ราชินีพลิกสวรรค์ - ตอนที่ 122 พลังแห่งมหาโชค
ณ สระสรรพสัตว์ หญิงสาวเจ้าเสน่ห์ยืนปะทะลม เส้นผมค่อยๆ พลิ้วไหว
นางมีดวงตาอันน่าหลงใหลคู่หนึ่ง ดวงตาคู่นั้นสดใสเป็นประกาย โดยมีสัตว์ร้ายคืบคลานเข้ามาและนกร้องตะโกนอย่างพร้อมเพียงกันอยู่รอบกายนาง แต่ดวงตาอันเงียบสงบของนางนั้นกลับมองไกลออกไป
ขณะนี้ นางรู้แจ้งและนิ่งสงบขึ้นในทันที
การนั่งสมาธิในครั้งที่แล้วทำให้นางเข้าใจความเร้นลับของสวรรค์และโลกมนุษย์มากขึ้น และรู้แจ้งว่าตัวนางเองนั้นตัวเล็กมากเพียงใด ซึ่งหนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล
ภาพลวงตาที่มีพลานุภาพทำให้ทุกคนตกตะลึง
แต่ทว่า บัดนี้ ดวงตาของพวกเขาทุกคู่จดจ่ออยู่กับความงามอันน่าหลงใหล
ใบหน้างดงามอย่างหาใครเปรียบไม่ได้เกิดมาพร้อมกับเสน่ห์อันน่าหลงใหล แต่กลับน่าเกรงขามดั่งองค์จักรพรรดิ! โดยดินแดนทั้งหมดภายใต้สวรรค์เป็นของจักรพรรดิ ทุกคนที่อยู่ใต้สวรรค์เป็นของจักรพรรดิ!
ไม่ว่าใครก็ตาม ณ เวลานี้ ทุกคนต่างยอมจำนนต่อพลังอำนาจนี้
ซึ่งอาจมีคนจำนวนมากที่ระดับการฝึกฝนอยู่เหนือกว่าเจียงหลี แต่สำหรับภาพลวงตานี้ พวกเขากลับไม่มีใจที่คิดอยากจะต่อต้านเลย
แม้แต่ท่านประมุขผู้ยิ่งใหญ่ดวงตาก็เผยคลื่นยักษ์อันน่าสะพรึงกลัวขึ้น
“คนแรกในหมื่นบรรพกาล! คนแรกในหมื่นบรรพกาล! สมกับเป็นคนแรกในหมื่นบรรพกาลของฮวงเสินเรา!” เสียงกระซิบของท่านประมุขกลายเป็นเสียงร้องตะโกนจากจิตวิญญาณเป็นเวลานาน
แพ้แล้ว!
หันเหยากวงปิดตาอย่างขมขื่น ร่องรอยแห่งความภาคภูมิใจในใจกลับถูกเจียงหลีกลบจนไร้ค่า
ภาพลวงตาของสัตว์ร้ายสามสิบสามตัว เมื่อเทียบกับนางแล้ว กลับไร้ความหมายสิ้นดี!
สุดท้ายแล้ว ผลลัพธ์ก็เหมือนกับการทดสอบเข้าสำนักอย่างน่าประหลาดใจ ขณะที่เขาทำให้ทุกคนตกตะลึง เจียงหลีกลับสามารถทำลายความตะลึงนั้นไปได้อย่างง่ายดาย
นางถูกกำหนดให้เป็นกาลกิณีจริงๆ หรือ หันเหยากวงยิ้มอย่างขมขื่น
ทันใดนั้น เขาถูกตบไหล่อย่างแรง
เขาลืมตาขึ้น มองเห็นสายตาที่เป็นห่วงจากเจ้าตำหนักเย่ว์
เจ้าตำหนักเย่ว์ดีกับเขามาก
“เจ้าไม่ควรรู้สึกหดหู่ แต่ควรดีใจ” เจ้าตำหนักเย่ว์ปลอบโยนด้วยรอยยิ้ม
ทำให้ปรากฏความสงสัยในดวงตาของหันเหยากวง
ดีใจหรือ เขาไม่เข้าใจ
เจ้าตำหนักเย่ว์สังเกตเห็นความสับสนในดวงตาของเขา จึงยิ้มและอธิบายว่า “เจ้าควรดีใจที่สามารถใช้ชีวิตร่วมยุคกับปีศาจเทียนเจียว สามารถมองเห็นการเติบโตของเทียนเจียวรุ่นนี้ได้ด้วยตาของเจ้าเอง หรือแม้กระทั่งสามารถแข็งแกร่งขึ้นภายใต้การนำของนาง ซึ่งไม่ใช่เพียงเรียนรู้ได้จากตำราหรือคัมภีร์เท่านั้น”
หันเหยากวงตัวแข็งทื่อราวกับถูกฟ้าผ่า
เมฆดำในใจของเขาถูกฟ้าผ่าจนแยกออกจากกันในทันที และอารมณ์ที่หดหู่ก็ยิ่งชัดเจนขึ้น ใช่! ในทุกยุคย่อมมีเทียนเจียวผู้ไร้เทียมทานปรากฏตัว บางทีเขาอาจไม่ใช่เทียนเจียวผู้ไร้เทียมทาน แต่เขาสามารถเขยิบเข้าใกล้เทียนเจียวผู้ไร้เทียมทานได้
สายตาของหันเหยากวงค่อยๆ จ้องมองไปที่เจียงหลีและพูดในใจอย่างเงียบๆ ว่า นี่คือเป้าหมายในอนาคตของข้า! เป้าหมายที่จะต้องไล่ตามและอยู่เหนือให้ได้!
คำพูดของท่านประมุขก้องกังวานกลางอากาศเหนือสระสรรพสัตว์ เจียงหลีหันหน้ากลับมาสบตาเขาด้วยดวงตาที่สดใส
นี่คือผู้ที่มีพลังแห่งมหาโชค! นางปรากฏตัวที่ฮวงเสิน ย่อมเป็นความหวังในการผงาดขึ้นของฮวงเสิน ท่านประมุขถอนหายใจในใจ
…
ณ ตำหนักเย่า ตำหนักของเจียงหลี เจ้าเปี๊ยกขนปุยผู้น่ารักยืนอยู่ตรงระเบียงทางเดินนอกตำหนัก และมองไกลไปทางสระสรรพสัตว์ที่มีแสงดาวส่องประกาย
นั่นคือหลีเอ๋อร์ของเขา หลีเอ๋อร์ของเขาถูกกำหนดให้เป็นผู้โดดเด่นมีแสงสว่างที่ไม่มีที่สิ้นสุด!
ระลอกคลื่นปรากฏขึ้นในดวงตาสีเขียวครามของเจ้าเปี๊ยกตัวน้อย
…
“ศิษย์น้องเล็กยอดเยี่ยมมากจริงๆ!” ใบหน้าอันงดงามของคุนอู๋เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“ดูๆ แล้ว ศิษย์น้องเล็กคงจะสู้ศิษย์พี่ใหญ่ได้ในไม่ช้า!” ซีไหลพูดหยอกล้อ
เสิ่นฉงไม่ได้กังวลใจเลยแม้แต่น้อย แต่พูดอย่างใจเย็น “ศิษย์น้องเล็กมีพรสวรรค์เหนือกว่าข้าในตอนนั้นมาก จะเอาชนะข้าก็ย่อมเป็นเรื่องที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้”
“ขอแสดงความยินดีกับท่านเจ้าสำนัก ที่มีศิษย์รักเช่นนี้! ”
“ขอแสดงความยินดีกับท่านเจ้าสำนัก ที่มีศิษย์รักเช่นนี้! ”
ผู้เฒ่าฉือและเจ้าตำหนักเย่ว์แสดงความยินดีกับท่านประมุขทีละคน
เจียงหลีที่สบตากับท่านประมุขกะพริบตาและภาพลวงตาแสงดาวรอบตัวหายไปจนหมดแล้ว ในที่สุด ณ สระสรรพสัตว์ก็กลับคืนสู่ความสงบ
“ขอแสดงความยินดีกับท่านประมุข…!”
ด้านนอกของสระสรรพสัตว์ ลูกศิษย์ของฮวงเสินดึงสติกลับจากความตกตะลึง และรีบกล่าวแสดงความยินดี
เจียงเฮ่ายืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนด้วยแววตาภาคภูมิใจ และมองไปยังน้องสาวที่ได้รับความสนใจมาโดยตลอดจากระยะไกล น้องสาวของเขาเกิดมาเพื่อเป็นไข่มุก ควันฝุ่นจะปิดกั้นความสามารถของนางได้อย่างไร
หนานอู๋เฮิ่นและเฟิงสิงอวิ๋นมีความรู้สึกประเดประดังเข้ามาพร้อมกันในใจ พวกเขาเห็นการเดินทางทั้งหมดของเจียงหลี ผู้คนบนโลกมักตกตะลึงกับฉากอันรุ่งโรจน์ แต่ละเลยเบื้องหลังอันวิจิตรว่าต้องเผชิญกับความยากลำบากมากมายเพียงใด เจียงหลีเดินทางมาถึงทุกวันนี้ได้ ต้องผ่านความเป็น ความตาย ความกดดัน และต้อง….เผชิญกับความเกิด แก่ เจ็บ ตายมาแล้วไม่รู้กี่ครา
นางเคยร้องไห้เสียงดัง หัวเราะเสียงดัง เคยสิ้นหวัง เคยมีความสุข…แต่หลังจากที่ประสบกับทุกสิ่งแล้ว ยังคงสง่าและมีใจเป็นดั่งตะวัน
มหาโชค! มหาโชค!
“ข้ากล้าพูดว่าลองเปลี่ยนเป็นคนอื่นและประสบเรื่องราวเช่นเดียวกับนาง อาจไม่สามารถมาถึงทุกวันนี้ได้” เฟิงสิงอวิ๋นถอนหายใจกับหนานอู๋เฮิ่น
หนานอู๋เฮิ่นยิ้มและพยักหน้า “ข้าเห็นด้วย ที่เรียกว่ามหาโชคมาจากความพากเพียรภายในจิตใจและไม่ยอมจำนนต่อความพ่ายแพ้”
เฟิงสิงอวิ๋นมองหันหลังยิ้มให้กับหนานอู๋เฮิ่น “พี่ใหญ่ ดูเหมือนว่าเราได้เรียนรู้อะไรมากมายจากเด็กคนนี้นะ”
หนานอู๋เฮิ่นยิ้มจางๆ และพูดอย่างเฉยเมย “ในเส้นทางของการฝึกฝน ผู้บรรลุคืออาจารย์ ไม่เกี่ยวกับอายุหรอก เฮ้อ เด็กคนนี้ช่างโชคดีเสียจริง! ยกขึ้นได้ก็วางลงได้ และสิ่งที่ยึดมั่น จะไม่มีทางหวั่นไหวต่ออุปสรรคและมุ่งมั่นไปให้ถึง”
“น่าเสียดายที่นายน้อยลู่…” เฟิงสิงอวิ๋นถอนหายใจด้วยความเสียดาย
หนานอู๋เฮิ่นยกมุมปากขึ้นและยิ้มจางๆ “เจ้าคิดว่าคนอย่างนางจะขาดคู่หรือ พวกเราน่ะ รอดูกันต่อไปเถิด”
เฟิงสิงอวิ๋นหัวเราะ “ในความคิดของข้า นอกจากนายน้อยลู่แล้ว คนที่คู่ควรกับเจียงหลีคงยังไม่เกิด”
…
สระสรรพสัตว์มีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้งก็เพราะเจียงหลี
นับจากนี้เป็นต้นไป ศิษย์ใหม่เจียงหลีของตำหนักเย่าจะไม่มีข้อกังขากันอีกต่อไปแล้ว ด้วยการแสดงออกของนางเป็นเครื่องยืนยันแล้วว่านางมีคุณสมบัติในการเข้าสู่ตำหนักเย่ามากกว่าหันเหยากวง
นางยังพิสูจน์ด้วยว่านางไม่เพียงแต่มีความงามที่ไม่มีใครเทียบเคียงได้ และยังมีพรสวรรค์ในการฝึกฝนที่แข็งแกร่งที่สุดอีกด้วย! ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ชื่อของเจียงหลีแพร่กระจายไปทั่วฮวงเสินอย่างรวดเร็วมากกว่าตอนทดสอบเข้าสำนักเสียอีก
“เจียงหลีรึ เจียงหลีคือใครกัน”
ในกลุ่มอำนาจแห่งนี้ หากใครพลาดโอกาสได้เห็นฉากทั้งสองนี้ ก็จะมีคนรีบอธิบายให้เขาฟังในทันที “เจ้าไม่รู้จักรองประมุขเจียงหลีหรือ นางเป็นถึงเทียนเจียวที่แข็งแกร่งที่สุดของฮวงเสินเราเลยนะ! ข้าจะเล่าให้เจ้าฟัง ตอนที่นางทดสอบเข้าสำนักและ ณ สระสรรพสัตว์….”
ขณะที่ข่าวลือเกี่ยวกับเจียงหลียังคงแพร่กระจายอย่างต่อเนื่อง นางกลับถ่อมตัวและใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย
อืม อันที่จริงนี่ไม่ใช่ความตั้งใจของนางเองหรอก
ณ ตำหนักเย่า เจียงหลีโดนศิษย์พี่ทั้งสามกักบริเวณอย่างไร้เหตุผล ทำให้สิ้นหวังในใจ สามคนนี้ไม่ต้องฝึกฝนกันเลยหรือ
“ศิษย์น้องเล็กจะไปไหนหรือ” คุนอู๋มองนางด้วยรอยยิ้ม
ใบหน้างดงามดั่งปีศาจของซีไหลแฝงรอยยิ้มขี้เล่นเอาไว้และกำลังขวางทางนางอยู่
YOU MAY ALSO LIKE
