคู่หนึ่ง
“นกเผิงพิฆาตมาอีกแล้ว!”
“นี่จะเริ่มใช้นกเผิงพิฆาตแล้วใช่ไหม”
“อวิ๋นเซียวถูกบีบจนตรอกแล้ว! อยากจบสงครามเร็วๆ อย่างนั้นหรือ”
“แต่นงเผิงพิฆาตที่ปล่อยออกมาจากผู้ที่อยู่อาณาเขตหลิงจงมันอ่อนแอกว่าก่อนหน้านี้อีกนี่นา”
“…”
ท่านผู้รับชมเริ่มวิพากษ์วิจารณ์อย่างดุเดือดอีกครั้ง
แววตาของเจียงหลีสงบนิ่ง นางดูไม่ตกใจกับนกเผิงพิฆาตของอวิ๋นเซียวมากนัก
นางก้าวออกไป พลังวิญญาณในร่างกายระเบิดออกมา เพียงอึดใจเดียว ก็เต็มไปด้วยอากาศแหลมคมรอบตัวนาง และคนทั้งคนก็กลายเป็นอาวุธวิเศษไร้ที่เปรียบ ทำให้โลกนี้เต็มไปด้วยพลังปราณอั นเฉียบคม
เคร้งๆๆ!
เสียงโลหะแหลมดังก้องกังวานอย่างต่อเนื่อง
รัศมีที่แหลมคมรอบตัวของเจียงหลียังคงสะสมไม่หยุดหย่อย และฟ้าดินก็พลันเปลี่ยนสี
“นี่คือทักษะต่อสู้อะไรหรือ ทำไมถึงยอดเยี่ยมขนาดนี้!”
“นั่นน่ะสิ ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย”
“…”
รอบกายของเจียงหลีส่องแสงประกาย แม้กระทั่งนางยังไม่ทันได้ปล่อยวิญญาณยุทธ์ออกมา นางยังคงยืนอยู่กับที่ แต่อวิ๋นเซียวกลับถูกปราณอันเฉียบคมสกัดกั้นเอาไว้ ไม่สามารถเข้ามาใกล้ได ด้
น่ารังเกียจ!
ไฟแห่งความโกรธเกรี้ยวพุ่งออกมาจากดวงตาของอวิ๋นเซียว
สงครามครั้งนี้ เขาจะต้องชนะ ต้องชนะเท่านั้น!
ทุกคนมองไปที่อวิ๋นเซียวและรู้สึกถึงความเชื่อมั่นในชัยชนะของเขา แต่ทว่า เขาไม่สามารถเข้าใกล้ เจียงหลีได้ ดังนั้นเขาจะชนะได้อย่างไรเล่า
อวิ๋นเซียวไม่สามารถเข้าใกล้ได้ แต่เจียงหลีกลับแตกต่างออกไปสิ้นเชิง
ดวงตาฉายแววเยือกเย็น และนางยิ้มเยาะเย้ยอวิ๋นเซียว ร่างนั้นกลายเป็นแสงระยิบระยับและพุ่งออกมาราวกับอาวุธวิเศษ ทันใดนั้น พลังปราณอันเฉียบแหลมควบแน่นจากระหว่างฟ้าและดินพร้อมกับ นางที่พุ่งเข้าใส่อวิ๋นเซียว
พลังที่สามารถหักต้นไผ่ได้เช่นนั้น มาพร้อมกับพลังอมตะพุ่งเข้าใส่อวิ๋นเซียวจนหมุนตัวกระเด็นออกไป
นี่คือกระบวนท่าสะท้านฟ้า
คิดไม่ถึงว่าจะมีคนสามารถฝึกวิชานี้สำเร็จ
เหล่าวิญญาณชั่วร้ายมองกระบวนท่าที่เจียงหลีโจมตีออกไป แล้วอุทานในใจด้วยความตกตะลึง
ปัง!
ภายใต้การปะทะกันอย่างดุเดือด ทุกคนเห็นเพียงลำแสงสองลำที่พัวพันกันและพุ่งเข้าไปในพื้นที่โล่ง
พรวด!
ท่ามกลางแสงสว่างนั้น การป้องกันของอวิ๋นเซียวแตกเป็นเสี่ยง เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก เจียงหลีคว้าคอเสื้อของเขาแล้วชกเข้าไปที่หน้าอก มือที่ชักกลับมากลายเป็นกรงเล็บแหลมคม นางได้ทิ้งบาดแผลลึกถึงกระดูกที่ท่อนแขนของอวิ๋นเซียว
ตู้ม!
ร่างของอวิ๋นเซียวระเบิดขึ้นฟากฟ้าและกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง
หนึ่งกระบวนท่า!
ลมหายใจของทุกคนหยุดนิ่ง และพวกเขามองไปที่เจียงหลีในพื้นที่โล่งด้วยความตกใจ
ในระดับอาณาเขตเดียวกัน นางใช้เพียงหนึ่งกระบวนท่าเพื่อเอาชนะอวิ๋นเซียว
ฟุ้บ!
เจียงหลีเก็บพลังปราณอันแหลมคมไว้ จากนั้นปีกสีแดงของนกอมตะก็แผ่ออกไปด้านหลังนางราวกับเปลวเพลิง งดงามหรูหราไม่มีสิ่งใดเปรียบ
นางลอยตัวในอากาศ ราวกับจักรพรรดิที่เสด็จมายังโลกมนุษย์ แลมองสิ่งมีชีวิตด้วยพลังค้ำฟ้า
ในขณะนั้น หลายคนมีความคิดที่จะยอมจำนนในใจ
อวิ๋นเซียวกระอักเลือดออกมาอีกคำหนึ่งและคลานออกมาจากหลุม อาการบาดเจ็บที่แขนของเขาเหมือนกับที่เขาทิ้งบาดแผลบนเรือนร่างของเจียงเฮ่าไม่มีผิดเพี้ยน
แต่ เขากลับไม่ได้รับการรักษาจากเจียงหลี
“เจ้าจะฆ่าข้าอย่างไร” เสียงคำถามดังมาจากพื้นที่โล่ง
อวิ๋นเซียวเงยศีรษะขึ้น และรูปโฉมสะคราญที่ไม่มีใครเทียบได้สะท้อนให้เห็นในดวงตาที่มืดมนของเขา เขาคืออวิ๋นเซียว ผู้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในปฐพี แต่วันนี้มันป่นปี้ย่ อยยับหมดแล้ว!
จะไม่ให้เขาเกลียดแค้นได้เยี่ยงไร
แล้วมันก็เป็นดั่งที่เจียงหลีปรามาศเอาไว้ เขาฆ่านางไม่ตาย!
อ๊ากกก! อวิ๋นเซียวคำรามเสียงดังกึกก้อง
เสียงเยาะเย้ยของเจียงหลีดังลงมาจากท้องฟ้า “ต้องการทำลายผนึกด้วยกำลังหรือไม่ ข้าจะบอกให้เอาบุญ ผนึกที่ตกลงบนตัวเจ้าจะคงอยู่จนกว่าเจ้าจะออกไปจากดินแดนผนึกมาร”
“เจ้า!” ความเกลียดชังในดวงตาของอวิ๋นเซียวเสมือนดั่งอาบยาพิษ
“ในเมื่อเจ้ารู้ว่าเป็นคนแพ้ไม่เป็น ทำไมไม่เตรียมพร้อมให้มากกว่านี้ล่ะ” เจียงหลีหัวเราะอย่างเย็นชา
อวิ๋นเซียวลุกขึ้นยืนและค่อยๆ ถอยห่างออกไป เขาจ้องมองไปที่เจียงหลี “เจียงหลี เจ้าออกไปได้เมื่อไหร่ ข้าจะลงมือฆ่าเจ้าด้วยตัวเอง”
“ข้าจะรอ จริงสิ ฝากจำคำข้ากลับไปด้วยก็แล้วกัน” เจียงหลียิ้มโปรยเสน่ห์ แต่กลับทำให้คนไม่กล้าคิดดูหมิ่น
อวิ๋นเซียวเหลือบมองนางลุ่มลึก ปีกของเขาสั่นไหวอยู่ข้างหลัง และร่างนั้นก็หายไปราวกับภาพลวงตา
เจียงหลีเบะปากอย่างไม่แยแส แล้วพึมพำหนึ่งประโยค “ก็เจ้ายังมีปีกไม่ใช่หรือ”
“จบแล้วหรือ”
ผู้ฝึกประสบการณ์ที่ทำหน้าที่เป็นท่านผู้ชม ดูเหมือนจะยังไม่สนุกสุดเหวี่ยงเท่าไหร่
ทันใดนั้นลมปีศาจก็พัดโหมขึ้น
เจียงหลีในพื้นที่โล่งรู้สึกแข็งแกร่งที่สุด พลังปีศาจอันทรงพลังทำให้นางเงยหน้าขึ้น และนางก็เห็นเมฆปีศาจ พุ่งเข้าหานางด้วยความเร็วอย่างยิ่งยวด
อะไรกันเนี่ย เจียงหลีหรี่ตา
นางต้องการออกไปจากตรงนี้ แต่กลับพบว่า ตนเองยังไม่ทันได้ออกไปก็ถูกลมปีศาจพัดหวน และนางก็หมดสติไป
“อาหลี!”
“เจียงหลี!”
บนภาคพื้นดิน กลุ่มคนที่เฝ้าดูอยู่ ก็เบิกตามองเจียงหลีที่ถูกเมฆปีศาจพัดและหายตัวไป เจียงเฮ่าและคนอื่นๆ ก็ตกอยู่ในความหวั่นวิตกทันที
เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีสิ่งนั้นในดินแดนผนึกมาร
“จอมปีศาจ!”
วิญญาณร้ายหลายตนเป็นคนรอบรู้ และพวกเขาจำได้ทันทีว่าเมฆปีศาจนั้นคืออะไร
“พวกเจ้ากลับไปก่อน ข้าจะไล่ตามไปเอง!” ทันใดนั้น เสียงของเว่ยจี๋ก็ดังขึ้น
พวกของเจียงเฮ่าเห็นเงาร่างที่รูปงามคนหนึ่ง กำลังไล่ตามทางที่เมฆปีศาจจากไป…
YOU MAY ALSO LIKE
