ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! - บทที่ 1002
ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1002
เซย์นหัวเราะจนน้ำตาไหล “แค่เพราะว่าเจย์อยู่ที่ห้าง พวกเธอเลยวางแผนทำร้ายตัวเองแบบนี้เพื่อดึงดูดความสนใจของเจ้าชายรูปงามเนี่ยนะ?”
เซย์นเหลือบมองแองเจลีนที่นั่งปวกเปียกอยู่บนโซฟา พลันเขาก็โมโหขึ้นมา “เธอต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ไปยืนตากฝนที่ตกหนักขนาดนั้นเพื่อให้เจย์สงสารเนี่ยนะ?”
คำพูดรุนแรงเสียดแทงของเขาทำให้ทั้งแองเจลีนและโจเซฟินรู้สึกผิดขึ้นมา
เซย์นไม่ยอมปล่อยให้เรื่องนี้จบลงง่าย ๆ “นี่มันก็แค่การเจอกันครั้งเดียว ถ้าครั้งนี้ทำไม่สำเร็จคราวหน้าก็ลองใหม่สิ ทำไมเธอถึงต้องเอาสุขภาพตัวเองมาเสี่ยงแบบนี้ด้วย? แองเจลีน เซเวียร์เธอคิดว่าตัวเองแข็งแรงนักหรือไง? ให้ดีเธอภาวนาให้พรุ่งนี้เธอไม่เป็นไข้หวัดเถอะ ไม่งั้นฉันไล่เธอไปแน่”
ด้วยความที่เป็นพี่ชาย เซย์นมักมีบุคลิกที่ดูสบาย ๆ ไม่เคร่งเครียด ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจอะไรนัก
ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่น้องสาวหรือโจเซฟินกลั่นแกล้งเขา เขาก็มักจะโอนอ่อนผ่อนตามปล่อยให้พวกเธอได้ทำตามใจ เขามักจะทำตัวเป็นชายอ่อนโยนอารมณ์ดีเสมอ
แต่เมื่อใดก็ตามที่มีคนล้ำเส้น เขาจะเกรี้ยวกราดทันที
ตัวตนในอดีตสมัยเขาเป็นตัวปัญหา เป็นนักเลงเมื่อหลายปีก่อนก็จะเผยออกมา
ทั้งโจเซฟินและแองเจลีนหงอลงทันทีเมื่อเจอคนที่แกร่งกว่า เมื่อพวกเธอเห็นว่าเซย์นฉุนขาดแล้วก็พากันหดคอลงพร้อมกลั้นหายใจ
โจเซฟินเรียกเขาเสียงอ่อน “เซย์น…”
เซย์นตะโกนกลับ “เรื่องทั้งหมดนี่มันเกิดขึ้นเพราะความคิดห่วย ๆ ของเธอ เธอจะใช้ชีวิตเหมือนละครน้ำเน่าไปคนเดียวไม่ได้เหรอไง? ทำไมต้องมาทำให้ชีวิตแองเจิลเหมือนละครน้ำเน่าไปด้วย?”
โจเซฟินก้มหน้าลงพร้อมพูดงึมงำ “ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว”
แองเจลีนร้องไห้ออกมา “พี่จะโวยวายขนาดนี้ทำไม? ไม่เห็นเหรอว่าเรากลัวจะแย่แล้ว?”
เซย์นนั้นรู้ทันว่าแองเจลีนเล่นใหญ่เพื่อให้เขาสงสาร แต่พอเห็นน้ำตาเธอไหลพราก ใจที่แข็งราวหินผาของเขาก็อดอ่อนยวบไม่ได้
ส่วนโจเซฟินจอมเจ้าเล่ห์ก็ยิ่งเติมเชื้อไฟ “ไม่ต้องร้องไห้นะแองเจลีน เธอต้องไม่ร้อง ลืมที่หมอบอกแล้วเหรอ? เธอต้องมีความสุขเข้าไว้จะได้ถนอมดวงตาของเธอ ถ้าเอาแต่ร้องไห้แบบนี้ ทั้งดวงตาทั้งร่างกายเธอ
ต้องมีปัญหาแน่”
เพียงเท่านั้นเซย์นก็ตกใจจนโง่งม รังสีอำมหิตของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอยเมื่อเขากลับมาปลอบโยนน้องอีกครั้ง “โธ่ คุณผู้หญิง หยุดร้องไห้เถอะนะ พี่ไม่ตะคอกใส่เธอแล้ว ถ้าเธออยากเจอหมอนั่น พี่จะช่วยหาทางให้เธอเอง ดีไหม?”
แองเจลีนหยุดร้องไห้ทันใด
เซย์นรู้สึกตัวทันทีว่าเขาเสียรู้แล้ว เขายกนิ้วโป้งสองนิ้วให้แองเจลีนกับโจเซฟินด้วยท่าทางบึ้งตึงเล็กน้อย “เธอสองคนนี่ดาราเจ้าบทบาทรางวัลตุ๊กตาทองเลย ฉันล่ะประทับใจจริง ๆ “
แม้ว่าการพบกับเจย์คราวนี้จะล้มเหลวไม่เป็นท่า แต่แองเจลีนก็รู้สึกว่าเธอยังมีโชคดีอยู่
เธอตื่นเต้นดีใจอยากเล่าให้โจเซฟินฟัง “โจเซฟิน เจย์บี้เขาเหมือนเดิมเลย ไม่ว่าชีวิตจะยากลำบากหรือเขาต้องเหนื่อยยากแค่ไหน เขาก็ไม่ยอมให้คนรอบตัวต้องลำบาก ไม่ว่าเขาจะยากจนหรือตกต่ำยังไงเขาก็ยังคงมีศักดิ์ศรี ไม่ยอมร้องขอความเห็นใจ…”
ดวงตาแองเจลีนเป็นประกายเมื่อพูดถึงเจย์
เซย์นนั่งอยู่อีกด้าน ทำหน้าตาขยะแขยง
ทันใดดวงตาแองเจลีนก็หม่นแสงลง “แต่ภรรยาของเขา…”
แค่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเจย์บี้เพื่อเงิน แองเจลีนก็รู้สึกหัวใจเจ็บปวด
โจเซฟินก็หัวเสียพอกัน “ใช่ นังคนกระหายเงิน”
