ราชินีพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 116 สระสรรพสัตว์
“ศิษย์พี่ใหญ่บอกศิษย์น้องเล็กไปสิว่าเมื่อชั่วครู่ใช้ไปกี่ศาสตร์ลับ” ซีไหลพูดอย่างมีเลศนัย
เจียงหลียังคงจับจ้องไปที่เสิ่นฉงด้วยความสงสัย
เสิ่นฉงยิ้ม “เก้าสิบเก้าศาสตร์”
โอ้โห!
ดวงตาของเจียงหลีเบิกกว้าง ใบหน้าเล็กๆ อันน่าหลงใหลเต็มไปด้วยความตกใจ
ก่อนหน้านี้นางสัมผัสกับเก้าสิบเก้าศาสตร์ลับเลยรึ เสิ่นฉงช่างเก่งกาจเหลือเกิน! และนี่ไม่ใช่ขีดความสามารถสูงสุดของเขา คุนอู๋เคยบอกว่าเสิ่นฉงมีความชำนาญศาสตร์ลับนับพัน
นี่มัน…
ตกลงคืออะไรกันแน่
ด้วยศาสตร์ลับที่เสิ่นฉงแสดงออกมาในตอนนี้ สามารถควบคุมธรรมชาติและเคลื่อนย้ายสรรพสิ่งได้ในทันที ยากที่จะแยกว่าคือเรื่องจริงหรือภาพลวงตา
“ถ้าอย่างนั้น…ศิษย์พี่ใหญ่ใช่เนี่ยนซือหรือไม่” เจียงหลีถาม
เสิ่นฉงส่ายศีรษะ “การฝึกฝนหลักของข้าคือหลิงซือและศาสตร์ลับ ไม่นับว่าเป็นเนี่ยนซือ”
มุมปากของเจียงหลีกระตุก
ถึงจะไม่ใช่เนี่ยนซือ แต่กลับเก่งกาจได้ถึงเพียงนี้
เจียงหลีที่ตกใจอย่างมาก ปลอบใจตัวเองว่า ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว พวกเขาล้วนเป็นปีศาจชราที่อายุราวหลายร้อย หลายพันปี ข้ายังเด็ก ต้นทุนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของข้าคือยังเด็กอยู่!
“ศิษย์พี่ใหญ่ ข้าจะฝึกฝนศาสตร์ลับนี้ได้อย่างไร” เจียงหลีรีบถาม ความสนใจของนางที่มีต่อศาสตร์ลับนั้น ไม่เพียงเพราะเสิ่นฉงแสดงศาสตร์ลับให้นางเห็นในตอนนี้เท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะศาสตร์ลับ ‘ส่งเสียงพันลี้’ ที่เฟิงสิงอวิ๋นเคยกล่าวถึงด้วย
“ไม่รีบ” เสิ่นฉงเอ่ย
เจียงหลียิ้มและพูดว่า “อันที่จริงข้าค่อนข้างรีบ”
“อุ้บ!”
ซีไหลหัวเราะจนพุ่งเพราะคำพูดของนาง
“ศิษย์น้องเล็ก การเรียนรู้ศาสตร์ลับไม่ได้สำเร็จในชั่วข้ามคืน ต้องใช้เวลา” คุนอู๋ยิ้มกล่าว
เจียงหลีไม่สนใจพวกเขาและมองไปที่เสิ่นฉง
เสิ่นฉงยิ้มและกล่าวว่า “ในฮวงเสิน คนที่จะเรียนศาสตร์ลับต้องผ่านการทดสอบจากสระสรรพสัตว์ก่อน หากเจ้ารีบ พรุ่งนี้เช้าข้าจะพาเจ้าไปที่สระสรรพสัตว์”
“สระสรรพสัตว์หรือ” ดวงตาที่งงงันของเจียงหลีกวาดผ่านใบหน้าของพวกเขาทั้งสาม
คุนอู๋อธิบายว่า “การดำรงอยู่ของสระสรรพสัตว์ยังไม่มีใครสามารถอธิบายได้อย่างกระจ่าง รู้เพียงว่าระหว่างที่มีฮวงเสินดำรงอยู่ ก็มีมันดำรงอยู่แล้ว หากเจ้าอยากเรียนศาสตร์ลับ ต้องทดสอบก่อนว่าเจ้ามีพรสวรรค์ในการเรียนรู้ศาสตร์ลับหรือไม่ เจ้าควรรู้ด้วยว่าถึงแม้ว่าศาสตร์ลับจะสัมพันธ์กับพลังจิต แต่จะสามารถฝึกฝนศาสตร์ลับได้หรือไม่นั้นไม่เกี่ยวว่าเจ้าเป็นเนี่ยนซือหรือไม่ เช่นเดียวกับข้า แม้ข้าจะเป็นเนี่ยนซือก็ตาม ในด้านศาสตร์ลับข้ากลับด้อยกว่าศิษย์พี่ใหญ่”
เจียงหลีพยักหน้าทั้งที่ดูเหมือนเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจ
พลังจิตและศาสตร์ลับลึกล้ำยิ่ง สามารถเข้าใจได้ แต่มิอาจแสดงออกมาด้วยคำพูดได้
“จะทดสอบในสระสรรพสัตว์อย่างไร” เจียงหลีถามอย่างสงสัย
“เจ้าอย่ากังวลไป รอให้ถึงพรุ่งนี้ เมื่อเจ้าไปถึงสระสรรพสัตว์แล้วเจ้าจะเข้าใจเอง ตอนนี้ดึกแล้ว เจ้ากลับไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้เช้าข้าจะพาเจ้าไปที่สระสรรพสัตว์” เสิ่นฉงเอ่ย
เมื่อเป็นเช่นนั้น เจียงหลีจึงทำได้เพียงอดทนรอให้ถึงวันพรุ่งนี้
“ศิษย์น้องเล็ก ข้าส่งเจ้ากลับเอง” ซีไหลเอ่ยขึ้นก่อน
เจียงหลียิ้มอย่างมีเลศนัย “ไม่ต้องหรอก”
“ต้องสิ ต้องสิ เจ้าเพิ่งย้ายมาอยู่ใหม่ ยังไม่คุ้นชินกับตำหนักเย่า หากหลงทางขึ้นมาเล่า” ซีไหลยืนยันหนักแน่น
เสิ่นฉงและคุนอู๋มองหน้ากัน เสิ่นฉงพูดกับเจียงหลีว่า “ศิษย์น้องเล็กให้ศิษย์พี่รองไปส่งเจ้าเถิด”
เจียงหลีพยักหน้าอย่างจนปัญญา
“ไปกันเถิด ศิษย์น้องเล็ก” ซีไหลพูดด้วยรอยยิ้ม ใบหน้างดงามดั่งปีศาจเต็มไปด้วยความสุข
เจียงหลีรู้สึกว่าทั้งสามคนไม่ได้ดูแลนางในฐานะน้องสาว แต่ดูแลในฐานะเป็นลูกสาวเสียมากกว่า
หลังจากร่ำลาเสิ่นฉงและคุนอู๋แล้ว เจียงหลีเดินตามซีไหลออกไป
ระหว่างทาง ซีไหลพูดกับเจียงหลีว่า “ซือจุนเคยบอกกับข้าว่าศิษย์น้องเล็กมีพรสวรรค์ในการเข้าใจทักษะการต่อสู้อย่างมาก หลังจากเจ้าเรียนรู้ว่าศาสตร์ลับคืออะไรแล้ว ค่อยมาเรียนรู้ทักษะการต่อสู้กับข้า ส่วนพลังควบคุมจิต รอการฝึกฝนของเจ้าสูงก่อน จะยิ่งเข้าใจลึกซึ้งขึ้น ตอนนี้เจ้ายังอ่อนแออยู่ ในระหว่างการโจมตี การประสานและเข้าใจทักษะการต่อสู้สามารถจู่โจมคู่ต่อสู้ได้ดีที่สุด”
บางอย่างในคำพูดของเขา ทำให้เจียงหลีเหลือบมองเขาอย่างสงสัย
อย่างไรก็ตาม ซีไหลกลับยิ้มอย่างไร้เดียงสา ทำให้นางไม่เข้าใจว่าคำพูดที่เขาอยากจะอธิบายแต่พูดได้ไม่หมดคืออะไรกันแน่
เจียงหลีในขณะนี้มิอาจจะล่วงรู้ได้ว่าหลังจากพูดคุยกับคุนอู๋แล้ว ซีไหลมุ่งมั่นที่จะให้เจียงหลีพัฒนาทักษะการต่อสู้ในช่วงเวลาที่เหลือ และนำเหล่าบรรดายอดฝีมือหน้าใหม่ของฮวงเสินทะลุทวงผ่านการท้าประลองในงานปาฐกถาเจ้าครองนคร ช่วยให้ฮวงเสินกลับสู่ความรุ่งโรจน์อีกครั้ง!
“ข้ารู้ ศิษย์พี่รอง” ซีไหลไม่อยากพูดอะไรมากกว่านี้ เจียงหลีก็ไม่ได้ถามต่อ
ศิษย์พี่ทั้งสามมีความถนัดเป็นของตัวเอง แน่นอนว่าเจียงหลีจะขอคำแนะนำและเรียนรู้จากศิษย์พี่ทีละคน
“ถึงแล้ว”
เมื่อมาถึงด้านนอกของตำหนักเจียงหลี ซีไหลหยุดเดิน
“ข้าขอตัวกลับไปพักผ่อนก่อน” เจียงหลีร่ำลาเขาและเดินเข้าไปในตำหนักของตน
“ศิษย์น้องเล็ก” ซีไหลเรียกเจียงหลีไว้ทันที
เจียงหลีหันกลับมามอง “ศิษย์พี่รองมีอะไรอีกหรือไม่”
ซีไหลยิ้มและส่ายศีรษะ “ข้าแค่อยากเตือนเจ้าว่าศาสตร์ลับแบ่งเป็นสองประเภทหลัก ชั่วครู่เจ้ารับรู้ประเภทหนึ่งจากศิษย์พี่ใหญ่แล้ว อีกประเภทหนึ่งคือการปรับเปลี่ยนจากประเภทแรก โดยให้มนุษย์ทั้งหลายสามารถใช้มันได้”
เจียงหลีขมวดคิ้วและครุ่นคิด
ซีไหลกลับกล่าวต่อว่า “วันนี้พอแค่นี้ก่อน บอกเจ้ามากเกินไปกลัวเจ้าจะย่อยข้อมูลไม่ไหว ศิษย์พี่ใหญ่เชี่ยวชาญในประเภทแรก แต่สำหรับประเภทที่สอง ต้องเป็นเนี่ยนซือก่อนถึงจะฝึกฝนได้ ในเรื่องนี้ วันข้างหน้าเจ้าสามารถขอคำแนะนำจากศิษย์พี่สามของเจ้าได้ ตอนนี้เจ้าไปพักผ่อนเถอะ”
“ได้” เจียงหลีพยักหน้าคล้ายกับยังไม่เข้าใจ ร่ำลาซีไหลและกลับไปที่ตำหนักของตน
เมื่อมองไปที่แผ่นหลังที่เหยียดตรงของนาง ซีไหลถอนหายใจและปรากฏดวงตาแห่งความรู้สึกผิด เพราะตำแหน่งของฮวงเสินถูกทำลายจากสองมือของพวกเขา แต่ตอนนี้กลับต้องพึ่งพาเจียงหลีให้ช่วยกู้มันกลับมา พวกเขาจะไม่รู้สึกผิดได้อย่างไร
เมื่อกลับมายังตำหนักอันใหญ่โต เจียงหลีค่อยๆ ได้สติกลับมาหลังจากตกตะลึงในของศาสตร์ลับเหล่านั้น นางหยิบเจ้าเปี๊ยกออกมาจากกระเป๋าวิเศษ สบตากับดวงตาที่ไม่พอใจของเจ้าเปี๊ยกคู่นั้น
“สัตว์เดรัจฉานในบรรพกาล!” เจียงหลีอุ้มเจ้าเปี๊ยกไว้ในอ้อมแขน นึกย้อนเรื่องราวที่ได้รับรู้ในวันนี้อย่างละเอียด
“เผ่าพันธุ์ปีศาจ เผ่าพันธุ์วิญญาณ จิ่วฮวง หอคอยจิ่วฮวง…” เจียงหลีพึมพำ ก้มศีรษะลง ใช้หน้าผากกดศีรษะของเจ้าเปี๊ยกและแย้มยิ้ม “หลิวหลี โลกนี้ใหญ่มากจริงๆ เจ้าว่าไหม”
“…” เจ้าเปี๊ยกพูดไม่ออก
เขาในขณะนี้ไม่สามารถพูดได้ อย่างไรก็ตาม มันกลับเห็นความประหลาดใจในสายตาของหญิงสาวตรงหน้า เป็นแววตาที่ต้องการสำรวจโลกใบนี้
…
วันรุ่งขึ้น หลังรุ่งสาง เจียงหลีเดินออกจากห้องนอนอย่างกระฉับกระเฉง
นางไม่ลืมว่าวันนี้นางจะไปที่สระสรรพสัตว์
ทันทีที่นางเดินออกจากตำหนัก เสิ่นฉงได้ปรากฏตัวต่อหน้านางและยิ้มให้กับนาง “ไปกันเถอะ”
“ได้” เจียงหลีพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
เสิ่นฉงและเจียงหลีเดินออกจากตำหนักเย่าเคียงคู่กัน คุนอู๋และซีไหลไม่ได้ไปกับพวกเขา และไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่แห่งใดกัน
“ศิษย์น้องเล็ก เมื่อคืนนอนอิ่มหรือไม่” เสิ่นฉงถาม
“อืม ไม่เลว” เจียงหลีพยักหน้า
“ดี…”
“ศิษย์พี่ใหญ่” เจียงหลีมองดูเขา “ข้าสามารถเรียนศาสตร์ลับหลังจากผ่านการทดสอบของสระสรรพสัตว์ใช่หรือไม่”
เสิ่นฉงพยักหน้า “ถูกต้อง”
ด้วยคำตอบที่ยืนยันเช่นนี้ รอยยิ้มมุมปากของเจียงหลียิ่งขยับมากขึ้น
YOU MAY ALSO LIKE
